ตอนที่ 702 ลูกของซูเหิง  

 

 

“เจ้าว่าอะไรนะ”  

 

 

เฉี่ยวฉินคลานเข่าเข้ามา กอดขาซูเหิงอีกครั้ง พูดด้วยน้ำตา “ข้าตั้งท้องจริงๆ ท่านพี่โปรดเห็นแก่ลูกให้อภัยข้าด้วยเถอะ  

 

 

ข้าเลอะเลือนไปจริงๆ เมื่อก่อนข้าเป็นผู้หญิงของซูคังจริง เขาบอกว่าจะรับข้ากลับจิงเฉิง ข้ารอแล้วรอเล่าไม่เห็นเขามาหาข้า ข้ามาตามหาเขาที่จิงเฉิงจึงรู้ว่าเขาตายแล้ว คนมีอำนาจในจวนอันผิงโหวกลายเป็นท่านพี่  

 

 

เวลานั้นข้ายากจนขัดสน ใต้เท้ากู้ตามหาข้า ข้าถูกเขาหลอกล่อ โลภอยากได้เงิน จึงรับปากทำเรื่องนี้ ท่านพี่ดีต่อข้ามาก ข้านึกเสียใจมาตลอด แต่กลัวว่าใต้เท้ากู้จะเปิดเผยความจริง ข้าเตรียมจะบอกความจริงให้ท่านพี่รู้”  

 

 

คำพูดของเฉี่ยวฉินมีจริงเท็จปนกัน ส่วนแรกเป็นความจริง ส่วนหลังเป็นเรื่องเท็จ  

 

 

นางเป็นผู้หญิงของซูคังจริง ต่อมานางคิดว่าตนถูกซูคังทอดทิ้ง จึงมาตามหาซูคัง แต่พบว่าซูคังตายแล้ว นางไม่มีรายได้ยังชีพ  

 

 

เวลานั้นกู้จื่อหยวนยื่นมือมาช่วยนาง นางจึงรับคำสั่งจากกู้จื่อหยวน เดิมทีนางคิดว่าตนต้องการแก้แค้นให้ซูคังจริงๆ  

 

 

จนกระทั่งเวลานี้ นางจึงเข้าใจ นางไม่ได้รักซูคังอย่างล้ำลึกปานนั้น นางร่วมมือกับกู้จื่อหยวนก็เพราะไม่มีทางเลือก  

 

 

นางกลัวตายจริงๆ หลังจากมาอยู่จวนอันผิงโหวแล้ว ซูเหิงเอาใจใส่นางมาก ทำให้นางคิดว่าตนสามารถทำอะไรตามใจชอบ และควบคุมซูเหิงได้อย่างสิ้นเชิง  

 

 

เฉี่ยวฉินร้องไห้น้ำตาไหลพราก ดูน่าสงสาร ซูเหิงมองนางอย่างเย็นชา พูดออกมา “ข้าเป็นคนฆ่าซูคังเอง”  

 

 

“ท่านพี่ดีต่อข้าอย่างนี้ ความจริงข้ารักท่านพี่แล้ว”  

 

 

“คำพูดนี้เจ้าเชื่อหรือ”  

 

 

ซูเหิงย้อนถาม  

 

 

“ข้า…” เฉี่ยวฉินพูดไม่ออก นางเองก็ไม่เชื่อ นางเลี้ยงชีพโดยอาศัยผู้ชาย นางชอบซูคังจริงๆ แต่ไม่ได้ล้ำลึกอย่างที่คิด ไม่เช่นนั้นเมื่อกี้นางคงยอมตายแล้ว  

 

 

สำหรับซูเหิง นางพอใจกับการเอาใจใส่ของเขามากกว่า ไม่เคยชอบซูเหิงมาก่อน  

 

 

เวลานี้อาหลานพาหมอฟางเข้ามาพอดี  

 

 

ซูจิ่วซือสีหน้าสงบขณะออกคำสั่ง “หมอฟาง ตรวจแม่นางเฉี่ยวฉินด้วย”  

 

 

“ขอรับ องค์หญิง”  

 

 

หมอฟางยังคงงุนงง เกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้านี้ตอนที่ซูจิ่วซือยังไม่กลับจวนอันผิงโหว เฉี่ยวฉินเป็นแม่นางที่ได้รับการเอาใจที่สุดในจวนอันผิงโหว มีหน้ามีตามาก ไม่ทันไร ทำไมกลายเป็นอย่างนี้  

 

 

เขาไม่กล้าถามมาก และไม่กล้ายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เกรงว่าจะพัวพันถึงตน  

 

 

เฉี่ยวฉินคุกเข่าลงกับพื้น หมอฟางจึงได้แต่คุกเข่าตรวจชีพจรให้เฉี่ยวฉินที่พื้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันที ตอบอย่างนอบน้อม “เรียนองค์หญิง ท่านโหว แม่นางเฉี่ยวฉินตั้งครรภ์เกือบสองเดือนแล้ว”  

 

 

เฉี่ยวฉินแอบถอนหายใจ การเสี่ยงของนางได้ผล หากมีลูกคนนี้ นางคงรอดชีวิตแน่ ซูเหิงไม่ใช่คนโหดเหี้ยม เขาเห็นแก่ลูกคงไม่ฆ่านาง  

 

 

ซูจิ่วซือนึกไม่ถึงว่าเฉี่ยวฉินจะตั้งท้องจริงๆ จึงถามต่อ “ใต้เท้าฟาง มั่นใจหรือไม่”  

 

 

“ตรวจชีพจรแล้วนางตั้งครรภ์จริง ข้ามั่นใจ”  

 

 

เขาเป็นหมอมาหลายสิบปี เรื่องนี้ยังไม่มั่นใจได้อย่างไร  

 

 

“ท่านพี่ ข้าไม่ได้หลอกท่านพี่” เฉี่ยวฉินร้องไห้ต่อ  

 

 

ซูเหิงไม่ได้มองนาง แต่มองซูจิ่วซือ “พี่ ในเมื่อเฉี่ยวฉินตั้งท้องก็ไว้ชีวิตนางเถอะ! รอให้คลอดก่อนแล้วค่อยจัดการ”  

 

 

ซูจิ่วซือไม่คิดจะฆ่าเฉี่ยวฉินอีก เฉี่ยวฉินตั้งท้องลูกของซูเหิง จึงพยักหน้า “เรื่องนี้เจ้าจัดการเองก็แล้วกัน”  

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 703 คนแปลกหน้าห่างไกล  

 

 

นางจัดการอย่างนี้ก็เพื่อให้ซูเหิงได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเฉี่ยวฉิน ในเมื่อซูเหิงมีแผนในใจแล้ว เรื่องต่อจากนั้นก็มอบให้ซูเหิงจัดการ  

 

 

ซูเหิงให้คนพาเฉี่ยวฉินกับเป่าเอ๋อร์ไปควบคุมไว้ในเรือน ไม่อนุญาตให้ออกจากเรือนไปที่อื่น  

 

 

ความจริงแล้วขณะที่รู้ว่าเฉี่ยวฉินตั้งท้อง ในใจเขาก็เกิดความคิดขึ้น เรื่องนี้รอให้นางคลอดลูกแล้วค่อยว่า  

 

 

“พี่ พี่เพิ่งมาถึงจิงเฉิงก็มาจัดการเรื่องราวให้ข้า…”  

 

 

พอนึกถึงเรื่องนี้ ซูเหิงรู้สึกอยากขอโทษซูจิ่วซือ  

 

 

ซูจิ่วซือลุกเดินเข้าไปหาซูเหิง ลูบไหล่ของเขา “ขอแต่ให้เจ้ามีความสุขก็พอ เวลานี้ดึกแล้ว รีบกลับไปพักเถอะ ทำตามที่หมอสั่งบำรุงร่างกายให้ดี”  

 

 

“พี่เองก็พักผ่อนเร็วหน่อย”  

 

 

ซูเหิงไม่กล้าพูดกับซูจิ่วซือมากเกินไป เขาพยักหน้าแล้วกลับไปที่ห้อง  

 

 

ช่วงนี้มีแต่เรื่องน่ายินดี ซูเหิงกำลังจะมีลูก ถ้าเฉี่ยวฉินดูแลลูกให้ดี ก็ให้โอกาสนางสักครั้ง ถึงอย่างไรนางก็เป็นแม่ของลูก  

 

 

หลายเดือนต่อจากนี้นางจะให้จื่อหลานคอยจับตาดูเฉี่ยวฉิน ดูว่านางสำนึกผิดจริงหรือไม่  

 

 

รุ่งขึ้น ซูจิ่วซือกับกู้หลียวนและเผยปิงปิงกินมื้อเช้าด้วยกัน พอรู้ว่าเฉี่ยวฉินตั้งครรภ์ กู้หลียวนก็พูดยิ้มๆ “นึกไม่ถึงจริงๆ ซูเหิงจะเป็นพ่อคนแล้ว”  

 

 

“ท่านพี่ น้องชายกับน้องสาวของท่านพี่กำลังจะมีลูก แต่เรายังไม่มีทีท่าเลย เราสองคนไปให้หมอตรวจดีหรือไม่”  

 

 

กู้หลียวนกำลังกินโจ๊กอยู่ พอได้ยินเข้าก็เกือบสำลัก ไออย่างรุนแรง เผยปิงปิงซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ยื่นมือมาลูบหลังให้กู้หลียวน “ท่านพี่ตื่นเต้นอะไรหรือ”  

 

 

กู้หลียวนเริ่มดีขึ้น มองเผยปิงปิงด้วยสีหน้าบอกไม่ถูก “ข้าไม่ได้เป็นอะไร”  

 

 

“ให้หมอตรวจไม่ได้ให้ไปเสียเลือดเสียเนื้อ”  

 

 

“เจ้า…เจ้าร้อนใจทำไม มีลูกทำให้ยุ่งยาก”  

 

 

เผยปิงปิงเอามือท้าวคาง “ข้าอยากเป็นแม่”  

 

 

“ข้าไม่อยากเป็นพ่อ”  

 

 

พอเห็นทั้งสองทะเลาะกัน ซูจิ่วซืออดไม่ได้ เอามือปิดปากหัวเหราะ “เจ้าสองคนจะกินข้าวหรือไม่”  

 

 

“ข้าทำขายหน้าต่อหน้าเจ้าอีกแล้ว” กู้หลียวนถอนหายใจ พูดจบก็ไม่ลืมทำตาขวางใส่เผยปิงปิง  

 

 

เผยปิงปิงหัวเราะร่า “จิ่วซือไม่สนใจเรื่องนี้หรอก”  

 

 

“ใครว่า ข้าสนใจมาก เจ้าสองคนเมื่อไรจะมีหลาน…”  

 

 

คำว่าหลานออกมาจากปากของซูจิ่วซือ พอเห็นทั้งสองมองพระนางด้วยความประหลาดใจ ซูจิ่วซือจึงชะงัก แล้วพูดเสริมว่าเป็นหลานอา  

 

 

“จิ่วซือชอบทำเป็นคนแก่ เมื่อก่อนยังบอกว่าข้าเป็นเหมือนลูกชาย เฉินหรงอายุน้อยกว่าข้า ทำไมไม่คิดว่าเขาเป็นเหมือนลูกชายบ้าง”  

 

 

“เจ้าอย่าพูดเลย บางครั้งจิ่วซือก็มองเจ้าด้วยสายตาเหมือนแม่มองดูลูกชาย”  

 

 

เผยปิงปิงเคยเห็นหลายครั้งแล้ว อดพูดออกมาไม่ได้  

 

 

ซูจิ่วซืออึดอัด หรือว่านางแสดงออกเกินไปจริงๆ จึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “ถ้ายังไม่กิน จะเย็นชืด รีบกิน”  

 

 

“จิ่วซือ วันนี้ข้ากับปิงปิงจะไปเยี่ยมท่านพ่อที่คุกหลวง ท่านพ่อยังไม่เคยเจอปิงปิง”  

 

 

พูดถึงกู้เหยี่ยน ซูจิ่วซือไม่รู้สึกอะไรแล้ว เหมือนเป็นคนแปลกหน้าห่างไกล นางไม่ได้ลืมตาขึ้น ยังคงก้มหน้ากิน และก้มหน้ารับคำ  

 

 

กู้เหยี่ยนเป็นพ่อของกู้หลียวน นางไม่ห้ามกู้หลียวนไปเยี่ยมกู้เหยี่ยน และไม่มีวันพูดถึงเรื่องราวในอดีต พอซูเหมยตาย เรื่องราวทั้งหมดก็ยุติ  

 

 

ตั้งแต่วันนั้นมา ซูหลิ่วตายไปแล้วจริงๆ  

Related