นิยาย Haven Online ผ่าพิภพ พิชิตออนไลน์

HO บทที่ 59 บึงกอลลิ่ง

หลังจากซินหยาออกจากร้านของเมลวินแล้ว เขาได้มุ่งหน้าไปที่ประตูหลักที่จะออกไปนอกเมืองซึ่งเขาได้นัดเว่ยไว้ที่

ในระหว่างที่เขากําลังเดินทางอยู่นั้นเขาได้เห็นเหล่า NPC กับผู้เล่นจํานวนกําลังกิจกรรมของตัวเอง บ้างก็ค้าขาย บ้างก็ทําธุรกิจ

เมืองนี้ยังดูสงบสุขเช่นเดิมและเขาก็มีความทรงจําดีมากมายที่นี่ ทําให้เขาอดไม่ได้ที่จะมองรอบ ๆ ก่อนที่เขาจะจากเมืองนี้ไป

จากนั้นซินหยาเดินลัดเลาะตามตรอกซอกซอยเล็ก ๆ ผ่านไปราว ๆ 20นาที เขาก็ถึงสถานที่นัดพบ

เว่ยที่กําลังยืนพิงประตูไม้อยู่ที่นั่น จากนั้นทั้งสองก็ได้เริ่มออกเดินทาง

ในระหว่างทางนั้น ซินหยารู้สึกได้ว่าเว่ยกําลังเว้นระยะห่างจากเขามากกว่าปกติที่เคยเป็น เขาอยากจะเปิดอกพูดคุยกับเธอ เขาไม่อยากให้เธอคิดมากในเรื่องนั้น

เขากําลังจะหันไปพูดกับเว่ย จู่ ๆ เขาก็สังเกตเห็นผู้เล่นชายสองคนกําลังจ้องมองเว่ยราวกับเธอเป็นชิ้นเนื้อแสนอร่อยที่เขาอยากจะลิ้มรส

จากภาษากายที่ซินหยาสังเกตเห็น เขาบอกได้ว่าพวกเขาคงไม่เข้ามาอย่างเป็นมิตรแน่นอน

“โทษที่ที่ทําให้รอนะเว่ย พอดีฉันอยากจะชมเมืองครั้งสุดท้ายก่อนที่เราจะไปนะ” ซินหยาพูดพลางชําเลืองมองไปด้านหลัง ดูเหมือนชายสองคนนั้นกําลังเดินตามพวกเขามา

แต่ซินหยาได้ส่งสายตาที่ไม่พอใจออกมา ทําให้พวกเขาหยุดความคิดจะตามมา

ซินหยารู้สึกไม่ค่อยดีกับชายสองคนนั้น โชคดีที่พวกเขาสนใจคําเตือนของเขา ไม่อย่างนั้นพวกเขาเจอดีแน่

สําหรับเขาแล้ว เว่ยถือว่าเป็นคนที่เขาห่วงใยเพียงไม่กี่คนที่เขามี ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะปกป้องเธออย่างสุดความสามารถ

“โอ้” เว่ยกล่าวพลางหัวเราะ “ฉันคิดไม่ถึงนะเนี่ยว่านายจะเป็นคนที่อ่อนไหวขนาดนี้”

ซินหยายักไหล่และพูดว่า “ใช่แล้ว ฉันยอมรับ ฉันเป็นชายหนุ่มที่มีอารมณ์อ่อนไหวมาก ๆ”

จริง ๆ เว่ยก็อยากจะหยอกเขาต่อแต่หยุดความคิดนั้นไป เนื่องจากกลัวจะข้ามเส้น เธอเลยปล่อยให้เขาทําตามที่ต้องการ เธอรู้สึกว่ามุมนี้ของเขาก็น่ารักทีเดียว

“งั้นไปเราออกเดินทางกันเถอะ”

“โอเค ตามฉันมาเลย” ซินหยากล่าว

ซินหยากับเว่ยออกจากเมืองและเดินไปมาถนนลูกรัง พวกเขาต้องเดินไปตามถนนสายนี้ประมาณหนึ่งวัน ก่อนที่จะถึงบึงกอลลิ่ง

ตอนแรกซินหยาอยากจะผ่านที่นี้ไปแต่เขานึกออกว่าที่นี่เป็นสถานที่เหมาะกับการเก็บเลเวล โดยบึงกอลลิ่งแห่งนี้มีมอนเตอร์เลเวล 13-15 ดังนั้นจึงเป็นสถานที่ที่ดีเหมาะในการเก็บเวล ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปในป่าบาดาฮาล

สําหรับป่าบาดาฮาลนั้นเป็นป่าที่มีมอนเตอร์เลเวล 15-20 และมีบอสมอนเตอร์เลเวล 25-30 ซึ่งเป็นสถานที่ที่อันตรายมากสําหรับเว่ยที่มีเลเวลเพียงแค่ 11 เท่านั้น

พวกเขาต้องการไปถึงบึงกอลลิ่งก่อนที่จะถึงเวลากลางคืนในเกม เลยทําให้พวกเขาเร่งความเร็วขึ้นแทนที่จะเดินตามปกติ

แม้ว่าพวกเขาจะต้องไปถึงที่นั่นให้เร็วที่สุด พวกเขาก็ยังมีเวลาแวะสํารวจตามบริเวณโดยรอบ

ด้วยการเดินทางที่รวดเร็ว พวกเขาก็ได้มาถึงที่หมายก่อนพระอาทิตย์ตกดิน ตอนนนี้พวกเขาอยู่ตรงหน้าทางเข้าบึงกอลลิ่ง

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า พวกเราจะมาถึงที่นี่เร็วขนาดนี้” เว่ยพูดพลางก้มหน้าและลงไปนั่งไปบนพื้นอย่างเหนื่อยล้า

“เอาจริง ๆ ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเราจะทําได้” ซินหยากล่าว “ฉันคิดว่าต้องหาที่หลบเวลากลางคืนก่อนคืนหนึ่ง จากนั้นค่อยเดินทางซะอีก”

“ดูเหมือนนายจะประเมินความสามารถของพวกเราต่ําไป ฮ่า ๆ” เว่ยกล่าวอย่างสนุกสนาน

ซินหยาได้ยิ้มอย่างเหยแก “ยังไงก็เถอะ เธอช่วยเก็บฟื้นมาให้หน่อยสิ ฉันจะเริ่มตั้งแคมป์”

“ได้เลยครับท่าน” เว่ยกล่าวอย่างกวน ๆ ก่อนจะหัวเราะออกไปทําหน้าที่ที่เธอได้รับมา

ซินหยาส่ายหัวเบา ๆ กับท่าที่ตลก ๆ ของเธอ จากนั้นเขาก็เริ่มตั้งแคมป์ มันก็ไม่มีอะไรมาก เขาแค่ต้องขุดหลุมและเอาก้อนหินมาวางไว้รอบ ที่นี่ก็กลายเป็นกองไฟแล้ว

เขาใช้เวลา 10นาที ก่อนที่จะทําสําเร็จและเว่ยก็กลับมาพร้อมกับฟีนอย่างพอดี

*พึ่บ*

ไฟได้ถูกจุดขึ้น พวกเขาได้นั่งประจําที่สิ่งที่พวกเขาต้องทํามี แค่รออยู่เฉย ๆ จนกว่าพระอาทิตย์จะขึ้น

เนื่องจากพวกเขาอยู่นิ่ง ๆ นาน ๆ ไม่ไหว ในระหว่างที่พวกเขากําลังรออยู่นั้น เว่ยได้หยิบเป้าซ้อมยิงแบบเคลื่อนที่ออกมา จากคลังเก็บของเธอต้องการฝึกความแม่นยําของปืนคู่ของเธอ

ส่วนซินหยาก็ได้ปรุงยาต่อสู้เพิ่ม เขาต้องการในปริมาณที่มากพอสําหรับหนองน้ําที่พวกเขากําลังจะมุ่งหน้าไปในวันพรุ่งนี้