ชั้นทำให้มดแดงสองตัวตรงหน้าอ่อนแรงจนถึงขีดสุด

　ทำให้มันติดพิษจาก [เขี้ยวพิษ] แล้วก็ให้ใช้ [เคลย์กัน] จน MP หมดเกลี้ยง

 

　เอาล่ะ เท่านี้น่าจะพอแล้ว

　ตอนนี้ใช้ [คาไมทาจิ] ครั้งเดียวก็จัดการได้ แถมยังหลบไม่ได้เพราะร่างกายอ่อนแอเกินด้วย

 

　「ก่า…..」

 

　อีกหัวจ้องเขม็งมาทางชั้น

　…..อย่ามองมาแบบนั้นนะ ชั้นก็ไม่ได้ทำเพราะอยากสักหน่อย

 

　「…..คุฉะ」

　「…..คุฉะ」

 

　มดแดงทั้งสองเริ่มออกเท้าเดินหลังจากส่งเสียงร้องขึ้น

　คงจะบอกให้ตามไปล่ะมั้ง ไม่ต้องแปลก็พอเข้าใจได้

 

　ชั้นเดินตามพวกมันไปเรื่อย ๆ พร้อมกับตั้งสมาธิที่ [สัมผัสตรวจจับ] ไปด้วย

　ไม่นานนักก็สัมผัสอะไรได้บางอย่าง

 

　ไม่ใช่แค่หนึ่งหรือสอง แต่มีหลักสิบตัว

　นี่พวกมันรวมตัวกันเยอะขนาดนี้เชียว?

　ชั้นรีบหยุดเดินแล้วส่งเสียงออกมาทันที

 

　「คุฉะ?」

 

　มดแดงทั้งสองหยุดเดินแล้วหันกลับมา

　บอลแรบบิท ช่วยบอกพวกมันทีสิ

　พาเฉพาะราชินีมาตรงนี้ เท่านั้น

　ห้ามพาคนอื่นมาด้วย

 

　『…..ราชินี พามา เท่านั้น』

 

　「คุฉะ….」

 

　พอได้ฟังเงื่อนไขของชั้น พวกมันก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความกังวล

　ก็รู้ว่าไม่ง่าย แต่ชั้นไม่ยอมเข้าไปกลางดงพวกแกหรอกนะ

 

　『….ตัดสินใจ ด้วยตัวเอง ไม่ได้ ต้องถาม ราชินี』

 

　「กรร」

 

　ชั้นส่งเสียงต่ำออกไปเพื่อบอกยอมรับ

　มันทั้งคู่ตั้งใจจะกลับไปเรียกราชินี แต่ชั้นกักตัวไว้ตัวนึง

　ถ้าอีกฝั่งไม่ยอมรับเงื่อนไข มันอาจจะกรูกันมาเลยก็ได้

　อย่างน้อย ๆ ชั้นก็จะยังมีมดแดงตัวนึงสำรองไว้ก่อน

　จะปล่อยให้มันวิ่งหนีไปไม่ได้หรอก

 

　แล้วมดแดงตัวหนึ่งก็เดินกลับหายไปในความมืด

　หลังจากผ่านไปประมาณห้านาที มดแดงที่ขนาดใหญ่กว่าปกติเกือบดท่าตัวก็ปรากฏตัวขึ้น

　โดนเฉพาะตรงช่วงท้องที่ใหญ่ผิดปกติ

　เคลื่อนไหวช้าพอสมควร คงเพราะปกติไม่ต้องขยับไปไหนล่ะมั้ง

 

　ไม่มีมดตัวอื่นตามมาด้วย มาแค่คนเดียวตามที่สัญญาไว้

 

　「กุจะ….」

 

　มดแดงตัวใหญ่ส่งเสียงออกมาเบา ๆ

 

　ก่อนอื่นก็ [ตรวจสอบสเตตัส]

 

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ควีน・เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : ปกติ

Lv : 31/70

HP : 421/421

MP : 9/128

พลังโจมตี : 198

พลังป้องกัน : 276

พลังเวท : 179

ความคล่องแคล่ว : 97

ระดับ : B-

 

 

สกิลพิเศษ:

[ธาตุดิน : Lv–] [แมลงสังคม : Lv–] [ฟีโรโมน : Lv–]

[ทรายแดง : Lv–] [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ : Lv5]

 

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานกายภาพ : Lv4]

 

สกิลทั่วไป:

[โทรจิต : Lv6] [กัด : Lv4] [เคลย์ : Lv5]

[เคลย์กัน : Lv5] [ฟื้นฟูตนเอง : Lv6] [แซนด์เบรธ : Lv4]

[วางไข่ : Lv8] [ฟื้นฟูวงกว้าง : Lv4] [กลิ้ง : Lv3]

 

สกิลฉายา:

[วิวัฒนาการขั้นสูงสุด : Lv–] [ราชินีมด : Lv–]

[เจ้ารัง : Lv–] [มากลูกหลาน : LvMAX]

—————————————————————

 

　…..อย่างนี้นี่เอง เป็นมดราชินีจริง ๆ ด้วยสินะ

　ถ้าสู้กับชั้นด้วยสเตตัสขนาดนั้นก็มีโอกาสรอดสูง แต่ MP มันไม่เหลือแล้วนี่?

　คงเพราะช่วยรักษามดแดงตัวอื่น ๆ อยู่ล่ะมั้ง

 

　ที่อีกฝั่งมีสกิล [โทรจิต] เลเวลสูงก็นับว่าสะดวกดีเหมือนกัน

 

　มดราชินีเดินมาแล้วหยุดต่อหน้าชั้น

　ข้างหลังนั่นมีมดแดงจำนวนนึงแอบอยู่ด้วย

 

　มดราชินีหันกลับไปจ้องเหล่ามดแดงข้างหลัง แล้วพวกมันก็รีบแยกย้ายกันไปคนละทาง

　แอบมาเองโดยไม่ได้รับอนุญาตสินะ

 

　「คุฉะ…..」

 

　มดแดงที่ชั้นจับเป็นตัวประกันไว้ร้องขึ้นมาเบา ๆ

 

　『ก่อนอื่น ขอขอบคุณที่ยอมเจรจาด้วย เราอาจจะมีความแค้นเคืองกัน แต่ตอนนี้ขอให้ระงับไว้ก่อน ……. ทักทายเช่นนี้ คงพอแล้ว』

 

　มดราชินีส่ง [โทรจิต] มาหาเรา

 

　…..ทางชั้นไม่ได้แค้นเคืองอะไรหรอก

 

　แน่นอนว่าชั้นไม่ได้มาเพื่อยืนคุยกันเฉย ๆ ไม่มีเวลาแล้ว

　เข้าเรื่องกันดีกว่า

 

　『มังกรเอ๋ย ปราถนาสิ่งใดกัน? หากเป็นอาหาร ทางเราไม่มีเหลือแล้ว คงมอบให้ไม่ได้』

 

　……ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ก็น่าสนใจอยู่ แต่ชั้นไม่ได้ต้องการอาหาร

 

　『…..เช่นนั้น มาเพื่อแก้แค้นจากครั้งก่อนงั้นหรือ? สิ่งที่เรามอบให้ได้มีเพียงรังนี้….กับตัวอ่อนของลูก ๆ เราเท่านั้น…..』

 

　รังกับมดแดงงั้นเหรอ…

　พวกนั้นก็ไม่อยากได้เหมือนกัน

 

　เอาตรง ๆ เลยแล้วกัน

　ที่ชั้นต้องการคือค่าประสบการณ์ต่างหากล่ะ

　และต้องการภายในวันนี้ด้วย

　ถ้าหาให้ไม่ได้ ก็คงต้องหาจากพวกแกแทนล่ะนะ

 

　『….โฮ่ ค่าประสบการณ์ เพราะเหตุใดกัน?』

 

　เห รู้จักด้วยเหรอเนี่ย?

　ก็นะ พวกนี้ต้องปกป้องรังจากมอนสเตอร์ตัวอื่นมาตลอด จะนึกสงสัยบ้างก็ไม่แปลก

　ที่อดอล์ฟรู้จักชั้นก็แปลกใจแล้วนะ แต่กระทั่งมดก็รู้เหรอเนี่ย

 

　『ภายในวันนี้ สินะ หากพรุ่งนี้จะต่อสู้ เรานั้นช่วยเหลือได้』

 

　….งี้นี่เอง จะเอาแบบนั้นสินะ

　ยืมกำลังมดไปช่วยจัดการผู้กล้า….

 

　เอายังไงดี

　ถ้าสมมติว่ามีมดแดงฝูงใหญ่บุกเข้าฮาเรเน ข้างในคงวุ่นวายแน่นอน

　ชั้นอาจจะใช้โอกาสนั้นช่วยนีน่ากับครอบครัวอดอล์ฟออกมาได้

 

　แต่ถ้าเป็นผู้กล้านั่นต้องตามกลับมาแน่

　ชั้นเพิ่งเคยเจอแค่ครั้งเดียวก็จริง แต่หมอนั่นทำถึงขนาดนั้นแน่ ๆ

 

　ความเร็วของมดแดงไม่ค่อยสูงเท่าไหร่นัก

　ถ้าหนีไปพร้อมมดแดงยังไงก็โดนตามทัน

　แต่ถ้าแยกกัน ชั้นโดนฆ่าแน่นอน

 

　ต่อให้ชั้นกับมดแดงร่วมมือกันรุมผู้กล้า ก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะชนะได้รึเปล่า

 

　ก่อนอื่น ผู้กล้าไม่ได้ตัวใหญ่เหมือนเจ้าตะขาบยักษ์

　แต่ทั้งที่ตัวไม่ใหญ่ สเตตัสกลับสูง

 

　อย่างมากก็รุมได้แค่ทีละสามตัวพร้อมกัน

　ชั้นมั่นใจว่าผู้กล้ารับมือมดแดงสามตัวได้สบาย ๆ อยู่แล้ว

 

　ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสู้กับผู้กล้าด้วยสเตตัสที่เท่าเทียมกันแล้ว

　ใช้จำนวนเข้าสู้ ไม่น่าใช่ทางเลือกทีดี

　ถ้าชั้นไปสู้หลังจัดการมดแดง อาจจะมีทางชนะได้

 

　『…..ไม่ได้รึ ถ้าเช่นนั้น เราจะมอบมดแดงสิบตัว สังหารเพื่อเพิ่มเลเวลเสีย ให้ไปทีละตัวหรือเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่เจ้าปราถนา』

 

　ข้อเสนอที่ฟังดูเป็นไปได้โผล่มาแล้ว

　ถ้าคนหัวหน้าถึงกับพูดออกมาแบบนี้ แปลว่าต้องแบกรับหลายอย่างอยู่เหมือนกัน

 

　….ในรังตอนนี้ เหลืออยู่กี่ตัวนะ?

 

　『….ตอนนี้เราเหลืออยู่อีกไม่มาก ให้ได้มากสุดเพียงเท่านั้น』

 

　ต่อให้พูดยังไงก็คงไม่ได้มากกว่านี้สินะ

　อย่างน้อย ๆ ก็น่าจะมีสักสามสิบตัวนี่นา….จำนวนไม่พอจริง ๆ แล้วงั้นเหรอ?

 

　ทันทีที่ชั้นตกลงว่าจะเจรจาด้วย อีกฝั่งอาจจะมองว่าชั้นใจอ่อนแล้วก็ได้

　เราไม่ได้คุยกันด้วยคำพูด แต่เป็นความคิด

　ทางนั้นคงสังเกตถึงเรื่องที่ชั้นลังเลที่จะกวาดทั้งรังแล้ว

 

　『เรายอมฟังข้อเรียกร้องของเจ้า แต่ใช่ว่าเจ้าจะต้องได้เสมอไป』

 

　เอ๋….?

 

　『หากไม่รับข้อเสนอ ทางเราเองก็สามารถทำให้เจ้าไม่ได้อะไรสักอย่างได้ด้วย อย่าลืมเรื่องนี้เชียว』

 

　ดะ เดี๋ยวนะ…อย่าบอกนะว่า!?

　เจ้านี่ ยื่นข้อเสนอที่ตัวเองเสียน้อยที่สุดมา ไม่งั้นก็จะยอมเสียทั้งสองฝ่าย

 

　『หากตกลงไม่ได้ เราจะปลิดชีพตัวเอง ตัวที่เคลื่อนไหวได้จะแยกย้ายกันไป มดแดงตัวอื่นก็จะช่วยจัดการตัวที่ผลิดชีพตนไม่ได้ ไม่มีทางอื่นนอกจากต้องยอมสูญไป』

 

　…..ว่าแล้วเชียว จับจุดอ่อนชั้นได้แล้วสินะ

　ไม่สิ เหมือนจะแค่ต่อรองเพราะตัวเองด้วยกว่าเฉย ๆ

　ทางราชินีมดคงตัดสินแล้วว่าชั้นไม่ใช่พวกที่จะมาล้างแค้นให้ตายแบบล้างโคตร

 

　ถ้าชั้นปฏิเสธไปอีก ค่าประสบการณ์ที่ชั้นต้องการก็จะลดหายไปจนเกือบหมด

　จากตอนที่ชั้นเพิ่มเลเวลให้บอลแรบบิทกับตอนใช้แผนเหยื่อพิษ ทำให้ชั้นรู้ว่าค่าประสบการณ์จะได้มากน้อยขึ้นอยู่กับว่าได้ประสบการณ์จริง ๆ มาเท่าไหร่

　ถ้าชั้นฆ่าศัตรูที่ไม่แม้แต่จะหนีหรือคิดสู้คืนไป ค่าประสบการณ์ที่ได้คงไม่มาก

 

　ที่พวกมันว่าปราดเปรื่องนี่ไม่เกินจริงเลย

 

　มดแดงสิบตัวพอรึเปล่านะ?

　ถ้าได้มาอย่างปลอดภัยก็คุ้มค่าอยู่

　แต่แค่นั้นจะพอจริง ๆ เรอะ?

　ยิ่งค่าประสบการณ์ได้น้อยลงเพราะระดับต่างกันด้วย

 

　มดราชินี มองชั้นที่กำลังคิดหนักอยู่อย่างเงียบ ๆ

　….หรือคิดจะเปลี่ยนข้อเสนออีก?

 

　งั้น ถ้าให้อีกฝ่ายรู้ว่าชั้นกำลังคิดมากอยู่ก็ไม่ดีน่ะสิ

　โธ่เว้ย แค่คิดอยู่เฉย ๆ ก็เสียเปรียบแล้ว

　อิจฉาอีกหัวนึงที่ไม่ต้องคิดอะไรเลยจริง ๆ

 

　…..ถ้ายังดูท่าทีชั้นอยู่ ก็หมายความว่ามีเหตุผลให้ทำอย่างงั้น

　ยังมีอะไรที่กั๊กไว้อยู่อีกรึไง?

 

　บางที อาจจะคิดผิดที่เลือกมาคุย

　ไม่คิดว่าอีกฝั่งจะใช้เป้าหมายของชั้นเพื่อมาต่อรองด้วยเลยแฮะ

 

　ถ้าชั้นไม่ไปคุยด้วยแต่แรก อีกฝั่งก็คงไม่คิดให้ลูกน้องฆ่าตัวตาย

　เพราะชั้นเป็นคนบอกจุดประสงค์ไปเอง ค่าประสบการณ์ที่ได้เลยลดต่ำลงมามากโข