ทั้งๆ ที่หล่อมาก ทำไมนิสัยหมดคำจะพูดแบบนี้

ถึงจะไม่พอใจกับการห่อของดอกไม้นี้ก็มาคุยกันได้

เห็นท่าทางไร้สีหน้าของเขา เห็นการแสดงความเห็นของเขาเมื่อครู่นี้ปราศจากความลังเล ทันใดนั้นก็รู้สึกในใจว่าเขาเป็นผู้ชายตรงไปตรงมาอย่างเห็นได้ชัด

มองช่อดอกไม้ที่ห่อด้วยสีชมพูพาสเทล สาวน้อยร้านดอกไม้กำลังแกะไปด้วยในใจก็บ่นพึมพำไปด้วย แฟนสาวน้อย ไม่เข้าใจหรือไง ทั้งๆ ที่มันสวยมาก

ตอนที่ซังหลินจวินถือดอกไม้เดินเข้าไปในบ้าน เฉินเฉียวก็กำลังพิงเตียงกดเหมิงเหมิงเล่านิทานอยู่

ยังมีเวลาหนึ่งสัปดาห์ก่อนปีใหม่ ช่วงนี้ซังอวินไม่ได้พาเหมิงเหมิงออกไปเที่ยวเล่น ยังไงแล้วช่วงนี้เทพเก้าวิมานของซังอวินนั้นเป็นที่นิยมมาก

นอกจากต้องซ่อมบำรุงใหม่ทุกสัปดาห์แล้ว ฤดูกาลใหม่ก็จะเปิดตัวเร็วๆ นี้

ในฐานะคนวงในที่รู้มาก แน่นอนว่าเฉินเฉียวรู้ว่าซังอวินตั้งใจจะกำหนดวันแรกของปีใหม่ให้เป็นวันแรกของฤดูกาล

ยุ่งมากจนแทบไม่ได้ทานอาหาร แน่นอนว่าไม่มีเวลาว่างออกไปข้างนอก

“กำลังอ่านอะไรอยู่” ซังอวินถือดอกไม้ยืนอยู่ตรงประตูไกลๆ หุ่นเรียวหยิ่งผยอง

“เรื่องราวสัตว์เลี้ยงในบ้าน” เฉินเฉียวหยุดอ่าน เงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วตอบ

แต่เมื่อเห็นดอกไม้ในมือซังหลินจวิน ก็ถามด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจ “ดอกไม้คุณเอาให้ฉันเหรอ”

“อืม ดอกไม้นี้ความหมายดี วางในบ้านทำให้อากาศสดชื่นด้วย” ขยับดอกไม้อย่างสบายๆ เห็นว่าเฉียวเฉียวไม่ได้สนใจดอกไม้นี้เท่าไร ก็เข้าใจว่าเฉียวเฉียวคงไม่คุ้นเคยกับดอกไม้ประเภทนี้

แน่นอนว่าเขาไม่บอกตรงๆ หรอกว่านี่เขาจงใจซื้อกลับมา

วางดอกไม้ลงในแจกันว่างที่ระเบียงอย่างสบายๆ

เดินไปห้องน้ำล้างมือออกมา ซังหลินจวินเดินมาหาเฉินเฉียวทันที แล้วอุ้มลูกสาวที่อยู่ในอ้อมกอดเธอออกมา

เหมิงเหมิงที่ง่วงนอนได้ยินเสียงแม่ถูกกอดกะทันหันก็ตกใจ เผลอเตะโดยไม่รู้ตัว

ลืมตามาเห็นว่าเป็นพ่อ ก็ตะโกนด้วยเสียงสะลึมสะลือเพิ่งตื่น “พ่อ”

พูดจบก็เดาะลิ้น

เห็นซังหลินจวินกอดลูกสาวน่ารักแล้วหอมแก้มหลายที

ถึงแม้ซังหลินจวินจะดูแลตัวเองดีเสมอ ไม่มีเคราหยาบระหว่างปากและจมูกมากนัก

แต่ในฐานะผู้ชาย ก็ต้องมีบ้าง

เครานี้ถูโดนเหมิงเหมิง ก็ตื่นขึ้นมาโดยสิ้นเชิง

ทันทีที่ดวงตากลมโตเธอเปิดขึ้น สองมือก็โบกมั่วซั่วแล้วตะโกน “หนวกหู…รำคาญ”

เมื่อเห็นชัดๆ ว่าคนตรงหน้าเป็นพ่อ ก็รีบโอบคอแล้วอ้อน “วันนี้พ่อเลิกงานเร็วจัง เหมิงเหมิงคิดถึงพ่อมาก”

แน่นอนว่าซังหลินจวินไม่เปิดโปงท่าทางลูกสาวที่เพิ่งหลับไป ไม่เห็นเหมือนกำลังคิดถึงเขาเลยสักนิด

ลูบหน้าลูกสาวอย่างรักใคร่พูดขึ้น “วันนี้เหมิงเหมิงอยู่บ้านให้แม่เล่านิทานให้ฟัง อยากฟังพ่อเล่าให้ฟังไหม”  พยักหน้าไม่หยุด

“เฉียวเฉียว ฉันจะพาเหมิงเหมิงออกไปเล่านิทาน เธอพักผ่อนในห้องให้เต็มที่นะ” ซังหลินจวินกอดลูกสาวในอ้อมแขนไม่ลืมบอกเฉียวเฉียวก่อน

“โอเค” เฉินเฉียวพยักหน้าตกลง