ถึงแม้หานเซิ่นจะเคยดูวิดีโอในอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับแมลงแปดเสียง แต่การได้มาเห็นของจริงก็ยังคงทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอยู่ดี

 

มีผีเสื้อที่เรืองแสงสีขาวบินออกมาจากพุ่มไม้ แต่ร่างกายที่ควรจะเป็นแมลงนั้นกลับดูเหมือนกับของมนุษย์ มันทำให้แมลงตัวนั้นดูเหมือนกับมนุษย์ผีเสื้อตัวน้อย

 

ในมือของแมลงแปดเสียงกำลังถือเครื่องดนตรีที่ดูเหมือนกับพิณ แต่ทว่ามันมีทั้งหมดแปดสาย นิ้วของแมลงแปดเสียงกำลังเล่นเครื่องดนตรีเพื่อสร้างเสียงเพลงขึ้นมา

 

เสียงดนตรีที่แมลงแปดเสียงเล่นนั้นฟังดูไพเราะมากๆ แต่หานเซิ่นไม่มีเวลาที่จะมาชื่นชมพวกมัน ในตอนที่เขากำลังจะใช้คัมภีร์นภาอำพันเพื่อจัดการกับมัน จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงจากอีกเครื่องดนตรีหนึ่ง

 

“นี่มันมีแมลงแปดเสียงออกมาเพิ่มอีกอย่างนั้นหรอ?”

หานเซิ่นตัดสินใจที่จะหยุดนิ่งต่อไป ถ้าเขาลงมือในตอนนี้ แมลงแปดเสียงตัวอื่นก็อาจจะหวาดกลัวและไม่ออกมาอีก

 

ไม่นานหลังจากนั้นก็มีกลุ่มแสงพากันออกมาจากพุ่มหญ้า พวกมันเป็นกลุ่มของแมลงแปดเสียง พวกมันเล่นเครื่องดนตรีประสานเสียงกันโดยที่ไม่มีเสียงไหนที่ขัดแย้ง มันเหมือนกับงานเทศกาลดนตรี

 

แมลงแปดเสียงที่งดงามพากันเต้นระบำออกมาจากพุ่มไม้เรื่อยๆ ในเวลาอันสั้นมันมีแมลงแปดเสียงปรากฎตัวออกมาหลายสิบตัว

 

หานเซิ่นรู้ว่าในหุบเขาไนท์คลายนั้นมีแมลงแปดเสียงอยู่เป็นจำนวนมาก แต่เขาไม่คิดว่าจะพบกับพวกมันเยอะขนาดนี้ นี่เป็นแค่บริเวณเล็กๆ แต่มันกลับมีแมลงแปดเสียงหลายสิบตัวปรากฎออกมา

 

Ding!

เสียงของเครื่องดนตรีดังขึ้นให้ได้ยินอีกครั้ง ครั้งนี้เสียงดนตรีนั้นแตกต่างไปจากครั้งก่อนๆ ในตอนที่หานเซิ่นได้ยินเสียงดนตรีนี้ เขาก็รู้สึกประหลาดใจ เขาอดไม่ได้ที่จะหลงไหลในเสียงดนตรีนั้น

 

ความจริงแล้วหลังจากที่เสียงของเครื่องดนตรีนี้ดังขึ้นมา แมลงแปดเสียงตัวอื่นก็หยุดเล่นเครื่องดนตรีของตัวเอง

 

หานเซิ่นมองไปในทางที่มีเสียงดังขึ้นมาและเห็นแมลงแปดเสียงที่เรืองแสงสีเงินบินอยู่รอบๆสระน้ำ เขาไม่แน่ใจว่ามันบินมาจากไหน แต่ตอนนี้มันมาโผล่เหนือผิวน้ำ มันบินไปรอบๆขณะที่เล่นพิณแปดสายในมือของมัน

 

แมลงแปดเสียงปกตินั้นจะมีแสงสีขาว แต่แมลงแปดเสียงตัวนี้มีแสงสีเงิน แม้แต่พิณในมือของมันก็ทำขึ้นมาจากหยกเงิน และสายทั้งแปดเส้นก็เรืองแสงสีเงินออกมา นิ้วน้อยๆกำลังดีดพวกมันอย่างอ่อนโยน ทำให้เกิดเป็นเสียงดนตรีที่ไพเราะในหูของหานเซิ่น เขารู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจกำลังถูกชำระล้าง

 

“แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์?” หานเซิ่นรู้สึกดีใจที่เห็นแบบนั้น แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ถือว่าหาได้ยากมากๆ เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะได้พบกับแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ที่นี่

 

โดยไม่ลังเล ร่างกายของหานเซิ่นระเบิดพลังออก เขาเป็นเหมือนกับเงาที่แว็บไปปรากฏตัวต่อหน้าแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ กำปั้นของเขาห่อหุ้มด้วยแสงสีแดง ขณะที่ชกออกไปใส่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์

 

แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์นั้นเป็นเพียงแค่ระดับเอิร์ลเท่านั้น ถึงมันจะแข็งแกร่งกว่าแมลงแปดเสียงระดับไวเคานต์ธรรมดาๆ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหานเซิ่น มันถือว่าอ่อนแอ่มากๆ

 

หานเซิ่นไม่ได้รอคอยผลลัพธ์ของการโจมตี ก่อนที่ร่างกายของเขาจะแว็บหายไปอีกครั้ง เขาไปปรากฎตัวตรงหน้าแมลงแปดเสียงตัวอื่นๆก่อนจะชกใส่ออกไป

 

แมลงแปดเสียงทั้งหมดถูกวิวัฒนาการย้อนกลับจนกลายเป็นไข่ยีนสีขาวในชั่วครู่ แม้แต่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ก็อดทนได้เพียงแค่ไม่กี่วินาทีก่อนที่มันจะกลายเป็นไข่ยีนเช่นกัน

 

“ด้วยวิชาพิเศษนี่ เราก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องเงินอีกต่อไป”

หานเซิ่นรีบเก็บไข่ยีนของเหล่าแมลงแปดเสียงขึ้นมา พวกมันกลิ้งไปมาในฝ่ามือของเขาราวกับไข่มุก เขารู้สึกดีใจมากเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่ออกมา

 

ขณะที่หานเซิ่นกำลังดีใจอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงฉีกขาดของมิติอวกาศดังขึ้นมาให้ได้ยิน เขาหันไปมองและเห็นผู้หญิงคนนั้นที่กำลังบินมาด้วยปีกสีขาว

 

เฟิงเฟยเฟยเลือกจะรอคอยการปรากฎตัวของแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ที่ใจกลางของหุบเขา เพื่อที่ในตอนที่แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ปรากฎตัวออกมา เธอจะได้เห็นเป็นคนแรก

 

ด้วยเหตุนั้นในตอนที่เสียงดนตรีของแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ดังขึ้นบริเวณสระน้ำ เฟิงเฟยเฟยจึงรีบมุ่งหน้ามาอย่างเร่งรีบ เธอพยายามบินมาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ถึงอย่างนั้นมันยังคงสายเกินไป ในตอนที่เธอมาถึง เธอเห็นเพียงแค่หานเซิ่น เขาได้เก็บไข่ทั้งหมดไปเรียบร้อยแล้ว

 

เฟิงเฟยเฟยฉีกมิติอวกาศเพื่อจะมาถึงที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่เห็นแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์อยู่รอบๆ ดังนั้นเธอรู้ว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล

 

“แปลกจริงๆ เราได้ยินเสียงดนตรีของแมลงแปดเสียงหลายตัว ซึ่งรวมถึงเสียงดนตรีของแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ดังขึ้นมาจากบริเวณสระน้ำ แบบนั้นทำไมมันถึงไม่มีแมลงแปดเสียงอยู่เลยสักตัว?”

เฟิงเฟยเฟยมองไปรอบๆ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็สัมผัสถึงการมีอยู่ของแมลงแปดเสียงไม่ได้แม้แต่ตัวเดียว มีเพียงแค่หานเซิ่นเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ เธอจึงคาดเดาไปว่าหานเซิ่นคงจะเป็นฆ่าแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกผิดหวังอย่างมาก

 

หานเซิ่นมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น แต่เขาไม่ได้พูดอะไรก่อนที่จะเริ่มเดินออกไปจากหุบเขา

 

เฟิงเฟยเฟยมาขวางหน้าหานเซิ่นเอาไว้ ด้วยการที่เกิดเสียงดังขนาดนี้ แมลงแปดเสียงตัวอื่นก็คงจะซ่อนตัวด้วยความหวาดกลัว พวกมันคงจะไม่กล้าออกมาเป็นเวลาหลายวัน

 

ด้วยเหตุนั้นเฟิงเฟยเฟยจึงตัดสินใจมาหยุดหานเซิ่นที่กำลังจะออกไปจากหุบเขา “เจ้าจับตัวแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ไปแล้วอย่างนั้นหรอ?”

 

“แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์คืออะไร? ข้าไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อน” หานเซิ่นทำหน้าเหมือนกับว่าเขาไม่รู้เรื่องอะไร

 

เฟิงเฟยเฟยรู้สึกโกรธ เธอมั่นใจว่าได้ยินเสียงดนตรีของแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์จากบริเวณสระน้ำ หานเซิ่นอยู่ในบริเวณที่มีเสียงดนตรีดังขึ้นมา ถ้าหานเซิ่นบอกเธอว่าเขาปล่อยให้แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์หนีไปได้ เธอก็คงจะยอมรับได้ แต่นี่มันเห็นได้ชัดว่าเขาพูดโกหก

 

“ได้โปรดอย่าเข้าใจผิด ถ้าเจ้ายินดีขายแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ให้กับข้า ข้ายินดีจะจ่ายเป็นสองเท่าของราคาตลาด” เฟิงเฟยเฟยพูด

 

“ข้าจะไม่ขายมัน” ครั้งนี้หานเซิ่นตอบไปตรงๆ

 

แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์นั้นกลายเป็นไข่ยีนไปแล้ว ด้วยเหตุนั้นถ้าเฟิงเฟยเฟยเห็นมัน เธอก็ต้องสงสัยขึ้นมา แถมไข่ยีนมีมูลค่ามากกว่าแค่สองเท่า มันเป็นไข่ยีนกลายพันธุ์ที่หาได้ยาก ถึงแม้ระดับของมันจะไม่สูงมาก แต่เขาก็คงจะขายมันได้เป็นสิบเท่าของราคาตลาด

 

แถมการที่มันเป็นไข่ยีนที่หายากแบบนี้ หานเซิ่นสามารถใช้มันเพื่อดึงความสนใจและสร้างชื่อเสียงให้กับร้านของเขาได้

 

เฟิงเฟยเฟยผิดหวังอย่างมาก แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไปเรียบร้อยแล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับมัน

 

หานเซิ่นนำกล่องหินติดตัวเขาไปด้วย ในตอนที่เขาไปถึงใจกลางของหุบเขาไนท์คลาย จู่ๆเขาก็เห็นชายรูปงามคนหนึ่งกำลังขี่ยูนิคอร์นสีขาวเข้ามาในหุบเขา

 

“ไม่ว่าจะด้วยราคาเท่าไหร่ ข้าก็ยินดีจะซื้อแมลงแปดเสียงกลายพันธุ์ บอกราคามา” ชายที่นั่งอยู่บนหลังของยูนิคอร์นมองลงมาที่หานเซิ่นและพูด

 

“มิสเตอร์จิน เจ้ามาทำอะไรที่นี่?” เฟิงเฟยเฟยขมวดคิ้วเมื่อเห็นชายรูปงามคนนี้

 

“ข้าได้ยินมาว่ามิสเตอร์เฟยเฟยเดินทางมาที่หุบเขาไนท์คลายตามลำพัง ข้ากลัวว่าจะตกอยู่ในอันตราย ด้วยเหตุนั้นข้าจึงรีบมาที่นี่” มิสเตอร์จินพูดด้วยรอยยิ้ม

 

“ขอบคุณมิสเตอร์จิน” เฟิงเฟยเฟยไม่ได้รู้สึกดีใจในเรื่องนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ปล่อยให้มันแสดงออกมาทางสีหน้า

 

“ด้วยความยินดี” มิสเตอร์จินแสดงรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ เขามองไปที่หานเซิ่นและพูด

“มิสเตอร์เฟยเฟยจำเป็นต้องใช้แมลงแปดเสียงกลายพันธุ์นั่น เจ้าแค่บอกข้ามาว่าเจ้าจะขายมันในราคาเท่าไหร่ ไม่ว่าราคาจะสูงขนาดไหน ข้าก็จะไม่ต่อรอง บอกราคากับข้ามา”

 

เฟิงเฟยเฟยต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรออกมา เธอก็ได้ยินหานเซิ่นพูดว่าเขาไม่ยินดีจะขายมันออกมาเรียบร้อยแล้ว เธอมองไปที่หานเซิ่นด้วยความแปลกใจ