มดแดงสิบตัว จะพอรึ….?

　ว่ากันตรง ๆ คือชั้นไม่รู้ว่าเลเวลจะเพิ่มไปขนาดไหน

 

　ถ้าสเตตัสสูสีกับผู้กล้าก็อาจจะพอไหว แต่ถ้าไม่ก็เป็นอีกเรื่องนึง

 

　ต่อรองอีกครั้งนึงดีมั้ยนะ? ยังไงอีกฝั่งก็คงไม่อยากตายอยู่แล้วล่ะน่า

　ถึงจะขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย แต่ถ้าถึงจุดนั้นจริง ๆ จะกล้าทำจริง ๆ รึเปล่า

　แต่ว่า….

 

　『…..ตกลงว่า จะปฏิเสธงั้นหรือ?』

 

　ชั้นไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่

　แค่บลัฟหรือว่าตั้งใจจะทำจริง ๆ กัน?

　ขนาดเรื่องต่อรองกัน ชั้นยังแพ้มดแดงเลยเรอะ?

 

　นะ เน่ บอลแรบบิท!

　ช่วยใช้ [โทรจิต] อ่านความคิดอีกฝั่งให้หน่อยสิ

　แบบว่า ทางนั้นจริงจังเรื่องฆ่าตัวตายมากน้อยแค่ไหนน่ะ….

 

　「เปฟุ…..」

　『ทางนั้น เหนือกว่า….. ควบคุม ความคิดได้ ไม่เผยแพร่』

 

　…..ก็เลเวลของ [โทรจิต] ของมดราชินีสูงกว่านี่นะ

　หมายความว่าความคิดอ่านของเราถูกอ่านอยู่ฝ่ายเดียวเลยน่ะสิ?

　อิงจากคำอธิบาย สกิลนี้ใช้ถ่ายเทความคิดของเราไปให้คนอื่น…..ยิ่งเลเวลสูงก็คงยิ่งควบคุมได้มากขึ้น

　ถ้าคุยนาน ๆ เข้า ฝั่งเราก็มีแต่เสียกับเสียสิ?

 

　เอาไงดี?

　ลองเปลี่ยนวิธีต่อรองด้วยดีมั้ย แต่แบบนั้นจะได้ผลเรอะ?

　ถ้าโดน [โทรจิต] อ่านใจไปหมดก็ล่มหมดน่ะสิ

　แต่ชั้นก็ไม่รู้ว่า [โทรจิต] มันใช้งานได้ขนาดไหนอยู่ดี….

 

　『…..เจ้าต้องการค่าประสบการณ์ แต่เรามอบมดแดงให้มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว……..แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีทางเลือกอื่นเสียทีเดียว』

 

　มดราชินีเสนอทางเลือกใหม่มาให้อีกอัน

 

　『ห่างไกลจากที่นี่ไปเล็กน้อย ยังมีรังของมดแดงอยู่อีก หากเราบอกตำแหน่งที่นั่นให้จะเป็นเช่นไร?』

 

　ให้ชั้นไปเล่นรังอื่นแทนที่นี่งั้นเหรอ…?

　แต่ไปบุกรังมดที่สภาพเต็มร้อยก็ออกจะเสี่ยงไปหน่อย

　แถมไม่มีอะไรมายืนยันว่าเป็นเรื่องจริงด้วย

　ถ้าชั้นกลับออกไปดูที่อีกรังนึงตามที่บอก มดในรังนี้ก็คงหนีไปที่อื่นได้สบาย

 

　เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจ แต่ความเสี่ยงสูงเกินไป

 

　『อืม…..เช่นนั้น เราจะให้ยืมกำลัง เหลือไว้ห้าตัวเพื่อปกป้องเราเป็นพอ ที่เหลือจะร่วมรบกับเจ้าเอง』

 

　ได้ด้วยเหรอ?

　ไหนก่อนหน้านี้ให้แค่สิบตัวเอง….

 

　『……เพราะครั้งนี้ คนของเราอาจจะไม่ตาย เราจึงกล้าเดิมพัน』

 

　น้ำเสียงของมดราชินีฟังดูหม่นหมองเล็กน้อย

　คงเป็นตัวเลือกสุดท้ายแล้วสินะ

 

　จะให้ปัดไปอีกก็คงไม่ดี

　แล้วก็คิดว่าคงไม่มีข้อเสนอที่ดีกว่านี้แล้วล่ะ

　ต่อให้คุยยืดเยื้อไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

 

　ถึงจะมีมดแดงตามไปช่วย แต่ก็ยังอันตรายอยู่ดี

 

　『เวลามีไม่มาก ไปจากที่นี่ก่อน แล้วเราจะส่งทหารตามไป』

 

　…..แต่ก่อนอื่น พาพวกมดที่บาดเจ็บมาหาชั้นที

　ถ้าต้องออกจากรัง อยากให้ไปได้ในสภาพที่ดีกว่านี้

　ชั้นจะใช้เวทฟื้นฟูรักษาให้

 

　『……โฮ่ เข้าใจแล้ว』

 

　หลังจากเดินกลับไปสักพัก มดราชินีก็ออกมาพร้อมกับมดแดงสภาพใกล้ตายประมาณยี่สิบตัว

　ถ้านับรวมตัวที่มีบาดแผลเล็กน้อยก็มีราว ๆ สี่สิบตัว

 

　มดแดงค่อย ๆ เดินเข้าหาชั้นด้วยความระแวง

　ชั้นหันหน้าไปมองอีกหัวหนึ่ง

 

　「ก่า?」

 

　ไม่ต้องมาทำหน้าแบบ มีไร เลยนะ

　มีแค่แกที่ใช้เวทรักษาได้ไม่ใช่รึไง

 

　หลังผ่านไปสักพัก คู่หูชั้นถึงเข้าใจสถานการณ์

 

　….สมองไม่ค่อยไวเท่าไหร่นะแก

　ได้มาจากใครเนี่ย

　ชะ ชั้นเหรอ? ไม่ใช่สักหน่อย

 

　「ก่า! ก่า!」

 

　อีกหัวหนึ่งรัวสกิล [ฟื้นฟูขั้นสูง] ใส่พวกมดแดง

　ชั้นไม่รู้ว่าใช้ไปมากขนาดนี้ MP จะฟื้นฟูทันรึเปล่า แต่อย่างน้อยก็เสริมกำลังให้พวกมดแดงได้

 

　「คุฉะ?」「คุฉะ คุฉะ!」

 

[เลเวลของสกิลทั่วไป [ฟื้นฟูขั้นสูง] เพิ่มขึ้นจาก 3 เป็น 4]

 

　เลเวลสกิลเพิ่มขึ้นหลังจากใช้อย่างต่อเนื่อง

 

　……ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาดีที่จะขอโทษแล้วล่ะมั้ง โทษทีนะ มดราชินี

 

　『….เราพร้อมทำทุกสิ่ง เพื่อให้รังอยู่รอดอยู่แล้ว』

 

　ชั้นหันหลังให้ราชินีมดแล้วเริ่มเดินออกมา

　พร้อมกับมีมดแดงเดินตามหลัง

 

　พอมาสรุปรวบยอดเรื่องตะกี้ คือชั้นโดนอีกฝ่ายเอาจุดอ่อนมาขู่ สุดท้ายก็เปลี่ยนจุดประสงค์ไปโดยสิ้นเชิง

 

　หรือจริง ๆ คือแค่ชั้นกระจอกเอง?

　อย่างตอนแรก ที่เสนอมดแดงมาสิบตัวนี่ก็เพื่อที่จะบอกแผนนี้รึเปล่า?

　แบบที่ว่าให้ข้อเสนอแย่ ๆ ไปก่อน แล้วค่อยให้อันที่ดีกว่าตามไป

 

　คิด ๆ ดูแล้วก็มีจุดแปลกอยู่หลายจุด

　ตอนที่พูดขึ้นว่าให้มดได้แค่สิบตัว ทั้งที่ถ้าอยากรอดน่าจะเสนอให้มากกว่านี้

　หรือที่อยากให้เหลือไว้เยอะ ๆ ก็เพราะเดิมทีตั้งใจจะไปสู้กับอีกรังนึง?

 

　ถึงจะคิดเองทั้งหมด แต่ก็มีหลายเรื่องเข้าเค้า

　สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับว่าจริง ๆ มดราชินีตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ในตอนท้ายนั่นล่ะนะ

 

　ทั้งหมดนี่คิดในพริบตาเลยงั้นเหรอ?

　อย่าไปแหยมกับพวกที่มี [โทรจิต] ดีกว่าแฮะ

　ชั้นต้องระวังเจ้าบอลแรบบิทไว้แล้วสิ