“ว่าไงนะ?ท่านราชา ท่านต้องการฝึกความแข็งแกร่งของพวกเราและต้องการให้พวกเราต่อสู้กับเสือ เสือดาว หมาป่าและสุนัขจิ้งจอก?”

“ เป็นไปได้ยังไง?เราไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้กับสัตว์ป่าเหล่านั้นได้”

“เราจะตายจริงๆนะ!”

…

เมื่อฝูงลิงได้ยินการตัดสินใจของเฟิงหลิน พวกมันก็โต้เถียงกลับทันที

ลิงหลายตัวกอดกันตัวสั่นด้วยความกลัว

…

“ถูกต้องแล้ว ตอนนี้เรามีถ้ำม่านน้ำแล้ว ดังนั้นเราจึงไม่จำเป็นต้องต่อสู้เพื่อมีชีวิตรอดจากสัตว์ป่าเหล่านั้น!”

“ราชาผู้ยิ่งใหญ่ ท่านบ้าไปแล้วหรือไง?”

“เราไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของท่านอย่างแน่นอน!”

…

ลิงจอมเกเรบางตัวฉวยโอกาสสร้างความวุ่นวาย ท้าทายบารมีราชาลิงใหม่ทันที

การโยนหินก้อนเดียวก่อให้เกิดคลื่นกว่าพันชั้น

ฝูงลิงยังคงส่งเสียงร้องตะโกนทำให้เกิดความวุ่นวายและสับสนในถ้ำ

โฮกกก!

เฟิงหลินหายใจเข้าลึก และปล่อยความโกรธออกมาในทันที เสียงของเขาก็ระงับทุกอย่างและถ้ำก็กลับสู่ความเงียบสนิทอีกครั้ง

 

ลิงเหล่านั้นหวาดกลัวจนไม่กล้าพูดอะไร เมื่อพวกมันมองไปที่เฟิงหลินสายตาของพวกมันก็เหมือนกับกำลังมองไปที่ปีศาจ

ลิงเริ่มขี้เกียจอย่างแท้จริง ตอนนี้พวกมันไม่มีอะไรอื่นนอกจากนอนและกิน กินและนอน

เฟิงหลินส่ายหัว

(ความเมตตาไม่ได้สร้างราชา!)

ลิงนั้นขี้ขลาดมาก นอกเหนือจากความจริงที่ว่าลิงที่มีศักยภาพทั้งหมดเสียชีวิตไปในสงครามที่ผ่านมาแล้ว อีกสาเหตุหนึ่งอาจเป็นเพราะราชาองค์เก่าที่เต็มไปด้วยความรัก ประคบประหงมพวกมัน

ดอกไม้ในเรือนกระจกจะสลายเมื่อมีพายุแม้เพียงเบาๆ

การบ่มเพาะของราชาลิงเก่านั้นลึกล้ำมาก ดังนั้นเขาจึงสามารถปกป้องเผ่าลิงได้โดยปล่อยให้ประชากรของเขายิ่งใหญ่ด้วยพลังของเขาเพียงอย่างเดียว

อย่างไรก็ตามภายใต้ความรักและความเอาใจใส่ของราชาลิงเก่า ลิงได้สูญเสียธรรมชาติของป่า ตอนนี้พวกมันเทียบเท่ากับคนพิการครึ่งหนึ่งเท่านั้น

ถ้าไม่เช่นนั้นทำไมลิงในภูเขาผลไม้ถึงเป็นสัตว์ที่อ่อนแอในเมื่อพวกมันควรจะสง่างามและมีชื่อเสียงในเทพนิยาย?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้เฟิงหลินก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “นี่เป็นคำสั่งของข้าราชาลิง มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับการถกเถียงหรือปฏิเสธของพวกเจ้า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเจ้าทุกคนต้องทุ่มเททุกอย่างเพื่อบ่มเพาะร่างกาย ไม่มีใครหลีกหนีการฝึกได้”

เสียงบ่นจากลิงดังระงม ทั้งหมดมองหน้าเขาอย่างไม่เต็มใจ

“เจ้าเป็นราชาประเภทใด?” เสียงที่ฟังดูไม่พอใจดังขึ้น “แม้ว่าเจ้าจะเป็นราชา เจ้าก็ไม่สามารถบังคับให้เราเอาตัวเองไปตายได้!”

“เราจะไม่มีวันส่งตัวเองไปตายหรอก!”

“ เราจะไม่บ่มเพาะอย่างแน่นอน!”

…

เนื่องจากมีคนกระตุ้น ฝูงชนลิงทั้งหมดจึงเริ่มตะโกนปฏิเสธ

เฟิงหลินไม่ได้แปลกใจหรือโกรธ เขาเหลือบมองไปที่ลิงบาบูนอย่างสงบ มันเป็นลิงที่มีกล้ามเนื้อ พวกมันทั้งหมดจ้องมองเฟิงหลินอย่างมุ่งร้าย

 

“ เจ้าต้องการจะกบฏหรือไง?” เฟิงหลินถามอย่างใจเย็น เขาจำลิงบาบูนตัวนี้ได้

 

ลิงบาบูนตัวนี้แตกต่างจากลิงตัวอื่นรูปร่างของมันใหญ่โต มีขนาดใหญ่กว่าลิงทั่วไปประมาณสองถึงสามเท่า และยังมีพละกำลังที่น่าตกใจ ในตอนแรกฝูงลิงคิดว่าลิงบาบูนตัวนี้จะเป็นราชาที่สืบต่อมาจากยุคเก่า พวกมันไม่คาดคิดว่าราชาลิงแก่จะมอบบัลลังก์ให้เฟิงหลิน

ดังนั้นลิงบาบูนตัวนี้จึงไม่มั่นใจในตัวเฟิงหลินมาโดยตลอด วันนี้ในที่สุดมันก็พบโอกาสที่จะแสดงตัวตน

 

“ถูกต้อง เจ้าก็แค่ผ่านถ้ำม่านน้ำได้และไม่คู่ควรที่จะเป็นราชาลิงองค์ใหม่ เจ้าต้องรู้ว่าการเป็นราชาลิงหมายความว่าเจ้าจะต้องมีความแข็งแกร่งที่จะทำให้พวกเราทุกคนรู้สึกเชื่อมั่น! เจ้าอาจจะไม่สามารถเอาชนะข้าได้ด้วยซ้ำ” ลิงบาบูนพูดด้วยความหยิ่งผยอง

“โอ้ เจ้าหมายความว่าเจ้าต้องการท้าทายข้าเพื่อชิงบัลลังก์ราชาลิง?” เฟิงหลินยิ้ม

“ในการแข่งขันชิงตำแหน่งราชาลิง ความแข็งแกร่งจะเอาชนะทุกสิ่ง เจ้าเพียงแค่พบถ้ำม่านน้ำโดยบังเอิญและต้นกำเนิดของเจ้าก็ไม่เป็นที่รู้จัก เจ้าไม่ได้เป็นเผ่าลิงของเรา เราจะให้เจ้าเป็นราชาลิงได้ยังไง? และข้าเป็นคนแรกที่ไม่เชื่อมั่น!” ลิงบาบูนหน้าแดงคำราม

“โอ้”

เฟิงหลินยิ้มอย่างใจเย็น

ดูเหมือนว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะนั่งบนบัลลังก์ของราชาลิงได้อย่างมั่นคง

แม้แต่ลิงบาบูนยังกล้าท้าทายอำนาจของเขา?

เห็นได้ชัดว่าความเมตตาไม่ได้สร้างราชา

หากเขาปฏิบัติต่อลิงเหล่านี้ดีเกินไป พวกมันจะไม่รู้ถึงความยิ่งใหญ่ของสวรรค์และโลก และจะตำหนิเขาอยู่ตลอดเวลาไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขา

 

“ถ้างั้นก็ดี” เฟิงหลินพูดอย่างใจเย็นและยอมรับคำท้าทายของลิงบาบูน “ข้าอยากดูว่าเจ้ามีคุณสมบัติอะไรที่จะท้าทายข้าได้”

 

การต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์จะเริ่มขึ้นในไม่ช้า

ลิงตัวอื่น ๆ สบตากันพวกมันก้าวถอยหลังเปิดพื้นที่ขนาดใหญ่ตรงกลาง

ลิงบาบูนหน้าแดงหยุดชะงักชั่วคราวเมื่อเห็นว่าเฟิงหลินยอมรับการท้าทายง่ายๆ มันจึงเริ่มสงสัยในตัวเอง

แม้ว่ามันจะไม่เชื่อในราชาลิงใหม่นี้ แต่ก็รู้ว่ามันยากแค่ไหนที่จะต้องฝ่าอุปสรรคน้ำตก ไม่ใช่สิ่งที่ลิงทั่วไปจะทำได้สำเร็จ แม้แต่ราชาลิงองค์ก่อนก็ไม่สามารถทำได้

ถ้าพวกเขาต่อสู้จริงๆ มันจะชนะได้ไหม?

…

มันเริ่มลังเล

เฟิงหลินใจร้อนจนลุกเป็นไฟ เขาหัวเราะ “อะไรกัน? เจ้าไม่กล้าสู้แล้ว? ตราบใดที่เจ้าสามารถเอาชนะข้าได้ บัลลังก์ก็จะเป็นของเจ้า”

เมื่อเสียงนี้ดังขึ้นลิงบาบูนก็กระวนกระวาย ตาของมันแดงก่ำทันที

 

” โฮก โฮก!”

 

มันลุกขึ้นยืน หมัดของมันกระแทกหน้าอกราวกับว่ามันกำลังให้กำลังใจตัวเอง

เฟิงหลินยืนอยู่ที่นั่นอย่างใจเย็นและจ้องตาไม่ขยับ

ลิงบาบูนกระโดดสูงขึ้นไปในอากาศทันที มันประสานมือและต่อยหมัดกระแทกลงมาพร้อมกับแรงโน้มถ่วง ทำให้อากาศสั่นไหว

เฟิงหลินยืนอยู่ในตำแหน่งเดิมของเขาไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

ลิงบาบูนส่งเสียงคำรามด้วยความตื่นเต้น ราวกับว่ามันได้เห็นฉากที่หัวของเฟิงหลินถูกทุบแตกเป็นชิ้น ๆไปแล้ว

ต้องรู้ว่าภายในเผ่าลิง ไม่มีลิงที่สามารถขัดขวางการเคลื่อนไหวนี้จากมันได้

ราชาลิงใหม่ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นกัน

 

“ลิงกระโจน ปัดป้อง!”

เมื่อหมัดเข้าใกล้เขา ในที่สุดเฟิงหลินก็ขยับตัว ปล่อยรูปแบบของวิชาหมัดอสูรออกมา

เขากระทืบพื้นอย่างแรง ในขณะที่เขาพลิกขึ้นไปบนอากาศ แขวนคอห้อยโหนลอยอยู่กลางอากาศ ปล่อยหมัดรัวออกมา

มันมหัศจรรย์มาก!

(อะไรกัน?)

ร่างของลิงบาบูนถูกหมัดของเฟิงหลินกระแทกบินไปในอากาศ

กระดูกและกล้ามเนื้อทั้งหมดแตกออกจากกันด้วยแรงหมัดเพียงหมัดเดียว จากนั้นลิงบาบูนก็ทรุดตัวลงบนพื้นเหมือนกองโคลน

 

“ราชาผู้ยิ่งใหญ่โปรดไว้ชีวิตข้า!” ลิงบาบูนตะโกนตามสัญชาตญาณ ตอนนี้มันเข้าใจแล้วว่าอะไรคือความสิ้นหวัง

หมัดนี้น่ากลัวอย่างแท้จริงทำให้ร่างกายของมันแตกสลาย

มันรู้สึกสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง เข้าใจว่าตัวเองโง่แค่ไหนที่ต้องท้าทายราชาลิงใหม่

 

“ราชาโปรดไว้ชีวิตข้าในครั้งนี้ ข้าคนนี้จะไม่ทำแบบนั้นอีก!” มันขอร้องอย่างขมขื่น

แต่ถ้าการขอร้องมีประโยชน์อะไรคือศักดิ์ศรีของราชา?

ต้องรู้ว่าในฐานะราชาปีศาจ มันไม่ได้หมายถึงแค่การปกป้องเผ่าของตนเท่านั้น ราชายังสามารถควบคุมชีวิตของสมาชิกในเผ่าได้ด้วย

สายตาของเฟิงหลินเย็นราวกับน้ำแข็ง เขาเดินตรงไปโดยไม่สนใจคำร้องขอความเมตตาจากลิงบาบูน เขายกมันขึ้นมาและโยนออกจากถ้ำม่านน้ำ

ลิงบาบูนตัวนี้ได้ตายไปแล้ว เนื่องจากมันถูกโยนลงมาสูงขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่มันจะยังมีชีวิตอยู่

ลิงที่เหลือทั้งหมดตัวสั่น ไม่กล้าเถียงอีกต่อไป

เฟิงหลินหันกลับมาและจ้องมองพวกมันอย่างไร้ความรู้สึก “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเจ้าทุกตัวจะต้องบ่มเพาะความแข็งแกร่งของตัวเอง หากเจ้าไม่เห็นด้วยก็จะต้องออกจากถ้ำม่านน้ำ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปผู้ที่จากไปแล้วจะไม่มีความเกี่ยวข้องกับเผ่าลิงนี้อีกต่อไป”

เขายื่นคำขาด

“เราจะทำ ราชาผู้ยิ่งใหญ่!”

“เราเต็มใจที่จะบ่มเพาะ!”

“โปรดให้โอกาสเราอีกครั้ง!”

…

ลิงเหล่านั้นคุกเข่าลงบนพื้นและขอร้อง

ตอนนี้พวกมันไร้ซึ่งพละกำลังในการต่อสู้โดยสิ้นเชิง พวกมันอ่อนแอมาก หากพวกมันต้องออกจากเผ่าในตอนนี้ พวกมันจะกลายเป็นลิงป่าและจุดจบจะเลวร้ายอย่างไม่อาจจินตนาการได้

หากพวกมันตกอยู่ในเงื้อมมือของสัตว์ป่า พวกมันก็จะไม่ต่างอะไรกับอาหาร

 

“ถ้าเจ้าไม่ต้องการจากไป เจ้าควรจะเริ่มบ่มเพาะด้วยความจริงใจ” เฟิงหลินพูด

“รับทราบ!” ลิงเหล่านั้นกัดฟันและตัวสั่น

“ผู้อาวุโสแขนยาว!” เฟิงหลินร้องเรียก

ผู้อาวุโสแขนยาวเดินเข้ามาพร้อมกับกระบองหนา  เขาเตรียมการมานานแล้วและมอบมันให้ลิงทุกตัว

“ดูให้ดี ทำตามการเคลื่อนไหวของฉัน” เฟิงหลินจับกระบอง และเริ่มแสดงท่าทางให้พวกลิงดู

 

เขาไม่ได้แสดงวิชากระบอกศักดิ์สิทธิ์ของราชาลิงผู้ยิ่งใหญ่ เนื่องจากลิงเหล่านี้จะไม่สามารถเข้าใจแก่นแท้ของมันได้

สิ่งที่เขามอบให้เป็นเพียงเทคนิคพื้นฐานของการใช้กระบอง: การแยง, การตี, การกวาด, การแหวกและการโอบล้อม …

แต่ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเฟิงหลิน แม้แต่การเคลื่อนไหวที่ง่ายที่สุดที่เขาทำก็เต็มไปด้วยพลังและดูเหมือนเป็นการสะกดข่มอย่างหาที่เปรียบมิได้

ด้วยการกวาดเรียบง่าย กระบองไม้ของเขาอาจทำให้หินแตกได้

ลิงเหล่านั้นตะโกนด้วยความตกใจและรีบหลบ ในขณะที่สายตาของพวกมันเต็มไปด้วยความเคารพ

ลิงเริ่มรู้สึกกระตือรือร้นมากขึ้น การเคลื่อนไหวเหล่านี้ทรงพลังขนาดนั้นเชียว?

ราวกับโลกใหม่ได้เปิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกมัน พวกมันจ้องมองด้วยความประหลาดใจในกระบองในมือ

โดยไม่รู้ตัวลิงเหล่านี้จับกระบองและเริ่มเคลื่อนไหวตามเฟิงหลิน ในช่วงเริ่มต้นการเคลื่อนไหวของพวกมันไม่เป็นระเบียบและดูอ่อนแอ แต่เมื่อเวลาผ่านไป การเคลื่อนไหวของพวกมันก็มีความเป็นหนึ่งเดียวกันมากขึ้นเรื่อย ๆ และปฏิกิริยาของพวกมันก็เร็วขึ้นเช่นกัน ลิงและกระบองดูเข้ากันสุด ๆ !