บทที่ 214 วางระเบิดทำลายเฮ่ากง

"บอกฉันแต่แรกแกก็คงไม่ต้องได้รับความทุกข์ทรมานอย่างในตอนนี้แล้ว"

เนี่ยเฟิงพูดพร้อมกับดึงมีดที่แทงเข้าไปยังไหล่เฮยเป้าออกมาเฮยเป้าเจ็บจนร้องไห้เรียกพ่อหาแม่

เนี่ยเฟิงมองไปที่เฮยเป้าจากด้านบน "วางใจเถอะ ฉันพูดไปแล้วว่า ฉันจะไม่ลงมือกับแก เพราะฉันเป็นคนพูดอย่างไรทำอย่างนั้น"

หลังจากเฮยเป้าได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าติดต่อกัน "ผมรู้แล้วครับ ขอบคุณ คุณเนี่ยเฟิงที่ปล่อยผมครับ!”

เฮยเป้าไม่สามารถสนใจในความเจ็บปวดของเขาได้ในขณะนี้ เขาโยกรถเข็นไปๆมาๆ และกลิ้งพร้อมกับคลานออกจากสถานฝึกยุทธเฮยหลงไป

ต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้ที่เขาเคยเข้าออกในสถานฝึกยุทธเฮยหลงก็เหมือนการเข้าออกในบ้านของตัวเอง และไม่มีใครไปกล้าขัดขวางเขาเลย แต่ในตอนนี้เขากลับเหมือนแค่คนน่าสมเพชเวทนาคนหนึ่ง

“ราชามังกรจะปล่อยเขาไปแบบนี้เลยเหรอครับ?”

ลูกน้องของเนี่ยเฟิงถามด้วยความงุนงง

“เฝ้าดูสถานการณ์ของเขาตลอดเวลา ครั้งนี้ที่เขาสามารถรวบรวมคนได้มากขนาดนี้นั้น มันไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถทำได้ด้วยตัวเองอย่างแน่นอน ต้องมีคนอยู่เบื้องหลังคอยสนับสนุนอยู่ หากภารกิจของเขาล้มเหลวมันก็จะไม่มีค่าอะไรแล้ว อีกฝ่ายจะต้องไม่ปล่อยเขาไปแน่”

เช่นเดียวกับเฮยหลงผู้เป็นพ่อของเขาในตอนนั้น

ในตอนนั้นที่เฮยหลงเข้ามาเพื่อฆ่าเขา แต่กลับโดนระเบิดครั้งใหญ่ และเฮยหลงเองก็เกือบจะพูดถึงผู้ใช้ที่อยู่เบื้องหลังออกมาแล้ว

แม้ว่าเฮยหลงจะตายไปแล้วแต่เนี่ยเฟิงกลับรู้ว่าเบื้องหลังยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่รู้ความจริงของผู้สังหารหมู่นั้น และยังมีคนที่มีชีวิตอยู่อีกด้วย

เนี่ยเฟิงจะต้องค้นหาผู้สังหารหมู่เหล่านี้ให้เจอ เพราะผู้สังหารหมู่เหล่านี้ ฆ่าตระกูลเนี่ยของเขาทั้งตระกูล และเขาเองจะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร?

หลังจากที่เฮยเป้าออกไปเขาก็หาที่ซ่อนแห่งหนึ่ง เดิมทีเขาอยากจะโทรติดต่อคนที่ช่วยเหลือเขา แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามือถือของเขากลับโทรไม่ติด เขารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

"เฮยเป้า"

มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาอย่างกะทันหันเฮยเป้างุนงงไปครู่หนึ่ง และเงยหน้าขึ้นมามอง "คุณเป็นใคร?"

เขายังไม่ทันได้พูดจบ ก็โดนอีกฝ่ายเชือดคอ!

"เป็นใครอยู่ที่ไหน?!"

คนของเนี่ยเฟิงเพิ่งออกมาติดตามเฮยเป้า แต่คิดไม่ถึงว่าเฮยเป้าจะโดนคนฆ่าในซอยมืดนี้

ความเร็วของคู่อีกฝ่ายรวดเร็วมาก หลังจากฆ่าคนแล้วก็จากไปอย่างรวดเร็ว และเขาก็คุ้นเคยกับพื้นภูมิที่นี่อีกด้วย ไม่นานคนของเนี่ยเฟิงก็โยนศพทิ้งไป

เมื่อลูกน้องของสำนักมังกรรายงานสถานการณ์เขาก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก แต่เนี่ยเฟิงกลับโบกมือ เพราะในความเป็นจริงเนี่ยเฟิงก็คาดไว้แล้วว่าจะเป็นอย่างนั้น

"ไม่เป็นไร ให้พวกเขาไปเถอะ ยังไงสะฉันก็รู้เรื่องเกี่ยวกับผู้สังหารหมู่แล้ว"

ตราบใดที่เบาะแสยังไม่ขาดการที่เขาจะสืบหาผู้ใช้เบื้องหลังนั้น ก็เป็นเพียงเรื่องง่ายที่มันไม่มีอะไรง่ายไปกว่านี้เรื่องหนึ่งเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นหนี้สินก้อนนี้เขาจะต้องการทวงคืนกลับมาทีละก้อนอย่างแน่นอน

เข้าสู่ในช่วงกลางคืน เนี่ยเฟิงก็มาถึงที่ "เฮ่ากง" ซึ่งเป็นการแสดงรอบค่ำที่มีขนาดใหญ่ในเมืองเยี่ยนตู และเป็นสถานละเลงทรัพยที่มีชื่อเสียงในเมืองเยี่ยนตูอีกด้วย

เฮ่ากงเป็นอสังหาริมทรัพย์ตระกูลเหอ

เนี่ยเฟิงเดินเต๊ะท่าเข้าไปในคืนนี้ก็ยังคงเป็นคนสำมะเลเทเมาอย่างเช่นเคย ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวมากมายต่างก็กำลังโยกร่างกายตัวเองอยู่บนฟลอร์เต้นรำ

เนี่ยเฟิงเดินลงไปโดยตรง และดีเจบนเวทีก็มองไปที่เนี่ยเฟิงอย่างแปลกๆ เขาขยิบตาให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังเหมือนระเบิดนั้น พนักงานรักษาความปลอดภัยก็ตะโกนอย่างเสียงดังว่า "ขออภัยคุณผู้ชายท่านนี้ด้วยนะครับ เชิญคุณไปที่หอประชุมด้วยนะครับ! "

เนี่ยเฟิงผลักเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยออกไป "ขอโทษด้วยนะครับ ในคืนนี้ที่นี่ปิดบริการครับ"

เมื่อเนี่ยเฟิงพูดแบบนี้ออกไป ทุกคนแทบจะตกตะลึง พวกเขาต่างพากันมองไปที่เนี่ยเฟิงด้วยความงุนงง "คุณเป็นใครกัน? ถ้าคุณบอกว่าไม่เปิดให้บริการก็จะไม่เปิดบริการงั้นเหรอ? คุณเป็นคนประสาอะไร? "

"ก็ใช่แล้วไงครับ! เราจ่ายเงินเพื่อเปิดการแสดง! รีบไสหัวออกไปจากพวกเราสะ! "

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เพื่อขับไล่เนี่ยเฟิงออกไป แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเนี่ยเฟิงพวกเขาเลยโดนเนี่ยเฟิงถีบจนยุ่งหยิงและล้มลงกับพื้น

และความวุ่นวายนี้ทำให้ทุกคนตกใจ เดิมทีที่พวกเขายังอยากอยู่ที่นี่ต่อ และยังจ่ายเงินไปแล้วด้วย แต่พอพวกเขาเห็นสถานการณ์ตอนนี้แล้วพวกเขาจะยังกล้าอยู่ต่อไปได้ยังไงกันล่ะ?

เห็นแค่พวกเขาวิ่งหนีเฮโลไปด้วยกัน และการแสดงรอบดึกที่เมื่อครู่ยังครึกครื้นอยู่นั้น ในตอนนี้ไม่มีคนเลยสักคน แม้แต่พนักงานก็ยังซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดและไม่กล้าพูดอะไร

"ในที่สุดก็สงบเงียบลง มีใครที่นี่พูดได้บ้าง"

เนี่ยเฟิงนั่งอยู่บนเวทีดีเจ และมองจากด้านบนลงไปยังด้านล่าง ซึ่งด้านล่างเวทีนั้นยุ่งเหยิงกันไปหมด และแสงไฟที่อยู่เหนือศีรษะของพวกเขาก็ยังคงแกว่งไกวอยู่ แต่เสียงดนตรีกลับหยุดลงอย่างกะทันหัน

ฝูงชนกลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก เพราะเห็นว่าความสามารถของเนี่ยเฟิงนั้นน่าหวาดกลัวมาก แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้าพูด

เห็นแค่พวกเขาดันชายในชุดสูทชายคนหนึ่งออกมาและคนคนนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นประธานเจ้าหน้าที่บริหารของที่นี่

เขาก้มหัวแล้วเดินไป "คุณ สวัสดีครับ!"

"คุณเป็นคนที่สามารถพูดด้วยได้หน่อย โทรเรียกเหอคุนมา และบอกเขาว่า ถ้าในอีก 10 นาทียังมาไม่ถึงที่นี่ เช่นนั้นที่นี่จะกลายเป็นซากปรักหักพัง"

เนี่ยเฟิงยิ้มอย่างเป็นมิตร

หัวหน้าเจ้าหน้าที่บริหารและเหล่าพนักงานเคยเห็นความเก่งกาจของเนี่ยเฟิงมาก่อน และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นก็ยังคงนอนอยู่บนพื้น และไม่สามารถลุกขึ้นได้ แล้วพวกเขากล้าอกตัญญูเนี่ยเฟิงได้อย่างไร?

เห็นแค่หัวหน้าเจ้าหน้าที่บริหารพยักหน้าอย่างรีบร้อน เขาหยิบมือถือออกมาแล้วโทรหาเหอคุน และในตอนนี้เหอคุนก็กำลังกลุ้มใจอยู่ พอรับสายก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์ไม่ดีว่า "ทำอะไร? พูดไปแล้วไม่ใช่เหรอว่ามีเรื่องอะไรต้องแก้ไขด้วยตัวเอง!

"แย่แล้วพี่คุนมีไอ้หมอหายนะมาคนหนึ่ง ตอนนี้เขาบอกว่าถ้าอีก 10 นาทีคุณไม่มาที่เฮ่ากง เขาจะทุบเฮ่ากงทิ้งสะ!"

"แม่งเอ๊ย คนอะไรวะทำไมจะกล้าอวดดีขนาดนั้น?!"

“เหอคุน ฉันเอง ไม่ใช่ว่าแกกำลังตามหาฉันเหรอ?"

เนี่ยเฟิงเอนตัวเข้าไปใกล้ และเอ่ยปากพูดเมื่อเหอคุนได้ยินก็โกรธเป็นอย่างมาก เขาตะโกนด่าอย่างระอุ "ไอ้เมล็ดพันธุ์ที่รอดตายเอ๊ย! ทำร้ายลูกชายฉันแล้วยังกล้ามาที่นี่โดยไม่ได้รับเชิญ ฉันว่าแกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม!"

"ฉันมาที่นี่เพื่อชำระบัญชี ลูกชายแกเป็นหนี้ฉันแต่เขาคืนแล้ว ส่วนแกเป็นหนี้กลับยังไม่คืน และในตอนนี้ยังเหลือเวลาอีก 8 นาทีจาก 10 นาที แกก็ดูเวลาและจัดการไปตามสมควรแล้วกันนะ"

หลังจากที่เนี่ยเฟิงพูดจบเขาก็วางสายไปโดยตรง เหอคุนโกรธมาก ถ้าคุณเอาตัวรอด คุณก็จะไม่ตาย เขาอยากเห็นว่าไอ้เมล็ดพันธุ์ที่รอดตายนั่นจะมีความสามารถแค่ไหนกันเชียว!

เวลาก็ผ่านไปทีละนิด และใน 10 ต่อมา เนี่ยเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "ที่จริงแล้วสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือความรุนแรง แต่มันไม่มีทางเลือก ในเมื่อเหอคุนไม่มา เช่นนั้นฉันจึงทำได้แค่ทำลายสถานที่นี้ทิ้งไป"

เนี่ยเฟิงส่งเสียงดีดนิ้ว จากนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น!

ทุกคนตกใจกลัวจนสั่นไปทั้งตัว

"นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างผมกับเหอคุน และมันไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับพวกคุณ ดังนั้นพวกคุณออกไปในตอนนี้ยังทัน"

แม้ว่าพวกเขาจะทำงานที่นี่ แต่ก็ไม่ต้องการที่จะเสียสละชีวิต ดังนั้นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งก็ออกไปอย่างไร้ร่องรอยทันที

และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านล่างก็กลัวตายเช่นกัน แต่พวกเขาได้รับบาดเจ็บจริงๆ และไม่มีทางที่จะลุกขึ้นจากพื้นได้

หลังจากที่เนี่ยเฟิงพูดจบก็ส่งเสียงดีดนิ้วอีกครั้ง และเสียงระเบิดก็ดังขึ้นในทุกนาที และนี่ก็เป็นเพียงการระเบิดขนาดเล็กเท่านั้น ดังนั้นถ้าไม่เข้าใกล้ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่การเปิดไนต์คลับต้องลงทุนเงินเยอะมาก ทั้งตกแต่ง เครื่องเสียง และที่เก็บเสียงเป็นต้น ซึ่งในตอนนี้ก็โดนเนี่ยเฟิงทำลายไปแล้ว

“ไอ้เมล็ดพันธุ์รอดตายเอ๊ย!”