บทที่ 63 – น้ำพุแห่งแสง (1)

ขณะนั้น การต่อสู้กับกองทัพมนุษย์และเหล่าแฟรี่ก็หยุดลงชั่วขณะหนึ่ง และเหล่าแฟรี่ก็รีบกลับมาสู่ใจกลางน้ำพุแห่งแสง

“ลิลลี่……แฟรี่จอมปลอมนั่นกำลังทำอะไรอยู่?”

ผู้นำของแฟรี่แห่งน้ำพุแห่งแสงเป็นผู้นำของแฟรี่ตัวอื่นและบินหนีไป

ต่างจากลิลลี่ แฟรี่เหล่านั้นมาจากเผ่าแฟรี่ตัวจริง และสามารถบินได้ด้วยปีกสองคู่ที่หลัง

การมองเห็นลูกแก้วแสงที่ลอยผ่านต้นไม้และดอกไม้ในป่านั้นสวยงามมากจนแม้แต่ผู้คนจากโลกนี้ที่มีเวทมนตร์ก็ยังรู้สึกสะเทือนใจอย่างลึกซึ้ง

อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกที่แท้จริงของแฟรี่เองก็กำลังกังวลเนื่องจากสถานการณ์ฉุกเฉิน และหน้าอกของพวกเขากำลังจะระเบิดด้วยความหวาดกลัวและวิตกกังวล

“อีกนิดหน่อย—”

หลังจากผ่านป่าไปแล้ว เหล่าแฟรี่ก็รีบวิ่งออกไปที่น้ำพุเล็กๆ ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

น้ำพุเล็กๆ แห่งนี้ได้รับสมญานามว่า “น้ำพุแห่งแสง”

แม้ว่าชื่อจะมีคำว่า “แห่งแสง” แต่จริงๆ แล้วมันไม่ได้เปล่งประกายเนื่องจากเอฟเฟกต์บางอย่างจากเวทมนตร์

มีเพียงประกายแวววาวเนื่องจากแสงแดดจากท้องฟ้าที่ส่องลงมาบนผิวน้ำ เป็นธรรมชาติเกินไปสำหรับชื่อที่สง่างามเช่นนี้

แต่ในบริเวณใกล้กับน้ำพุนั้นมีพลังเวทย์มนตร์หนาแน่น มากจนแม้แต่ผู้ที่ไม่ใช่นักเวทย์ก็สามารถสัมผัสได้

ด้วยเหตุนี้สถานที่แห่งนี้จึงตั้งอยู่ทางด้านในของป่าซึ่งมีน้ำพุขนาดเล็ก เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีความรู้สึกลึกลับที่สามารถสัมผัสได้ทางจิตใจและร่างกายอย่างแท้จริง

และที่ยืนอยู่กลางน้ำพุนั้นคือ ‘เธอ’

“ลิลลี่!”

ผู้นำแห่งแฟรี่เรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงที่แสดงความเกลียดชังอย่างยิ่ง

ลิลลี่มีร่างกายที่ไม่เหมือนกับแฟรี่ นอกจากนี้เธอยังสวมเสื้อผ้าเหมือนคน ชุดดำที่คุโรโนะมอบให้เธอ มองเธอเหมือนทำให้เธอโกรธ

“มาทำอะไรอยู่ที่นี่! คุณควรรู้สถานการณ์ตอนนี้!?”

โดยปกติแล้ว เธอควรจะต่อสู้กับมนุษย์ที่พยายามจะบุกเข้ามาที่นี่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอแสดงท่าทีเป็นปฏิปักษ์ต่อลิลลี่ที่ลอยอยู่กลางน้ำพุอย่างสง่างาม

นั่นไม่ใช่สิ่งที่ชี้ไปที่คนที่เธอจะต่อสู้ด้วยอย่างแน่นอน

แม้ว่าลิลี่จะเป็นลูกครึ่งสัตว์วิเศษ แต่เธอก็มีความสามารถโทรจิตของแฟรี่ด้วย ดังนั้นลิลี่คงรู้สึกถึงความเกลียดชังที่ไหลออกมาจากเธอและแฟรี่ที่อยู่รอบๆ

แต่ลิลลี่ตอบด้วยใบหน้าเฉยเมย

“ใช่ มันยากนะ พวกมนุษย์สารเลวมาโจมตีเธอเป็นกลุ่ม ฉันสงสัยว่าจะเกิดขึ้นถ้าพวกมัน—-”

“อย่าพูดไปมากกว่านี้! มีบางอย่างที่คุณสามารถพูดได้และคุณไม่สามารถพูดได้!”

“ดินแดนแห่งนี้ การคุ้มครองอันศักดิ์สิทธิ์จะสูญหายไป” แม้กระทั่งแฟรี่ก็ยากที่จะให้อภัยเธอที่พูดแบบนั้น

จริงๆ แล้ว อะไรก็ได้ คุณสามารถทำให้มนุษย์เหล่านั้นไปกลับด้วยเพียงกองกำลังของคุณได้หรือไม่?”

“ผะ นั่นก็คือ-”

“พวกมันมีนักเวทย์จำนวนมากเตรียมไว้ และดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ชินกับการต่อสู้ คุณไม่สามารถส่งพวกนั้นกลับไปด้วยความกลัวในครั้งเดียวได้ใช่ไหม”

“ฉันรู้เรื่องนี้!”

“เอ่อ คุณก็รู้ถ้าไม่มีฉัน คุณจะ ‘แพ้’”

คำลิลลี่โดนตรงจุด

แม้ว่าเหล่าแฟรี่จะได้รับพรในด้านจิตใจที่ต่ำและพวกมันก็เล่นตลอดเวลาเท่านั้น แต่ถึงแม้พวกมันจะมีสติปัญญาที่จะตัดสินในระดับนั้นก็ตาม

“ใช่แล้ว ลิลี่ ฉันยอมรับว่าเราไม่สามารถมีโอกาสสู้กับมนุษย์จำนวนมากเหล่านั้นได้หากไม่มีคุณ”

“เอ่อ แล้วไงล่ะ”

ลิลี่ยิ้ม แม้ว่าจะไม่มีเจตนาร้ายใดๆ แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้นำโกรธเคือง

“คุณหมายถึงอะไร ‘แล้วไง’!? น้ำพุแห่งแสงกำลังตกอยู่ในอันตราย! ดังนั้นรีบไปต่อสู้กับพวกมนุษย์สารเลวที่น่ารำคาญกันเถอะ!”

“เอ๋~ คำพูดแบบนั้นนี่มันอะไรกัน? ฉันสงสัยว่ามันเป็นวิธีการร้องขอใครสักคน? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงไม่สามารถหาเลี้ยงชีพจากชุมชนในเมืองได้”

“อะ–”

เหล่าแฟรี่ต่างสูญเสียคำพูด

“คุณพูดอะไรบ้าๆ นะ!? คุณเป็นคนงี่เง่าที่พูดเรื่องตลกที่ไม่ดีในเวลาแบบนี้! รีบต่อสู้เพื่อปกป้องสถานที่แห่งนี้!”

“คุณมันน่ารำคาญ หุบปากสักหน่อยเถอะ ใจเย็นๆ แล้วคิดว่าแฟรี่ของคุณขับไล่ฉันออกจากที่นี่เมื่อฉันเกิดได้อย่างไร นี่อาจเป็นบ้านเกิดและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับคุณ แต่มันก็ไม่ได้มีความสำคัญสำหรับฉันมากนัก”

“คุณกำลังพูดอะไร พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่สิ่งสัมบูรณ์สำหรับแฟรี่ คุณกำลังคิดเกี่ยวกับมันจริงๆ เหรอ!?”

“’เพื่อแฟรี่’ ใช่ไหม คนที่ไล่ฉันออกโดยพูดว่า ‘เธอไม่ใช่แฟรี่’ ใช่ไหมล่ะ?”

“นั่นคือ-”

“อ่า ฉันไม่สนเรื่องนี้หรอก ไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้เป็นแฟรี่ที่บริสุทธิ์ และฉันไม่ได้คิดที่จะเป็นแฟรี่ด้วยซ้ำ เพียงแต่ว่าเผ่าพันธุ์ครึ่งมนุษย์ครึ่งปีศาจที่ฉันมีความรู้สึกมีคุณค่าแตกต่างจากแฟรี่ของคุณ……”

ลิลลี่ยิ้มอีกครั้ง

“แล้วคุณไม่คิดเหรอว่าเวลาถามคนอื่นคุณต้องพูดว่า ‘ได้โปรด’ อย่างสุดหัวใจเหรอ?”

“อะ อะไรนะ…’ได้โปรด’ คุณพูดเหรอ?”

“ถูกต้อง ไม่สำคัญขนาดนั้น ฉันก็ไม่อยากต่อสู้เพื่อพวกคุณเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมชาติด้วย ดูสิ จะดีกว่าถ้าก้มหัวเร็ว ๆ มนุษย์ใกล้เข้ามาแล้วใช่ไหม? ”

ลิลลี่ปัจจุบันอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบและสามารถสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์มนตร์ของครูเซเดอร์ในขอบเขตที่มาก

แม้ว่าจะไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่ลิลลี่สามารถสัมผัสได้ว่าพวกมันลดระยะห่างลงสู่น้ำพุในขณะที่ระมัดระวัง

แม้ว่าแฟรี่จะไม่มีความสามารถในการรับรู้เท่าลิลลี่ แต่ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน พวกเขาไม่สามารถพูดได้ว่าคำพูดของเธอเป็นเรื่องโกหก

โดยปกติแล้ว แฟรี่ที่ไม่คิดอะไรมากจะเริ่มใช้สมอง

พวกเขากำลังสับสนระหว่างทางเลือกที่จะไม่โค้งคำนับต่อแฟรี่จอมปลอมเนื่องจากอัตตาของพวกเขา หรือก้มหัวและกอบกู้บ้านเกิดของพวกเขา ซึ่งเป็นน้ำพุแห่งแสงสว่าง

เห็นได้ชัดว่าอะไรสำคัญกว่าที่นี่ แต่ปัญหาคือการก้มหัวให้คนที่ไม่ใช่มนุษย์หรือแฟรี่

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เหล่าแฟรี่ก็พูดขึ้นในที่สุด

“……อาเซ”

“เอ๊ะ อะไรนะ?”

ลิลลี่พูดด้วยน้ำเสียงที่มีชีวิตชีวาโดยไม่เปลี่ยนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ

“ได้โปรด”

“ฉันได้ยินไม่ชัด”

“” ฉันขอร้องคุณ ‘ได้โปรด’ ช่วยน้ำพุแห่งแสงด้วย!”

เสียงแฟรี่ที่เต็มไปด้วยความเศร้าสะท้อนก้องอยู่ในน้ำพุแห่งแสง

ลิลลี่หลังจากได้ยินอย่างนั้นก็ตอบกลับด้วยรอยยิ้มกว้างขึ้นจากเมื่อก่อน

“อุฟุฟุ ไม่ต้องการ♪”

ในชั่วพริบตา ความเงียบก็แผ่ขยายออกไปราวกับว่าเวลาได้หยุดนิ่งลง

ผู้นำแห่งแฟรี่พูดโดยก้มหน้าลงและไหล่สั่น

“ฮ โฮ เป็นไปได้ยังไง…”

“ฉันเพิ่งบอกไปว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีความสำคัญสำหรับฉัน”

“ท่า นั่นเป็นเหตุผลที่เราร้องขอคุณอย่างถูกต้อง”

“เอ่อ แต่ฉันไม่เคยบอกว่าฉันจะสู้แม้ว่าคุณจะร้องขอก็ตาม”

ลิลลี่ไม่ได้ทำลายรอยยิ้มของเธอ แต่ในดวงตาของเธอความสุขก็ล้นเหลือ

“ฉันจะไม่ต่อสู้เพื่อปกป้องสถานที่แห่งนี้อย่างแน่นอน เพราะเหตุนั้น ยอมแพ้ซะ~”

เมื่อลิลลี่พูดจาเย็นชา ในที่สุดเหล่าแฟรี่ก็เข้าใจธรรมชาติที่แท้จริงของเธอ

“หวา เดี๋ยวก่อน คุณทำได้ยังไง…”

“’ฉันไม่สนใจแม้ว่าเราจะถูกกวาดล้าง เราก็จะต่อสู้’ หรือดังนั้นหากคุณคิดว่าคุณมีอิสระที่จะทำเช่นนั้นฉันก็จะไม่หยุดคุณ”

“เดี๋ยวนะ!? ได้โปรด ฉันขอโทษสำหรับทุกอย่าง! ได้โปรดสู้ด้วย!!”

โดยปราศจากความละอายและให้เกียรติ แฟรี่ที่ร้องไห้ก็ตบมือราวกับจะฆ่าแมลงบางชนิด

แฟรี่แห่งน้ำพุแห่งแสงมารวมตัวกันที่นี่สามารถเลือกได้ว่าจะขอความช่วยเหลือจากลิลลี่หรือร้องไห้ในขณะที่ร้องไห้

หลังจากดูสำนวนดังกล่าวมาระยะหนึ่งแล้ว ลิลลี่ก็พูดขึ้น

“อ่า ใช่ คุณจะถูกทำลายไม่ว่ายังไงก็ตาม ดังนั้นฉันจะรับ ‘Red Crystal Sphere ควีนเบริล’ ไปด้วย ‘เคย์’

ทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น เวลาของเหล่าแฟรี่ก็หยุดลงอีกครั้ง

ลิลลี่ “ควีนเบริล” ประกาศว่ารับคือสาเหตุที่น้ำพุแห่งแสงเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์และเป็นแหล่งที่มาของการปกป้องอันศักดิ์สิทธิ์ที่ปรับใช้บนดินแดนนี้โดย ‘การปกป้องอันศักดิ์สิทธิ์ของราชินีแฟรี่’ มันเป็นไอเท็มเวทย์มนตร์ ไม่ เป็น สิ่งประดิษฐ์

‘ควีนเบริล’ ประดิษฐานอยู่ที่ด้านล่างของน้ำพุในแท่นบูชา

ด้วยเหตุนี้ จากศูนย์กลางนั้น การป้องกันจึงแพร่กระจายเป็นวงกลมศูนย์กลาง และมีพลังเวทย์มนตร์มากมายในพื้นที่โดยรอบ

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่าถ้าคุณวาง ควีนเบรี่l นี้ไว้ที่ใดก็ได้ มันจะทำให้สถานที่นั้นกลายเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ซึ่งเหล่าแฟรี่ถือกำเนิดขึ้นมา

เว้นแต่ว่าจะมี ‘เลย์ไลน์’ ที่เต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ไหลอยู่ใต้พื้นดินพร้อมกับเงื่อนไขที่เหมือนเวทย์มนตร์อื่น ๆ ที่เป็นหนึ่งเดียวกัน พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์จะไม่ถูกสร้างขึ้น และหากไม่มีสมการเวทย์มนตร์ที่ซับซ้อนซึ่งใช้โดย ‘พระเจ้า’ ผลกระทบของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ จะไม่เริ่มต้น

กล่าวโดยย่อ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือแฟรี่ หากพวกเขานำควีนเบริลออกจากแท่นบูชา เวทมนตร์ที่ซับซ้อนที่ร่ายจะหยุดลงและดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะถูกทำลาย

หากเป็นเช่นนั้น พลังเวทย์มนตร์ที่อยู่รอบๆ ก็จะหายไปในที่สุด และน้ำพุก็จะกลายเป็นน้ำพุธรรมชาติที่พบได้ทุกที่

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความจริงที่ว่าเธอประกาศว่าจะเอาควีนเบริลไปเป็นของตัวเอง หมายความว่าเธอจะทำลายพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ด้วยมือของเธอ ราวกับละทิ้งคำขอจากเมื่อก่อน

“ลิลลี่! บ้าไปแล้วเหรอ!?”

“อย่าพูดสิ่งที่หยาบคายเช่นนั้น ควีนเบริลเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับฉันในการดึงพลังเวทย์มนตร์ออกมา เป็นเรื่องปกติไหมที่ฉันจะรับมันไว้ ถ้ามันจะช่วยฉันได้ในอนาคต”

ควีนเบริล ไม่ใช่ไอเท็มหลักที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็นเพียงไอเท็มหลักที่จำเป็นเท่านั้น

หากราชินีแฟรี่ไม่ได้ใช้มันในการสร้างพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ มันก็คุ้มค่าเพียงเพราะพลังเวทย์มนตร์จำนวนมหาศาลที่อาศัยอยู่ในนั้น

ตามธรรมชาติแล้ว เพียงเพราะเหตุนี้จึงได้ชื่อว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์ แต่เป็นสิ่งที่สำคัญมากในโลกนี้

“ฉันจะไม่ให้คุณทำอย่างนั้น!”

แฟรี่ทั้งหมดวาง ออราเคิล ชิลด์ ทันทีและปล่อยความกระหายเลือดใส่ลิลลี่

ตามคำสั่งของผู้นำหลายร้อยคนจะโจมตีลิลลี่

โดยธรรมชาติแล้ว ลิลลี่ไม่กระตุกเลยในขณะที่รู้และพูดคุยกับแฟรี่ได้อย่างง่ายดาย

“พวกคุณคิดว่าคุณจะสามารถเอาชนะฉันได้?”

ปีกสองคู่ของลิลลี่บนหลังของเธอเริ่มกะพริบ และเธอก็ใช้โล่ออราเคิลของเธอ

บาเรียของเธอมีพลังมากกว่าและสว่างกว่าบาเรียที่แฟรี่ตัวอื่นใช้ ระดับความแตกต่างนั้นชัดเจน

“ พวกคุณคิดจริง ๆ เหรอว่าคุณสามารถหยุดฉันได้”

เช่นเดียวกับตอนที่คุโรโนะใช้ทักษะกระสุน ลิลี่ระงับกระสุนสีขาวจำนวนมากไว้รอบตัวเธอ

กระสุนสีขาวแต่ละนัดเหล่านี้ มีพลังระเบิดที่จะระเบิดแฟรี่พร้อมกับโล่ของพวกมัน

ลิลี่สร้างกระสุนสีขาวตามจำนวนแฟรี่ที่ปรากฏที่นี่

“เห็นไหม ฉันเกลียดที่นี่ ฉันก็เกลียดคุณเหมือนกัน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจะพยายามล้างทุกอย่างโดยใช้โอกาสนี้ แต่ถ้าคุณพยายามที่จะหนีจากที่นี่โดยทิ้งความภาคภูมิใจและความเคารพตนเอง ฉันจะไม่ไล่ล่าคุณและจะไม่ยิงคุณจากด้านหลังด้วยซ้ำ เพราะพวกคุณทุกคนไม่ได้ยุ่งกับฉันตอนที่ฉันออกจากที่นี่ ดังนั้นฉันจะเมตตาคุณมากขนาดนั้นด้วย”

แฟรี่ทั้งหมดเริ่มตัวสั่น

ลิลี่จริงจัง พวกเขาไม่สามารถชักชวนเธอที่นี่ได้ และไม่มีทางหยุดมนุษย์ที่ตามพวกเขามาได้

พวกเขาไม่สามารถปกป้องพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ได้อีกต่อไป

สิ่งที่เหลืออยู่คือพวกเขาจะอยู่หรือตาย

“เหตุผลที่ฉันปกป้องสถานที่แห่งนี้จากสัตว์ประหลาดอย่างซื่อสัตย์และปล่อยให้พวกคุณทุกคนมีชีวิตอยู่ก็เพราะฉันต้องการมัน”

เมื่อลิลี่อยู่ห่างจากน้ำพุ เธอก็เปลี่ยนร่างเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และความขุ่นเคืองที่เธอรู้สึกในร่างดั้งเดิมของเธอก็หายไป แม้ว่าจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ตาม สมองของลิลลี่ตัวน้อยก็ไม่สามารถคิดอารมณ์ที่ซับซ้อนเช่นนั้นได้ ไม่เช่นนั้นเธอก็จะ จงกลัวจุดจบอันโหดร้ายที่การแก้แค้นจะเกิดขึ้นและไม่เคยแก้แค้นพวกเขาเลย

อย่างไรก็ตาม หากเธอไปที่น้ำพุแห่งแสงสว่างในคืนพระจันทร์เต็มดวง เธอสามารถสังหารหมู่แฟรี่และทำลายพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ได้ สุดท้ายเธอก็ไม่เคยทำสิ่งนั้นและไม่เคยคิดจะทำด้วย

“อา อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่ระบายความคับข้องใจที่ถูกไล่ออกจากที่นี่ การกระทำนี้ไม่มีความหมายลึกซึ้งใด ๆ อยู่เบื้องหลัง และจะไม่มีความหมายใด ๆ เลยตลอดชีวิตของฉัน ครั้งเดียวที่ฉันคิดว่าจะปกป้องสถานที่นี้และปกป้องผู้คนของคุณคือตอนที่ฉันยังเป็นเด็กเท่านั้น ประเด็นก็คือ แทนที่จะสร้างปัญหากับพวกคุณ มันง่ายกว่ามากที่จะไม่สร้างปัญหาให้กับคุณ แต่เธอเห็นไหม—-”

ในขณะที่พูดเช่นนั้น เหล่าแฟรี่ที่ไม่สามารถอ่านอารมณ์ของลิลี่ได้จนถึงตอนนี้เนื่องจากมีการป้องกันจิตใจอันแข็งแกร่งที่ร่ายใส่เธอ ทันใดนั้นก็แตกสลายและอารมณ์ก็ไหลเข้าสู่แฟรี่

“ตอนนี้ฉันมีคนที่ฉันรักแล้ว” 

ความรู้สึกนั้นให้ความรู้สึกที่ร้อนแรง หลงใหล และเหนียวแน่น

อารมณ์เหล่านั้นราวกับลาวาร้อนที่ไหลลื่นเหมือนความรู้สึกที่หลั่งไหลเข้าสู่แฟรี่

แน่นอนว่าแฟรี่ต่างคิดถึงความรู้สึกเหล่านี้และไม่มีใครคิดว่ามันเป็นความรักที่บริสุทธิ์ใจทำให้รู้สึกหัวใจ

“ตั้งแต่บุคคลนั้นเข้ามา ความรู้สึกต่อคุณค่าของฉันก็เปลี่ยนไป ลำดับความสำคัญก็เปลี่ยนไป โลกของฉันก็เปลี่ยนไป เธอก็รู้ว่าทุกวันของฉันกลายเป็นเรื่องสนุก—-”

“……..มนุษย์คนนั้น”

หัวหน้าเหล่าแฟรี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าลิลลี่พึมพำ

เมื่อเธอจำได้ เธอจำชายที่ดูสกปรกคนหนึ่งยัดอยู่ในกล่องแอปเปิลที่ตกลงมาจากท้องฟ้าภายในป่า

“อา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ตอนที่ฉันได้พบกับคุโรโนะคุณก็อยู่ที่นั่นด้วย อุฟุฟุ ตอนนี้คุณก็รู้จักคนที่ฉันรักแล้ว อุ๊ย ฉันรู้สึกเขินอายจังเลย”

การปรากฏตัวของลิลี่ซึ่งซ่อนใบหน้าที่แดงระเรื่อและส่ายหัวไม่สามารถมองอะไรอื่นได้นอกจากความรักที่ตกหลุมรักเด็กสาว

และไม่ใช่รูปลักษณ์ที่ใครก็ตามที่พยายามจะกวาดล้างชีวิตและบ้านเกิดของแฟรี่

เนื่องจากการกระทำที่ผิดสถานที่จริงๆ เหล่าแฟรี่จึงสามารถรู้สึกแปลกๆ เท่านั้น

“ฉันและคุโรโนะจะอยู่ด้วยกันตลอดไป นั่นเป็นแผน แต่ดูเหมือนว่ามีข้อบกพร่องบางอย่างแทรกแซง แฟรี่ที่อยู่ห่างไกลจากสังคมคงจะไม่รู้ว่ามนุษย์ไอ้สารเลวที่มาที่นี่คือผู้รุกรานที่รู้จักกันในชื่อ “ครูเซเดอร์” และมาจากทวีปอื่น ถูกไล่ล่าไปยังที่ที่ฉันอาศัยอยู่ ฉันก็รู้สึกเช่นเดียวกับพวกคุณ และคุโรโนะเกลียดมนุษย์ไอ้สารเลวในชุดขาวจนตาย เขาจะฆ่าพวกมันไปหลายคนแน่นอน อุฟุฟุฟุ เจ๋งสุดๆ~~”

“ลิลลี่……เธอกำลังพยายามจะพูดอะไร”

หัวข้อพูดคุยของลิลลี่ผสมปนเปเรื่องจริงจังกับเรื่องคนที่เธอรักต้องหยุดชะงัก

เหล่าแฟรี่เข้าใจโดยไม่ได้ต้องการด้วยซ้ำ ว่าลิลลี่ที่กลายร่างเป็นเด็กสาวสามารถให้เหตุผลเชิงตรรกะได้แต่ทำไม่ได้เพราะเธอหลงรักชายที่ชื่อคุโรโนะจนแทบบ้า

“อ่า อืม สรุปง่ายๆ เหตุผลที่ฉันเลือก ควีนเบริล ก็เพราะมันจะช่วยฉันในอนาคต นั่นคือสิ่งที่ฉันตัดสินใจโดยคิดถึงอนาคตของคุโรโนะและฉัน ก่อนอื่นเลย ด้วยมือของพวกครูเซเดอร์ในหมู่บ้าน Irz ไม่ ดินแดนทั้งหมดของเดดาลัสจะถูกยึดครอง แต่พวกครูเซเดอร์ไม่พอใจกับสิ่งนั้น และจะพยายามยึดครองทวีปแพนโดร่าทั้งหมด ไอ้สารเลวเหล่านั้นมาที่นี่เพื่อเสนอทวีปแพนโดร่าให้กับสิ่งที่เรียกว่าเทพเจ้าของพวกเขา “เทพสีขาว” เพียงเพราะเขาต้องการมัน จากนี้ไปไม่ว่าเราจะหนีไปไหน สุดท้ายก็ต้องเจอพวกมัน ถึงเวลานั้นสิ่งที่เรียกว่า ‘พลังของฉัน’ ก็สำคัญใช่ไหมล่ะ? คุณจะเห็นไหมว่าฉันจะปกป้องคุโรโนะด้วยพลังนี้จนกว่าเขาจะสังหารหมู่ครูเซเดอร์ มีเพียงฉันเท่านั้นที่จะปกป้องเขา!”

“……”

เหล่าแฟรี่เลิกพูดแม้แต่คำเดียวในตอนนี้

“ฉันปรารถนาควีนเบริลเพราะฉันต้องการพลัง แม้ว่า “การคุ้มครองอันศักดิ์สิทธิ์” ของคุณจะหายไป แต่ยังไงก็ตามมันก็จะถูกทำลายโดยมือของพวกครูเสด ดังนั้นคุณจะไม่ปฏิเสธความคิดของฉันใช่ไหม? ตรงกันข้ามฉันกลับโล่งใจที่สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดจะต้องถูกทำลาย บัดนี้คำพูดของเราจบลงแล้ว แล้วพวกท่านจะทำอย่างไร?”

เธอถามอย่างตรงไปตรงมา เนื่องจากตอนนี้เหล่าแฟรี่คงได้ตัดสินใจการกระทำของพวกเขาแล้ว

“ฉันบอกเธอไปมากขนาดนี้แล้ว ทุกคนจะเดินออกไปจากทางของฉันอย่างเงียบๆ ใช่ไหม?”

สิ่งเดียวที่ลิลลี่บอกพวกเขาคือความรู้สึกของเธอล้วนๆ เธอไม่ได้ชักชวนแฟรี่เลย

แต่ลิลลี่ไม่มีความมุ่งมั่นที่ยอดเยี่ยม เธอมีเพียงความรักที่บิดเบี้ยวอยู่ในตัวเธอเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าไม่มีโอกาสที่จะชักชวนเธอโดยฝ่ายแฟรี่

ตั้งแต่เริ่มต้น เหล่าแฟรี่ไม่สามารถเอาชนะลิลลี่ที่จริงจังได้ นั่นคือสิ่งที่พวกเขาเข้าใจโดยสัญชาตญาณ พวกเขาไม่มีทางเลือกใดๆ ตั้งแต่แรกเลย

ไม่ว่าจะหลบหนีจากที่นี่หรือต่อสู้กับลิลี่และตายที่นี่โดยไม่จำเป็น

พวกเขาตัดสินใจเลือกคำตอบแล้ว

เหล่าแฟรี่โศกเศร้าและร้องไห้และออกจากสถานที่ทีละคน

“นั่นเป็นสิ่งที่ดี คุณรู้ไหม ไม่ใช่ว่าคุณจะตายหากพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ถูกทำลาย คงจะดีไม่น้อยหากเหล่าแฟรี่ยังเล่นอยู่บนเนินเขาและทุ่งนารอบๆ บริเวณ เหมือนเด็กเหลือขอที่ไร้สติ ฮ่าฮ่า”

“—-ลิลลี่”

“อ้าว คุณยังอยู่ที่นี่เหรอ?”

แฟรี่จำนวนมากได้หนีไปที่ขอบฟ้าแล้วในขณะที่ลิลี่กำลังมองเห็นพวกเขาอยู่ แต่ผู้นำของแฟรี่ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

มีแฟรี่ 9 องค์ล้อมรอบผู้นำ

“คุณอยากตายหรือเปล่า?” (ลิลลี่)

น้ำเสียงของลิลี่เริ่มทุ้มลึก ในขณะที่แฟรี่ในปัจจุบันถูกลิลี่จู่โจมด้วยความกระหายเลือดเป็นครั้งแรก

เหล่าแฟรี่ตัวแข็งทื่อด้วยความกลัวและไม่แม้แต่จะพยายามขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

“ฉันจะไม่ยกโทษให้คุณ! ตายยยย”(หัวหน้าแฟรี่)

เหล่าแฟรี่ปล่อยเวทย์โจมตีใส่ลิลลี่ทันที

““ลักซ์ ซากิต้า””

เวทมนตร์โจมตีระดับต่ำกว่าที่ไม่ต้องร่ายมนต์ของแฟรี่คือเวทมนตร์พิเศษของพวกเขา

แฟรี่แต่ละตัวใช้ลูกศร 5 อัน รวมทั้งหมด 50 ลูกศรแสงที่แฟรี่ 10 องค์บินเข้าหาลิลลี่

โดโดดอน!

เกิดประกายไฟและการระเบิดครั้งใหญ่

ลักซ์ ซากิต้า ไม่สร้างความเสียหายด้วยการระเบิด แต่จะละลายเป้าหมายด้วยความร้อนสูงและเจาะเข้าไปในเป้าหมาย

ถึงกระนั้นก็ตาม สาเหตุที่เกิดการระเบิดก็เพราะว่าลูกธนูชนกับ ออราเคิลชีลด์ของลิลลี่ ซึ่งทำให้พลังเวทย์มนตร์ทั้งสองปะทะกันและระเบิด

พวกเขาไม่คิดว่าพวกเขาจะสามารถเอาชนะลิลี่ได้ด้วยสิ่งนี้ ในขณะที่ทำนายการโจมตีของลิลลี่ เหล่าแฟรี่ก็กระจายออกไปตามคำสั่งของผู้นำ

อย่างไรก็ตาม การกระทำเหล่านั้นไม่มีประโยชน์เลย

เหล่าแฟรี่รู้ว่าลิลี่แข็งแกร่ง แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเธอแข็งแกร่งแค่ไหนและใช้เวทมนตร์แบบไหน

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาไม่เคยต่อสู้กับลิลี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว

แม้ว่าพวกเขาจะเข้าใจว่าการยิงด้วย 10 ลักซ์ ซากิต้า ในเวลาเดียวกันนั้นเป็นเรื่องง่ายสำหรับลิลี่ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาทั้งหมดมันมีการติดตามอัตโนมัติที่แม้แต่ซาริเอลก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้

“คะ!?”

ลักซ์ ซากิต้า ยิงโดย ลิลลี่ บินไปในทิศทางที่แยกจากกัน และติดตามแฟรี่ทั้งหมดและแทงทะลุพวกมันได้อย่างง่ายดาย

ต่างจากตอนที่เธอยิงใส่ซาเรียล ลิลี่ลดพลังลงถึงระดับที่ถึงแม้จะโดนแฟรี่ แต่ก็ทำลายบาเรียของพวกมันเท่านั้น

แฟรี่ถูกพัดกระเด็นเนื่องจากการกระแทก และตกลงไปที่น้ำพุทีละคน

ขณะที่ลิลลี่กำลังลอยอยู่ก็มองดูพวกเขาขณะที่พวกมันล้มลงและทำให้เกิดน้ำกระเด็นเหมือนกบกระโดดลงไปในสระน้ำ

“อู้ว……”

เหล่าแฟรี่เพียงแต่ร่างกายเปียกเพราะน้ำเท่านั้น แต่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

พวกเขาลุกขึ้นจากน้ำ และทันทีที่พวกเขาพยายามโจมตีลิลี่

“ก๊ายยยยย!”

เสียงร้องอันโศกเศร้าออกมา

ลิลี่แทงฝ่ามือขวาของผู้นำด้วยลูกศรอันเล็กมากของเธอ

แฟรี่ที่มีรูปร่างเหมือนตุ๊กตาโบราณและมีขนาดเท่าฝ่ามือเพียงไม่กี่เซนติเมตร

ลูกศรเจาะเป็นเส้นตรง ไม่มีความสามารถในการติดตามเพิ่มเข้าไป

“อ๊าาา มันเจ็บนะ! มันเจ็บนะ!!”

เหล่าแฟรี่กลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง และวิ่งไปหาผู้นำที่บิดตัวด้วยความเจ็บปวด

เป้าหมายของพวกเขาคือการใช้เวทย์รักษา

เหล่าแฟรี่คิดว่าโชคดีที่อาการบาดเจ็บไม่ใหญ่พอที่จะระเบิดออกจากแขนได้ดังนั้นจึงสามารถรักษาให้หายได้โดยง่าย

“มันไม่ดีสำหรับพวกคุณทุกคนที่ไม่ใส่ใจศัตรูรู้ไหม?”

ลูกศรดอกที่สองของลิลี่โจมตีแฟรี่โดยนำวิ่งไปหาผู้นำเพื่อใช้เวทย์มนตร์การรักษา

จุดที่ลูกศรโดนนั้นเหมือนกับผู้นำที่ฝ่ามือขวา

จำนวนคนที่ร้องไห้และดิ้นรนบนผิวน้ำเพิ่มขึ้นเป็นสองคน

เหล่าแฟรี่แยกออกเป็นสองกลุ่มเนื่องจากมีผู้บาดเจ็บเพิ่มขึ้น

“ล้มเหลวทั้งหมด แม้แต่นักผจญภัยอันดับ 1 ก็มีการเคลื่อนไหวที่ดีกว่าเมื่อเทียบกับคุณ”

การเจาะลิลลี่ที่จุดเดียวกันสองครั้งหมายความว่าความเร็วที่แฟรี่บินนั้นเพียงพอสำหรับเธอที่จะโจมตีพวกมันที่จุดใดก็ได้โดยไม่ต้องใช้ความสามารถในการติดตามอัตโนมัติ

ลิลลี่ด้วยใบหน้าที่รังเกียจ ยิงฝ่ามือขวาของแฟรี่แต่ละตัวเข้าหาผู้บาดเจ็บทั้งสอง

มีแฟรี่ 10 ตนบิดตัวไปมาด้วยความเจ็บปวดบนผิวน้ำก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัวเสียอีก

“มันเหมือนกับการเล่นของเด็ก คุณคิดที่จะต่อสู้กับฉันในระดับนั้นจริงๆ หรือ? เฮ้ พวกคุณคิดที่จะฆ่าฉันจริงๆเหรอ?”

ลิลลี่เข้าใกล้ผู้นำที่ยังคงร้องไห้และนั่งหมอบขณะลอยอยู่

“ช็อตต่อไปจะยิงไปที่ฝ่ามือซ้าย จากนั้นจึงยิงขาขวา และตามด้วยขาซ้าย”

“อ๊ากกก~~”

“คุณยังตั้งใจจะสู้อยู่หรือเปล่า? หากคุณต้องการฉันเหมือนกัน ฉันจะยิงพวกมันทั้งหมดในครั้งเดียว”

“ ฉัน-ฉันจะฆ่า แกกกกก!”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะยิง”

แสงเล็กๆ วูบวาบขึ้น

ในขณะนั้น ตามที่ลิลลี่ประกาศ มีรูเปิดอยู่ในมือซ้ายของเธอ

“อ๊าาา!!”

“คุณยังตั้งใจจะสู้อยู่หรือเปล่า?”

“อ๊าาา —”

“ได้เวลายิงอีกแล้ว”

เกิดแสงวาบขึ้นอีกครั้ง

มีรูเปิดขึ้นที่ด้านหลังขาขวาของเธอ

“อา–”

” ได้โปรดหยุด !! ”

แฟรี่คนอื่นๆ ที่ลอยอยู่รอบๆ ร้องไห้พร้อมกัน

“พวกคุณคิดว่าฉันจะปล่อยให้พวกคุณตายโดยไม่ได้รับความเจ็บปวดเลยจริงๆ เหรอ?”

อย่างไรก็ตาม ได้มีแสงยิงออกมาจากลิลลี่แล้ว

“……”

เมื่อหลังมือและขาทั้งสองของเธอถูกยิงทะลุ เธอก็เปล่งเสียงแห่งความเจ็บปวดที่ดูเหมือนจะไม่ใช่เสียงของเธออีกต่อไป

ขณะที่ลิลี่ได้ยินเสียงร้องและเสียงตะโกนของแฟรี่บอกให้เธอหยุด เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแส

“เมื่อคุณไม่สามารถใช้เวทย์รักษาได้เพียงเพราะความเจ็บปวดจากกระสุน อย่าแม้แต่จะคิดที่จะต่อสู้ เพราะคนของคุณ ฉันจึงเสียเวลาโดยไม่จำเป็น”

ลิลลี่ยืนขึ้นขณะที่เธอเหยียดเข่าออกไปในอากาศ

และหันหลังให้กับแฟรี่

“คุณบินได้ใช่ไหม? งั้นก็รีบไปซะ หรือคุณต้องการเห็นช่วงเวลาที่ “การปกป้องอันศักดิ์สิทธิ์” ของพื้นที่นี้หายไป?”

เหล่าแฟรี่ได้อุ้มผู้นำที่ต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่าพวกเขาและพาเธอไปตามทางของเธอพร้อมกับปล่อยแสงสลัวๆ ออกมา

“ตั้งแต่แรก ถ้าเธอทำสิ่งที่เธอได้รับการบอกกล่าว มันคงไม่นำไปสู่การเลือกที่เจ็บปวดนี้ ถึงกระนั้น ด้วยเหตุนี้ ความแค้นของฉันที่มีต่อเธอที่ขับไล่ฉันออกไปจากที่นี่ก็หมดสิ้นลงแล้ว”

แม้ว่าจะไม่ได้มุ่งเป้าไปที่ใครก็ตาม แต่ลิลี่ก็พึมพำอะไรบางอย่าง จากนั้นเธอก็ถูกห่อหุ้มด้วยแผงกั้นแฟรี่และกลายเป็นโลกแห่งแสงสว่างที่เปล่งประกาย หลังจากนั้น เธอก็ค่อยๆ จมลงไปในน้ำพุ

เธอจมลงในน้ำพุเพื่อนำควีนเบริลที่อยู่ข้างใน

 

 

 

=======

-Donate-

True Money Wallet ID :  eidolon99

กสิกรไทย : 002-1-87007-2 :วีรวิชญ์