ตอนที่ 69: ยากที่จะควบคุมมานา

ค่ําคืนของวันที่ 6 นับตั้งแต่การเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมา โดยไม่มีเสียงรบกวนมากเกินไปและไม่มีอะไรน่าจดจํานอกจากเสียงคํารามที่น่าสะพรึงกลัวเป็นครั้งคราวของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ห่างไกลบางตัว

ด้วยการตกลงมาของแสงอาทิตย์แรก วันที่ 7 นับตั้งแต่การมาถึงของบันทึกวิญญาณ บนโลกก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ เป็นเวลา 1 สัปดาห์ที่โลกเปลี่ยนไปและสังคมล่มสลาย

เมื่อไป่เซหมินพบกับผู้นํากลุ่มอื่นๆ และผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ครูผู้รอดชีวิตก็ถูกปลุกขึ้นที่ละคน

โดยไม่ชักช้าเกินไปและต้องการใช้แสงในวันนั้นให้เกิดประโยชน์สูงสุด อาหารเช้าง่ายๆ ที่เตรียมประกอบด้วยซาลาเปาสําหรับคนไม่อยากทํางาน ซาลาเปา 2 อันสาหรับผู้ที่เต็มใจทํางาน และซาลาเปา 2 อัน พร้อมกล่องนมสําหรับนักสู้

อู๋ยี่จินมองดูกล่องนมในมือของเธอและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขมขื่นอยู่ข้างใน เมื่อก่อนเธอไม่เคยชิมนมบรรจุกล่องในจีนเลย เพราะกรณีของคนที่เป็นมะเร็งเป็นเรื่องปกติ และเธอไม่เคยดื่มอะไรเลยนอกจากนมนําเข้า อย่างไรก็ตาม หลังจาก 6 วันแห่งความหิวโหย เจ้าหญิงตัวน้อยคนนี้ได้เรียนรู้ว่าโลกในอดีตไม่มีอยู่อีกต่อไป และด้วยความเจ็บปวดจากการเปลี่ยนแปลง เธอจึงดื่มนมด้วยความยินดี

ใครก็ตามที่ปรับตัวได้เร็วที่สุดมักจะมีชีวิตอยู่ และอู๋ยี่จินก็ไม่เต็มใจที่จะตาย ไม่ว่าเธอจะต้องทําสิ่งใดเพื่อเอาชีวิตรอด ตราบเท่าที่เธอสามารถรักษาศักดิ์ศรีของเธอในฐานะผู้หญิงได้

หลังอาหารเช้า ซ่างกวน ปิงเสว่ เหลียงเผิง และ เฉินเหอ เลือกกลุ่มคนประมาณ 50 หรือ 60 คนจากกลุ่มผู้รอดชีวิตที่เต็มใจทํางานและออกเดินทางไปร้านขายยาอย่างระมัดระวังเพื่อเริ่มถอดเปลือกของด้วงไฟลําดับที่ 1 และจัดเรียงเนื้อไม่มาก่อน ตรวจสอบว่ากินได้หรือไม่

“ไปกันเถอะ ได้เวลาทํางานแล้ว” ไป่เซหมินเหลือบมอง ขณะที่กลุ่มผู้รอดชีวิตหายตัวไปรอบ ๆ มุมตึกก่อนที่จะมองดู 3 คนที่อยู่ข้างๆ เขา

ฟู่เชี่ยเฟิง, ไคจิงยี่ และ ซ่งเต๋อ กําลังยืนมองเขาด้วยความเคารพอย่างซ่อนเร้น พวกเขาทั้งสามได้เห็นความน่ากลัวของสัตว์ลําดับที่ 1 ที่วิวัฒนาการเป็นซอมบี้ และในบรรดา 4 คนที่วิวัฒนาการที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม มีเพียง ไปเซหมิน เท่านั้นที่สามารถปราบปรามมันได้ ในขณะที่ ซ่างกวน ปิงเสว่ แทบจะควบคุมมันไม่ได้หลังจากที่ซอมบี้สูญเสียดาบไปหนึ่งเล่ม

ปัจจุบัน ลูกน้อง 4 คนของไปเซหมินมีระดับประมาณ 5 หรือ 6 และยิ่งพวกเขาเพิ่มระดับ และสถานะที่ได้รับมากขึ้น พวกเขาก็ยิ่งตระหนักว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นยิ่งใหญ่เพียงใด และ ความเคารพที่พวกเขามีต่อเขาเพิ่มขึ้นเช่นกัน พวกเขารู้สึกขอบคุณที่ทําให้พวกเขาได้รับพลังดังกล่าวอย่างปลอดภัย

ทั้งสามพยักหน้าด้วยท่าทางที่แน่วแน่และไปเซหมินก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจก่อนจะหันหลังกลับและเดินไปในทิศทางตรงกันข้ามกับที่กลุ่มผู้รอดชีวิตกลุ่มใหญ่ที่นําโดยซ่างกวน ปิงเสว่จากไป

ในขณะที่กลุ่มของ ซ่างกวน ปิงเสว่ ทํางานกับเนื้อของด้วงยักษ์ลําดับที่ 1 ไป่เซหมินและกลุ่มของเขาจะรับผิดชอบหน้าที่อื่นๆต่อเพื่อเริ่มเคลียร์เส้นทางไปทางทิศใต้ของมหาวิทยาลัย กําจัดซอมบี้และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่อาจปรากฏในบริเวณใกล้เคียง

สําหรับคังลาน ไป่เซหมินทิ้งเธอไว้ที่โรงยิมเพื่อดูแลเสบียงเพราะเขาไม่ไว้ใจผู้รอดชีวิตคนใดเลย เขารับรองกับเธอว่าพรุ่งนี้จะมีคนอื่นมาแทนที่เธอและเธอก็สามารถเลื่อนระดับได้เช่นกัน เพื่อหลีกเลี่ยงความไม่พอใจที่ไม่จําเป็น

ฟู่เชี่ยเฟิงร่วมกับ ไคจิงยี่ และ ซ่งเต๋อแยกจาก ไป่เซหมิน และเริ่มย้ายเป็นกลุ่มในพื้นที่ตะวันตก ฟู่เชี่ยเฟิง ใช้ใบมีดครัวขนาดใหญ่ 2 ใบ ในขณะที่เขาต้องการที่จะชินกับการจัดการอาวุธที่เหมือนมีดสั้น ในทางกลับกัน ไคจิงยี่ และ ซ่งเตือต่างก็มีท่อเหล็กที่ได้รับการขัดเงาที่ปลาย ดังนั้นจึงมีความคมมากที่จะเจาะ ผ่านการป้องกันซอมบี้ที่ต่ํา

แม้ว่าจะมีสุนัขกลายพันธุ์ระดับ 9 หรือ 10 ปรากฏขึ้น โดยทั้ง 3 ตัวมีระดับ 5 หรือ 6 ร่วมกัน พวกเขาสามารถซื้อเวลาให้ไปเซหมินมาถึงที่เกิดเหตุได้อย่างง่ายดาย ตราบใดที่สัตว์ประหลาดที่มีความคล่องตัวหรือสัตว์ระดับสูง ไม่ปรากฏว่าพวกเขาควรจะสบายดีด้วยตัวเอง

พวกเขาทั้ง 3 คนทํางานได้อย่างยอดเยี่ยม เนื่องจากเมื่อคนหนึ่งใช้ค่าความแข็งแกร่งไปมากจนหมด อีกคนหนึ่งจะเข้ามาแทนที่คนที่เหนื่อยล้าเพื่อให้พวกเขาได้พักผ่อน ซอมบี้ในพื้นที่ตะวันตกเฉียงใต้เริ่มถูกกําจัดทีละคน ทีละ 3 คนอย่างช้าๆ แต่ต้องขอบคุณความกล้าหาญของพวกเขา พวกเขาจึงได้รับโอกาสที่ดีที่จะกลายเป็นมนุษย์ที่มีวิวัฒนาการ

ในขณะเดียวกัน ไป่เซหมิน กําลังดูแลการทําลายล้างสิ่งมีชีวิตที่เป็นศัตรูที่อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของโรงยิม และค่อยๆ เคลื่อนตัวไปทางทิศใต้ของมหาวิทยาลัย

แม้ว่าเขาจะสามารถทํางานได้เร็วขึ้นมากหากต้องการ ปัจจุบันและใช้ประโยชน์จากโอกาสที่หายากเมื่อไม่มีใครอยู่แถวๆ นี้ ไปเซหมิน กําลังฝึกทักษะการจัดการเลือดและพยายามควบคุมมานาภายในร่างกายของเขาให้ดีที่สุด

ซอมบี้ 3 ตัวหูของพวกมันดูเหมือนจะกระตุก ก่อนที่ดวงตาสีขาวที่ไร้ชีวิตของพวกเขาจะมองไปข้างหน้า ด้วยเสียงคํารามสามครั้งคล้ายกับสัตว์ร้ายที่หิวโหย ซอมบี้ทั้งสามเริ่มเคลื่อนเข้าหาแหล่งกําเนิดชีวิตห่างออกไปไม่กี่เมตร ไม่ว่าใครจะแข็งแกร่งหรืออ่อนแอกว่า

ไป่เซหมินไม่ได้พยายามปกปิดตัวตนของเขาและไม่ได้พยายามบิดเสียงฝีเท้าของเขา ปล่อยให้ซอมบี้สังเกตเห็นเขา เมื่อเห็นซอมบี้ทั้ง 3 ตัวที่อยู่ห่างออกไปกว่า 10 เมตรเล็กน้อย เขาจึงหยุดฝีเท้าและค่อยๆ ดึงเลือดขวดหนึ่งออกจากกระเป๋าเป้ของเขา

หลังจากทิ้งขวดไปประมาณ 3/4 ของขวดลงบนพื้นปู เขาหยุดและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะจดจ่ออยู่กับเลือดทั้งหมดโดยไม่สนใจซอมบี้

เขาจินตนาการถึงหอกแทงทะลุที่บางแต่ทรงพลัง 3 อันที่ปลาย ขณะที่เขาเริ่มหมุนเวียนมานา ภายในไม่กี่วินาทีต่อมา หอกสีแดงยาว 3 เล่ม มันยาวประมาณ 1 เมตรนอนอยู่บนพื้นและไม่เห็นเลือดของเหลวที่ไหนอีกเลย

หอกสีแดงทั้ง 3 เล่มดูเหมือนหอกจริง ๆ ที่หลอมด้วยมือของช่างตีเหล็ก และคงเป็นเรื่องยาก สําหรับทุกคนที่จะคิดว่าเมื่อไม่กี่วินาทีก่อน พวกมันเป็นเพียงแอ่งเลือดเหลว เพราะถึงแม้พวกเขาจะไม่มีการตกแต่งพิเศษ แต่จริงๆ แล้ว ขึ้นรูปได้ดี

ด้วยการโบกมือ หอกทั้ง 3 ถูกคลื่นมานาห่อหุ้มไว้และลอยขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะพุ่งออกไปทางซอมบี้ แทงหัวของพวกมันด้วยจุดมุ่งหมายที่แม่นยํา

ไปเซหมินขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ อันที่จริง เขาใช้มานาเพียง 3 แต้มเพื่อสร้างหอกโลหิต และอีก 3 แต้มเพื่อยกพวกมัน พิจารณาว่าก่อนที่เขาจะแจกคะแนนไปที่แต่ละสกิลของเขาอย่างน้อย 20 คะแนน ถือว่าเป็นการพัฒนาอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ปัญหาคือเวลา

ไป่เซหมินใช้เวลาเกือบ 20 วินาทีในการเคลื่อนย้ายมานาอย่างระมัดระวัง ในขณะที่จินตนาการถึงกระบวนการสร้างหอกและนั่นก็นานเกินไป.. ภายใต้สถานการณ์นี้ ก็ดีเพราะซอมบี้มีเพียง 3 ตัวและช้า แต่ในการต่อสู้จริง เขาไม่สามารถทําสิ่งที่เขาต้องการได้ไว