ตอนที่ 53 – ผู้บัญชาการสูงสุดของครูเสด

ภายใต้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว ซาเรียลและคุโรโนะกำลังยืนเผชิญหน้ากัน

คุโรโนะลืมเรื่องเหงื่อเย็นที่ไหลออกมา และเผชิญหน้ากับซาเรียลราวกับจะซ่อนลิลี่

“คุโรโนะ มาโอ”

เขาไม่ได้ถูกเรียกแบบนี้มาเป็นเวลานานแล้ว สำหรับคุโรโนะ นับเป็นครั้งแรกที่มีคนแรกชื่อเต็มของเขาในโลกนี้

สำหรับผู้นับถือศาสนามันอาจดูเหมือนเป็นพระวจนะของพระเจ้าสำหรับพวกเขา แต่สำหรับคุโรโนะ ดูเหมือนเป็นเพียงเสียงกระซิบของยมทูต

ลิลลี่รู้สึกไม่สบายใจที่เขาตั้งท่า แต่ทีที่เห็นอันตรายตรงหน้า ความกลัว ความเจ็บปวดก็เข้ามา หัวใจของคุโรโนะอีกครั้ง

แต่เนื่องจากลิลลี่อยู่ข้างหลัง เขาจึงหลุดพ้นจากเงื้อมมือของความกลัวและความคิดต่างๆ ผุดขึ้นในจิตใจของเขา

คุโรโนะคิดว่า การที่ชื่อของเขาถูกเรียกหมายความว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่เขาจะถูกฆ่าโดยไม่มีคำถามใดๆ

“คุณมาทำอะไรที่นี่”

เขาถูกถามอีกครั้ง

‘ถ้าฉันไม่ตอบฉันจะถูกฆ่าทันที ถ้าฉันตอบฉันจะถูกฆ่าตายไหม’ คุโรโนะที่ไม่สามารถนึกถึงสถานการณ์ใด ๆ ที่เป็นประโยชน์กับเขาได้พูดด้วยความสิ้นหวังครึ่งหนึ่ง

“เป็นการท่องเที่ยว กำแพงของเดดาลัสมีชื่อเสียงใช่ไหม?”

“ฉันเข้าใจ แต่จะดีกว่าถ้าคุณไม่มาตอนนี้”

คุโรโนะรู้สึกประหลาดใจที่ซาเรียลใช้เรื่องตลกของเขาให้กลายเป็นเรื่องจริง เขาโชคดีที่เขาไม่ได้รับเสาสีขาวที่สามารถเจาะเกราะได้อย่างง่ายดาย และไม่คิดอะไรมากไปกว่านี้

“ขอโทษด้วย ผมจะขอบคุณมากถ้าคุณปล่อยให้ผมกลับมาอย่างเงียบๆ”

“ได้ คุณไปได้”

ด้วยคำตอบที่น่าเกรงขาม  แม้แต่คุโรโนะที่ทำหน้าบึ้งก็ยังลืมตากว้าง

“ไม่เป็นไรจริงๆเหรอ?”

“ใช่”

คุโรโนะพยายามตรวจสอบการแสดงออกของซาเรียล ซึ่งคล้ายกับครั้งแรกที่เขาพบเธอ

คุโรโนะคิดว่าถ้าเขาหนีไปแบบนี้ เขาจะไม่โดนแทงใช่ไหม

เขาคิดว่าซาเรียลอาจไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าพวกเขาที่นั้น

「……ผมขอถามอะไรบางอย่างได้ไหม」

คุโรโนะคิดว่าถ้าซาเรียลไม่มีเจตนาจะฆ่าเขาแม้ว่าเขาจะไม่ได้หนีจากที่นี่ เขาก็สามารถใช้โอกาสนี้เพื่อรวบรวมข้อมูลบางอย่างได้

คุโรโนะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครูเซเดอร์เลย ประการแรก เขาไม่รู้ว่าผู้นำกองทัพที่เรียกกันว่า “ครูเซเดอร์” คือซาเรียล

“มันคืออะไร?”

ตามที่คาดไว้ ซาเรียลตอบ

“ทำไมคุณถึงมาที่ทวีปแพนดอร่า”

“ผู้เป็นเจ้าของเรา『เทพสีขาว』ปรารถนาดินแดนแห่งนี้ ดังนั้นเราจึง “พวกครูเซเดอร์” มาที่ดินแดนนี้เพื่อถวายมันแก่เขา”

“เพื่อเผยแผ่ศาสนาที่ถือไม้กางเขน”

“ใช่ ในที่สุด มันจะกลายเป็นการเปลี่ยนศาสนาของทุกคนในทวีปแพนดอร่าเป็นศาสนาคริสต์”

พวกครูเซดและข้ามศาสนา พวกเขาดูเหมือนศาสนาคริสต์ไม่มากก็น้อย บางทีคริสต์ศาสนาและสาธารณรัฐ ซินเคร อาจมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างพวกเขา เรื่องสั้นๆ ว่าเป็นประเทศทางศาสนา คุโรโนะเดา

และคิดว่ามันเริ่มต้นจากการเผยแผ่ศาสนาคริสต์และนำไปสู่รูปแบบการล่าอาณานิคม

“พวกเธอรู้ไหม การกระทำของคุณจะส่งผลอย่างไร”

“ใช่ ตอนนี้เลือดไหลออกมามากมายแล้ว ต่อจากนี้ไปก็จะดำเนินต่อไป”

“ไม่คิดจะ ยกเลิก เลยหรือไง”

“จนกว่าพระผู้เป็นเจ้าของเราจะต้องการมัน”

คุโรโนะถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

เขาคาดเดาคำตอบโดยไม่จำเป็นต้องให้ซาเรียลตอบ

กล่าวโดยสรุปคือ พวกเขาไม่มีเจตนาที่จะถอยและจะสังหารทุกคนที่ต่อต้านพวกเขาอย่างโหดร้าย

“ราชาแห่งไดดาลอส เขาตายแล้วเหรอ?”

“ใช่ ฉันฆ่าเขา”

คุโรโนะไม่ตกใจกับความจริงที่ว่าราชามังกรถูกฆ่า แต่เขาตกใจเมื่อรู้ว่าซาเรียลมีอำนาจที่จะฆ่าสิ่งมีชีวิตที่ทุกคนพูดว่า “ไม่สามารถฆ่าได้”

“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเดดาลัสต่อจากนี้”

“ฉันจะได้ทุกอย่างภายในอาณาเขตของเดดาลัส”

“เธอจะ?”

ซาเรียลไม่ได้พูดว่า 「เราจะ」 แต่ 「ฉันจะ」

คุโรโนะคิดเสมอว่าต่อให้เธอจะเก่งแค่ไหน สุดท้ายเธอก็เป็นเพียงทหาร

อย่างไรก็ตาม จากวิธีพูดของเธอ ดูเหมือนว่าความคิดของเขาจะผิด

และซารีเอลก็พูดคำที่ยืนยันว่า

“ฉันคือแม่ทัพสูงสุดของครูเสด”

คุโรโนะก็เข้าใจในทันใดว่า เธอคือผู้นำของพวกครูเซด เธอคือผู้นำสูงสุด

“เข้าใจแล้ว……”

คุโรโนะหันหลังกลับและหันหลังให้ซาเรียล เขานำลิลลี่ออกหมวกคลุมหน้า ที่ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยและพาเธอออกไป

คุโรโนะหมอบลงและโอบกอดลิลลี่ขณะที่รู้สึกว่าซาเรียลกำลังจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเขา

“ฟุ!?”

ลิลี่ขึ้นเสียงเพราะจู่ๆ ก็ถูกกอด คุโรโนะไม่สนใจมัน กระซิบข้างหูของเธอ

“ลิลลี่ บอกทุกอย่างกับชิโอเน่ – ซังทุกอย่างที่เธอจะได้ยินตอนนี้”

“เอ๊ะ?”

ขณะที่ได้ยินคำพูดของคุโรโนะ ลิลี่ รู้สึกภายในใจของเขาคือความกลัวและความเศร้าโศกอันยิ่งใหญ่ และ ‘ความกล้าหาญ’ ที่ผลักดันพวกเขากลับ

“คุโรโน่ーー”

คุโรโนะเดาว่าลิลลี่อ่านเจตนาที่แท้จริงของเขาแล้ว เขาคว้าเธอไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง

“ーーไม่นะ!!”

“ขอบคุณที่อยู่กับผมจนถึงตอนนี้ ลาก่อน”

คุโรโนะขณะจับลิลลี่ด้วยมือซ้าย ขว้างเธอด้วยกำลังเต็มที่ไปยังป่า

“คุโรโน่ーー”

ลิลลี่ถูกขว้างด้วยความเร็วที่น่ากลัว สัมผัสได้ถึงอันตรายต่อ “เกราะ” การป้องกันอัตโนมัติของเธอซึ่งเปิดใช้งานซึ่งครอบคลุมทั้งร่างกายของเธอ ทิ้งร่องรอยแสงสีขาวไว้ แล้วเธอก็บินหนีไป

“ขอโทษนะลิลลี่”

คุโรโนะที่พึมพำคำพูดเหล่านั้นได้ถือ ‘แบบจำลอง บัลลิสต้า สีดำ’ ไว้ในมือขวาของเขาแล้ว

หันหน้าไปทางซาเรียลที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ เขากวัดแกว่งกระบอง