ตอนที่ 54: สํานึก

วิ้ว!

เสียงแหลมของลมที่โหยหวนมาถึงหูของไป่เซหมิน ตั้งแต่วินาทีแรกที่เสาน้ําแข็งออกจากคันธนู ทันทีและโดยไม่ชักช้า เขาก็กดดาบของซอมบี้ที่พัฒนาแล้วลงด้วยสุดกําลังของเขา แทนที่จะส่งมันลอยออกไปเหมือนครั้งก่อน คราวนี้เป้าหมายของเขาคือการพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อให้มันอยู่กับที่โดยไม่ปล่อยให้มันเคลื่อนที่

เสาน้ําแข็งที่เคยใช้เป็นลูกศรกระทบด้านหลังของซอมบี้ที่พัฒนาแล้วอย่างแรงและทะลุผ่านร่างกายของมันอย่างง่ายดายจนกระทั่งปลายยื่นออกมาที่บริเวณหน้าอก

กี้ดดดด!

เสียงคํารามแปลก ๆ คล้ายกับสิงโตที่ได้รับบาดเจ็บดังออกมาจากปากของซอมบี้ที่วิวัฒนาการแล้ว ดวงตาสีเขียวของมันเบิกกว้าง และเริ่มต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง เพื่อพยายามปลดปล่อยตัวเองจากวัตถุแปลก ๆ ที่เจาะร่างกายของมัน โชคไม่ดีสําหรับสัตว์ร้าย เสาน้ําแข็งที่สร้างโดยช่างกวนปิง เสว่ ถูกสร้าง ในลักษณะที่เจาะทะลุเนื้อได้ง่าย แต่ยากอย่างยิ่งที่จะหลุดออกจากหนามแหลมเล็กๆ ที่ยื่นออกมาในทิศทางตรงกันข้าม

เมื่อตระหนักว่ามันอาจจะตกอยู่ในอันตรายถึงตายได้ ซอมบี้ที่พัฒนาแล้วก็เริ่มดิ้นรนต่อสู้ดิ้นรนเพื่อหนี

กลิ่นของเนื้อเน่าเปื่อยและเลือดแห้งได้เข้าจู่โจมจมูกของไป่เซหมิน เห็นได้ชัดว่าซอมบี้ที่พัฒนาแล้วนั้นชื่นชอบสิ่งมีชีวิตอื่นๆ และมนุษย์อื่นๆ อย่างช้าๆ ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม แม้ว่ากลิ่นจะเหม็น แต่เขากัดฟันและหยุดหายใจ เพื่อจับซอมบี้ไว้บริเวณหน้าต่างอย่างแน่นหนาโดยไม่ปล่อยให้มันหนีไป

ทักษะน้ําแข็งของช่างกวน ปิงเสว่ นั้นทรงพลังและน่าทึ่งมาก แต่ความสามารถในเรื่องของความแม่นทางการเล็งเป้าจาก เฉินเหอนั้นยอดเยี่ยมมาก เมื่อพิจารณาว่าเขาใช้ธนูธรรมดาเพื่อยิงเสาน้ําแข็งนี้เพียงเท่านั้น ไป่เซหมินคิดอย่างเงียบๆ

“เหลียงเผิง ดึงสายเคเบิลสุดกําลัง!” ไป่เซหมินตะโกนเสียงดัง

เด็กผู้หญิงในหอพักตกใจ แต่ไม่นานพวกเขาก็รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียวเพราะเสียงลึก ๆ ก้องกังวานไปทั่วทุกแห่ง

“ฉันอยู่ที่นี่!”

ทันทีหลังจากนั้น พร้อมกับเสียงคํารามของสงครามที่มาจากภายนอกอาคาร ซอมบี้ที่วิวัฒนาการก็ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดในทันใด แท่งน้ําแข็งที่ติดแน่นอยู่ในเนื้อของมันถูกแทงด้วยแรงผลักที่แรงกว่ามากและฉีกภายในร่างกายของสิ่งมีชีวิตใน ขณะที่สายเคเบิลคาร์บอนไฟเบอร์ถูกดึงให้ตึงอย่างแรง

เนื่องจากกําลังมหาศาลที่เหลียงเผิงใช้ ซอมบี้ที่วิวัฒนาการจึงลอยออกจากหน้าต่างชั้น 4 และเริ่มร่วงลงสู่พื้น

“คุณผู้หญิงอยู่ห่างจากประตูและรอที่นี่”

โดยไม่หันกลับมามอง ไป่เซหมิน พูดคําเหล่านั้นและกระโดดออกจากหน้าต่าง ในขณะที่ใช้เท้าข้างหนึ่งเพื่อขับเคลื่อนตัวเองไปข้างหน้า

กลุ่มเพื่อน 4 คนมองหน้ากันและเริ่มย้ายเตียงไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว เพื่อทําหน้าที่เป็ นอุปสรรคที่สามารถซื้อเวลาในช่วงเวลาอันตราย พวกเธอดึงพลังจากที่พวกเธอก็ไม่รู้ว่าพลังเหล่านั้นมาจากไหน หลังจากพวกเธอไม่ได้รับสารอาหารหลายวันโดยไม่มีอาหารดีพอให้พวกเธอ

***

ภายนอกอาคาร

“ย่าห์!” เหลียงเผิงกรีดร้องสุดเสียง ขณะที่กล้ามเนื้อในร่างกายของเขาขยายเป็น 2 เท่าของขนาดปกติ

“ตกลงมา!”

เมื่อเห็นซอมบี้ผิวสีฟ้าพุ่งเข้ามาหาเขา เหลียงเผิงก็ยกก้อนขนาดใหญ่ของเขาและเหวี่ยงมันไปข้างหลังร่างของเขา ก่อนที่จะเหวี่ยงมันด้วยกําลังทั้งหมดของเขาไปข้างหน้า

อากาศรอบๆ ดูเหมือนจะระเบิดขึ้น เนื่องจากจํานวนแต้มของความแข็งแกร่งที่ใช้และเนื่องจากซอมบี้ที่พัฒนาแล้วนั้นดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวดอยู่กลางอากาศและไม่สามารถควบคุมร่างกายของมันได้ จึงไม่มีโอกาสหลบเลี่ยง

ปัง!

ผู้ติดเชื้อถูกกระแทกอย่างแรง และร่างของมันที่ตกลงมาในแนวโค้งถูกส่งลงไปเป็นเส้นตรงราวกับเป็นอุกกาบาต

ร่างของซอมบี้กระแทกกับผนังอาคารที่อยู่ใกล้ๆ อย่างแรง และกองเศษหินก็ถล่มลงมา

“ว้า… ตอนจบก็ไม่เท่าไหร่ใช่ไหม” เหลียงเผิงมองไปที่ช่างกวน ปิงเสว่ ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายเมตรและกําลังผ่อนคลาย

ความแข็งแกร่งที่เขาใช้ควบคู่กับค้อนอันทรงพลังก็เพียงพอที่จะทําลายบ้านทั้งหลังได้ เหลียงเผิงไม่เชื่อว่าสิ่งมีชีวิตที่ร่างกายบางราวกับแท่งไม้สามารถอยู่รอดได้ หลังจากถูกโจมตีด้วยระเบิดดังกล่าว

“บัดซบ! มันยังไม่ตาย!” ไปเซหมินตะโกน หลังจากล้มลงกับพื้นและรีบวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุดทันที

วิ้ว

ทันใดนั้นเมฆฝุ่นก็เปิดออกอย่างสมบูรณ์และเศษหินหรืออิฐก็ถูกตัดเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วนด้วยความเร็วฟ้าผ่า ก่อนที่เหลียงเผิงจะตอบสนอง ซอมบี้ที่วิวัฒนาการก็พุ่งไปข้างหน้าและยกดาบขึ้น เมื่อมันฟันลงอย่างแรง

เหลียงเผิงหน้าขาวเหมือนผีในการ์ตูน เมื่อเห็นดวงตาที่แดงก่ําที่จ้องมองมาที่เขาด้วยเจตนา ฆ่าฟันที่เต็มเปี่ยม ความคิดสุดท้ายของเหลียงเผิงก็คือชีวิตของเขาจบลงแล้ว

อันที่จริงมันควรจะเป็น โชคดีสําหรับเขา ช่างกวน ปิงเสว่ ไม่เชื่อว่าสิ่งมีชีวิตระดับเดียวกับด้วงช้างยักษ์จะตายได้ง่าย ๆ แม้ว่าเหตุผลของเธอจะบอกกับเธอว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชีวิตรอดจากการโจมตีที่ทรงพลังเช่นนี้

“กําแพงน้ําแข็ง!”

เสียงที่เร่งรีบของ ซ่างกวน ปิงเสว่ ดังขึ้นและน้อยกว่า 1 วินาทีต่อมากําแพงน้ําแข็งหนาเมตร ปรากฏขึ้นต่อหน้า เหลียงเผิง แยกเขาออกจากซอมบี้ที่วิวัฒนาการก่อนที่มันจะจัดการกับระเบิดสังหาร

เสียงฉีกขาดดังก้องไปทั่วอาคารใกล้เคียงทั้งหมด ขณะที่ใบมีดของซอมบี้ที่วิวัฒนาการได้เฉือน ผ่านกําแพงน้ําแข็งหนาราวกับทําจากผ้าฝ้ายเนื้อบางและนุ่ม

“กระสุนน้ําแข็ง!” ซ่างกวน ปิงเสว่ อดไม่ได้ที่จะปล่อยให้การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไป เมื่อเธอเห็นว่ากําแพงป้องกันของเธอถูกกระแทกลงอย่างง่ายดายและกัดฟันของเธออย่างรวดเร็ว เธอใช้มานาปัจจุบันของเธอ 1 ใน 4 เพื่อสร้างกระสุนน้ําแข็งขนาดเล็ก 20 นัดแล้วพุ่งไปข้างหน้า

กระสุนน้ําแข็งดูเหมือนกระสุนจริง เมื่อเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ยากต่อการติดตามด้วยตาเปล่า อย่างไรก็ตาม เธอแทบไม่อยกาจะเชื่อในสิ่งที่เธอเห็นในตอนนี้ ดวงตาสีเขียวของซอมบี้ที่วิวัฒนาการแล้วก็เรืองแสง และกระสุนถูกเบี่ยงเบนไปจากบาเรียพลังงานแปลก ๆ ที่หยุดสายเลือดและหอกเลือดของไป่เซหมิน

เสียงของกระสุนน้ําแข็งกระทบกับบาเรียแปลก ๆ นั้นคล้ายกับเสียงของลูกโลหะขนาดเล็กที่กระทบกับแผ่นเหล็ก และวินาทีต่อมา กระสุนน้ําแข็งทั้งหมดก็ละลายลงสู่พื้น

สวู๊ช!…สวู๊ช!…สวู๊ช!

ซอมบี้ที่วิวัฒนาการได้หันร่างของมันอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเริ่มที่จะตัดด้วยดาบที่ไม่บุบสลายเพียงอันเดียว เนื่องจากหนึ่งในนั้นถูกทําลายโดยการโจมตีอย่างต่อเนื่องของไป่เซหมินและ การใช้ค้อนครั้งสุดท้ายของ เหลียงเผิง ด้วยค้อนของเขา ภายในเวลาไม่ถึงวินาที สัตว์ร้ายสามารถผ่าฟาดฟันออกไปได้ 3 ครั้ง แสดงให้เห็นว่า ถึงแม้จะบาดเจ็บ ความเร็วก็ยังน่ากลัวเช่นเคย!

เคร้ง!… เคร้ง! เครั้ง!

หลังจากเสียงโลหะทั้ง 3 ครั้ง ลูกธนู 3 ดอกตกลงสู่พื้นในระยะใกล้จากซอมบี้ที่พัฒนาแล้ว ซอมบี้ที่พัฒนาแล้วมองไปทางอาคารที่อยู่ห่างไกลและดวงตาของมันเป็นลางไม่ดีเมื่อจ้องไปที่เฉินเหอ ซึ่งตะลึงเมื่อเห็นพลังที่แสดงโดยซอมบี้ต่อหน้าเขา

อันที่จริงไม่ใช่แค่เฉินเหอเท่านั้น ซ่างกวน ปิงเสว่ และ เหลียงเผิง ตกใจและตกใจหลังจากทราบสาเหตุที่ไป่เซหมิน ปฏิเสธที่จะต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตนี้ก่อนหน้านี้

นี่เป็นพลังของสิ่งมีชีวิตอันดับ 1 ใช่หรือไม่? พลังของซอมบี้ผิวสีฟ้านั้นแข็งแกร่งเกินไป! เพียง 2 วินาที มันก็แสดงพลังพอที่จะพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าไม่มีใครหยุดมันได้จริงๆ!