วัตถุเรืองแสงในรูนั้นดูคล้ายคลึงกับปะการังประหลาดที่เจ้าปลาไหลเพิ่งจะกินเข้าไป มันดูเป็นสีแดงและเรืองแสงสีเลือดอ่อนๆ แต่หานเซิ่นบอกได้ว่ามันไม่ใช่ปะการังเดียวกับที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ ผิวของมันดูเรียบเนียนและมันเงาเหมือนกับกระจก หานเซิ่นไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร แต่จินตนาการของมนุษย์เป็นอะไรที่ค่อยข้างมหัศจรรย์ ดังนั้นในตอนที่เขาเห็นวัตถุที่เรืองแสงนั่น เขาก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา
“ไม่ว่าจะมองดูจากมุมไหน สิ่งนี้ก็ดูเหมือนกับเกล็ดของมังกรยักษ์ นี่คงจะไม่ได้เป็นร่างของมังกรระดับเทพเจ้าขั้นทรูก็อตในตำนานนั่นหรอกใช่ไหม?”

 

หลังจากที่ปลาไหลไฟฟ้ากินปะการังโลหิตเข้าไป มันยังคงดิ้นไปดิ้นมา ขณะที่ร่างกายของมันแดงขึ้นเรื่อยๆ

 

“ฉันจะฆ่าแก ขณะที่แกยังคงตกอยู่ในความเจ็บปวด! นี่ถือเป็นโอกาสดี”
หานเซิ่นไม่ลังเลอีกต่อไป ขณะที่ปลาไหลไฟฟ้ายังคงดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวด หานเซิ่นเริ่มรวบรวมพลังโดยใช้มีดเขี้ยวผีสิง เขาเทเลพอร์ตไปด้านข้างของปลาไหลไฟฟ้าและฟันออกไปใส่ท้องของมัน

 

ปลาไหลไฟฟ้าตกอยู่ในความเจ็บปวด และมันไม่มีโอกาสที่จะป้องกันตัวเองได้ หานเซิ่นใช้มีดแทงใส่ท้องของเจ้าปลาไหล แต่ใบมีดนั้นทำได้แค่ทิ้งรอยบางๆเอาไว้บนเกล็ดสีแดงของมัน ขณะเดียวกันเจ้าปลาไหลก็ยังคงดิ้นไปมาอย่างรุนแรง

 

หานเซิ่นยกโล่ขึ้นเพื่อป้องกันตัวเองขณะที่ใช้มีดแทงใส่เจ้าปลาไหลอีกหลายครั้ง เขาตัดบาดแผลเล็กๆบนหน้าท้องของมันสำเร็จ แต่หางของเจ้าปลาไหลฟาดมาถูกโล่ของหานเซิ่นและส่งเขากระเด็นออกไป

 

ในตอนที่หานเซิ่นเทเลพอร์ตกลับมา บาดแผลที่เขาสร้างเอาไว้ก็ฟื้นตัวเรียบร้อยแล้ว

 

‘ในตอนนี้มีดเขี้ยวผีสิงไม่มีประโยชน์แล้วจริงๆ เราจำเป็นต้องหามีดระดับเทพเจ้าสักเล่มหนึ่งมา บุดด้านั้นขโมยมีดเปล่าของเราไป และมันก็เพิ่งจะถูกนำไปทำเป็นสมบัติระดับเทพเจ้า ถ้าเรามีโอกาส เราก็ควรจะไปเอามีดเปล่ากลับคืนมา’ หานเซิ่นคิดกับตัวเอง ตอนนี้มีดเขี้ยวผีสิงไม่มีประโยชน์กับเขาอีกต่อไปแล้ว

 

ตอนนี้เมื่อปลาไหลไฟฟ้ากินปะการังโลหิตเข้าไป ร่างกายของมันก็แข็งแรงยิ่งกว่าเดิม และพลังในการฟื้นตัวของมันก็เพิ่มสูงขึ้นอีกด้วย แม้แต่พลังเขี้ยวของมีดเขี้ยวผีสิงก็ไม่สามารถหยุดบาดแผลจากการฟื้นตัวได้

 

ปลาไหลไฟฟ้ายังคงดิ้นไปดิ้นมากับพื้นและไม่มีเวลาจะมาจัดการกับหานเซิ่น

 

‘ถ้าเราปล่อยให้มันเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ในภายหลังเราก็จะไม่มีโอกาสฆ่ามันได้’ หานเซิ่นคิดกับตัวเอง เมื่อเขาตัดสินใจได้แล้ว คลื่นของพลังประหลาดก็เริ่มออกมาจากร่างกายของเขา

 

ร่างกายของหานเซิ่นเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว โดยปกติแล้วชุดเกราะตงเสวียนและชุดเกราะมนตราไม่สามารถถูกใช้งานในเวลาเดียวกันได้ แต่ทว่าในตอนที่หานเซิ่นและมนตรารวมร่างกัน มันไม่ใช่แค่พลังสองพลังเท่านั้นที่รวมกันเป็นหนึ่ง วิชาโลหิตชีพจรและกายหยกเองก็เข้ามารวมด้วยเช่นกัน

 

พลังทั้งสี่ถูกรวมเข้าด้วยกันในรูปแบบพิเศษ และสร้างความเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานทั่วร่างกายหานเซิ่น ตอนนี้เขาปลดปล่อยออร่าที่เหมือนกับซีโน่เจเนอิค ร่างกายของเขาดูเหมือนกับร่างมืดของปีศาจที่เหี้ยมโหด

 

มันเป็นการรวมกันระหว่างเย็นชาและความเร้าร้อน ความศักดิ์สิทธิ์และความชั่วร้าย ความแปลกประหลาดและความสวยงาม มันแตกต่างไปจากที่หานเซิ่นเป็นปกติโดยสิ้นเชิง

 

ในจังหวะนั้นหานเซิ่นไม่ได้ดูเหมือนกับมนุษย์คนหนึ่งอีกต่อไป เขาดูเหมือนกับราชาปีศาจซีโน่เจเนอิคที่เลือดเย็นและไร้หัวใจ

 

หานเซิ่นมองปลาไหลไฟฟ้าที่กำลังดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวด มือของเขาถือมีดเขี้ยวผีสิงอยู่และดูเหมือนมันจะถูกครอบงำด้วยพลังประหลาดของเขา สีม่วงเข้มของมีดนั้นกลายเป็นเพลิงสีดำสนิท แม้แต่มีดลมปราณก็เปลี่ยนเป็นสีดำ

 

หานเซิ่นยกมีดเขี้ยวผีสิงขึ้น และเขาก็รู้สึกได้ว่าพลังภายในตัวแข็งแกร่งขึ้นมากๆ ร่างต่อสู้ทั้งสี่ของเขารวมกันเป็นหนึ่งและก่อให้เกิดร่างต่อสู้ซีโน่เจเนอิค

 

‘พลังของร่างต่อสู้ซีโน่เจเนอิคเพียงพอจะฆ่าปลาไหลไฟฟ้านี้ไหมนะ ถ้าไม่ นั่นก็จะเป็นอะไรที่ค่อนข้างน่ารำคาญ’ หานเซิ่นคิด เขาฟันใส่ปลาไหลไฟฟ้าที่กำลังดิ้นไปดิ้นมา

 

ด้วยพลังเสริมจากร่างต่อสู้ซีโน่เจเนอิค เพลิงสีดำของมีดเขี้ยวผีสิงคำรามและปล่อยมีดลมปราณที่น่ากลัวออกไปฟันท้องของปลาไหลไฟฟ้า

 

เกล็ดที่เหมือนกับเพชรและเนื้อหนังของปลาไหลไฟฟ้าถูกฉีกเปิดออกโดยมีดเขี้ยวผีสิง มีดของหานเซิ่นฝังเข้าไปในร่างของซีโน่เจเนอิคจนเหลือแต่ด้าม

 

หานเซิ่นดีใจกับผลลัพธ์นี้ เขาดึงมีดกลับออกมาและฟันใส่ศัตรูอีกครั้ง เขาตัดท้องของเจ้าปลาไหลจนไปถึงอีกด้านหนึ่ง เลือดและอวัยวะภายในรั่วไหลออกมาเต็มก้นทะเล

 

“ซีโน่เจเนอิคปลาไหลไฟฟ้าอวกาศระดับเทพเจ้าขั้นทรานส์มิวเทชั่นถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ คุณได้รับวิญญาณอสูรปลาไหลไฟฟ้าอวกาศ”

 

หานเซิ่นไม่คิดว่าจะฆ่าปลาไหลไฟฟ้าได้ง่ายดายขนาดนั้น เขามองมีดเขี้ยวผีสิงในมือด้วยความแปลกใจ

 

หานเซิ่นดีใจอย่างมาก ร่างต่อสู้ซีโน่เจเนอิคนั้นทรงพลังกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก เขาฆ่าซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าขั้นทรานส์มิวเทชั่นได้อย่างง่ายดาย

 

“ไม่คิดเลยว่าร่างต่อสู้ซีโน่เจเนอิคของเราจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ มันอาจจะทรงพลังทัดเทียมกับตอนที่เราใช้ร่างกายเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอดเลย” หานเซิ่นเต็มไปด้วยความปลาบปลื้มกับความคิดนั้น

 

หานเซิ่นถอยออกไประยะหนึ่งและปล่อยให้เลือดไหลออกมาจากร่างของปลาไหลไฟฟ้า เมื่อเลือดไหลออกมาจนหมดแล้ว เขาก็ตรวจดูภายในท้องของปลาไหลไฟฟ้า นอกจากอวัยวะภายในแล้ว ในท้องของมันยังมีปะการังโลหิตประหลาดอยู่ด้วย

 

จิตใจของหานเซิ่นอาจจะกำลังเล่นตลก แต่เขาคิดว่าในตอนนี้ปะการังโลหิตประหลาดนั้นดูเหมือนกับมังกรยิ่งกว่าเดิม รายละเอียดของมันเด่นชัดขึ้นกว่าที่เคย และขณะที่เขาสังเกตมัน หานเซิ่นก็เกือบจะคิดว่าเจ้าสิ่งนั้นจะลืมตาขึ้นมาและบินจากไป

 

ถึงแม้หานเซิ่นจะไม่รู้ว่าพวกมันไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง แต่ตอนนี้มันมีลวดลายถูกสลักอยู่บนปะการัง บางทีกรดในท้องของปลาไหลไฟฟ้าอาจจะทำพวกมันขึ้นมา แต่ยังไงก็ตามลวดลายนั่นก็ทำให้ปะการังดูเหมือนกับเกล็ดของมังกร

 

‘เจ้าสิ่งนี้ดูชั่วร้ายหน่อยๆ ถ้าเจ้าปลาไหลไฟฟ้าไม่กินเจ้าสิ่งนี้เข้าไป เราก็คงจะฆ่ามันได้ง่ายๆ’ ขณะที่หานเซิ่นสังเกตปะการังโลหิต เขาก็เริ่มรู้สึกว่ามีบางสิ่งผิดปกติ

 

เลือดของสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้านั้นจะไม่ละลายไปกับน้ำทะเล มันควรจะจมลงไปสู่ก้นทะเล แต่ทว่าหานเซิ่นไม่เห็นเลือดอยู่บนพื้นรอบๆเลย ตอนนี้แม้แต่อวัยวะที่ร่วงออกมาจากร่างของปลาไหลก็ดูสะอาดและปราศจากเลือดแม้แต่หยดเดียว

 

“นี่เลือดของมันหายไปไหนกัน?” หานเซิ่นหันกลับไปมองปะการังโลหิตที่ดูเหมือนกับมังกร แสงสีแดงนั้นส่องสว่างมากขึ้นเรื่อยๆ

 

“เจ้าสิ่งนี้ไม่มีชีวิตหรอกใช่ไหม?” หานเซิ่นมองปะการังโลหิตอย่างหวาดระแวง แต่มันจมลงไปสู่ก้นทะเลโดยไม่แสดงปฏิกิริยาอะไร

 

หานเซิ่นจ้องมองมันไปอีกสักพัก แต่ปะการังโลหิตประหลาดนั้นไม่มีการเคลื่อนไหว หลังจากนั้นหานเซิ่นก็รวบรวมพลังและเอื้อมไปหยิบปะการังโลหิตขึ้นมา เขาคิดว่ามันจะมีการตอบสนองเมื่อเขาสัมผัสมัน แต่เขาหยิบมันขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย มันเป็นเหมือนกับปะการังธรรมดาๆ

 

เขาตรวจสอบมันอย่างละเอียด แต่มันยังคงนิ่งเงียบอยู่ในฝ่ามือของเขา เขาเก็บมันใส่กระเป๋าและว่ายไปในรูที่ถูกสร้างขึ้นในก้นทะเล

 

‘ถ้าร่างของมังกรในตำนานนั่นอยู่ข้างล่างนี้จริงๆ เราก็จะรวยมากๆ’ หานเซิ่นคิดกับตัวเองขณะที่ลงไปในรู