เนี่ยเฟิงกับพานฉางอันทั้งสองคนที่อยู่ในเวลานี้กลับถึงหอพักแล้ว เนี่ยเฟิงอาบน้ำออกมา ยังคิดเรื่องของหินก้อนนั้นอยู่

คอนสแตนตินจะไม่ใช้ก้อนหินดักซุ่มตนเองอยู่ที่นั่น ถ้าหากเป็นเช่นนี้ งั้นตอนนั้นเขาก็จะไม่แซงรถอยู่ในเวลานั้น

หญิงสาวที่ชื่อว่าซันนี่คนนั้นหลบๆซ่อนๆอยู่ เธอย่อมรู้อะไรบ้างแน่นอน แต่ทำไมต้องทำอย่างนี้ล่ะ?

พานฉางอันผ่านการแข่งรถที่ตื่นเต้นยั่วยุมาฉากหนึ่ง เขาที่อยู่ในตอนนี้คือทั้งเหนื่อยทั้งง่วงเขาอาบน้ำเสร็จนอนอยู่บนเตียงก็หลับไปเช่นดั่งหมูตายเลย ไม่รู้ว่าในเวลานี้เนี่ยเฟิงส่งข้อความไปให้กับลิซ่าเลยสักนิด

ตอนลิซ่าได้รับข้อความอึ้งชะงักไปหนึ่งที เธอกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำพอดี เธอเช็ดมือให้แห้ง หยิบมือถือมาพบเห็นคนที่ดึกขนาดนี้ยังส่งข้อความให้กับตนเองถึงขนาดเป็นเนี่ยเฟิง

มุมปากของลิซ่าอดไม่ไหวที่จะงอขึ้นเล็กน้อย เธอตอบข้อความกลับทันที

เนี่ยเฟิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้กับลิซ่าโดยคร่าวๆ หลังจากลิซ่ารู้แล้วเธอก็ขมวดคิ้วอย่างแน่นเช่นกัน เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้มีความผิดปกติเล็กน้อย

“ฉันช่วยสืบหาสภาพของหญิงสาวคนนั้นให้กับคุณสักหน่อย”

ลิซ่าพูดจบเรียกใช้เครือข่ายความสัมพันธ์ของตนเองไปสืบซันนี่ทันที

หลังจากผ่านไปสักพักลิซ่ากลับมาส่งข้อความบอกกับเนี่ยเฟิงว่า “รายละเอียดของข้อมูลล้วนอยู่ในชุดข้อมูลนี้แล้ว และช่วงนี้บัญชีธนาคารของซันนี่มีเงินเพิ่งเข้าจำนวนมาก เงินก้อนโตนี้ ไม่มีที่มาสืบไม่ได้ว่าตกลงเป็นใครโอนเข้าไป ดูเหมือนมีการคุ้มครองความเป็นส่วนตัว”

“เงินก้อนนี้โอนเข้าบัญชีตั้งแต่เมื่อไหร่?” เนี่ยเฟิงถาม

“ไม่ค่อยชัดเจน เจ้าหน้าที่ข่าวกรองของพวกเราสืบได้ถึงจุดนี้เท่านั้น สิ่งอื่นๆล้วนสืบไม่ได้ แต่แน่ใจได้มากๆคือการค้าขายที่เกิดขึ้นในระยะนี้”

แต่คิดดูแล้ว เธอก็ไม่ใช่จะชอบจุดเด่นอย่างนี้ของเนี่ยเฟิงเหรอ? เนี่ยเฟิงเป็นคนเด็ดขาด ความคิดก็ไม่ได้สลับซับซ้อนขนาดนั้น

ดังนั้นวันที่สองในโรงเรียนผู้ดีเมืองจันทร์ทองคำก็เกิดเรื่องใหญ่แล้ว

“แย่แล้วๆ ประธานข้างนอกเกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

เมื่อคืนลิซ่าล้วนนอนไม่ค่อยหลับทั้งคืน ตอนนี้เธอที่นั่งอยู่ในออฟฟิศยังต้องจัดการเอกสารอีก อารมณ์ของเธอมีความกระสับกระส่ายใจเล็กน้อย แต่ในเวลานี้พวกสมาชิกของสภานักเรียนกลับรีบเร่งเข้ามาอย่างรีบร้อน ตื่นตระหนกอยู่

“เรื่องอะไรล่ะ? จำเป็นต้องตะโกนขนาดนั้นเหรอ?”

ลิซ่าอารมณ์ไม่ดีถามแบบนี้

“เป็นกองกำลังอาวุธส่วนตัว ตอนนี้ล้อมรอบค่ายมวยเฉิงเฟิงไว้อย่างแน่นหนาแล้ว อย่างน้อยยังมีกองทัพหนึ่ง!”

หลังจากลิซ่าได้ยินลุกขึ้นมาทันที สีหน้าของเธอเข้มงวดกวดขัน ต้องรู้ว่านี่เป็นโรงเรียนที่สามพันธมิตรใหญ่ร่วมก่อตั้งขึ้นมา ถึงขนาดมีคนกล้าส่งกองกำลังอาวุธส่วนตัวมาก่อเรื่องถึงที่นี่ ดูจากลักษณะท่าทีคืออยู่จนเบื่อแล้ว

ลิซ่าสงบสบายเดินออกไปเลยทั้งเดินทั้งหันหน้ากวักมือกับเพื่อนฝูงที่อยู่ข้างหลัง ให้พวกเขารีบเร่งตามขึ้นมา

“ฉันกลับอยากจะดูว่าใครไม่รู้จักรักตัวกลัวตาย กล้ามาก่อเรื่องถึงที่นี่!”

ตอนที่พวกเขาลิซ่ารีบเร่งไปถึงค่ายมวยเฉิงเฟิง ก็ได้เห็นคนหนาแน่นไปหมด สิ่งที่สวมใส่อยู่บนกายคนเหล่านี้เป็นชุดของกองกำลังอาวุธส่วนตัว แต่ละคนล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ล้อมรอบค่ายมวยเฉิงเฟิงแน่นจนแม้แต่น้ำหยดเดียวก็ผ่านเข้าไปไม่ได้ คนอื่นๆกลัวถูกส่งผลกระทบ หลบซ่อนไว้มานานแล้ว

และอยู่ในมือของกองกำลังอาวุธส่วนตัวเหล่านี้ ล้วนถืออาวุธที่ดีเยี่ยม พวกเขาใบหน้าไร้สีหน้าถือปืนกลมืออยู่จ้องมองสภานักเรียนที่เดินเข้ามายังฝั่งนี้

ลิซ่าแอบด่าอยู่ในใจ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำอะไรกันอยู่? ถึงขนาดปล่อยกองทัพทหารกองหนึ่งเข้ามา พวกเขาไม่รู้ว่าอย่างนี้จะสร้างความหวาดกลัวให้กับพวกนักเรียนในโรงเรียนเลยเชียวเหรอ?

“ตกลงว่าพวกคุณเป็นคนใครกันแน่? ทำไมต้องบุกเข้ามาโรงเรียนผู้ดีเมืองจันทร์ทองคำล่ะ? พวกคุณไม่รู้ว่านี่เป็นสถานที่อะไรเลยเชียวเหรอ?”