ตอนที่ 711 อกหัก! ยังไม่ทันได้คบเลย (1)

“ไม่ได้ค่ะ ฉันรับปากพี่สะใภ้ไป ถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันจะต้องรู้สึกผิดอยู่ในใจแน่” เจียงฉี่พูดจาหนักแน่น “นอกจากนี้คุณเป็นคนป่วยอยู่ จะปล่อยคุณอยู่ในบ้านไปอย่างนี้โดยไม่สนใจได้ยังไงกัน”

เหอสือกุย “…”

เขาอยู่ที่บ้านของตัวเอง พักฟื้นในบ้านตัวเองไม่ใช่ว่าดีที่สุดหรอกเหรอ?

แต่ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร เจียงฉี่ก็ไม่ยอมทั้งสิ้น ต้องตามเขากลับบ้านให้ได้ บอกจะรอให้เขาจัดการตัวให้เรียบร้อยค่อยกลับไป

เกลี้ยกล่อมไม่ได้เลยสักนิด เหอสือกุยจึงปล่อยตามเธอไป

เจียงฉี่ซึ่งได้ตามที่ใจต้องการแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจอยู่ข้างใน

งานหมั้นครั้งนั้น หลังจากที่เธอคุยกับพี่ชายแล้วก็คิดจะตัดใจจริง คิดว่าระหว่างเธอกับเหอสือกุยนั้นไม่มีทางเป็นไปได้แล้ว

เพียงแต่ต่อให้เธอบอกให้ตัวเองต้องตัดใจ แต่ระยะนี้ในสมองก็ยังคงคิดถึงเขา

สวรรค์รู้ว่าเธอดีใจและมีความสุขแค่ไหนตอนที่เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ชอบซย่าเสี่ยวหร่าน เขาให้ท้ายซย่าเสี่ยวหร่านล้วนเป็นแค่การเล่นละครเท่านั้น รู้สึกราวอณูความสุขโลดเต้นไปทั่วทุกมุมโลก

ตอนนี้นั่งข้างเขา เธอรู้สึกสบายใจอย่างยิ่ง แม้ว่าเราจะไม่เคยแตะต้องตัวกันเลย แต่ในใจของเธอรู้สึกถึงมวลความอบอุ่น

บางทีตลอดชีวิตเธอนี้อาจจะชอบแค่เขา

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นวันนี้เธอจะต้องบอกความรู้สึกของตัวเองให้เขา

เหอสือกุยไม่ได้กลับบ้านเป็นเวลานานมากแล้ว ในบ้านค่อนข้างสกปรก มีแต่ฝุ่นเกาะอยู่ทั่วทุกที่

เจียงฉี่เข้าบ้านก็เตรียมจะทำความสะอาดให้เหอสือกุย แต่โดนเหอสือกุยห้ามเอาไว้ “เธอไม่ต้องหรอก จริงๆ นะ ฉันเรียกพนักงานทำความสะอาดมาแล้ว อีกเดี๋ยวก็คงมาถึง”

“งั้นก็ได้ค่ะ ถ้างั้นให้ฉันทำกับข้าวให้ไหมคะ ฝีมือการทำอาหารถือว่าพอใช้ได้นะ”

“ไม่ต้องหรอก ก่อนฉันกลับมาก็กินข้าวที่โรงพยาบาลแล้ว ถ้าเธอไม่ได้กินข้าวก็รีบกลับไปกินข้าวที่บ้านเถอะ”

เจียงฉี่ซึ่งไม่อยากกลับไปถูมือไปมา “งั้นให้ฉันอยู่คุยเป็นเพื่อนคุณเถอะ”

เหอสือกุย “…”

เขาไม่อยากจะรู้จักแม่หนูคนนี้มากเกินไป แต่ว่าแม่หนูคนนี้กลับดูเหมือนจะชอบตามตื๊อเขา

นี่มันไม่ใช่ปรากฏการณ์ที่ดีเลย

ในเมื่อวันนี้เธอจะอยู่ต่อ งั้นก็ให้เธออยู่ต่อเถอะ

บางทีอยู่ต่อ มีบางคำพูดเธอต้องพูดให้ชัดเจน และเขาก็จะได้พูดให้ชัดเจนพอดี

ในบ้านไม่มีอะไรให้ดื่ม เหอสือกุยหยิบผลไม้ที่เจียงฉี่ถือเอามาล้าง เพิ่งจะขยับ เจียงฉี่ก็ปรี่เข้ามาด้วยความรวดเร็ว “อาจารย์เหม่ยเหรินคะ คุณนั่งเถอะค่ะ ให้ฉันทำเอง”

แย่งผลไม้แล้วเข้าห้องครัวไปในทันที

ครู่เดียว เธอก็ยกผลไม้ที่ล้างเสร็จออกมาวางไว้บนโต๊ะตัวแคบ “อาจารย์เหม่ยเหริน คุณทานสิคะ”

เหอสือกุยรู้สึกคล้ายเข้าใจผิด นึกว่านี่เป็นบ้านของเจียงฉี่ ส่วนเขาเป็นแขก

เขาหัวเราะเบาๆ ทำท่าทางให้นั่งตรงข้าม “นั่งสิ”

เจียงฉี่กลับไม่ได้นั่งลงที่ตรงข้าม แต่เดินมานั่งลงข้างเขา เอื้อมไปหยิบลูกพรุนมาหนึ่งลูก “อาจารย์เหม่ยเหรินคะ ลูกพรุนนี้ไม่เปรี้ยวเลยสักนิด หวานมาก เมื่อกี้ตอนที่ฉันล้างแอบกินไปลูกหนึ่งด้วย”

เหอสือกุยมีสีหน้าแปลกประหลาดอย่างรวดเร็ว ลังเลเพียงครู่เดียวก็ยื่นมือออกไปรับ ขยับตัวไปด้านข้างห่างจากเจียงฉี่เล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

“คุณเป็นแขก ฉันควรจะล้าง”

“ระหว่างเรายังจะพูดเกรงใจอะไรกันอีกล่ะ” เจียงฉี่เองก็หยิบมาใส่ปากลูกหนึ่งแล้วกัด “และตอนนี้คุณก็เป็นคนป่วย ฉันควรจะดูแลคุณ ต่อไปคุณอยากกินอะไร อยากจะทำอะไรก็บอกฉันหน่อย ฉันจะช่วยคุณเอง”

ตบลงบนหน้าอกด้วยสีหน้าเหมือนเธอเป็นเจ้ามือ

เหอสือกุยพูดเสียงเรียบ “ขอโทษด้วยนะ เรื่องวันนั้น”

ตอนที่ 712 อกหัก! ยังไม่ทันได้คบเลย (2)

“วันไหนคะ”

“งานหมั้นพี่ชายเธอวันนั้น”

เจียงฉี่นึกขึ้นได้ทันที “คุณหมายถึงเรื่องซย่าเสี่ยวหร่านในวันนั้นเหรอคะ ควรจะเป็นฉันที่ขอโทษสิคะ วันนั้นฉันเข้าใจคุณผิด ที่จริงคุณรู้ว่าซย่าเสี่ยวหร่านเป็นใคร แต่แค่ตอนนั้นสถานการณ์มันบังคับ ดังนั้นจำเป็นต้องพูดกับฉันว่าไม่เชื่อคำพูดฉัน ฉันนี่สิโง่เกินไปแล้ว เกือบจะโทษคุณที่ไปสอดรู้สอดเห็นเรื่องของพี่ชาย”

“ตอนนั้นไม่อยากให้เธอมาเกี่ยวข้อง กลัวว่าจะทำให้ซย่าเสี่ยวหร่านสงสัยมากเกิน เพราะอย่างนั้นฉันจำเป็นต้องพูดเบี่ยงไปเรื่อย กลัวว่าฉันจะบอกเรื่องที่เธอเคยทำผิดให้คนอื่นฟัง ขอโทษมากๆ เลย”

เจียงฉี่โบกมือพัลวันอย่างที่ไม่ได้เก็บมาใส่ใจเลยสักนิด “ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฉันรู้ว่าในใจของคุณไม่ได้คิดเช่นนี้ เราสองคนรู้ความลับของซึ่งกันและกัน มันเป็นสิ่งที่คนอื่นไม่รู้ และไม่มีทางที่จะบอกกับใคร เพียงแต่ว่าอาจารย์เหม่ยเหรินคะ มีบางอย่างที่ฉันอยากจะบอก ฉันรู้ว่าคุณชอบพี่สะใภ้ฉัน แต่ว่าเธอคบกับพี่ชายฉันแล้ว ระหว่างคุณกับเธอไม่มีทางมีอะไรเกิดขึ้นอีก ดังนั้นฉันอยากแนะนำให้คุณลองดูคนใกล้ตัวคุณบ้าง”

เหอสือกุยขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าจะตอบเธอไปอย่างไรอยู่หน่อยๆ

เจียงฉี่พูดต่อ “บอกไปแล้วว่าวิธีที่ดีที่สุดในการลืมคนคนหนึ่งก็คือเริ่มความรู้สึกครั้งใหม่ นี่ก็นานแล้ว…”

เหอสือกุยพูดแทรกคำพูดของเธอ “เธออาจจะเข้าใจผิด”

“เข้าใจผิด?”

เหอสือกุยไม่ได้กินลูกพรุนที่อยู่ในมือ เขาถืออยู่ครู่เดียวก็วางมันกลับไป จากนั้นก็พูดพร้อมกับมองเจียงฉี่อย่างจริงจัง “ตอนที่อยู่บ่อน้ำร้อนเธอเข้าใจผิดไป เหตุผลที่ฉันไม่บอกเธอเป็นเพราะคิดว่าไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น และไม่ใช่ว่าเพราะโดนเธอขู่ อีกทั้งเธอก็แค่เด็กคนหนึ่ง ไม่มีความจำเป็นจะต้องมาอธิบายเรื่องพวกนี้กับเธอตั้งแต่แรก ยิ่งไปกว่านั้นในตอนนั้นพวกเขาก็เพิ่งเริ่มคบกัน ฉันก็ไม่ได้คิดว่าพวกเขาจะได้แต่งงานกันแน่ ดังนั้นจึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องอธิบาย ในตอนนี้พวกเขาก็หมั้นกันแล้ว ต่อไปพวกเราก็เป็นญาติกัน เพราะฉะนั้นบางคำพูดฉันก็จำเป็นต้องบอกเธอ ความรู้สึกระหว่างฉันกับแม่หนูนั่นเป็นความรักแบบครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกที่เขามีต่อฉันหรือความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขา ดังนั้นฉันจึงหวังว่าต่อไปเธอจะพูดแบบนี้อีก โดนคนอื่นเข้าใจผิดอาจจะสร้างความลำบากใจให้กับพวกเขาอย่างมาก”

เจียงฉี่มองเขาอย่างมึนงงเล็กน้อย

ความหมายของอาจารย์เหม่ยเหรินคือบอกว่าเขาไม่ได้ชอบพี่สะใภ้

ระหว่างพวกเขาเป็นแค่ญาติกัน

แต่ว่าเมื่อก่อนทำไมเธอถึงไม่รู้สึกว่าเป็นแบบนั้น แต่ว่า…ถ้าเป็นเช่นนี้ก็เป็นเรื่องที่ดี มุมปากของเจียงฉี่เผลอยกขึ้นเสียไม่ได้

แต่ก่อนทำไมไม่อธิบายให้ชัดเจน วันนี้กลับต้องมาพูดให้ชัดเจน

เป็นแค่เพราะว่าพี่ชายกับพี่สะใภ้หมั้นกันแล้วแค่นั้นจริงๆ เหรอ

จะเป็นไปได้ไหมที่มีเหตุผลส่วนหนึ่งนั้นเป็นเพราะว่าเธอกันล่ะ

พอคิดเช่นนี้หัวใจของเจียงฉี่จู่ๆ ก็เต้นเร็วขึ้น แก้ม ใบหูร้อนผ่าว เธอยกมือขึ้นจับหูอย่างเก้อเขินเล็กน้อย ทำใจกล้าพูดออกไป “อาจารย์เหม่ยเหรินคะ ไม่อย่างนั้นเรามาลองดูกันไหมคะ”

เหอสือกุยได้ยินก็อึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองเจียงฉี่

เจียงฉี่กลืนน้ำลาย มองเหอสือกุยอย่างระมัดระวังเป็นอย่างมาก หัวใจเต้นรัวไปหมด

สีหน้าของเหอสือกุยค่อยๆ เคร่งขรึม ก่อนที่เจียงฉี่จะพูดออกมาอีกครั้ง เขาพลันลุกขึ้น “คุณหนูเจียง เย็นมากแล้ว เธอควรกลับไปได้แล้ว”

เจียงฉี่หน้าซีด หัวใจรู้สึกถึงความเจ็บปวดเกินบรรยายในทันที

เธอนิ่ง เหลือบตามองจ้องเหอสือกุย กระซิบคล้ายกับละเมอ “อาจารย์เหม่ยเหริน คุณกำลังปฏิเสธฉันเหรอ”

เหอสือกุยหลุดขำ ถามออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังทีละคำ “เธอรู้ไหมว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรามันคืออะไร”