"เฉินเฉียว เธอนี่โชคดีจริงๆ แต่ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะทําแบบนี้ต่อไปได้"เถียนเถียนกุมพวงมาลัยอย่างแรง ตัวเธอไม่พอใจทําไมเธอถึงถูกพวกอันธพาลพวกนั้นทําให้พังย่อยยับ แต่เฉินเฉียวนั้นกลับโชคดีมาก

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่แยกย้ายกันไปอย่างไม่มีความสุข ซังหลินจวินก็เข้ามาในชีวิตของเฉินเฉียวอีกครั้ง เขาบอกว่าสามวันคือสามวัน เวลาเพิ่งผ่านมา เขาก็มาอยู่ตรงหน้าเฉินเฉียว

"เฉียวเฉียว การหลีกเลี่ยงไม่สามารถแก้ปัญหาได้ ช่วยเผชิญหน้ากับมันอย่างกล้าหาญได้ไหม?"ซังหลินจวินนั่งลงที่โต๊ะของเฉินเฉียวอย่างเงียบๆ มองหญิงสาวที่ดูกระวนกระวายใจตรงหน้า มุมปากของเขายกขึ้น ต่อให้เฉินเฉียวเป็นปลาดุกอุยก็อย่าได้คิดจะหนีจากฝ่ามือเขาเลย

"ซังหลินจวิน ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้หยวนเซิ่งมีปัญหาทั้งภายในและภายนอก เหตุใดคุณถึงยังมีเวลาว่างมาหาฉันอีก"เฉินเฉียวจนปัญญา ทําไมชายคนนี้ถึงกลายเป็นคนเช่นนี้ได้

"เฉียวเฉียว คุณก็รู้นี่ว่าหยวนเซิ่งกําลังกังวลทั้งภายในและภายนอก หากฉันไม่มีอะไรเหลือแล้ว คุณต้องเลี้ยงดูฉันนะ"ซังหลินจวินแสร้งทําเป็นรู้สึกผิดและมองเฉินเฉียว

"ประธานซัง ประธานหลูมาแล้ว"หลีชิงเคาะประตูและพาหลูตงซิ่งเข้ามา

“ มันเป็นเรื่องเร่งด่วนขนาดนั้นเลยหรอ ประธานหลูถึงกับต้องมาในเวลานี้”เฉินเฉียวมองหลูตงซิ่งราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิต

"ประธานซัง"หลูตงซิ่งและเฉินเฉียวพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจกัน จากนั้นก็หันและเดินไปทางซังหลินจวิน "เมื่อเร็ว ๆ นี้คุณเถียนได้ส่งมอบความร่วมมือเดิมระหว่างรยื่ออังและหยวนเซิ่งให้กับปู้ฉันสงสัยว่าคุณรู้เรื่องนี้หรือไม่? "ซังหลินจวินมองไปที่ซังหลินจวินอย่างระมัดระวัง เพราะเขาสูญเสียไปมากในครั้งนี้

“ ท้ายที่สุดแล้วคุณเถียนนั้นเป็นกรรมการของหยวนเซิ่ง ถ้าการตัดสินใจบางอย่างสมเหตุสมผล ฉันก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไปแทรกแซง”ซังหลินจุนตอบอย่างไม่แยแส

ช่วงนี้เถียนเฟิงเสียงกําลังเคลื่อนไหวอย่างโง่เขลา เขากดดันซังหลินจวินในหลายๆเรื่อง และซังอวี้ก็ไม่ได้เต็มใจจะเข้าร่วมกับเถียนเฟิงเสียง เฉินเฉียวพูดไม่ผิดจริงๆ ช่วงนี้หยวนเซิ่งมีทั้งปัญหาภายในและภายนอกจริงๆ แต่เรื่องพวกนี้กลับเป็นฉากที่ซังหลินจวินต้องการเห็นมากที่สุด หากพวกเขายังคงยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนเช่นนั้นเขาก็ไม่มีทางที่จะจัดการสุนัขจิ้งจอกเฒ่ากลุ่มนี้ให้หมดได้จริงๆ แล้วสิ่งที่ยังเปิดเผยอยู่ตอนนี้ก็ถูกเปิดเผยออกไปแล้ว ส่วนคนที่เหลือต่อให้อยู่ก็ไม่สามารถพลิกสถานการณ์ใหญ่อะไรได้

"ประธานซัง"หลูตงซิ่งมองไปที่ซังหลินจวินและส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ซังหลินจวินคนนี้เป็นนักธุรกิจและนักธุรกิจทุกคนใส่ใจในผลประโยชน์ของเขา ตอนนี้ต้องบอกว่าการร่วมมือกับ ปู้น่าจะให้ผลกำไรมากกว่าการร่วมมือกับยื่ออังแต่เขาจะทำได้อย่างไร ยินดีที่จะดูเป็ดบินแบบนี้น่ะหรอ?

"ประธานลหลู แทนที่จะมายุ่งกับฉันที่นี่ จะดีกว่าถ้าใช้เวลาในการสืบหาสาเหตุที่ราคาตกต่ำกว่าดีไหม?"ซังหลินจวินมองไปที่หลูตงซิ่งด้วยรอยยิ้มที่สงบ

“ประธานซังหมายความว่ายังไง?”เมื่อหลูตงซิ่งได้ยินคำพูดของซังหลินจวิน มันก็ยิ่งชัดเจนทันที เขาไม่ได้คาดหวังว่า ซังหลินจวินจะช่วยเขา พอเขาเห็นสายตาของซังหลินจวินที่มองไปที่เฉินเฉียว เขาก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

"ประธานหลู ทุกอย่างจะเป็นหลักฐาน ถ้ามีหลักฐานแล้วสื่อจะช่วย"ซังหลินจวินหยุดทันเวลา หลูตงซิ่งเป็นคนฉลาด บางเรื่องก็ไม่จําเป็นต้องรู้มากจนเกินไป

“ ในกรณีนี้ ณชางประธานซัง คุณ ขอบคุณครับประธานซังสำหรับคำแนะนำ"หลังจากหลูตงซิ่งยืนขึ้นและขอบคุณซังหลินจวิน "คุณเฉิน ไว้คุยกันครั้งหน้า"หลังจากบอกลาเฉินเฉียวแล้วเขาก็ออกไปด้วยความพอใจ

เฉินเฉียวมองซังหลินจวินอย่างใจเย็น เธอรู้ว่าซังหลินจวินเป็นคนที่แข็งแกร่ง ไม่อย่างนั้นคงไม่ทําให้หยวนเซิ่งกลายเป็นผู้นําในอุตสาหกรรมภายในเวลาอันสั้น ยิ่งแล้วใหญ่ที่ทําให้ตําแหน่งของตัวเองไม่เคยสั่นคลอนได้ในเวลาเพียงไม่กี่ปี เพียงแค่ได้เห็นเขาแก้ปัญหาของหลูตงซิ่งได้เพียงไม่กี่คำ เธอก็ยิ่งชื่นชมซังหลินจวินมากยิ่งขึ้น

“เฉียวเฉียว ตอนนี้กลับไปทำธุระ แล้วเมื่อไหร่จะย้ายกลับมา?”ซังหลินจวินไม่ได้ตั้งใจที่จะกลับมาถ้าไม่ประสบความสำเร็จในครั้งนี้ ถ้าเฉินเฉียวไม่กลับไปกับเขาตอนนี้ เขาก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเธอจะเจอกับเรื่องอะไรบ้าง

ซังหลีหย่วนไม่พอใจเฉินเฉียวมานานอยู่แล้ว ครั้งสุดท้ายที่เถียนเถียนมีปัญหา เถียนเฟิงเสียงได้กดดันซังหลีหย่วนและความผิดพลาดทั้งหมดก็ถูกผลักไปที่เฉินเฉียว

“ ซังหลินจวินคุณมั่นใจเถอะ ว่าฉันสามารถปกป้องตัวเองได้”เฉินเฉียวได้เห็นแล้วจากการกระทำของหลูตงซิ่ง ในตอนนี้เถียนเฟิงเสียงไม่ได้พุ่งเป้าไปที่หลูตงซิ่ง แต่สำหรับเธอยื่นอังเย้าเย่เป็นผู้รับผิดชอบโครงการ ตอนนี้ความกดดันของหลูตงซิ่งเป็นเพราะเหตุผลของเธอ รวมถึงอุบัติเหตุในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ไม่ยากที่จะจินตนาการเลยว่าเธอจะต้องเผชิญกับอะไร

“เฉินเฉียวฉันเคยบอกแล้วว่าไม่ต้องกล้าหาญต่อหน้าฉัน จะต้องให้พูดอีกกี่ครั้งถึงจะจำได้”ซังหลินจวินโกรธมากเมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเฉียว เมื่อคนๆนี้ไม่ยอมให้เธอหนี เธอก็จะซ่อนตัวอยู่ในกระดองเต่า แต่ตอนนี้ขอให้เธอซ่อนตัวแต่เธอกลับต้องมาเผชิญกับความยากลำบาก

"ซังหลินจวินตอนนี้แค่ดูแลตัวเองคุณยุ่งมากพอแล้ว ฉันไม่อยากทำให้คุณสะดุด"เฉินเฉียวทำอะไรไม่ถูก เธอก็อยากอยู่กับเขาเช่นกันเพราะหัวใจของเธอเรียกหาแต่เขาโดยไม่รู้ตัว แต่เธอทำไม่ได้ระวังคำเตือนของเถียนเถียน ควบคู่ไปกับการกระทำของเถียนเฟิงเสียง ในตอนนี้ทุกอย่างล้วนเกิดเพราะความสัมพันธ์ของซังหลินจวินกับเธอ

หากซังหลินจวินสูญเสียทั้งหมดนี้ เธอก็ไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร

"เฉินเฉียว คุณไม่รู้ถึงวิธีการของเถียนเฟิงเสียง หรือคุณคิดว่าตราบใดที่คุณรักษาระยะห่างจากฉัน พวกเขาก็จะยอมปล่อยไปงั้นหรอ?"

เฉินเฉียวไม่ได้พูดอะไรอีก เธอกําลังคิดอยู่ว่าถ้าที่นี่ไม่เหมาะสำหรับตัวเธองั้นถ้าเธอไปล่ะ?

"คุณไปไม่ได้หรอก ครั้งสุดท้ายที่เกิดเรื่องขึ้นกับเถียนเถียนที่เซี่ยงไฮ้ ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าเธอจะนับทุกอย่างไว้บนหัวคุณ"ซังหลินจวินรู้สึกเสียใจ ถ้าเขารู้ว่าการที่เขาทิ้งเถียนเถียนไว้ครั้งก่อนจะทําให้เฉินเฉียวเดือดร้อน เขาควรจะพาเธอไปโรงพยาบาล

"ดังนั้นข่าวลือภายนอกจึงเป็นเรื่องจริง และความจริงก็ถูกรายงานลงในนิตยสารฮวาหมิงอีกด้วย"เฉินเฉียวมองไปที่ซังหลินจวินด้วยความไม่เชื่อ ถ้าเป็นเช่นนั้นเถียนเถียนได้ทำอะไรบางอย่างที่มากเกินไปและเฉินเฉียวก็รู้สึกว่ามันเป็นไปได้

ถึงอย่างไรเธอก็เป็นคนหยิ่งยโสขนาดนั้น หากพบเจอกับเรื่องเช่นนี้ แล้วจะอยู่ได้โดยไม่ถูกทําร้ายได้อย่างไร

"ใช่"ซังหลินจวินมองไปที่เฉินเฉียวและพยักหน้า

เฉินเฉียวและซังหลินจวินตกลงกันว่าพวกเขาจะกลับไปที่จิ้งหยวนในตอนเย็นและ อวี้เฟยจะคอยไปรับไปส่งกลับจากงานต่อไปนี้ นั่นจะทำให้ซังหลินจวินค่อยมั่นใจหน่อย

ยังไงก็ตามซังหลินจวินของเฉินเฉียวได้เตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าซังหลีหย่วนจะวางกับดักเขา

“ พ่อ ช่วยด้วย! ฮือๆ…"ซังหลินจวินเพิ่งออกจากห้องทํางานของเฉินเฉียว ก็ได้รับโทรศัพท์จากซังหลีหย่วน ทันที ในสายซังโย่วอีร้องไห้อย่างคร่ำครวญ

"คุณจะทำอะไร?"ซังหลินจวินตะโกนใส่โทรศัพท์ด้วยความโกรธ ไม่คิดว่าซังหลีหย่วนจะเอาตัวโย่วอีไป "เขาเป็นหลานชายของคุณ "

“ หลินจวิน ฉันจะดูแลโย่วอีอย่างดี ช่วงนี้นายก็ไม่ต้องเจอโย่วอีไปก่อน จะได้เตรียมพร้อมสำหรับพิธีหมั้นของนายกับเถียนเถียนด้วยความสบายใจ "ซังหลีหย่วนพูดอย่างเย็นชาผ่านทางโทรศัพท์ เขาก็ไม่มีทางเลือกเช่นกันและเขาก็รู้สึกปวดใจเมื่อได้แต่เห็นคนตัวเล็กร้องไห้อยู่บนโซฟาจากระยะไกล

ตอนนั้นเขาก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับแม่ของหลินจวินเช่นนี้ แต่สุดท้ายเขาก็สามารถก็แต่งงานกับคนที่เขารักได้ หลินจวินเกือบจะตัดความสัมพันธ์กับเขา แล้วเขาก็ไม่เข้าใจเหตุผลของตัวเอง ทีตัวเองยังไม่อยากทำแต่ก็ให้คนอื่นทํา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าซังหลินจวินยังเป็นลูกชายของเขา ถึงแม้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกจะตึงเครียดไป แต่เขากลับเป็นห่วงซังหลินจวินมาตลอด

“ ทำไมคุณไม่บอกหลินจวินไปว่าคุณกำลังปกป้องโย่วอีอยู่?”เฉียวอวี้หมิ่นมองซังหลีหย่วนวางสายแล้วเดินมาหยุดตรงหน้าเขา ช่วยเขาถามอย่างปวดใจ

"มีบางอย่างที่คุณไม่เข้าใจ ช่วงนี้ก็ดูแลโย่วอีให้ดี"ซังหลีหย่วนบอกเธอสองสามคำ จากนั้นก็เดินจากไป

เฉียวอวี้หมิ่นมองไปที่ซังโย่วอีที่กำลังร้องไห้อยู่บนโซฟาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทำไมเด็กคนนี้ถึงเหมือนเธอ ในความทรงจำมีเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เรียกแม่กับเธออย่างอ่อนโยน ใบหน้าเล็ก ๆ นั้นลอยมา มีความคล้ายคลึงกันอย่างมาก

ตอนนี้เธออยากกอดเขาจริงๆ

"โย่วอี ฉันจะพาหนูไปนอนดีไหม?"เฉียวอวี้หมิ่นเดินมาหยุดตรงหน้าซังโย่วอี มือข้างยื่นมือเผื่อจับเขา คิดไม่ถึงว่าตาหนูน้อยจะจับมือเธอไว้อย่างเชื่อฟัง

“ คุณยายเหมือนพี่เฉียว”ซังโย่วอียังคงมีน้ำตาอยู่บนใบหน้า เมื่อคิดถึงคำว่าพี่เฉียวก็เกิดความคับข้องใจในใจของเขา เขาไม่รู้ว่าพี่เฉียวจะคิดถึงเขาบ้างหรือเปล่า ตอนนี้อยากจะเจอพี่เฉียวเหลือเกิน

เฉียวอวี้หมิ่นชะงักเมื่อได้ยินคำอื่น "พี่เฉียว"เธอพูดชื่อที่โย่วอีพูดซ้ำอีกครั้ง เด็กคนนี้ชอบเธอหรอ?

ว่ากันว่าหลังซังหลีหย่วนออกจากบ้านไป ก็ไปหาเถียนเฟิงเสียงที่บ้านทันที

“คุณลุง”เถียนเถียนยิ้มและรินน้ำชาให้ซังหลีหย่วน การแสดงของเธอในตอนนี้ทําให้ซังหลีหย่วนรู้สึกรังเกียจ เขาเคยคิดว่าเถียนเถียนเป็นเด็กสาวที่ฉลาดและอ่อนโยน แต่เขาไม่คิดว่าจิตใจของเธอจะโหดร้ายขนาดนี้

"คุณลุง วางใจได้เลยว่าหลังจากที่หนูอยู่กับหลินจวินแล้วจะทำดีต่อโย่วอีอย่างแน่นอน?"เถียนเถียนเห็นความไม่พอใจของซังหลีหย่วนทันที แต่เธอไม่สนใจเรื่องนี้ เธอกำลังรอให้ซังหลินจวินมาและแต่งงานกับตัวเอง

"เรื่องครั้งก่อนเธอก็รู้ว่าเป็นเธอเองที่กินผลร้ายของตัวเอง เดิมทีฉันรับคําหมั้นกับเธอแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะใช้วิธีนั้น เธอไม่รู้หรือว่าหลินจวินเกลียดวิธีการที่ไร้ยางอายที่สุด?"ซังหลีหย่วนโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีกเมื่อนึกถึงโย่วอีที่ตกใจกลัว

“ท่านเถียน”ซังหลีหย่วนหันหน้าไปมองเถียนเฟิงเสียง ตั้งแต่เขาเข้ามาเถียนเฟิงเสียงก็เงียบตลอด

“หลีหย่วน ปล่อยให้พวกเขาแก้ปัญหาเรื่องเด็ก ๆ ด้วยตัวเองเถอะ สองเฒ่าอย่างเราอย่าเข้าไปยุ่งเลยเหมือนที่คุณพูด”เถียนเฟิงเสียงยิ้มและรินชาให้ซังหลีหย่วน

"ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง แต่ฉันได้ยินได้มาว่าคุณเพิ่งใช้ข้อมูลประจำตัวของผู้ถือหุ้นเพื่อแทรกแซงการตัดสินใจของฝ่ายโครงการ"ซังหลีหย่วนย่อมไม่ได้นิ่งดูดาย แม้ว่าตอนนี้ซังหลินจวินจะเป็นเจ้าของหยวนเซิ่ง แต่ซังหลีหย่วนก็ไม่ได้นิ่งดูดาย

"คุณเห็นไหมว่านี่มันไม่ถูกต้อง ฉันไม่ได้กดดันฝ่ายโครงการจริงๆ แต่ผู้จัดการของแผนกโครงการมาหาฉันและขอดูแผนของบริษัทคู่ค้าทั้งสอง แล้วฉันก็ให้ความเห็นที่สมเหตุสมผล ท้ายที่สุดปู้และรยื่ออังจะต้องสามารถเพิ่มมูลค่าให้กับหยวนเซิ่งได้มากขึ้น "เถียนเฟิงเสียงมองไปที่ซังหลีหย่วนด้วยรอยยิ้ม

ซังหลีหย่วนไม่ได้พูดอะไร วันนี้เขามาเพื่อเป็นแขกรับใช้ของหลูตงซิ่ง อย่างไรเสียมันก็ยังเกี่ยวข้องกับเฉินเฉียวคนนั้น

“ ลุงซังไม่ต้องกังวล เราจะขับไล่ซังอวี้ออกจากหยวนเซิ่งในครั้งนี้ให้ได้”เถียนเถียนเดินไปที่ด้านข้างของซังหลีหย่วน

"เถียนเถียน ลูกของหลินจวินเป็นคนดื้อรั้นมาก พวกเราบีบบังคับเขาด้วยวิธีแบบนี้มันจะย้อนกลับคืนมา"ซังหลีหย่วนอ่อนลงเมื่อได้ยินคำพูดของเถียนเถียน

เถียนเทียนยิ้มและไม่ได้พูดอะไร ซังหลีหย่วนเป็นคนดี ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องขึ้น จิ้งจอกเฒ่าคนนี้รักเธอมาก เธอไม่คิดว่าหลังจากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยแล้ว ชายคนนี้ก็อยากจะผลักการแต่งงานนี้ออกไป

ซังหลีหย่วนมองไปที่เถียนเถียนและพยักหน้า จากนั้นก็พูดประมาณคำสองสามคำกับซังหลีหย่วนก่อนที่จะออกไป

“เถียนเถียน ทำไมเจ้าเธอต้องแต่งงานกับซังหลินจวิน? ซังหลีหย่วนตอนนี้มีแผนเกี่ยวกับเธอแล้ว ทําไมเธอต้องอยากแต่งทั้งๆที่ยังคับข้องใจกับตัวเองด้วย? ”แม้ว่าเถียนเฟิงเสียงจะกระตือรือร้นในเรื่องอำนาจและเงิน แต่เขาก็ยังคิดถึงเครือญาติอยู่บ้าง

"ซังหลินจวินเป็นของหนู หนูยืนกรานกับเขาตั้งแต่เด็ก เดิมทีหนูคิดว่าเพราะหนูไม่รีบร้อนขนาดนั้น เขาก็เลยไม่เหมือนเดิม คิดว่าหนูจะเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ข้างๆ เขา แต่คิดไม่ถึงว่าเมื่อหกปีก่อนตอนที่หนูไปต่างประเทศเขาก็จะมีลูกคนหนึ่งออกมากับคนอื่น หกปีต่อมาพอหนูกลับมาเพื่ออยู่ข้างกายเขา แต่ก็ดันมีผู้หญิงอีกคนที่ชื่อเฉินเฉียว"เถียนเทียนไม่พอใจ เธอจ่ายไปมากเพราะต้องการซังหลินจวิน แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะใช้วิธีแบบนั้นกับเธอ

"เอาล่ะ การแต่งงานจะแต่งกับใครก็เหมือนๆกัน หลังจากแต่งงานเดี๋ยวก็หาสิ่งที่ตัวเองชอบได้"เถียนเฟิงเสียงรู้ดีว่าเขาไม่สามารถเกลี้ยกล่อมลูกสาวคนนี้ได้

เถียนเถียนไม่ได้ตอบ เถียนเฟิงเสียงมีอารมณ์ที่เยือกเย็น การแต่งงานของเธอเขาไม่สามารถตัดสินใจได้ และในอนาคตเธอต้องการให้เขาจัดงานแต่งงานของเธอกับคนอื่น เธอค่อนข้างอยากที่จะแต่งงานกับคนที่เธอชอบ และคนที่เขาชอบตั้งแต่ไหนตั้งแต่ไรก็คือซังหลินจุน

เมื่อซังหลินจวินพาเฉินเฉียวกลับไปที่จิ้งหยวน เธอก็ได้ยินแม่บ้านและเหล่าฝูพูดว่า ซังโย่วอีถูกคนที่ไม่รู้จักพาตัวไป

"ซังหลินจวิน ทำไมคุณดูไม่รีบร้อน?"เฉินเฉียวมองไปที่ซังหลินจวินซึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟาอย่างไม่แยแส และโย่วอีถูกจับตัวไป ตอนนี้เด็กน้อยคนนั้นจะกลัวมากไหม เมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้เฉินเฉียวก็รู้สึกเหมือนว่าหัวใจของเธอกำลังถูกบางสิ่งคว้าหายไป

“โย่วอีอยู่ที่บ้านหลังเก่า คุณไม่ต้องกังวล ตอนนี้เขาปลอดภัย”ซังหลินจวินกอดเฉินเฉียวไว้ในอ้อมแขนและพูดด้วยเสียงเนือยๆ

"บ้านเก่า?"เฉินเฉียวรู้สึกประหลาดใจ แต่เมื่อได้ยินคำพูดของซังหลินจวินก็ค่อยโล่งใจ

“ โย่วอีจะไม่ตกอยู่ในอันตรายใช่ไหม?”เฉินเฉียวมองซางหลินจวินที่หน้านิ่วคิ้วขมวด ช่วงนี้เรื่องพวกนี้ทําให้เขาวุ่นวายใจมากไหม?

"อยู่ที่บ้านหลังเก่ายังไงเขาก็ปลอดภัย"ซังหลินจวินปลอบเฉินเฉียว เขารู้ว่าโย่วอีนั้นสำคัญสำหรับเขาและมันก็สำคัญสำหรับ เฉินเฉียวเช่นกัน

"อืม"เฉินเฉียวพยักหน้า

ซังหลินจวินคุณต้องการต่อสู้กับเถียนเถียนแบบนี้เพื่อฉันจริงๆหรอ? ถ้าเราสองคนไม่ได้พบกันคุณและเถียนเถียนจะมาถึงจุดนี้ไหม?

"ไม่ต้องคิดแล้ว เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณเลย"ซังหลินจวินปลอบเฉินเฉียวที่อยู่ในอ้อมแขน

ถึงแม้เขาจะคิดว่าตัวเองจะต้องมาถึงจุดที่ตึงเครียดเช่นนี้กับเถียนเฟิงเสียง แต่ก็คิดไม่ถึงว่าจะไม่ทันได้เตรียมตัว

"เรื่องนี้มันไม่ง่ายอย่างนั้น"ทันใดนั้นเฉินเฉียวก็ลุกขึ้นยืน เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันและไม่ทันได้เตรียมตัว ราวกับว่ามีมือข้างหนึ่งกําลังผลักอยู่ตลอด

"ใช่ มันไม่ใช่เรื่องง่าย ด้วยความสามารถและสมองของเถียนเฟิงเสียง มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะจัดการกับสถานการณ์เช่นนี้"ทําไมซังหลินจวินถึงไม่สามารถบอกได้ว่าเรื่องมันไม่ง่าย แต่จนถึงตอนนี้คนๆนั้นก็ยังไม่ได้เปิดเผยจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา