บทที่ 357 ทำชั่วไว้มากย่อมพิฆาตตัวเอง

เจียงเช่อไม่ได้อยู่ข้างกายนางแล้ว จี้หมิงซูจึงมองไปรอบ ๆ อย่างทำอะไรไม่ถูก สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความดูถูก ขยะแขยง และเกลียดชัง

นางขดตัวเองจนเป็นก้อนกลม ๆ แต่ก็ยังคงไม่สามารถหลีกเลี่ยงการทุบตีและด่าทอจากคนเหล่านี้ได้

เจียงเช่อถูกคนลากตัวลงจากแท่นพิธี เสื้อผ้าสีขาวราวหิมะที่เขาสวมใส่เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่น และมีรอยเท้าหลากสีประทับอยู่บนนั้น เขาจดจำศิษย์พี่ใหญ่ที่เป็นที่รักของอาจารย์ได้เป็นอย่างดี ว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษที่ผู้คนยกย่องเช่นไร

เขามักสวมชุดสีน้ำเงินหรือไม่ก็สีขาวแขนกว้างพลิ้วไหวดูสง่างาม บรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้องหญิงในสำนักไม่มีใครที่ไม่ชอบ ลับหลังยังมักเอาเขาไปเปรียบกับศิษย์พี่ใหญ่อยู่เสมอ คนหนึ่งเป็นสุภาพบุรุษตัวจริง คนหนึ่งเป็นคนชั่วตัวจริง

เขาที่สวมเสื้อผ้าสีขาวบริสุทธิ์แต่หัวใจก็ยังมืดมน สุดท้ายก็ไม่สามารถเป็นสุภาพบุรุษเช่นนั้นได้

“เลิกตีได้แล้ว ข้าใกล้จะตายแล้ว”

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเพียงใด มังกรตัวจริงบนท้องฟ้าก็หายไป กุมารหญิงชายที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็หายไปด้วยเช่นกัน

เจียงเช่อขดตัวอยู่บนพื้น เสื้อผ้าสีขาวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดและฝุ่น บนผิวที่เผยออกมาเต็มไปด้วยบาดแผลจากการถูกทุบตี ก่อนตายก็ยังไม่เต็มใจและอยากจะหนีไปให้ได้

“ตายก็ตายไปเลย คนเช่นนี้ไม่สมควรตายหรืออย่างไร?”

แม้ว่าตอนแรกพวกเขาจะเคารพคนผู้นี้ว่าเป็นท่านราชครู แต่ก็รู้มาว่าหลังจากที่เขาได้รับตำแหน่งก็คอยพูดจาเป่าหูฮ่องเต้เซี่ยเจินหลายครั้ง ผู้คนตายไปไม่รู้ตั้งเท่าใด ขอแค่ทำให้เขาขุ่นเคืองใจ ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้านธรรมดาหรือเจ้าหน้าที่ที่ซื่อสัตย์ ต่างก็ไม่มีใครมีจุดจบที่ดีเลยสักคน

เจียงเช่อสมควรตายแล้ว! คนเช่นนี้หากไม่ตายไปซะ เมื่อความทะเยอทะยานของเขามีมากขึ้น ต้องมีผู้บริสุทธิ์อีกมากที่ต้องตายเพราะเขา

“ใครตาย! ใครตายแล้ว!”

เมื่อราชครูตัวปลอมตายไปแล้ว ฝูงชนที่อาละวาดทันใดนั้นก็สงบลง กลับเป็นจี้หมิงซูที่เดิมได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจและถูกคนทุบตีจนน่วม จู่ ๆ ก็เอ่ยถามขึ้นมา

เสียงของนางโหยหวนและเป็นเสียงที่แหลมสูงจนแสบแก้วหู ทันทีที่ได้ยินต่างก็ทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจ

เจียงเช่อคือคนที่นางพึ่งพาอาศัยมาตลอดในช่วงที่ผ่านมา เหตุใดจู่ ๆ เขาถึงตายได้ เขาตายแล้วเช่นนี้ฮ่องเต้ยังจะเก็บนางไว้อีกอย่างนั้นหรือ?

นางไม่มีแม้แต่ทางให้ถอยแล้ว!

นางทำเรื่องให้กลายเป็นเช่นนี้ไปแล้ว ต่อให้วาดแบบร่างเรือรบเป็น เซี่ยหยางก็ไม่มีทางปฏิบัติกับนางเช่นเมื่อก่อนอีก

นางรู้จักเซี่ยหยางดี เหตุใดจะไม่รู้ถึงความเห็นแก่ตัวของชายผู้นี้ บ้านเมืองกับสาวงาม เขามักจะให้ความสำคัญกับบ้านเมืองก่อนเสมอ

นางตอนนี้ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเป็นตัวเลือกของเขาด้วยซ้ำ และเขาก็พร้อมที่จะสลัดนางทิ้ง

สตรีที่มีชื่อเสียงเสื่อมเสียและถูกผู้คนรังเกียจ เซี่ยหยางจะไม่มีทางทุ่มเทกายใจให้อีก

หมดแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างของนางจบสิ้นแล้ว

จี้หมิงซูเบียดฝูงชน พุ่งไปตรงหน้าเจียงเช่อ

“เจ้าลุกขึ้นสิ! เจ้าลุกขึ้นมา!”

เจ้าทิ้งข้าไปได้อย่างไร ข้าเป็นคนเก็บเจ้ากลับมา ข้าเป็นคนที่ให้ชีวิตใหม่กับเจ้า ตอนนี้เจ้าทิ้งข้าแล้วจากไปเช่นนี้ได้อย่างไรกัน เช่นนั้นข้าจะทำอย่างไร แล้วข้าจะทำเช่นไร!!!

จี้หมิงซูเขย่าร่างที่ยังคงอุ่นอยู่ของเจียงเช่อ

ถึงขนาดจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าประโยคสุดท้ายที่เจียงเช่อพูดกับนางคืออะไร

ในหูของนางเต็มไปด้วยคำต่อว่าของผู้คนรอบข้าง รวมถึงสายตารังเกียจของพวกเขาบราวนี่ออนไลน์

“อัปลักษณ์จริง ๆ คนใจดำแถมหน้าตาก็ยังอัปลักษณ์อีก”

“คนตายไปแล้วยังจะทรมานอีก หากไม่ใช่เพราะพวกเจ้าหลอกลวงคนอื่น ก็คงไม่ต้องมีจุดจบเช่นนี้”

“ช่างหน้าหนาจริง ๆ สตรีที่มีความสามารถอันดับหนึ่งคือเรื่องโกหกทั้งนั้น ตอนนี้ยังบอกว่าตัวเองเป็นธิดาเทพอีก ไม่ส่องกระจกดูเสียบ้างว่าตัวเองคู่ควรที่ใดกัน”

นางไม่ได้อัปลักษณ์ เมื่อก่อนพวกเขาต่างชมว่านางงดงาม ชมว่านางเหมาะสมกับองค์ชายรอง

ชีวิตของนางไม่ควรเป็นเช่นนี้ นางแค่อยากได้สิ่งที่ดียิ่งกว่า นางเกิดใหม่ก็เพื่อสิ่งที่ดียิ่งกว่าไม่ใช่หรือ? ในเมื่อให้โอกาสนางได้เกิดใหม่แล้ว เหตุใดต้องให้นางประสบกับสิ่งเหล่านี้ด้วย?

นางทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ต่อให้ฆ่าคนวางเพลิงก็ไม่มีทางเลิกรา

แต่ว่าหลายปีที่ผ่านมา มันก็ผ่านไปได้ด้วยดีไม่ใช่หรือ?

เหตุใดเรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ถึงปล่อยนางไปไม่ได้?!

เหตุใดนางถึงไม่สามารถเป็นธิดาหงส์บัญชาสวรรค์ได้ นางสามารถเกิดใหม่อีกครั้งได้ นางเป็นคนพิเศษ! นางเป็นคนพิเศษนะ

นางสมควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุดในโลก!

จี้หมิงซูดึงเจียงเช่ออย่างคนไร้สติ และเคียดแค้นที่เขาไร้ประโยชน์เพียงนี้ เท่านี้ก็ตายเสียแล้ว นางไม่มีทางไร้ประโยชน์เหมือนเขา นางต้องเป็นคนพิเศษ ที่นางกลับมาเกิดใหม่ต้องมีประโยชน์

นางจะมาตายที่นี่ได้อย่างไร?

เดิมเส้นทางชีวิตของนางถูกวางแผนมาอย่างดี ใครบ้างที่ไม่อิจฉานาง

นางมีทั้งความสามารถ หน้าตา ชาติตระกูล นางจะแพ้ได้อย่างไรกัน?

นางยังไม่ได้พบจี้จือฮวน ยังไม่ได้แก้แค้นจี้จือฮวนเลย!

นางจะแพ้เช่นนี้ไม่ได้!

จี้หมิงซูลุกขึ้นยืนคิดจะเดินจากไป แต่กลับมีคนดึงนางเอาไว้ “เจ้าคิดจะหนีหรือ!?”

“คิดว่าแค่นี้พวกเราก็จะปล่อยเจ้าไปแล้วอย่างนั้นหรือ!”

ราชครูเก๊กับนางเป็นพวกเดียวกัน สองคนนี้ถึงตายก็ยังไม่สาสมกับสิ่งที่ทำ!

จี้หมิงซูกรีดร้องขึ้นมา “ปล่อยนะ! เขาตายไปแล้ว พวกเจ้าคิดจะใช้ศาลเตี้ยตามอำเภอใจอย่างนั้นหรือ!”

บรรดาชาวบ้านไม่สนใจเรื่องตามอำเภอใจหรือไม่ตามอำเภอใจอีกแล้ว จากนั้นก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า “พวกเจ้าหลอกเอาเงินไป เอาเงินคืนมาให้ข้านะ!”

“ใช่ ก่อนหน้านี้พวกเจ้าหลอกขายยันต์ชิ้นหนึ่งตั้งหลายพันตำลึง คิดจะไปง่าย ๆ เช่นนี้อย่างนั้นหรือ? ไม่มีเรื่องดี ๆ เช่นนั้นหรอก”

“ปล่อยนะ ปล่อย!” จี้หมิงซูดึงปิ่นบนหัวออกมา ใครกล้าแตะต้องนาง นางจะแทงคนนั้นเสีย!

ทว่าสุดท้ายนางกลับถูกคนผลักจากทั้งสองด้าน ไม่รู้ว่าเป็นใครที่บีบให้นางไปด้านหน้า บีบจนนางถอยไปอยู่ที่ขอบของแท่นพิธี

ตอนแรกเพื่อต้องการแสดงให้คนเห็นว่าเขาคือเทพเจ้าที่สามารถผ่านประตูสวรรค์ได้ เจียงเช่อจึงได้ทำแท่นพิธียิ่งสูงยิ่งดี เมื่อครู่บรรดาชาวบ้านเองก็ต้องอาศัยคานไม้ทางด้านหลังจึงสามารถปีนขึ้นมาได้

แต่สตรีที่อ่อนแอเช่นจี้หมิงซู หากตกลงไปคงไม่ใช่เรื่องเล็กเป็นแน่

หากเป็นในยามปกติ ย่อมมีคนเอื้อมมือไปดึงนางเอาไว้

แต่ในเวลานี้สายตาที่ทุกคนจ้องมองนางราวกับกำลังจ้องมองคนตาย สองคนนี้เป็นคนที่เอาชีวิตของราษฎรทั้งเมืองมาเป็นเบี้ย เพื่อต่อรองผลประโยชน์ของตนเอง

นางจะฆ่าพวกเขา

ด้วยความเข้าใจเช่นนี้ ใครจะเอื้อมมือไปดึงนางเอาไว้กัน?

ทำชั่วไว้มากย่อมพิฆาตตัวเอง!

เมื่อดวงตาของจี้หมิงซูเบิกกว้าง เสียงกรีดร้องโหยหวนก็ดังขึ้น นางพลัดตกลงมาจากแท่นสูง จากนั้นเสื้อผ้าบนร่างกายก็ปลิวไสวอยู่ในอากาศราวกับผีเสื้อที่เริงระบำ

เสียง ‘ตุบ’ ดังขึ้น มีคนปิดตาของเด็ก ๆ เอาไว้ แต่ตัวเองกลับเป็นพยานว่านักต้มตุ๋นที่เห็นชีวิตคนเป็นผักปลาสองคนนี้มีจุดจบเช่นไร

ช่วงเวลาที่จี้หมิงซูตกลงไป ภาพมากมายผุดขึ้นมาในสมอง

ตอนที่ภาคภูมิใจ ตอนที่โศกเศร้าไม่รู้เส้นทางข้างหน้า แต่ตอนนี้สิ่งที่วาบเข้ามาในหัวของนางชัดเจนกว่าเรื่องอื่น ๆ ก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นในชาติที่แล้ว

นางจำได้ว่าตอนนั้นที่ได้เป็นภรรยาของเผยยวนนางมีความสุขมาก แม้แต่ในความฝันนางก็ยังคงฝันถึงเผยยวน ต่อมาเผยยวนปฏิเสธการแต่งงานกับนาง ทำให้นางถูกคนเยาะเย้ย ทำให้นางต้องตายไปเช่นนั้น ดังนั้นชาตินี้นางรู้ว่าเผยยวนจะตาย จึงวางแผนในอนาคตของตัวเองเอาไว้ล่วงหน้า

ช่างน่าเศร้า นางกลับพลาดโอกาสที่ได้เกิดใหม่อีกครั้ง นางทำพลาดไปแล้วจริง ๆ หรือ?

น่าเสียดายที่พลาดไปแล้วก็ไม่มีโอกาสย้อนคืนมาได้อีก

เมื่อความเจ็บปวดเข้าโจมตี จู่ ๆ จี้หมิงซูก็เห็นร่าง ๆ หนึ่งท่ามกลางฝูงชน ร่างที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและความเฉยเมยตามวิสัยปกติของคนผู้นั้น จี้หมิงซูก็เข้าใจได้ทันทีว่าตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบคนผู้นี้ ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับนางก็เริ่มเปลี่ยนไป!

จี้จือฮวน ต้องเป็นนาง เป็นนางที่วางแผนทั้งหมด

จี้จือฮวน เจ้า…กลับมานะ!

“น่ากลัวจริง ๆ ตายแล้วยังทำหน้าตาดุร้ายเช่นนี้อีก อย่างกับจะลากใครลงนรกไปด้วยอย่างนั้นแหละ”

“ถุย นางจะลากใครไปด้วยได้? อยู่ในนรกไปคนเดียวเถอะ”

.