ตอนที่ 3116 อาจารย์เจียงคู่

 

ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชรู้สึกตกใจอย่างมาก เขาเกือบจะลืมทางออกขณะที่เขาออกไปจากปราสาทตระกูลเฟิง

 

“คนๆนั้นต้องเป็นเจียงไม่ผิดแน่! เขาคือราชครูเจียง แต่ทําไมเขาถึงได้”

 

ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชสับสนอย่างมาก เขาไม่เข้าใจว่าทําไมราชครูเจียงปู่ภู่ถึงเรียกตัวเองว่าเป็นคนรับใช้ของหานเซิ่น นั่นเป็นอะไรที่น่าตกใจเกินไป

 

เขาคือเจียงคู่ เขาเป็นหนึ่งในยอดฝีมือไม่กี่คนในอาณาจักรฉิน แม้แต่พระราชวังหวูเว่ยเตที่ทรงพลังก็ไม่อาจจะพิชิตได้ พวกเขาทั้งหมดโดนขับไล่ออกไปโดยเจียง

 

ด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสงสัย ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชกลับไปที่พระราชวังและตรงเข้าไปพูดกับราชาจิงเจิ้นในทันที

 

ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านราชา ข้านั้นไร้ประโยชน์ ข้าไม่อาจนําตัวองค์รัชทายาทกลับมาได้”

 

“โอ้? นี่ลูกชายของข้าหัวแข็งถึงขนาดนั้นเลยหรือคราวนี้?” ราชาจิงเจิ้นรู้สึกประหลาดใจ

 

“องค์รัชทายาทหัวแข็งมากๆ” ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชตอบ

 

“หานเชิ้นไม่ได้พูดอะไร แต่องค์รัชทายาทกลับยืนกรานที่จะอยู่ในปราสาทตระกูลเฟิงต่อ”

 

ราชาจิงเจิ้นพยักหน้า เขามองไปที่ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชและสังเกตถึงสิ่งผิดปกติ “ราชครูใบหน้าของเจ้าดูไม่ค่อยดี มีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่า?”

 

“ท่านราชา ข้าได้ใช้โลกหมากรุกของข้าเพื่อจัดการกับหานเซ็น แต่ขากลับเป็นคนที่ถูกทําร้ายซะเอง”

 

ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชพูดด้วยใบหน้าที่ชื่นขม “ข้าเชื่อว่าเขาต้องมีโลหิตชีพจรเทพสปิริตที่พิเศษมากๆ มันอาจจะเป็นโลหิตชีพจรเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นที่มีพลังแห่งจิตใจ”

 

ในมุมมองของราชครูเทาซันด์ไมล์รีช การที่หานเชิ้นมีพลังแห่งจิตใจที่แข็งแกร่งพอจะชิงการควบคุมของโลกหมากรุกไปจากเขาได้นั้น หมายความว่าหานเชิ้นต้องมีโลหิตชีพจรเทพสปิริตำที่ทรงพลังยิ่งกว่าของเขา มันไม่มีคําอธิบายอื่น

 

“โลหิตชีพจรเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่น?” ราชาจิงเจิ้นขมวดคิ้ว

 

ในทั้งจักรวาลนี้ มันมีวิหารพระเจ้าขั้นแอนนิฮิเลชั่นเพียงแคสิบสองวิหารเท่านั้นที่ถูกค้นพบอาณาจักรฉินครอบครองถึงสี่วิหารด้วยกัน นั่นเป็นเหตุผลที่อาณาจักรฉินรุ่งเรืองจนถึงทุกวันนี้

 

อาณาจักรอื่นนั้นมักจะมีวิหารพระเจ้าขั้นแอนนิฮิเลชั่นแค่หนึ่งถึงสองวิหาร และอาณาจักรที่แข็งแกร่งที่สุดก็มีวิหารพระเจ้าขั้นแอนนิฮิเลชั่นแค่สามวิหารเท่านั้น

 

ในบรรดาวิหารพระเจ้าขั้นแอนนิฮิเลชั่นทั้งสี่ของอาณาจักรฉิน สองวิหารถูกควบคุมโดยราชวงศ์ขณะที่อีกสองวิหารอยู่ภายใต้การควบคุมของขุนนางที่ไม่ได้มาจากอาณาจักรฉิน หลังจากที่ดินแดนของพวกเขาถูกทําลาย พวกเขาก็ได้มาเข้ากับอาณาจักรฉินและกลายเป็นเสาหลักของอาณาจักร ในความจริงแล้วหลังจากที่อาณาจักรฉินก่อตั้งระบบกฎหมายขึ้นมามันมีฝายอํานาจมากมายที่มาเข้าร่วมกับอาณาจักรฉิน แน่นอนว่านั่นช่วยทําให้อาณาจักรฉินแข็งแกร่ งยิ่งขึ้นไปอีกและนั่นเป็นอีกเหตุผลที่คนของอาณาจักรฉินต่างก็เคารพในกฎหมายของพวกเขา

 

นอกจากวิหารพระเจ้าขั้นแอนนิฮิเลชั่นทั้งสิบสองแล้ว มันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธีที่จะได้รับโลหิตชีพจรเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นอยู่เลย ถ้าคนๆหนึ่งโชคดีพอจะไปพบกับชีพจรพระเจ้าลึกลับที่ก่อให้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดเข้า มันก็มีโอกาสที่พวกเขาจะได้รับโลหิตชีพจรเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นแต่โลหิตชีพจรเทพสปิริตที่ได้รับด้วยวิธีแบบนั้นจะถูกคํานึงว่าเป็นโลหิตชีพจรเทพสปิริตตามธรรมชาติ

 

เนื่องจากมันไม่ได้มาจากวิหารพระเจ้า มันจึงไม่มีพลังเสริมจากเทพสปิริต ด้วยเหตุนั้นโลหิตชีพจรเทพสปิริตตามธรรมชาติจึงมักจะด้อยกว่าโลหิตชีพจรเทพสปิริตทั่วไป

 

แต่ไม่ว่ามันจะด้อยกว่ายังไง โลหิตชีพจรเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นก็ยังเป็นอะไรที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ดี

 

ราชาจิงเจิ้นขมวดคิ้วและพูด “ไม่เพียงแค่หานเซ็นใกล้ชิดกับลูกชายของข้า เขายังมีโลหิตชีพจรเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นอีกอย่างนั้นหรอ? เจ้าคิดว่าเขามีแผนการร้ายบางอย่างซ่อนอยู่หรือเปล่า?”

 

สีหน้าของราชครูเทาซันด์ไมล์รีชดูแปลกๆขณะที่พูด “ท่านราชา ข้าไม่รู้ว่าหานเชิ้นคนนี้มีแผนการร้ายซ่อนอยู่หรือไม่ แต่ข้าเห็นราชครูเจียงอยู่ข้างกายของเขา”

 

“อะไรนะ? เจ้าพูดถึงท่านอาจารย์อย่างนั้นหรอ?” ราชาจิงเจิ้นลุกขึ้นด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

 

สําหรับราชาจิงเจิ้น เจียงไม่ใช่แค่ราชครู เหมือนอย่างความสัมพันธ์ระหว่างราชครูเทาซันด์ไมล์รีชและฉินไป เจียงคู่เฝ้าดูราชาจิงเจิ้นเติบโตมาตั้งแต่เด็ก ความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นไม่ได้เป็นแค่ความสัมพันธ์ระหว่างกษัตริย์และขุนนาง แต่เป็นความสัมพันธ์เหมือนกับพ่อและลูกลึกๆในหัวใจของราชาจิงเจิ้น เจียงคู่คือบุคคลพิเศษที่เขาพึ่งพามันไม่ใช่บางสิ่งที่คนอื่นจะเข้าใจ

 

เจียงคู่นั้นแตกต่างจากราชครูเทาซันด์ไมล์รีช เขาไม่ใช่คนที่เข้มงวด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็สั่งสอนให้ราชาจิงเจิ้นกลายเป็นราชาที่ดี

 

สิบปีก่อนราชาจิงเจิ้นต้องการจะขับไล่พระราชวังหวูเว่ยเต่าออกไปจากอาณาจักรฉิน เขาได้บังคับให้เจียงคู่ต่อสู้กับพระราชวังหวูเว่ยเตที่เขามีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นด้วย

 

เจียงคู่ทําตามคําสั่งและขับไล่พระราชวังหวูเว่ยเต๋ออกไปจากอาณาจักรฉินได้สําเร็จ แต่หลังจากนั้นเจียงปู่คู่ก็ทิ้งจดหมายและลาออกจากตําแหน่ง เขาสาบานว่าจะไม่ต่อสู้อีก

 

ราชาจิงเจิ้นไม่ได้เสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง พระราชวังหวูเว่ยเต่านั้นส่งผลกระทบต่อประชาชนมากมาย ถ้าพวกเขาไม่ถูกขับไล่ออกไป รัฐบาลก็จะควบคุมผู้คนไม่ได้ นอกจากนั้นเจียงปู่ภู่เป็นเพียงคนเดียวที่ทําเรื่องนั้นได้

 

ถึงราชาจิงเจิ้นจะไม่เสียใจกับมัน แต่เขาก็รู้สึกผิดต่อเจียง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาได้ส่งคนออกไปตามหาเจียงปู่ภู่ แต่คนที่เขาส่งออกไปนั้นจะกลับมามือเปล่าเสมอ ด้วยเหตุนั้นเขาจึงรู้สึกแปลกใจเมื่อได้ยินเกี่ยวกับเจียงคู่

 

ราชาจิงเจิ้นถามด้วยเสียงสั่น “ท่านอาจารย์ เขาสบายดีไหม?”

 

ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชมีสีหน้าแปลกๆ เขาเปิดปากออก แต่เขาไม่แน่ใจว่าควรจะพูดอะไรออกมา

 

“มีบางสิ่งเกิดขึ้นกับเขาอย่างนั้นหรอ?” ร่างกายของราชาจิงเจิ้นสั่นรัว เขาเข้าใจเจียงคู่ อาจารย์ของเขาเป็นอย่างดี เจียงคู่เป็นคนที่เมื่อพูดอะไรออกไป เขาก็จะไม่ผิดคําพูดของตัวเองถ้าเจียงคู่บอกว่าจะไม่ต่อสู้เป็นเวลายี่สิบปี ถึงแม้เขาจะต้องตาย เขาก็จะไม่ต่อสู้

 

ราชาจิงเจิ้นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นมาโดยตลอด เขาเป็นคนที่ส่งเจียงปู่ภู่ออกไปต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างพระราชวังหวูเว่ยเต๋ ทําให้เจียงปู่ภู่สูญเสียการคุ้มครองจากอาณาจักรฉินพร้อมกับสูญเสียความสามารถที่จะปกป้องตัวเอง เขากังวลว่าเจียงคู่จะต้องมาตายเพราะเขา

 

“ไม่ ไม่ ไม่ ท่านราชาเข้าใจผิดแล้ว ราชครูเจียงสบายดี เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร เพียงแต่ว่า…” ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชลังเล เขาไม่สามารถพูดมันออกมาได้

 

“ราชครูเทาซันด์ไมล์รีช หยุดลังเลและบอกข้ามาตามตรงๆ”

 

ตอนนี้เมื่อราชาจิงเจิ้นรู้ว่าเจียงคู่ยังมีชีวิตอยู่ เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาก แต่เขายังอยากรู้เกี่ยวกับสถานการณ์อาจารย์ของเขา

 

ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชกัดฟันและพูด “ราชครูเจียงบอกว่าหานเชิ้นเป็นเจ้านายของเขา”

 

“อะไรนะ?” ในตอนแรกราชาจิงเจิ้นรู้สึกตกใจ แต่หลังจากนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นความโกรธเขากัดฟันอย่างแรง

 

“หานเชิ้นเวรนั่น! นี่เขากล้าดียังไงมาหยาบเกียรติอาจารย์ของข้า! ข้าจะฆ่าทุกคนที่เขารู้จัก!”

 

“ท่านราชาได้โปรดอย่าเพิ่งโกรธ” ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชรีบพูด

 

“ท่านราชาน่าจะรู้ว่าราชครูเจียงเป็นคนยังไง ถ้าเขาไม่ยินยอม แม้แต่เทพสปิริตก็ทําให้เขายอมก้มหัวไม่ได้ ข้าไม่คิดว่าราชครูเจียงถูกบังคับ เขาให้เกียรติหานเชิ้น และหานเซิ่นเองก็ให้เกียรติเขาเช่นกัน ข้าคิดว่ามันต้องมีเหตุผลอยู่”

 

ราชาจิงเจิ้นไม่ใช่ทรราช หลังจากที่คิดเกี่ยวกับมันดูดีๆแล้ว ความโกรธของเขาก็ค่อยๆจางหายไป

 

“ในตอนที่ข้าได้เห็นราชครูเจียง เขาดูใกล้ชิดกับหานเชิ้น”

 

ราชครูเทาซันด์ไมล์รีชพูด “ข้าคิดว่าเขาจะปกป้องหานเช่น ถ้าท่านราชาจะฆ่าหานเขิน ท่านราชาอาจไปทําลายแผนของราชครูเจียง”

 

ราชาจิงเจิ้นพยักหน้า “ในเมื่อท่านอาจารย์ใกล้ชิดกับหานเช่น ถ้าเขามีแผนการร้ายอะไรท่านอาจารย์ก็คงจะหยุดเขาเอาไว้ในเมื่อท่านอาจารย์ให้เกียรติเขาและไม่ได้หยุดลูกชายของข้าจากการเข้าไปสนิทสนมกับเขา หานเป็นคนนั้นก็คงจะไม่ใช่คนไม่ดีอะไร”

 

หลังจากหยุดไปชั่วครู่ ราชาจิงเจิ้นก็แสดงรอยยิ้มแห้งๆออกมา

 

“แต่ปัญหาที่หานเชิ้นก่อทําให้สถานการณ์ตอนนี้เป็นอะไรที่ยากจะแก้ไข”

 

Related