บทที่ 16 : การเตรียมการหนี

 

ฮิคารุตื่นมาตอนเช้าตรู่ เขานอนไม่พอและยังรู้สึกล้าจากเมื่อวานนี้ที่เดินไปทั่วด้วยซึ่งมันก็ยังไม่บรรเทาลง 

 

ฉันเลือกถูกแล้วล่ะที่ย้ายโรงแรมมาเพราะได้ผ่อนคลายในห้องของตัวเองและเตียงก็สบายกับร่างกายมากกว่าเยอะ

 

ตอนที่เขาอยู่ญี่ปุ่นเขาไม่เคยพักในโรงแรมเลย แต่ก็มีความรู้บ้างนะ

 

ครั้งแรกที่เขาเข้าไปในห้องความคิดแรกของเขาคือ “อ่ออ งั้นมันก็เป็นอย่างนี้เองสินะ”

 

แต่มันไม่ใช่นะสิทั้งจะห้องน้ําแบบแยกหรือโทรทัศน์ ทางเดินก็ไม่มีตู้ขายสินค้าแบบหยอดเหรียญหรือสอดการ์ดและก็ไม่มีเครื่องซักผ้าอัตโนมัติด้วยเหมือนกัน

 

(ไปดีมาดีน้า) พนักงานหูแมวพูดพร้อมทั้งโบกมือให้

 

นี่เธออยู่ตลอดทั้งวันเลยรึไง ฮิคารุคิดในใจแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของเขา เขาจึงออกจากโรงแรมไป

 

ในตอนที่เขากําลังจะออกไปกินข้าวเช้านั้น

 

…..

 

……

 

ไม่เอาน่า คนขายฮอตดอกจ้องมองมาที่เขาอีกครั้ง

 

[30 กิแลน]

 

[ครั้งนี้ฮอตดอกนายควรจะรสชาติดีได้แล้วนะ]

 

มันมีซอสมะเขือเทศกับมัสตาร์ดที่ไม่มีธัญพืชอยู่ เอาล่ะนะ ฮิคารุกัดไปหนึ่งคํา

 

[?]

 

ตาของเขาเบิกกว้าง

 

ละ แล้วรสชาติเป็นไงบ้าง?

 

T.ไม่มีรสชาติ

 

อะไรนะ

 

“ทําไมซอสมะเขือเทศมันเหลวแบบนี้?! นี่มันแย่กว่าที่คิดซะอีก!!

 

ฮอตดอกไม่มีรสชาติเลย ถึงแม้เขาจะผิดหวังแต่ก็ซื้อมาแล้ว และหลังจากที่กินจนหมดเขาก็ออกจากร้านมา เจ้าของร้านมีหน้าตาบูดบึงและไหล่ของเขาก็ตกลงอย่างสิ้นหวัง 

 

ฮิคารุมุ่งหน้าออกไปนอกเมืองโดยไม่ได้ไปที่กิลด์ผจญภัย เขารู้ว่าเขาต้องการอะไร

 

อย่างแรกเลยคือฉันต้องการเงิน

 

มีเงินมันก็ดีตลอดแหละ เขาอาจจะต้องใช้เงินเพื่อช่วยลาเวียแต่ตอนนี้ปัญหาของเขาคือ: พระราชาเป็นคนที่หมายหัวเธอ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงการคาดเดาแต่ฮิคารุ ก็คิดว่ามันมีน้ําหนักเป็นไปได้ อย่างไรก็ตามคนที่ถูกฆ่าก็เป็นถึงเคานต์ซึ่งเป็นหนึ่งในสามสิบคนที่มีอิทธิพลสูงสุดในราชอาณาจักรพอนโซเนีย การที่จับคนร้ายได้ภายใน 2 ถึง 3 วันแบบนี้นั้น ลาเวียไม่ได้สารภาพด้วยตัวเองแนซึ่งนั่นแสดงว่าต้องเป็นความคิดของใครสักคน – ใครสักคนใน 30 คนนั้น

 

มันไม่สําคัญว่าฉันจะต่อสู้กับใครอยู่ ฉันสาบานว่าจะช่วยเธอให้ได้

 

ความจริงคือฮิคารุมีโอกาสที่จะทําสําเร็จได้เพราะเธอจะถูกเคลื่อนย้ายในวันมะรืนแล้วทุกอย่างจะมาลงล็อกกับการเตรี ยมการของเขาในวันนี้และวันพรุ่งนี้ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือการหาเงิน

 

อยู่นี่เอง

 

ทางที่เร็วที่สุดที่จะหาเงินได้คือการล่ากระต่ายเขาแดงและ 15 นาทีหลังจากที่เขาออกนอกเมืองมาเขาก็เจอตัวหนึ่ง ฮิคารุใช้กริชแห่งพลังในการโจมตีเพื่อคร่าชีวิตไป

 

เขารู้สึกผิดน้อยลงเมื่อเทียบกับเมื่อวาน

 

คงเป็นเพราะเริ่มชินแล้วสินะ

 

เขามองไปยังคราบเลือดที่อยู่บนกริช ใบมีดของมันเต็มไปด้วยไขมันเขาจึงเช็ดออกด้วยผ้าขี้ริ้ว

 

ฆ่าคนก็เหมือนกันแหละ ต้องมีจิตที่แข็งและรู้จักควบคุมตัว

เอง

 

เพราะความผิดพลาดเมื่อคืนที่ผ่านมาของเขา เขาคิดจะฆ่าอัศวินสองคนนั้นและเป็นเพราะโชคดีล้วน ๆ ที่สุดท้ายแล้ว ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี แต่มันก็ยืนยันไม่ได้ว่าครั้งต่อไปเขา จะโชคดีแบบนี้อีก ในความเป็นจริงแล้วเขาได้พิจารณาความเป็นไปได้ในกรณีที่สถานการณ์ยากลําบากกว่านี้ขึ้นมามาก ซึ่งหลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้วเขาก็สร้างกฏให้ตัวเองขึ้นมาสามข้อ

 

ตอนนี้ล่ะที่สกิลหลบซ่อนของเขาจะเข้ามามีบทบาท – มันสามารถรวบรวมข้อมูลได้อย่างสมบูรณ์โดยที่มีความเสี่ยงน้อยมาก เขาจะไม่เอามาใช้ให้เป็นประโยชน์ได้ไงล่ะ

 

ยังไงมันก็เป็นอาวุธที่ดีที่สุดของฉันนี่นะ

 

[ทีมม?]

 

ในขณะที่ฮิคารุฆ่ากระต่ายตัวที่ 3 เขาก็รู้สึกถึงบางอย่าง

 

[กะ เกิดอะไรขึ้นรูป]

 

ร่างกายของเขาร้อนขึ้น เขาตัวสั่นจนอยากจะวิ่งหนีไป 

“นี่มัน… ความรู้สึกเดียวกับตอนที่ฆ่าเคานต์เลย]

 

แล้วมันก็หยุดลงหลังผ่านไปประมาณ 10 วินาที ฮิคารุเปิดบอร์ดวิญญาณของเขาขึ้นมา

 

บอร์ดวิญญาณ  ฮิคารุ

 

อายุ: 15 ระดับ: 5

 

ว่าแล้วเชียว ระดับฉันเพิ่มขึ้น

 

เขาไม่รู้ว่าเขาต้องฆ่าสิ่งมีชีวิตเยอะแค่ไหนถึงจะเพิ่มระดับได้และจากสิ่งที่เขารวบรวมมาได้จนถึงตอนนี้นั้นคือ นักผจญภัยมือใหม่ในช่วงวัยรุ่นพวกเขาจะมีระดับต่ํากว่าสิบ ส่วนพวกอายุประมาณ 20 จะมีระดับอยู่ประมาณ 10 – 20 และพวกที่อายุ 30 ส่วนมากจะมีระดับอยู่ที่ 25 ดังนั้นการที่อันเคนมีระดับอยู่ที่ 51 คือค่อนข้างสูงมาก ดูเหมือนว่ายิ่งระดับสูงขึ้นก็จะยิ่งเพิ่มระดับได้ยากขึ้นด้วย แต่มันก็สมเหตุสมผลล่ะนะ

 

งั้นแค่ฆ่ากระต่ายเขาแดงก็เพิ่มระดับได้แล้วสินะ ฮ่า สงสัยจังว่าในอีกสองวันนี้ฉันจะเพิ่มไปได้เท่าไหร่. 

 

นี่คือส่วนหนึ่งในการเตรียมความพร้อมของเขาในอีก 2 วัน รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องที่นักผจญภัยมีส่วนร่วมในการคุมตัวและการเพิ่มเลเวลซึ่งแต่ละคนจะได้ 1 แต้มทุกครั้งที่ระ ดับเพิ่มขึ้นและแม้จะเพียงแค่ 1 แต้มแต่มันก็มีพลังมาก อย่างไรก็ตามมันก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะใช้แต้มอย่างไร 

 

ฉันคิดได้แล้วล่ะว่าจะเอาแต้มแรกนี้ใส่ไว้ไหน

 

ฮิคารุหามันบนบอร์ดวิญญาณของเขา

 

ความแข็งแรงทางกายภาพ

 

ความแข็งแรง A 1

 

การควบคุมอาวุธ

 

“นี่ล่ะเป็นไง

 

กระสอบของฮิคารุที่มีกระต่ายเขาแดงสองตัวมันหนักเกินไปสําหรับเขา เขายังมีปัญหาในการอุ้มกระต่าย 1 ตัวที่ยังไม่ได้เอาอวัยวะภายในออกไปอีกด้วย แต่การที่จะกลับไปที่กิลด์ทุกครั้งที่ฆ่าได้หนึ่งตัวก็จะเสียเวลา มากเกินไปและตอนนี้ทุกวินาทีมีค่า ถ้าหาทางลัดที่มีประสิทธิ ภาพมากที่สุดมันก็ต้องเพิ่มความแข็งแรงนี้แหละ

 

.เดี๋ยวนะ อะไรกัน

 

กระต่ายเขาแดงที่เขาพึ่งฆ่าไปตัวนี้มีลักษณะสั้นและกลม มันมีขนาดใหญ่เท่ากับลูกแตงโม 2 ลูกแต่เขาก็ยังสามารถยกมันขึ้นได้ด้วยมือเดียว

 

เบาแฮะ ให้ตาย..

 

หนึ่งแต้มมันต่างกันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย เขาจําได้ว่าเซอร์เน็นโกะมี 3 แต้มอยู่ในความแข็งแรงและจิลก็พูดว่าเขาค่อนข้างแข็งแกร่ง ตอนนี้มันฟังดูสมเหตุสมผลแล้วล่ะ

 

[อันเคนน่าจะมี 9 แต้ม ]

 

นี่มันโลกอะไรกัน

 

อา นี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้นะ กลับดีกว่า

 

ตอนนี้มันเกือบจะเที่ยงแล้ว

 

เขาถือกระต่ายเขาแดง 3 ตัวกลับไปในเมือง

 

ผู้เฝ้าประตูหยุดเขาไว้และตรวจสอบกระสอบใบใหญ่ด้วยความประหลาดใจ เหมือนอึ้งไปมากกว่า ในตอนที่ฮิคารุบอก เขาว่ามีคนสอนการล่ากระต่ายอย่างมีประสิทธิภาพให้เขานั้นผู้เฝ้าประตูก็ดูชอบใจ

 

แล้วฮิคารุก็นึกถึงความคิดที่จะให้ของขวัญตอบแทนการ์ดคนที่ปกป้องเขาขึ้นมาได้ การ์ดดูดีใจมาก ฮิคารุให้กระต่ายเขาแดงไปหนึ่งตัว เขาบอกว่าเขาจะทําสตูว์กินกับเพื่อนร่วมงานของเขาเพราะว่าเนื้อของมันค่อนข้างอร่อยและปกติมักจะกินกันในงานเฉลิมฉลองครั้งใหญ่

 

ตอนนี้เขามีกระต่ายน้อยลงแล้วแต่เขาก็แค่ต้องล่าใหม่ หลังจากที่เขากินข้าวเที่ยวจากรถขายอาหารแล้วเขาก็ถือกระสอบที่มีกระต่ายเขาแดงสองตัวกลับไปที่กิลด์

 

[หืมม?]

 

เขาได้ยินเสียงคนหนุ่มสาวจึงหันไปดูและ เห็นวัยรุ่นกําลังจับกลุ่มกันอยู่ ผู้ชาย 2 คนและผู้หญิง 3 คน กําลังสนุกอยู่กับการดูบอร์ดคําขอ

 

กลุ่มปาร์ตี้สินะ ไม่ใช่สําหรับฉันอย่างแน่นอน

 

ถ้าเขาอยู่ในกลุ่มปาร์ตี้มันจะยากในการใช้สกิลหลบซ่อนเพราะสมาชิกในกลุ่มก็จะไม่เห็นเขาด้วย

 

ถ้าฉันมาเกิดใหม่ในรูปแบบที่ต่างออกไป ฉันจะเลือกสกิลอื่นไหมนะ

 

นั่นอะไรนะ]

 

[เด็ก ๆ จับกลุ่มปาร์ตี้จากการจับไม้สั้นไม้ยาวนะ]

 

“อ่อ งั้นรุ่นพี่ก็ต้องสอนอะไรหน่อยแล้วล่ะมั้ง

 

มีกันอยู่ 5 คนสินะ ฉันก็คิดเหมือนกับนายเลย ฮี่ ๆ ๆ

 

นักผจญภัยสองสามคนเข้าหากลุ่มปาร์ตี้ของเด็กพวกนั้น

 

เหมือนพวกเขาจะมีงานยุ่งอีกแล้วนะ พวกนักผจญภัยที่นี่ แน่นอนว่ามีแต่พวกแย่ ๆ และคงเพราะแบบนี้ล่ะมั้งจิลถึงเอาแต่ปฏิเสธพวกเขาซ้ําแล้วซ้ําอีก

 

ฮิคารุถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วจึงเดินไปหลังเคาน์เตอร์ – ที่ๆกลอเรียอยู่เพราะจิลออกงานไปแล้ว

 

สวัสดีจ้า ฮิคารุคุง

 

เรียกตาแก่อันเคนให้ฉันหน่อยและเธอควรจะสนใจเด็กพวกนั้นหน่อยนะ พวกเขาอาจจะตกเป็นเหยี่อในเกมของพวกนักผจญภัยนั้นก็ได้

 

ได้… ขอบใจที่แนะนํานะจ๊ะ

 

กลอเรียชําเลืองมองไปที่พวกเขา เด็กๆ และพวกรุ่นพี่ดูเหมือนกําลังคุยกันอย่างเป็นมิตร – ก็แค่ผิวเผินล่ะนะ

 

“ฉันจะจับตาดูพวกเขาเอง แล้วเกี่ยวกับอันเคนซัง” เธอพูดพร้อมทั้งหันไปสนใจกระสอบที่ฮิคารุถือมาด้วย

 

ตาแก่จะประเมินค่าของกระต่ายเขาแดงด้วยตัวเองใช่ไหมล่ะ เขาพูดลวกๆ

 

จากนั้นจึงเกิดความวุ่นวายขึ้นท่ามกลางเหล่านักผจญภัย จิลพูดถูก ดูเหมือนว่ากระต่ายเขาแดงจะหายากกว่าที่ฮิคารุคิดเอาไว้ เขาถอนหายใจเล็กน้อย

 

รีบไปหน่อย ฉันไม่ควรให้คนอื่นได้ยินด้วย สงสัยต้องระวังมากกว่านี้

 

ยังมีอีกหลายทางที่จะสื่อสารกันได้ เช่นการเขียน มันไม่มีอะไรดีขึ้นจากการถูกหมายหัวจากพวกนักผจญภัยหรอก

 

ได้เลย รอสักครู่นะ

 

น้ําเสียงของเธอยังคงสงบนิ่งเหมือนเคยแต่ฮิคารุก็เห็นประกายแสงจากนัยตาของเธอ เธอคนนี้เป็นคนที่ฉันต้องระวังไว้จริง ๆ ฮิคารุคิดในขณะที่ถอนหายใจอีกครั้ง

 

ความต้องการ: พื้นที่แห่งความสงบ

ตอนที่ฮิคารุเจออันเคนอีกครั้งในอาณาเขตการผ่าชําแหละ ชายแก่ยังคงหน้าตาอารมณ์ร้ายอยู่

 

ฉันบอกให้นายมาตอนเย็นไง

 

คุณเป็นคนอยากประเมินกระต่ายเขาแดงเองนะและอีกอย่างผมก็คิดว่ามันเหมาะกับการเรียนดีแต่ถ้าคุณต้องการให้ผมทิ้งพวกมันไว้ที่นี่แล้วค่อยกลับมาทีหลังก็ไม่มีปัญหานะครับ

 

“นายต้องกลับมาเพื่อบางอย่างตลอดเลยหรอ ช่างเถอะ ไม่เป็นไรทําตอนนี้แหละ…เดี๋ยวนะ นายเอากระต่ายมา 2 ตัว หรอ)

 

ฮิคารุเอากระต่าย 2 ตัวออกมาจากกระสอบแล้ววางลงบนโต๊ะ วีรบุรุษแห่งอาณาจักรทําหน้าประหลาดใจ

 

ไม่เอาน่า… ถ้าพวกมันหายากนายก็เปิดมันให้ดีๆหน่อยเถอะ ให้มันสมกับ “สายพันธุ์หายาก” หรือ “SSR”…

 

ฮิคารุอดคิดไม่ได้ว่าความขัดแย้งที่ไร้ประโยชน์อาจเกิดขึ้นได้ เพียงเพราะพวกนักผจญภัยที่ไม่มีสามัญสํานึกเหล่านั้น จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเอากระต่ายมา 3 ตัว 2 การที่เขาทิ้งไว้ให้การ์ดตัวหนึ่งเป็นการตัดสินใจที่ดีแล้ว

 

บอกไว้ก่อนนะว่าเขาพวกมันหักหมดแล้ว

 

แน่นอนสิ! ฉันไม่รู้หรอกนะว่าต้องทํายังไงถ้านายเอาแต่ตัวที่มีเขามาเรื่อยๆ นะ เออ พูดถึงเรื่องนี้แล้ว เมื่อวานนี้ฉันได้ค่าของเขาแดงมาแล้วนะ

 

โอ้ เท่าไหร่ครับ

 

140,000 กิแลน

 

เป็นไง ? นายตื่นเต้นล่ะสิ

 

ผมเปล่า

 

เขาตื่นเต้นสุดๆ ไปเลยล่ะ มันมีเลขศูนย์เยอะขึ้นตั้งเยอะ เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะตื่นเต้น

 

รวมกับราคาของเนื้อเมื่อวานก็จะเป็น 147,500 เงิน 100,000 จะถูกฝากเข้าในกิลด์และนายก็เอาเงินสดไป 47,500 แบบนี้ฟังดูเป็นไง

 

เดี๋ยวก่อนนะ หมายความว่าไงฝากเข้านะ ผมจะถอนไม่ได้นอกจากต้องมาที่นี่หรอ)

 

อะไรกัน นายไม่รู้เรื่องนี้หรอ

 

การฝากเงินที่กิลด์ถูกเขียนเป็นข้อมูลเพิ่มเติมอยู่บนกิลด์การ์ด เห็นได้ชัดว่าสามารถถอนเงินได้จากทุกสาขา

 

งั้นกิลด์การ์ดก็ไม่ใช่แค่รหัสประจําตัวแต่มันยังใช้เป็น ATM ได้ด้วย ฮ่า นี่มันเหมือนในนิยายวิทยาศาสตร์เลย

 

อ่อ พวกเขาบอกว่าสามารถดึงราคาให้สูงขึ้นอีกจากการประมูลได้ด้วยนะ นายว่าไง

 

ที่นี่ทําการประมูลด้วยหรอครับ

 

ที่เมืองหลวงนะ]

 

พวกเขาวางขายเขามอนสเตอร์ด้วยหรอ คือ?]

 

มันก็มีหลายหมวดนะ แต่หลักๆ ก็เป็นศิลปะนะ วัตถุดิบจากมอนสเตอร์ก็ขายผ่านการประมูลนี้แหละ

 

แล้วการประมูลครั้งต่อไปนี้เมื่อไหร่ครับ

 

นับจากนี้อีก 10 วันนะ คิดว่านะ

 

ผมรอนานขนาดนั้นไม่ได้หรอก งั้นก็ขายเลยแล้วกัน ฝากเข้ากิลด์ 100,000 นั่นแหละ

 

ได้!

 

ถ้าเขาเลือกที่จะเอาเงินสด 100,000 กิแลนนั้นเขาจะได้ก ระเป๋าหนึ่งใบที่เต็มไปด้วยเหรียญทองซึ่งฮิคารุก็ไม่คิดที่จะแบก ของหนักขนาดนั้นเดินไปรอบ ๆ

 

ที่นี้ฉันก็ไม่ต้องหาเงินเพิ่มแล้ว ขอบคุณนะกระต่ายเขาแดง

 

หลังจากนั้นอันเคนก็สอนการชําแหละให้ฮิคารุ ชายแก่เสนอมีดผ่าตัดจากกิลด์ให้เขา 100 กิแลน ฮิคารุจึงซื้อมา

 

น่าจะได้แล้วนะ

 

ขอบใจ อันนี้มันเป็นสิ่งที่นายจะศึกษาเองไม่ได้จริงๆ

 

ฮิคารุเดินไปที่บ่อน้ําแล้วล้างมือ มันมีเคล็ดลับของการผ่าที่แค่อ่านหนังสือคงไม่พอ ต่อไปเขาแค่ต้องฝึกฝนอีกหลายๆ ครั้งและวิธีที่อันเคนสอนก็ประยุกต์ใช้ได้แค่มอนสเตอร์ที่คล้ายๆ กระต่ายเท่านั้น

 

พอคิดว่ามันยังมีสิ่งมีชีวิตประเภทอื่นๆ อีก – สัตว์เลื้อยคลาน นก. ผมก็รู้สึกว่าให้คนอื่นทําแทนดีกว่า

 

ฮ่า ๆ นายพูดแบบนี้ตอนอยู่ในดันเจี้ยนไม่ได้หรอกนะ นายอาจต้องกินเนื้อมอนสเตอร์และบางครั้งนายอาจจะต้ องนําชิ้นส่วนที่จําเป็นกลับมาด้วย]

ดันเจี้ยน? ที่นี่มีดันเจี้ยนด้วยหรอ

 

ใช่แล้วล่ะ แต่ในพอนโซเนียก็มีแค่ 2 ที่นะ

 

สอง?!

 

ทะ ทําไมอยู่ๆ นายก็มีไฟขึ้นมาล่ะเนี่ย

 

แน่ล่ะว่าเขาต้องมีไฟ ดันเจี้ยนหมายถึงนักผจญภัย นักผจญภัยหมายถึงดันเจี้ยน!

 

แต่ฉันต้องรอสักหน่อยก่อนที่จะได้ไปล่ะนะ

 

การช่วยลาเวียมาก่อน เขาจะไม่เปลี่ยนสิ่งที่เขาตัดสินใจไปแล้ว

 

“ผมมีคําถามหนึ่ง แถวนี้มีมอนสเตอร์ที่ผมล่าได้บ้างไหม

 

อืม

 

อันเคนพูดถึงมอนสเตอร์หลายตัว

 

เข้าใจล่ะ มีมอนสเตอร์ตัวไหนที่ผมต้องคอยอยู่ห่างๆ บ้างไหม

 

อันนี้คือคําถามจริง ๆ ที่เขาอยากจะถาม รายละเอียดที่ เกี่ยวกับมอนสเตอร์ง่ายๆ นั้นอยู่ในห้องอ้างอิงแล้วแต่มันไม่มี ข้อมูลเกี่ยวกับมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายเลยเพราะเมื่อทําแบบนี้แล้วนักผจญภัยก็จะอยู่ห่าง ๆ จากพวกมัน

 

จริง ๆ “ไม่มีข้อมูลเลย” ก็ไม่ถูก ถ้าจะให้พูดชัดๆ ก็คือมี แค่ชื่อกับคุณสมบัติเฉพาะของพวกมันแต่ไม่มีอย่างอื่นเลย ไม่บอกเลยว่าเจอได้ที่ไหน

 

นายอยากจะรู้ไปทําไม

 

อันเคนหรี่ตาลง ต้องเป็นเพราะสัญชาติญาณ 4 แต้มของเขาแน่

 

แน่ล่ะว่าผมจะได้ไม่ไปใกล้พวกมันไง ผมคิดว่าจะหาเงินแถวนี้ไปสักพักก่อนและอาจจะต้องเข้าไปในปามันเลยค่อนข้างสําคัญที่ผมจะต้องรู้ว่าสามารถไปได้ไกลแค่ไหนก่อนที่จะเป็นอันตราย

 

นายก็พูดถูก

 

คําตอบนี้เพียงพอที่จะทําให้เขาพอใจ ฮิคารุเดาไว้แล้วว่าคํา ถามไหนที่อันเคนจะสงสัย

 

มีมอนสเตอร์ 3 ตัวที่นายควรจะระวังไว้ ตัวแรกเลยคือกรีนวูล์ฟ

 

พนักงานต้อนรับบอกผมแล้ว

 

อ่อ แล้วผึ้งหลอกลวงล่ะ

 

ไม่เคยได้ยินเลยครับ

 

จากที่อันเคนบอก ผึ้งหลอกลวงมีขนาดเท่าเหรียญหนึ่งเหรียญ ปีกของพวกมันเสื่อมแล้วดังนั้นพวกมันจึงเคลื่อนไหวโดยการกระโดดจากต้นไม้หนึ่งไปอีกต้นไม้หนึ่ง ปกติแล้วพวกมันจะอยู่ตัวเดียวแต่ถ้ามันเห็นว่าใครหรืออะไรบางอย่างเป็นศัตรูมันก็จะเรียกเพื่อนทันที

 

ผึ้ง…ฮ่ะ…

 

นายอาจจะคิดว่ามันฟังดูไม่แย่มากล่ะสิ

 

ไม่ใกล้เคียงเลย เขากําลังคิดว่ามันยุ่งยากแค่ไหนในการฆ่าให้ได้ตัวหนึ่งเพื่อเพิ่มระดับให้มากขึ้น

 

พวกมันค่อนข้างเร็วและการเคลื่อนไหวของมันก็ไม่เหมือนกับมอนสเตอร์ตัวอื่น ยากที่สายตาจะชินกับมันได้

 

เข้าใจล่ะ แล้วตัวสุดท้ายล่ะสิ

 

คนเถื่อนแห่งพงไพร

 

ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย

 

พวกมันสูงประมาณ 3 เมตรและอาจจะทํางานตัวเดียว หรือเป็นคู่ก็ได้แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นคู่นะ พวกมันดูน่ากลัวดังนั้นนายไม่น่าจะเข้าไปใกล้พวกมันโดยที่นายไม่รู้ตัวได้นะ

 

มันหน้าตาเป็นยังไงครับ

 

มี 4 แขน ตาเดียวอย่างอื่นก็เหมือนมนุษย์หมดแต่มันไม่ใส่เสื้อผ้าและมีผิวเรียบเนียน

 

จริงด้วย ฟังดูน่ากลัวนะครับ

 

มันเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของมอนสเตอร์ที่ถูกต้อง ตามตรรกะแล้ว จริงๆมันมีข้อมูลของมอนสเตอร์ตัวนี้อยู่ในห้องอ้างอิงด้วยแต่พวกเขาจะพูดว่า “ยักษ์เขียว” ไม่ก็“ผู้พิทักษ์ปา”มากกว่า

 

เจอได้ที่ไหน

 

แค่อย่าเข้าไปลึกมากก็พอ โดยเฉพาะแถวเชิงเขาซึ่งระบบนิเวศในภูเขานั้นก็เปลี่ยนไปหมด และมีอีกที่หนึ่งที่นายควรจะระวังไว้คือทะเลสาบฝั่งตะวันออก มอนส์เตอร์จะผสมพันธุ์กันบริเวณนั้น

 

เข้าใจล่ะ

 

แค่นั้นล่ะ… ไม่สิ เดี๋ยว อาจจะมีอีกอย่างหนึ่ง

 

[อาจจะ?]

 

ช่วงนี้มีคนเห็นก็อบลินอยู่ใกล้ ๆ เมืองนะ พวกมันอาจจะตั้งรกรากอยู่ที่ไหนสักที่ แล้วถ้านายเห็นตัวหนึ่งก็ให้อยู่ห่างๆเข้าไว้เพราะเคยมีคนพูดไว้ว่าถ้าเจอตัวหนึ่งแล้วนายอาจจะเจอได้อีกถึง 300 ตัวเชียวล่ะ

 

พวกมันสืบพันธุ์ได้เร็วกว่าแมลงสาบอีกหรอ

 

ฮิคารุขอบคุณอันเคนแล้วจึงออกมา หลังจากที่เขากินข้าวเที่ยงที่ร้านอาหารแล้วเขาก็กลับไปที่โรงแรม

 

เงินที่เหลือ: 48,710 กิแลน (+100,000 กิแลน)

 

เหลืออีก 2 วันก่อนที่จะเคลื่อนย้ายลาเวีย ฮิคารุตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่ของวันถัดมา วันนี้คนขายฮอตดอกไม่มาเขาจึงไปกินข้าวเช้าร้านอื่นแทน หลังจากนั้นเขาก็ซื้อข้าวเที่ยงไว้ 2 ชุดแล้วจึงออกจากเมืองไป

 

ก่อนอื่นเลยก็ต้องทะเลสาบทางตะวันออก

 

อันเคนบอกว่ามันเป็นที่ๆ พวกมอนสเตอร์จะผสมพันธุ์กันซึ่งคงจะใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงถ้าเดินทางด้วยเท้า ดังนั้นฮิคารุจึงขี่ม้าเร็วที่นั่งได้สองคนไป เจ้าของดูเหมือนจะเป็นชายที่ร่ํารวยและบนที่นั่งนี้ก็มีพรมปูอยู่ทําให้เป็นการเดินทางที่ค่อนข้างสะดวกสบาย

 

การเดินทางเที่ยวเดียวใช้เวลา 30 นาทีเป็นเงิน 100 กิเลน แพงกว่าที่เขาคิดไว้สะอีกและเพราะฮิคารุไม่แน่ใจว่าจะกลับไปเมื่อไหร่เขาจึงไม่ได้บอกให้ชายคนนั้นมารับ

 

อย่าเข้าไปในปาลึกล่ะ! ถ้าฉันผ่านมาตอนบ่ายแล้วจะแวะมาดูแต่ก็อย่าคาดหวังมากเลย! แล้วก็อย่าเข้าไปลึกนะ!

 

ปรากฏว่ามีคนมาที่ทะเลสาบหลายคนเลยเพราะมันเป็นจุดที่เหมาะสําหรับการตกปลา เหมือนที่อันเคนเคยพูดไว้ อาจมีฝูงมอนสเตอร์อยู่ในทะเลสาบที่ไกลออกไปก็ได้

 

นั่นแหละที่ฉันต้องการ

 

ฮิคารุเปลี่ยนอาชีพของเขาเป็นหลบซ่อนพระเจ้า: ผู้เตร็ดเตรในความมืดแล้วจึงเปิดใช้งานสกิล

 

หลบซ่อนทั้งหมด

 

ไปเก็บเลเวลกันหน่อยดีกว่า

 

ฮิคารุเดินมุ่งหน้าไปที่ทะเลสาบ

 

เป้าหมายของฉันคือผู้พิทักษ์ป่า

 

แน่นอนว่าฮิคารุต้องเล็งเป้าหมายใหญ่ๆ ไว้เสมอ