ตอนที่ 701 เมฆเปิดเห็นตะวัน! น้ำลดหินผุด (1)

แต่มือที่สั่นเทาจำต้องรีบเปิดกระเป๋าสะพายหลัง ล้วงพาสปอร์ตในกระเป๋าออกมา จากนั้นก็ส่งให้เจียงซื่อเซิ่ง

เจียงซื่อเซิ่งรีบรับไปและพูดขึ้นมาอีกครั้ง “เงินล่ะ”

เจียงฉี่จึงเปิดกระเป๋าอีกและเตรียมจะหยิบถุงพลาสติกใส่เงินสดจากข้างในออกมา

เพียงแต่การกระทำครั้งนี้ช้ากว่าเมื่อกี้

ถ้าลุงรองโดนตำรวจจับตาดูอยู่ ให้พาสปอร์ตเขาไปก็เท่านั้น เขาคงออกนอกประเทศไม่ได้แน่

ในตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดก็คือเงินสด เงินสดหลายกองนี้คาดว่าคงสองแสนกว่า เอาให้เขาจริง เขาจะต้องเอาเงินบางส่วนไปหาทางอื่นเพื่อหนีไปแน่

ต่อให้หนีออกนอกประเทศไม่ได้ก็อาจจะหาที่นอนสักที่แล้วโดนจับ

“เร็ว!”

เจียงซื่อเซิ่งเร่ง

เจียงฉี่ถูกตะคอกใส่จนเนื้อตัวสั่นเล็กน้อย

เธอกลัวจนน้ำตาไหลเพิ่มขึ้น รีบหยิบเงินออกมาจากกระเป๋า

ขณะนี้ในหูได้ยินเสียงรถขับเคลื่อนเข้ามา นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของเจียงฉี่เห็นอวี๋กานกานขับรถสีดำคนหนึ่งพุ่งมาทางนี้ด้วยความเร็ว

มือที่ถือเงินอยู่คลายออก ใส่กลับไปในทันที

เจียงซื่อเซิ่งขมวดคิ้ว เผลอหันไปมองแวบหนึ่ง เห็นอวี๋กานกานขับรถมา เขาก็อดสบถออกมาเสียไม่ได้ “ยายเด็กบ้า!”

เจียงฉี่ฉวยโอกาสนี้รีบวิ่งหนี “พี่สะใภ้”

เห็นการกระทำของเจียงฉี่ เจียงซื่อเซิ่งหน้าสงบนิ่งในชั่วพริบตาพร้อมกับกัดฟันพูด “สวรรค์มีทางให้เดินแต่แกไม่ไป นรกไม่มีประตูแต่แกพุ่งเข้าใส่ ในเมื่อแกไม่รู้ผิดชอบชั่วดีแบบนี้ งั้นก็อย่ามาโทษว่าฉันใจดำแล้วกัน!”

เขาสาวเท้าพุ่งเข้าไป วิ่งด้วยความเร็ว

เจียงฉี่หันไปเห็นว่าตนเองโดนเจียงซื่อเซิ่งไล่ตามอีกครั้งแล้ว เธอรู้ว่าตนเองวิ่งช้ากว่าเจียงซื่อเซิ่ง จึงรีบวนรอบๆ รถ และวิ่งกลับไปทางรถของอวี๋กานกานอีกครั้ง

“เร็ว ขึ้นรถ” อวี๋กานกานจอดรถอยู่ด้านข้าง แล้วตะโกนเรียกเจียงฉี่

เห็นอวี๋กานกานห่างจากตนเองไม่ไกล มุมปากของเจียงฉี่เผยรอยยิ้มดีใจออกมา อยากจะรีบเร่งความฝีเท้าวิ่งออกไป ผลคือไม่กี่ก้าวก็โดนเจียงซื่อเซิ่งดึงแขนเอาไว้

เจียงฉี่หน้าถอดสี ดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตายแต่ทำยังไงก็สลัดไม่หลุด

เจียงซื่อเซิ่งยกมือตบหัวเจียงฉี่ไปหนึ่งทีแล้วด่า “ยายเด็กบ้า ยังกล้าใช้แผนบ้าๆ กับฉันอีก เอาเงินมาให้ฉัน”

พูดพลางมืออีกข้างหนึ่งก็กระชากกระเป๋าที่ตัวเจียงฉี่ทันที

เจียงฉี่โดนตบหัว ภาพตรงหน้าชวนมึนไปหมด ตอนที่กระเป๋าถูกดึงไปจากตัว จู่ๆ เธอก็แย่งกลับมา จากนั้นก็ออกแรงโยนไปทางอวี๋กานกาน “พี่สะใภ้ รับ รีบหนีไป”

อวี๋กานกานยื่นมือไปรับกระเป๋าของเจียงฉี่เอาไว้ แต่กลับไม่ได้รีบหนีไป

เธอโยนกระเป๋าไปด้านข้างแล้วรีบขับรถพุ่งไปหาเจียงซื่อเซิ่ง เฉี่ยวตรงด้านข้างของเจียงซื่อเซิ่งพอดี แต่ก็ทำให้เจียงฉี่เซไปด้วย

เพื่อหลบรถของอวี๋กานกาน เจียงซื่อเซิ่งทำได้เพียงดันตัวเจียงฉี่มาเสี่ยงชีวิตข้างหน้า

ด้วยโอกาสนี้เจียงฉี่กัดไปบนแขนของเจียงซื่อเซิ่งในทันที

เจียงซื่อเซิ่งเจ็บจึงคลายแรง พอเจียงฉี่ผลักเจียงซื่อเซิ่งไปหนึ่งทีก็ตบเท้าวิ่งไปทางรถของอวี๋กานกาน เปิดประตูที่นั่งด้านคนขับและเข้าไปนั่งด้วยความรวดเร็ว!

ประตูยังไม่ทันปิด อวี๋กานกานก็เหยียบคันเร่งขับออกไปข้างหน้าทันที

เห็นรถจากไปพร้อมกับปลายฝุ่น เจียงซื่อเซิ่งกุมแผลที่โดนกัด โมโหเดือดดาล รีบพุ่งไปที่รถของตนแล้วขับรถตามอวี๋กานกานกับเจียงฉี่ไป

ระดับความเร็วของเขาไวกว่า ไม่นานก็ไล่ตามรถของอวี๋กานกานได้ทัน และออกแรงเหยียบคันเร่งจนสุดอยู่ตลอด พุ่งชนจากข้างหลังอย่างไม่สนใจไยดี!!

ตอนที่ 702 เมฆเปิดเห็นตะวัน! น้ำลดหินผุด (2)

“โครม!!”

ท้ายรถถูกชนเข้าอย่างแรงทีหนึ่ง รถทั้งคันส่งเสียงดังตึงพุ่งไปข้างหน้า อวี๋กานกานกับเจียงฉี่กรีดร้องด้วยความตกใจไปโดยสัญชาตญาณ “อ๊า!”

“เร็ว พี่สะใภ้ เร็วอีกหน่อย” เจียงฉี่หันไปเห็นเจียงซื่อเซิ่งตามหลังมาจึงเอ่ยเร่งอวี๋กานกาน

แต่เสียงยังไม่ทันหยุด ท้ายรถก็ถูกชนอย่างแรงเข้ามาอีกครั้ง

อวี๋กานกานก็ค่อนข้างตื่นตกใจ หัวใจดวงหนึ่งเคว้งอยู่กลางอากาศ เธอบังคับให้ตัวเองใจเย็นลง ส่วนเท้าออกแรงเหยียบคันเร่ง ไม่กล้าผ่อนแรงเลยสักนิด

แต่ไม่ว่าเธอจะขับเร็วแค่ไหน รถเจียงซื่อเซิ่งที่อยู่ข้างหลังก็ตามมาติดๆ และชนเข้ากับรถเธออีกครั้งหนึ่ง ท้ายรถทั้งคันโดนชนจนบุบเข้ามาแล้ว

และรถของเขาก็ยังตามมาไม่ห่าง จากนั้นก็เร่งความเร็วชนเข้ากับรถเธอไปข้างหน้า…

อวี๋กานกานต้องการจะสลัดเจียงซื่อเซิ่งออก แต่ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถสลัดออกไปได้เลย

มีรถบรรทุกคันหนึ่งแล่นมาด้วยความเร็วจากข้างหน้า แววตาของอวี๋กานกานกับเจียงฉี่ต่างฉายความรู้สึกหวาดกลัว หากไม่สลัดเจียงซื่อเซิ่งไปอีกเกรงว่าจะไม่ใช่แค่ชนกับรถคนหนึ่งที่มาแล้วเป็นอันตรายถึงชีวิตในทันที

อวี๋กานกานออกแรงหมุนพวงมาลัย เจียงฉี่ซึ่งอยู่ด้านข้างปิดตาพร้อมกับกรีดร้องออกมา “อ๊าก!!”

รถพุ่งไปทางด้านขวา ตรงไปชนเข้ากับพุ่มไม้ที่อยู่ข้างหน้าอย่างแรง

ความสนใจทั้งหมดของเจียงซื่อเซิ่งรวมอยู่ที่รถของอวี๋กานกาน ตอนนี้เห็นรถบรรทุกก็หน้าถอดสี มือรีบออกแรงหักพวงมาลัย จากนั้นก็ชนเข้ากับต้นไม้ข้างทาง

หัวกระแทกเข้ากับพวงมาลัยอย่างแรงด้วยเช่นกัน ภาพตรงหน้ามืดลง

เขากลั้นความรู้สึกตาลายจากแรงกระแทก อยากจะกลับรถหันไป แต่รถชนเข้าอย่างแรง จึงสตาร์ทไม่ติดไปแล้ว เขาจำต้องทิ้งรถไว้และผลักประตูออกเดินไปทางรถอวี๋กานกานกับเจียงฉี่

รถของอวี๋กานกานก็เสียหายหนักมาก สตาร์ทอยู่หลายครั้งแต่ก็หมดหนทาง

เห็นเจียงซื่อเซิ่งลงจากรถ เจียงฉี่หน้าซีดด้วยความตื่นตระหนก “พี่สะใภ้ เร็วเข้า เร็วหน่อย ลุงรองมาแล้ว…”

อวี๋กานกานก็อยากจะรีบหน่อย ร้อนใจจนเหงื่อท่วมหัว แต่รถก็สตาร์ทไม่ติดไปแล้ว เธอเหลือบมองเจียงซื่อเซิ่งที่เดินมาอย่างโซเซแล้วพูดกับเจียงฉี่ “เร็ว ลงจากรถ พวกเรารีบหนีกัน”

ทั้งคู่คว้ากระเป๋าแล้วดันประตูรถออก

เจียงซื่อเซิ่งกระโจนเข้าใส่เจียงฉี่ อวี๋กานกานถีบไปทีหนึ่ง จากนั้นก็ตะโกนใส่เจียงฉี่ “รีบหนี”

เจียงฉี่สับเท้าวิ่งออกไป วิ่งไปไม่กี่ก้าวก็หันไปเห็นอวี๋กานกานโดนเจียงซื่อเซิ่งคว้าเอาไว้จึงวิ่งกลับมาอีกครั้งโดยไม่ต้องคิดให้มากความ และดึงตัวเจียงซื่อเซิ่ง “ปล่อย ลุงรีบปล่อยนะ ลุงปล่อยมือจากพี่สะใภ้หนู”

อวี๋กานกานอยากจะคลำกระเป๋าเสื้อผ้ามาก อยากจะใช้เข็มเงินที่เอาไว้ป้องกันตัวอยู่ตลอดแต่เพราะรีบร้อนออกมาจึงไม่ได้เอาอะไรมาสักอย่าง

ทำได้เพียงแค่ใช้กำปั้นโจมตีไปที่จุดฝังเข็มของเจียงซื่อเซิ่ง

ทั้งสามตะลุมบอนกันเป็นกลุ่ม ผู้หญิงทั้งสองคนต่างก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงซื่อเซิ่ง และในขณะนั้นรถตำรวจก็มาจอดอยู่ที่ริมทาง ฟังจือหัน โจวโจวและยังมีตำรวจอีกสองคนลงมาจับกุมเจียงซื่อเซิ่งอย่างเป็นขั้นตอนมาก

ไม่อยากจะยอมให้โดนจับโดยไม่ทำอะไร เจียงซื่อเซิ่งต้องการจะขัดขืนแต่ถูกตำรวจสองคนนั้นกดลงกับพื้นแน่นจนไม่อาจขยับตัวได้

ดวงตาของเขาจ้องเขม็งไปทางฟังจือหันเหมือนจะหลุดออกมา พร้อมกับพูดฉายความเกลียดชังเอาไว้เป็นอย่างยิ่ง “ฟังจือหัน ใครแพ้ใครชนะยังไม่แน่หรอก แกรอฉันก่อนเถอะ!”

หลังจากฟังจือหันถามอวี๋กานกานกับเจียงฉี่ว่าเป็นอะไรไหมถึงค่อยหันไปสบตากับเจียงซื่อเซิ่งพร้อมกับเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบ “ลุงรอง ผมไม่เคยคิดจะแข่งแพ้ชนะกับลุงเลย”

เจียงซื่อเซิ่งนิ่งไปพักหนึ่ง พลันแผดเสียงออกมาเหมือนประสาทหลอนราวกับคนบ้า “อ๊ากๆๆๆ…”