ตอนที่ 1-4 แม่มด ③ ☆

 

　ทันทีที่สาวน้อยเวทมนตร์อัญเชิญเรียกไม้เท้าขนาดใหญ่ออกมาถือไว้ ก็ปรากฏลูกพายุทอร์นาโดสามลูที่มีลักษณะคล้ายสามง่ามออกมา และกวาดพวกดิสฝูงใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนที่เคยปกคลุมท้องฟ้าอยู่จนจำนวนลดลงในชั่วอึดใจ

 

　แรบบิทฟุต ทำได้เพียงแค่จ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยความตกตะลึง

 

　ในเมื่อหาแม่มดคนอื่นมาไม่ได้เธอจึงคิดว่าอย่างน้อยที่สุดเธอคนนี้ก็น่าจะสามารถเอามาเป็นเหยื่อล่อได้ โดยที่เธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าสาวน้อยเวทมนตร์ที่ตัวเองพามาด้วยจะมีพลังมากมายถึงขนาดนี้

 

 

 

“คุณแรบบิทฟุตคะ! พวกดิสที่ร่วงลงไปพวกนั้นคงต้องรบกวนคุณแล้วค่ะ”

 

 

　เมื่อจำนวน ดิส รูปร่างผึ้งลดลง เสียงต่างๆ ก็เริ่มได้ยินชัดเจนขึ้น และในที่สุดเสียงของเด็กสาวก็ถูกส่งไปถึงแรบบิทฟุต

 

 

 

(หนอยไอ้เด็กเวรนั่น…!)  

 

 

 

[TL:แรบบิทฟุตเธอใช้คำว่าクソガキเลยนะครับหยาบคายจริงๆ ทำเอานึกถึง Victim Girls เลย อยากฮาระพั้นช์สนวม.จริงๆ]

 

 

 

　เป็นเรื่องที่น่าขายหน้ามากที่ต้องรับคำสั่งจากสาวน้อยเวทมนตร์เฟส 2 แต่ก็เป็นความจริงที่ว่าการโจมตีนั้นประสบความสำเร็จอย่างมากในขณะที่แรบบิทฟุตอยู่เฉยๆ และไม่ได้ทำอะไรเลย  

 

 แน่นอนว่าถ้าหากเธอต้องการ เธอเองก็สามารถเอาชนะ ดิส ในระดับนี้ที่จำนวนมากขนาดนี้ได้เช่นกันแต่ถ้าเป็นด้วยตัวของ แรบบิทฟุต เองมันคงต้องใช้เวลาพอสมควรเลย เพราะเธอไม่ใช่สาวน้อยเวทมนตร์ประเภทที่เหมาะกับการทำอะไรแบบนี้

 

 เมื่อพูดถึงการจัดการพวกปลาซิวปลาสร้อยจำนวนมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความสามารถของเด็กสาวนั้นเหนือกว่าแรบบิทฟุต

 

 

 

　แน่นอนว่าแรบบิทฟุตนั้นดูถูกคนอื่นเป็นปกติอยู่แล้ว แต่เธอก็ไม่เคยประเมินความสามารถของคู่ต่อสู้ผิดไปเพราะมัน

 

　ดังนั้นเธอจึงปิดกั้นความคิดอคติที่และความไม่พอใจอันขุ่นมัวของเธอแล้วพยายามตัดสินอย่างใจเย็น มันไม่เป็นปัญหาเลยสักนิดถถ้าจะค่อยไปบ่นและต่อว่าทีหลังจากการต่อสู้จบลงแล้ว

 

 

 

“ห๋า! มาขอให้ฉันคนนี้เก็บกวาดให้เนี่ยนะ! เธอนี่ช่างเป็นเด็กที่ไร้ยางอายอะไรอย่างนี้นะ! แบบนี้ก็มีแต่จะต้องทำไม่ใช่รึยังไง!”

 

 

　แรบบิทฟุตกระโดด เตะ ดิส ลงบนพื้นราวกับระบายความโกรธเกรี้ยวของเธอ

 

　เนื่องจากด้วยการกระทำของเด็กสาว ดิสส่วนใหญ่จึงสลายหายไปหรือร่วงลงไป แต่ก็ยังมีบางส่วนเหมือนกันที่ยังหลงเหลืออยู่บนท้องฟ้า

 

　หลังจากนั้น เด็กสาวก็ใช้เวลาในการกวาดล้าง ดิส ทั้งหมดที่เหลืออยู่บนท้องฟ้าก็เพียงไม่กี่นาที

 

　ขณะที่เคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ด้วยความเร็วสูง แรบบิทฟุตซึ่งมองเห็นการมีอยู่ของพายุทอร์นาโดที่ปลายสุดระยะสายตาของเธอ ก็รับรู้ได้ในทันทีว่าจุดสิ้นสุดของการต่อสู้ในครั้งนี้ใกล้เข้ามาแล้ว  

 

　อันที่จริงมันไม่ได้ใช้เวลานานขนาดนั้นในการกวาดล้างดิสทั้งหมดหลังจากนั้น

 

 

 

(ฮืมๆ เป็นการค้นพบที่คาดไม่ถึงเลย ฉันอยากจะจับไว้ให้ได้ก่อนที่เจ้าพวกนั้นจะรู้เรื่องนี้)

 

 

 

　ความโกรธที่ถูกเด็กสาวสั่งให้ไปต่อสู้นั้นสลายหายไปจนหมดสิ้น ในทางกลับกันแล้วเธอเริ่มกังวลว่าแม่มดคนอื่นจะมาแย่งเธอไปซึ่งในท้ายที่สุดมันก็จะนำเธอไปสู่การเป็นแม่มด และแน่นอนว่าสำหรับแรบบิทฟุตเป็นเรื่องปกติที่กำลังคิดที่จะชักชวนให้เธอเข้ามาเป็นพวกด้วยวิธีการที่อ่อนโยน  

 

　อย่างไรก็ตามเมื่อการต่อสู้จะจบลงแล้ว แรบบิทฟุตที่ตะเวนออกค้นหาบริเวณแถวนั้น ปรากฏว่าเธอก็ไม่พบเด็กสาวคนนั้นเลย

 

 

 

“เจ้าเด็กนั่น…! กลับไปก่อนฉันคนนี้เรอะ!”

 

 

 

 

 

・

 

 

 

 

 

　หลังจากเอาชนะดิสแล้ว แรบบิทฟุต ก็กลับไปที่กรมเวทย์มนตร์และถีบเปิดประตูบานสีขาว ซึ่งภายในนั้นมีเด็กสาวเก้าคนที่กำลังเพลิดเพลินกับงานเลี้ยงน้ำชาในแบบของพวกเธอเองอยู่

 

　บางคนดูประหลาดใจกับการที่ประตูถูกเปิดออกอย่างรุนแรง ในขณะที่บางคนก็กำลังจิบชาโดยไม่ได้สนใจอะไร

 

 

 

“ห๊ะ ทำไมพวกเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่กัน ยังไม่ถึงช่วงเวลาปาร์ตี้น้ำชาไม่ใช่เหรอ?”

 

 

 

　ห้องนี้เป็นห้องพิเศษที่อนุญาตให้เฉพาะแม่มดเท่านั้นที่สามารถเข้ามาได้ และจะมีงานเลี้ยงน้ำชาที่เรียกว่าการประชุมจัดขึ้นเดือนละหนึ่งครั้ง

 

　การเข้าร่วมไม่ได้เป็นการบังคับ แต่เป็นตามความต้องการของแต่ละคนว่าจะเข้าร่วมหรือไม่ โดยปกติแล้วทุกคนมักจะมารวมตัวกันยกเว้นแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้มาที่นี่

 

　อย่างไรก็ตาม หากความทรงจำของแรบบิทฟุตยังดีอยู่วันนี้ไม่ควรเป็นวันที่มีการจัดงานเลี้ยงน้ำชา

 

 

　มันยังคงพอเข้าใจได้อยู่ถ้าเป็นมีแค่เพียงสองคนที่เธอเรียกมาอยู่ในนั้น และจากที่เหลืออีกเจ็ดคนมีอีกสองคนที่ใช้ห้องนี้อยู่เป็นเรื่องปกติแต่ในเมื่อมีคนมามากจึงยากที่จะเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

 

　มีอยู่ห้าคนที่ไม่เข้าใจว่ามาได้ยังไง แม่มดน้ำแข็ง เพอร์มาฟรอสต์ แม่มดโจรสลัด กัปตันเทรชเชอร์ แม่มดมังกร ดราก้อนคอล แม่มดพิษ ดิสคอส แม่มดแรงโน้มถ่วง เรดบอล

 

 

 

“ฉันถูกคุณคลอซเรียกมาน่ะสิ!”

 

“ถ้าเป็นไปได้ ฉันก็อยากจะถามอะไรสักหน่อย”

 

“ถ้าพูดอย่างนั้นมาฉันก็ปฏิเสธไม่ได้นะสิ”

 

“…”

 

“บางทีที่อุซางิจังมาที่นี่ก็เพราะเหตุผลเดียวกันกับพวกเรานั่นแหละ?”

 

 

 

　แรบบิทฟุตเมินเรดบอลที่ยิ้มเยาะใส่แล้วหันไปมองแม่มดด้าย วิกส์คลอซ  

 

　แรบบิทฟุตไม่ได้รับการติดต่อใดๆมาเลย

 

 

 

“ฉันได้ยินมาว่ามิสเตอร์แรบบิทฟุตกำลังยุ่งอยู่ ฉันก็เลยไม่ได้ติดต่อไปเพราะฉันคิดว่าฉันไม่ควรเข้าไปรบกวนค่ะ เพราะยังไงก็ตามสุดท้ายแล้วเธอก็จะต้องลงเอยด้วยการมาที่นี้เองอยู่ดีค่ะ”

 

 

 

　วิกครอซตอบและวางถ้วยชาลงอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่มองไปที่แม่มดฉลาม บูลชาร์กและแม่มดแม่เหล็ก เอ็กซ์แม็กน่า

 

　เป็นเรื่องที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าแรบบิทฟุตมักจะไปกับหนึ่งในสองคนนี้เสมอ และเมื่อเธอจะไปจัดการคลาส มาควิส หรือสูงกว่านั้น แม้ว่าในบางครั้งที่เธอจะต้องไปคนเดียวเธอก็มักจะมีสาวน้อยเวทมนตร์เฟส 2 หลายคนคอยติดสอยห้อยตามช่วยเหลือเสมอ

 

 

 

　เวลาไปที่เธอคนเดียวมักจะเป็นตอนที่สองคนนั้นไม่สะดวกเพราะติดธุระบางอย่างอยู่ แต่เมื่อการกำจัดดิสเสร็จและกลับมาถึงที่นี่ แรบบิทฟุต ก็มักจะมาเพื่อบ่นเรื่องนี้อยู่เสมอโดยจะเรียกพวกเธอเข้ามาในห้องนี้เพราะเรื่องนี้โดยเฉพาะดังนั้นนี่จึงเป็นเรื่องปกติที่แม่มดซึ่งเป็นขาประจำของห้องนี้จะรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น

 

 

 

“อะฮ่าฮ่า! มามะมาหาฉันมา~! อุซางิจังขี้กลัวนี่เนอะ~”

 

“หุบปาก! ฉันไม่ยอมอยู่ใต้ตีนคนงี่เง่าอย่างแกหรอก!!”

 

“หมาขี้แพ้ร้องคร่ำครวญน่าขยะแขยงจัง ทำไมไม่ลองร้องโฮ่งๆดูบ้างล่ะ”

 

“เรดบอลจัง?”

 

 

 

　ก่อนที่แรบบิทฟุตจะเงียบไปและใกล้จะคลั่งเต็มที แม่มดปลาหมึก ดอปเพลแกงเกอร์ ก็เข้ามาขัดจังหวะคำพูดของเรดบอลไว้

 

 

 

“ชี่~ น่าเบื่อ~”

 

“ถ้าอย่างนั้น คุณแรบบิทฟุต เชิญนั่งได้แล้วค่ะ”

 

“ชิ เข้าใจแล้วน่า”

 

 

 

　สำหรับแรบบิทฟุตแล้ว วิกส์ครอซ และ ดอปเพลแกงเกอร์ เป็นแม่มดที่เหนือกว่าตนอย่างไม่ต้องสงสัย และมากกว่าหนึ่งหรือสองครั้ง เธอคิดเกี่ยวกับการพยายามอัดเรดบอลที่พูดจายียวนกวนประสาทอย่างไรก็ตาม ในทุกๆครั้งเธอถูกขัดด้วยคนใดคนหนึ่งในสองคนนี้

 

　สองคนนั้นโดยเฉพาะ วิกส์ คลอซ เป็นคู่แข่งที่เธอจะต้องก้าวข้ามให้ได้ในที่สุด แต่แรบบิทฟุตยังไม่มีพลังมากขนาดนั้นในตอนนี้

 

 

 

(ไอ้เด็กเวรนั่นแล้วเราจะได้เห็นดีกัน…)

 

 

 

　แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่แรบบิทฟุตไม่อยากจะยอมรับแต่เรดบอลนั้นเหนือกว่าเธอถ้าวัดกันเพียงแค่พลังในการต่อสู้เพียงอย่างเดียวแต่แรบบิทฟุตก็เชื่อว่ามันจะเป็นแบบนั้นไปอีกไม่นานอย่างแน่นอน

 

　เทียบกับไอ้เด็กเวรที่ปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่แล้ว และตัวของเธอเองในตอนนี้ที่ยังปลดปล่อยพลังที่แท้จริงออกมาไม่ถึงขีดสุด แม้ว่าจะไม่มีอะไรมายืนยันแต่ก็มีความเป็นไปได้ว่าถ้าได้ขึ้นไปอยู่ในจุดเดียวกัน เธอจะแข็งแกร่งกว่าเจ้าเด็กนั่นอย่างแน่นอน

 

 

 

　แรบบิทฟุตซ่อนเปลวไฟแห่งความโกรธแค้นไว้ในอก และนั่งลงบนเก้าอี้ที่แกะสลักหมายเลข 10 ไว้

 

　วิก ครอซ หันไปมองเด็กสาวคนนึงเพื่อยืนยัน และเด็กสาวก็พยักหน้าอย่างเงียบๆ

 

 

 

[ขาด]

 

 

 

　เป็นลำดับที่หนึ่งตามอันดับ

 

　แม่มดนอนหลับ

 

　เจ้าหญิงนิทรา เรจิ เรจิ

 

 

 

 

 

“…”

 

 

 

　อันดับที่ 2

 

　แม่มดพิษ

 

　พันพิษสงคราม ดิสคอส

 

 

 

 

 

“เท่านี้ สมาชิกทั้งหมดของวันนี้ก็มาครบแล้วนะ”

 

 

 

　อันดับที่ 3  

 

　แม่มดด้าย

 

　สะบั้นโชคชะตา วิกส์ครอซ

 

 

 

 

 

“จริงๆเลยค่ะ แค่จะเริ่มประชุมก็ยากแล้วค่ะ”

 

 

 

　อันดับที่ 4

 

　แม่มดปลาหมึก

 

　หลอกเลียนสารพัด ดอปเพลแกงเกอร์

 

 

 

 

 

“ขนมนี้อร่อยจังงง~!”

 

 

 

　อันดับที่ 5

 

　แม่มดน้ำแข็ง

 

　องศาศูนย์สัมบูรณ์ เพอร์มาฟรอสต์

 

 

 

 

 

“คิดว่าเป็นความผิดของใครกันล่ะ?”

 

 

 

　อันดับที่ 6

 

　แม่มดแห่งแรงโน้มถ่วง

 

　หุบเหวแห่งจิตวิญญาณ เรดบอล

 

 

 

 

 

“สงสัยจังนะว่าที่พูดน่ะหมายถึงใคร…!”

 

 

 

　อันดับที่ 7

 

　แม่มดมังกร

 

　มิโกะมังกร ดราก้อนคอล

 

 

 

 

 

“คงจะดีกว่านะคะถ้าปล่อยให้พวกเขาตีกันจนพอใจ”

 

 

 

　อันดับที่แปด

 

　แม่มดโจรสลัด

 

　ราชินีโจรสลัด กัปตันเทรชเชอร์

 

 

 

 

 

“การต่อสู้ระหว่างแม่มดช่างน่าสนใจและควรค่าแก่การรับชม~”

 

 

 

　อันดับที่เก้า

 

　แม่มดแม่เหล็ก

 

　ประสานแรงดึงดูด เอ็กซ์แม๊กน่า

 

 

 

 

 

“อ๊ะ เมื่อกี้ว่าอะไรนะคะ?”

 

 

 

　อันดับที่ 10

 

　แม่มดกระต่าย

 

　กระต่ายขาวแห่งอินาบะ ฟุตแรบบิท

 

 

 

 

 

[ขาด]

 

 

 

　อันดับที่สิบเอ็ด

 

　แม่มดแห่งความแข็งแกร่ง

 

　ฮีโร่ลึกลับ ซิเมอราเคิล

 

 

 

 

 

“……ไม่ว่าง”

 

 

 

　อันดับที่ 12

 

　แม่มดฉลาม

 

　นักอัญเชิญเดียรัจฉาน บูลชาร์ก  

 

 

 

☆ ☆ ☆

 

 

 

“เข้าประเด็นกันเถอะค่ะ”

 

 

 

　ด้วยคำพูดของวิกส์ คลอซ ทุกคนที่พูดอยู่ก็ปิดปากเงียบ

 

 

 

“ยังไม่มีการประกาศแจ้งอย่างเป็นทางการ ดังนั้นฉันขอให้เก็บเรื่องที่กำลังจะบอกเอาไว้ที่นี่เท่านั้นนะคะ”

 

 

 

　สีหน้าของแม่มดที่ดูไม่สนใจในเรื่องที่จะพูดมากนัก แปรเปลี่ยนเป็นดูจริงจังในทันที เพราะพวกเธอสงสัยว่ามันเป็นเรื่องอะไรกันที่ต้องทำขนาดนั้น

 

 

 

“การถือกำเนิดของแม่มดคนใหม่ได้รับการยืนยันแล้วค่ะ”

 

 

☆ ☆ ☆☆ ☆ ☆☆ ☆ ☆☆ ☆ ☆☆ ☆ ☆

 

 

ต่อจากนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง เล่าแถมนิทานพื้นบ้านกระต่ายขาวแห่งอินาบะฉบับโคตรเซ็ตหย่อให้

 

มีกระต่ายตัวหนึ่งจากเกาะโอกิโนะชิมะ อยากข้ามไปเมืองอินาบะ(ปัจจุบันคือทางตะวันออกของทตโตริ) แต่มันต้องข้ามทะเลเลยออกอุบายหลอกฉลามให้มาเรียงกันแล้วจึงกระโดดเหยียบพวกมันข้ามไปพอไปถึงก็ดันเปรี้ยวซ่าไปเยาะเย้ยฉลามที่โดนหลอก ก็เลยโดนฉลามกล้ามโตจับ***เปลื้องผ้าจนเปลือยเปล่าล่อนจ้อน จากนั้นกระต่ายโซซัดโซเซเดินไปตามชายหาดด้วยสายตาที่ว่างเปล่าและความเจ็บปวดตามเนื้อตัว และมันก็ยังไปโดนมนุษย์ใจร้ายที่เดินผ่านมาหลอกให้ล้างตัวด้วยน้ำทะเลอีกจึงทำให้กระต่ายได้ตระหนักถึงความเจ็บปวดของการถูกหลอก นิทานจบลงตรงที่น้องชายที่โดนเอารัดเอาเปรียบของชายที่หลอกกระต่ายให้ไปล้างตัวด้วยน้ำทะเลมาบอกวิธีรักษาแผลจริงๆให้  

 

มันเป็นนิทานพื้นบ้านเลยมีหลายเวอร์ชั่นนะครับที่ผมเล่าบางทีก็อาจจะไม่ตรงกับของบางคนเล่าแต่แก่นเรื่องหลักๆก็คือประมาณนี้แหละ และที่จริงเรื่องของชายที่ช่วยกระต่ายไว้ยังมีแยกไปต่างหากใครอยากรู้ก็ Google เลย โอคุนินุชิ โนะ มิโคโตะ เป็นเทพองค์นึงของญี่ปุ่น