ตอนที่ 1 ทาสบริษัทที่มองโลกในแง่ร้ายได้พบสนวม.

 

 

　มีเพียงเสียงเคาะแป้นพิมพ์ดังก้องอยู่ในห้องอันเงียบสงบและร้อนระอุ แอร์ถูกปิดตามเวลาเป็นปกติ และดูเหมือนว่าจะมีคนบางคนบ่นว่าประสิทธิภาพในการทำงานของพวกเขาจะลดลงเนื่องจากความร้อนและพวกเขาจะต้องทำงานล่วงเวลามากขึ้น แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีท่าทีว่าอะไรต่อมิอะไรจะดีขึ้นอยู่ดี แม้จะเคยได้ยินข่าวลือที่ว่ามันต้องเป็นแบบนี้เพราะไม่มีงบประมาณเพียงพอ แต่ความจริงเป็นอย่างไร? ฉันก็ไม่ได้สนใจที่จะตรวจสอบหาความจริงเกี่ยวมันหรอก

 

 

　เมื่อมองดูนาฬิกาที่ด้านขวาล่างของคอมพิวเตอร์ก็เห็นว่าเป็นเวลา 22:00 น.แล้ว แต่เพื่อนร่วมงานที่ทำงานล่วงเวลาด้วยกันที่มีโอกาสได้พูดคุยเมื่อ 2-3 ชั่วโมงก่อนก็กำลังขยับนิ้วอย่างเงียบๆ และนี่ก็คือภาพที่เห็นเป็นปกติ

 

 

 

“ไปแล้วนะครับ”

 

“เหนื่อยหน่อยนะครับ”

 

 

 

　เสร็จงานในเวลาที่เหมาะสมและเตรียมตัวออกจากที่ทำงาน มันต้องใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงถึงจะเดินทางถึงบ้านของฉันที่ซึ่งฉันได้ใช้อยู่อาศัยด้วยตัวคนเดียว ถ้าไม่รีบกลับบ้านตอนนี้พอถึงเช้าแล้วจะลำบากแม้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดของฉันก็ตาม แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าตัวของฉันก็ยังตื่นเร็วในวันหยุด โชคดีที่งานที่เหลือสามารถทำในสัปดาห์หน้าได้

 

　พอมองไปข้างนอกฉันเห็นฟ้าครึ้มแต่ฝนไม่ตก ดูเหมือนพยากรณ์อากาศในวันนี้จะผิด และฉันสามารถทิ้งร่มไว้ที่นี่ได้

 

 

 

“คุณมิซึคามิ ผมขอโทษที่รบกวนในตอนที่คุณกำลังจะกลับบ้านนะครับ แต่ขอร้องล่ะครับช่วยมาดูตรงนี้ให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”

 

“อ๋อ ตรงนี้มัน…”

 

 

 

　ฉันออกจากที่ทำงานหลังจากตอบคำถามรุ่นน้องอยู่ในสภาพที่ดูหดหู่และสิ้นหวัง น่าเสียดายที่ความจริงแล้วเขาน่าจะถามฉันให้เร็วกว่านี้สักหน่อยนะแต่ก็ยังดีที่ได้ช่วยให้เขารอดผ่านตรงจุดนั้นมาได้แต่แล้วเมื่อคิดว่าไม่สามารถช่วยอะไรได้ไปมากกว่านี้แล้ว ฉันก็มาถึงจุดยืนรอรถไฟ

 

 

 

　ตามที่คาดไว้ รถไฟค่อนข้างว่างในเวลานี้ ฉันนั่งลงแล้วฆ่าเวลาโดยการสุ่มดูเว็บไซต์ข่าวและเว็บไซต์สรุปข่าว

 

　ฉันพยายามเท่าที่เป็นไปได้ที่จะไม่ดูข่าวหรือบทความที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ เพราะเหนื่อยใจและเครียดจากเรื่องงานแล้วดังนั้นจึงไม่อยากรู้สึกแย่ไปกับการฆ่าเวลาอีก จึงเลือกค้นหาแต่ข่าวที่สดใสและวิดีโอน่ารักๆที่ช่วยผ่อนคลาย

 

 

 

　ในขณะที่ได้รับการเยียวยาจากวิดีโอของสัตว์ตัวเล็ก ๆ ฉันก็เผลอคิดถึงเรื่องงาน ในด้านมนุษยสัมพันธ์นั้นไม่เป็นปัญหาหากไม่เป็นอุปสรรคต่อการทำงาน และการทำงานล่วงเวลาก็ไม่ได้มากขนาดนี้เสมอไป โดยรวมแล้ว ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่งานที่แย่ และฉันเข้าไปทำงานด้วยจุดประสงค์เดียวคือความมั่นคงของมันตั้งแต่แรก ฉันไม่ได้ตั้งใจจะบ่นเกี่ยวกับเงินเดือนในตอนนี้ที่มันต่ำ แต่มีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างความเป็นจริงและจิตนาการที่ฉันคาดหวัง

 

　ถ้าฉันถูกลอตเตอรี่ ฉันจะลาออกอย่างแน่นอน ไม่ใช่เพราะฉันไม่ชอบงานปัจจุบัน ฉันแค่ไม่ชอบทำงาน ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนที่น่าสิ้นหวังและไม่ได้เป็นเปลี่ยนที่สังคมคาดหวังแต่ในขณะเดียวกันฉันก็กลัวอนาคตมืดบอดที่ไม่มีทางจะเดินไปต่อ

 

　ถึงคิดจะลาออก แต่สุดท้ายฉันก็เลือกที่จะทำงานเพื่อความอยู่รอดในอนาคต มันช่วยไม่ได้เพราะแค่คิดฉันก็ทั้งเครียด วิตกกังวลและสับสน จนบางครั้งฉันสงสัยแล้วถามคำถามกับตัวเองว่าชีวิตนี้มีความหมายหรือเปล่า?  

 

 

 

　หยุดดีกว่าก่อนที่นิสัยแย่ๆ จะแสดงออกมามากไปกว่านี้

 

 

 

　เมื่อฉันหาดูข่าวใหม่เพื่อเปลี่ยนอารมณ์ จู่ๆ ฉันก็ได้สะดุดตาเข้ากับพาดหัวข่าวที่เกี่ยวกับไอดอลสาวที่มีเวทมนตร์ซึ่งได้รับความนิยมมากขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงนี้ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับไอดอลจริงๆ แต่คำว่า “สาวน้อยเวทมนตร์” ทำให้ฉันทึ่ง

 

　เมื่อฉันเปิดบทความ ภาพของไอดอลสาวน้อยเวทมนตร์ก็ปรากฏขึ้น รอยยิ้มของเธอสว่างไสวพร่างพรายดุจพระอาทิตย์ เธออยู่ในชุดกระโปรงพริ้ว ๆน่ารัก ๆ แถมรอบๆตัวสาวสวยคนนั้นยังมีเปลวไฟที่ส่องสว่างวิบวับอยู่เต็มไปหมด ดูเหมือนว่าจะเปิดตัวภายใต้ชื่อ สาวน้อยเวทมนตร์ ซันนี่ และเมื่อฉันกดเปิดลิงค์วิดีโอ ฉันก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่ร้องเพลงและเต้นในขณะที่ควบคุมกับเปลวไฟที่สวยงาม และมันดูสมจริงไม่เหมือน CG ที่ถูกสร้างขึ้นเลย ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้ชื่อว่าสาวน้อยเวทมนตร์

 

 

 

　การมีอยู่ของสาวน้อยเวทมนตร์ปรากฏขึ้นบนโลกนี้เมื่อไม่นานที่ผ่านมานี่เอง และเท่าที่จำได้รู้สึกเหมือนจะยังไม่มีการจดบันทึกเวลาที่แน่นอนที่พวกเธอปรากฏตัวออกมา

 

　ก่อนที่จะรู้ตัวสาวน้อยเวทมนตร์ก็ฝังรากลึกอยู่ในสังคม จนมันกลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับฉันไปแล้ว

 

　สาวน้อยเวทมนตร์มีความลึกลับมากมายและเป็นสิ่งที่ผู้คนยังไม่รู้จักดีนัก แต่ก็เป็นที่ทราบกันดีว่าพวกเธอดูเหมือนว่าจะต่อสู้กับบางสิ่งอยู่ มีทฤษฏีต่างๆ มากมาย เช่น เด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งกลายเป็นสาวน้อยเวทมนตร์ หรือเธอเป็นคนต่างโลกจากโลกแห่งเวทมนตร์ สรุปก็คือไม่มีใครรู้ว่าสาวน้อยเวทมนตร์คืออะไร มาจากไหน และเป็นใครกันแน่

 

 

 

　แต่มันไม่สำคัญหรอก

 

 

 

　ยิ่งคิดก็ยิ่งแปลก แต่จู่ๆ ก็หมดความสนใจ เหมือนมันเป็นเรื่องปกติ สาวน้อยเวทมนตร์นั้นลึกลับอย่างแน่นอน แต่ฉันไม่มีความกระตือรือร้นที่จะไขปริศนาเหล่านั้น ฉันแน่ใจว่าทุกคนก็เป็นเหมือนกัน

 

 

 

　ฉันปิดบทความ สาวน้อยเวทมนตร์ ไอดอล และเปิดเกมมือถือ [TL:เกร็ดความรู้  Soshage คือคำที่ใช้ชาวญี่ปุ่นใช้เรียกเกมมือถือ]

 

　ชื่อของเกมคือ สงความสาวน้อยเวทมนตร์ (Magical Girl Wars) เป็นเกมที่ตัวละครจากสาวน้อยเวทมนตร์ในชีวิตจริงมีบทบาทสำคัญ และสนุกอย่างน่าประหลาดใจ เหมาะสำหรับการฆ่าเวลาเป็นที่สุด

 

 

 

　อา ลองคิดดูสิ นี่ก็เกี่ยวข้องกับสาวน้อยเวทมนตร์ด้วย

 

　ท้ายที่สุดแล้ว การมีอยู่ของสาวน้อยเวทมนตร์ดูเหมือนจะได้รับการยอมรับจากสังคมในแบบของมันเอง

 

 

 

 

 

 

 

・

 

 

 

 

 

 

 

　สถานีค่อนข้างตั้งอยู่ไกลจากบ้านของฉัน ตอนที่ฉันย้ายเข้าฉันประทับใจกับค่าเช่าที่ต่ำ และคิดว่าคงไม่มีปัญหาเพราะฉันจะได้เดินออกกำลังกายทุกวัน แต่หลังจากเดินแบบนี้มาหลายปี ฉันก็เบื่อและคิดว่าน่าจะดีกว่าถ้าอยู่ใกล้สถานี แต่ในความเป็นจริงแล้วตอนนั้นฉันก็ไม่มีเงินมากพอที่จะทำแบบนั้นหรอก ดังนั้นในท้ายที่สุด ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะมามัวคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะตอนนี้ฉันก็ยังไม่สามารถย้ายออกได้อยู่ดี

 

 

 

　ในขณะที่เดินอยู่แบบนี้ ฉันไม่สามารถจะฆ่าเวลาด้วยสมาร์ทโฟนของฉันได้ และฉันก็ไม่สามารถหยุดคิดถึงเรื่องนี้ได้ ปกติฉันจะคิดถึงเรื่องงานและสิ่งที่ต้องทำในวันหยุดของฉัน แต่วันนี้ฉันไม่สามารถหยุดคิดถึงอายุของตัวฉันเองได้

 

 

 

　ฉันจะพูดอะไรดีล่ะ วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน ฉันเพิ่งจะอายุยี่สิบเมื่อไม่นานมานี้ แต่ตอนนี้ฉันก็อายุสามสิบปีซะแล้ว นอกจากนี้เนื่องจากฉันยังเวอร์จิ้นอยู่จึงได้กลายเป็นผู้ใช้เวทมนตร์ เมื่อจิตนาการถึงการที่ฉันกลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มสาวน้อยเวทมนตร์แล้ว ฉันก็หัวเราะเยาะตัวเอง โชคดีที่ไม่มีใครอยู่แถวนี้ ฉันจึงรอดมาได้ แต่ถ้าเกิดมีใครเห็นชายวัยสามสิบจู่ๆ ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมากลางถนนในตอนกลางดึกแบบนี้ล่ะคงเป็นปัญหาอย่างแน่นอน

 

 

[TL : มุกที่มักเล่นกันในบอร์ดญี่ปุ่นว่ากันว่าชายใดที่ยังคงบริสุทธิ์ไม่มีความสัมพันธ์ทางเพศกับหญิง (หรือชายด้วยกัน) จนถึงอายุสามสิบจะบรรลุวิชามีพลังวิเศษขึ้นมาซึ่งเป็นเรื่องที่กล่าวขานเล่าต่อกันมาราวกับเป็นตำนานในโลกอินเทอร์เน็ต ]

 

 

　ในมังงะหรือละคร มักจะมีตัวละครมากมายที่จำวันเกิดของตัวเองไม่ได้จนพอถูกเซอร์ไพรส์ก็เป็นอันจะต้องรู้สึกประหลาดใจอยู่ให้เห็นทุกที แต่ในความเป็นจริงแล้ว ฉันไม่คิดว่าฉันจะสามารถหลงลืมวันเกิดของตัวเองได้ และเมื่อวันเวลาใกล้เข้ามา ความรู้สึกที่ว่าฉันจะแก่ขึ้นอีกครั้งในปีนี้ก็จะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

 

 

 

　เป็นเวลานานแล้วที่เมื่อได้ลองคิดย้อนกลับไปก็ได้เห็นแต่เรื่องแย่ๆและในหัวของฉันก็เต็มไปด้วยความคิดในแง่ลบ ฉันนั้นอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องแย่ๆ และเพราะมันทำให้ฉันเป็นกลายเป็นโรคนอนไม่หลับ

 

　แม้ว่าฉันจะพยายามเปลี่ยนความคิด จินตนาการอันเลวร้ายในหัว ก็ยังเกาะติดฉันเหมือนคราบโคลนตมติดหนึบไม่ยอมปล่อย ต้องคิดอะไรสนุกๆ คิดอะไรสนุกๆ ทำอะไรสนุกๆ คิดสิ คิดเข้าสิ ทำอะไรที่สนุกๆ

 

 

 

　ตัวอย่างเช่น เกม ใช่แล้ว เกมสงครามสาวน้อยเวทมนตร์ไงล่ะ

 

 

 

“…?”

 

 

 

　ทันใดนั้นเมื่อฉันมองไปรอบ ๆ ฉันรู้สึกว่ามันมืดลงอย่างกระทันหัน ฉันคิดว่ามันเป็นเพียงจินตนาการของฉัน แต่ฉันตระหนักว่ามันไม่ใช่แค่จินตนาการของฉัน ไฟฟ้าแถวนี้มันดับ

 

　ฉันอยู่ด้านหลังของย่านชุมชนที่อยู่อาศัยแล้ว และไม่มีร้านค้าหรือสัญญาณไฟจราจร ดังนั้นฉันจึงไม่ทันรู้ตัวจนกระทั่งป่านนี้ แต่ทำไมบ้านทุกหลังถึงไม่มีไฟ เลยและไฟถนนก็ด้วย บางทีมันอาจเป็นเพราะไฟดับจริงๆ

 

 

 

　ถึงกระนั้นพระจันทร์บนฟ้าก็ยังสว่าง ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันสามารถมองเห็นสิ่งรอบข้างได้อย่างชัดเจนแม้ว่าไฟจะดับอยู่ก็ตาม

 

　ฉันแหงนดูพระจันทร์เต็มดวงลอยอยู่บนฟ้าที่ไร้เมฆหมอก ดวงดาวพร่างพรายระยิบระยับ มันสวยมากจนฉันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย แต่แล้วภาพของเงาดำก็ปรากฏขึ้นบนฟากฟ้าที่ส่องสว่างด้วยแสงจันทร์

 

 

 

“……สาวน้อยเวทมนตร์”

 

 

 

　มันราวกับภาพที่ถูกวาดขึ้น  มีสัตว์ประหลาดบินอยู่บนท้องฟ้าและเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เตะเข้าที่ตัวมันโดยมีพระจันทร์ดวงโตเป็นฉากหลัง ปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตาเท่านั้น เจ้าสัตว์ประหลาดถูกเตะกระเด็นออกไปและสลายหายไปราวกับว่ามันละลายไปในอากาศ และเด็กสาวก็ร่วงหล่นจากฟ้าตามแรงดึงดูดของโลก

 

　ฉันวิ่งไปด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีไม่ใช่เพราะว่าฉันมีความคิดดีๆในหัว แล้วมันก็ไม่ใช่ระยะทางที่สามารถจะวิ่งไปได้ทันเลย แต่ถ้าเธอเป็นสาวน้อยเวทมนตร์จริงๆมาตั้งแต่แรก เธอก็ไม่ตายเมื่อเธอร่วงลงมาแน่ๆ เมื่อลองนึกย้อนมองกลับไป มันช่างเป็นการเคลื่อนไหวที่ไร้ความหมาย อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเอง ร่างกายของฉันหยุดลง และก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ฉันก็กลับคืนสู่สภาพปกติ

 

　สาวน้อยเวทมนตร์ที่ร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้าและพระจันทร์เต็มดวงหายไปแล้ว เบื้องหน้าของฉันคือท้องฟ้าที่มีเมฆครึ้มและย่านที่อยู่อาศัยที่สว่างไสวด้วยแสงไฟอันศิวิไลซ์

 

　ทันใดนั้นฉันก็สังเกตเห็นว่าแก้มของฉันเปียก

 

 

 

　อ่า..ใช่แล้ว

 

　จะว่าไป พยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้จะมีฝนตก