ชั้นบินต่ำอยู่เหนือพื้นเล็กน้อย โดยมีเป้าหมายอยู่ที่ฮาเรเน

 

　บนหัวชั้นมีบอลแรบบิทอยู่ แล้วก็อดอล์ฟกับมดแดงสองตัวบนหลัง

　ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องขอความช่วยเหลือจากมดแดงหรอก แต่สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว

 

　ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน พื้นที่รอบ ๆ จึงมืดสนิท

　ชั้นต้องไปถึงฮาเรเนก่อนเช้าวันพรุ่งนี้

 

　บินให้ต่ำเพื่อไม่ให้ถูกพบตัวเข้าก่อนจะถึงฮาเรเน

 

　『….แกเข้าไปในฮาเรเนในร่างมนุษย์ไม่ได้รึ?』

 

　เมื่อวานนี้ อดอล์ฟถามชั้นมาว่างั้น

　ถึงจะกังวลอยู่นิดหน่อยแต่ชั้นก็ตอบตกลงไป

 

　ถ้าชั้นเข้าไปทั้ง ๆ ที่เป็นมังกรแบบนี้ คงได้วุ่นวายกันทั้งเมืองแน่

　ถ้าเป็นแบบนั้น แผนที่จะหักหน้าผู้กล้าต่อหน้าฝูงชนด้วยอดอล์ฟก็จะล่มไป

　ต้องเสีย MP ด้วย แต่ก็ช่วยไม่ได้

 

　แถมอดอล์ฟยังบอกด้วยว่า『ถ้าได้ผล อาจจะไม่ต้องมีการเสียเลือดเสียเนื้อกันก็ได้』

　ถึงจะกลายเป็นว่าเพิ่มเลเวลมาเสียเปล่า แต่ถ้ามันปลอดภัยกว่าก็ถือว่าดี

 

　สเตตัสปัจจุบันรวมกับสกิลฟื้นฟูอัตโนมัติทำให้ชั้นแปลงได้เกือบชั่วโมงนึง

　เข้าใกล้ฮาเรเนให้ได้ แล้วก็ใช้ [ศาสตร์ร่างมนุษย์] ก่อนขี่มดแดงไปเมือง

　เพราะงั้นชั้นถึงขอยืมสองตัวที่เร็วที่สุดในรังมา

 

　ถึงการสู้กับผู้กล้าทั้ง ๆ ที่ MP ไม่เต็มจะไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่นักก็เถอะ แต่สกิลที่ใช้ MP เยอะก็คือ [ศาสตร์ร่างมนุษย์]

　อย่างตอนสงครามมด ชั้นยังใช้ MP จนเกือบหมด แต่นั่นก็เพราะเลเวลยังต่ำอยู่ ทำให้ค่า MP สูงสุดต่ำไปด้วย

　และตอนเลเวลอัพ MP ที่มีไม่ได้เพิ่มตามด้วย ทำให้ยิ่งดูห่างจากค่าสูงสุด

 

　แต่ไม่ใช่กับครั้งนี้

　ชั้นจบเรื่องได้ก่อนใช้ถึงหนึ่งพัน MP อยู่แล้ว

　MP ไม่ขาดใช้หรอก

 

　ขั้นวันใหม่แล้วรึยังนะ?

　พระอาทิตย์โผล่พ้นขึ้นจากเส้นขอบฟ้า จำกัดเวลาคือเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นตรงเหนือหัว

 

　「….หือ นั่นมัน」

 

　อดอล์ฟพึมพำขึ้น

　พอชั้นหันตามไป ก็เจอชายคนหนึ่งร้องไห้ให้กับม้าอยู่

　บนหัวมีผ้าโพกไว้ สวมผ้าคลุมหนา เหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ

 

　รู้สึกจะเป็นทหารจากฮาเรเนที่ชั้นเคยสู้ด้วยก่อนหน้านี้ล่ะมั้ง

　ชื่อ….ชื่ออะไรหว่า?

　แต่พอเห็นหัวที่ถูกผ้าปิดไว้ ชั้นก็นึกออกทันที

　อ้อ ฮาเกนนี่เอง

 

　จำได้ว่าม้าของตัวเองวิ่งหนีไปจนต้องขี่อูฐนี่นา กลับมาเจอกันจนได้นะ

　ท่าทางจะยังไม่เห็นเรา

　แต่ชั้นก็ไม่มีเหตุผลให้ไปสนใจเหมือนกัน

　ถ้าเข้าไปยุ่ง รังแต่จะมีปัญหาเพิ่มซะเปล่า ๆ

 

　「ทำไมหมอนั่นถึง…..」

 

　อดอล์ฟพูดขึ้นพร้อมเบิกตากว้าง

　รู้จักกันกับฮาเกนเรอะ?

　เป็นทหารจากประเทศเดียวกันสินะ รู้จักจากตรงนั้นเหรอ?

 

　「ชะ ช่วยไปหาเจ้านั่นที! ขอล่ะ!」

 

　อดอล์ฟชี้ไปหาฮาเกนอย่างลุกลี้ลุกลน

　หรือว่าสองคนนี้สนิทกันมาก?

 

　「หมอนั่น ที่ข้ารู้คือควรจะปราบมังกรล้มเหลวแล้วถูกฆ่าตายไปแล้วต่างหาก! ตามเรื่องราวที่อิลเชียเล่ามา! ข้านึกว่าหมอนั่นจะโดนอิลเชียฆ่าตายไปแล้ว แต่ว่า มันต้องมีเรื่องบางอย่างทำให้หมอนั่นรอดไปได้!」

 

　หะ หืม?

　หมายความว่าไง?

 

　「การที่ฮาเกนยังมีชีวิตอยู่เป็นเครื่องยืนยันคำโกหกของอิลเชียได้ ซึ่งมันก็จะไปขัดกับคำพูดอื่น ๆ ของอิลเชียทั้งหมด! ต่อให้โบสถ์จะช่วยหมอนั่นขนาดไหนก็ทำอะไรไม่ได้เป็นแน่!」

 

　จะ จริงดิ?

　ลุงโล้นนี่สำคัญขนาดนั้นเลยเรอะ?

　โชคดีจังแฮะที่เจอเข้า ไม่งั้นคงปล่อยผ่านไปแน่

　ถ้าบอกมาแต่แรก ชั้นก็ออกตามหาให้แล้ว

　….ไม่สิ อดอล์ฟคิดว่าฮาเกนตายแล้วนี่นา

 

　ชั้นเองก็คิดอยู่ว่าอดอล์ฟที่เป็นนักโทษหลบหนีไปว่าร้ายผู้กล้าแบบนี้คงฟังไม่ขึ้น

　ถ้าได้พยานมาอีกคนย่อมต้องสำเร็จแน่ ชักมีความหวังแล้ว

 

　「ข้าไม่รู้หรอกว่าทำไมอิลเชียถึงปล่อยฮาเกนให้รอดอยู่ได้ แต่นี่เป็นโอกาสสำคัญของเราแล้ว」

 

　……แต่ว่า ก็ยังน่ากังวล

　ถ้าคำโกหกจะโดนเปิดเผยง่าย ๆ โดยแค่คนคนเดียว คงไม่ปล่อยให้ฮาเกนอยู่รอดแน่

　ถ้าเรื่องที่อดอล์ฟเล่ามาเป็นจริง ชั้นว่าหมอนั่นจะฆ่าคนเพื่อปิดปากก็คงไม่สนใจอะไรมากหรอก

 

　บางทีอาจจะเป็นกับดัก แต่อย่าเพิ่งตัดสินใจโดยที่ไม่มีข้อมูลจะดีกว่า

　บางครั้งสิ่งที่ไม่คาดฝันก็อาจเกินขึ้นได้

　อดอล์ฟรู้สถานการณ์ในตอนนี้ดีกว่าชั้น คงไม่จำเป็นต้องไปสงสัยอะไรมาก

　แค่ระวังเอาไว้ก็พอ

 

　ชั้นเปลี่ยนทิศแล้วตัดสินใจเข้าหาฮาเกนในทันที

 

　พอเข้าใกล้เรื่อย ๆ ก็เห็นว่าม้ากำลังนอนอยู่บนพื้น บาดเจ็บอย่างหนักอยู่

　ตรงส่วนขาหลังมีเลือดอาบอยู่ คงโดนมอนสเตอร์เล่นงานมาฃ

　ส่วนฮาเกนกำลังนั่งคร่ำครวญ เอามือวางไว้บนบาดแผล น้ำตาไหลท่วมหน้า

 

　「มาเรีย! แข็งใจไว้นะ มาเรียยย!」

 

　อ้อ ชื่อม้านี่เอง

　จำได้ว่าหมอนั่นเคยโดนม้าทิ้งแล้วหนีไปไม่ใช่เหรอ

　ฮาเกนดูจะไม่สนใจเลยแฮะ

　ลูกผู้ชายผิดคาดเลยวุ้ย

　มาเรียเองก็มองกลับไปหาเจ้านายด้วยสายตาที่เศร้าสร้อยเช่นกัน

 

　「[ฟื้นฟู] ! [ฟื้นฟู] ! โธ่เว้ย!」

 

　แสงที่ออกมาจากมือฮาเกนช่วยรักษาแผลให้เล็กน้อย

　แต่ยังไม่มากพอจะหยุดเลือดได้

 

　เข้าไปหาเลยดีกว่า

　พอชั้นเข้าไปใกล้ ชั้นก็ส่งเสียงเรียก「กรรรร!」ออกไป

 

　「ว้ากกกกกก!」

 

　ฮาเกนหันมามองชั้น ลุกขึ้นยืนพร้อมตะโกนออกมา

　ก่อนจะทิ้งม้าไว้แล้ววิ่งหนีไป

　ม้าของฮาเกนมองตามไปด้วยความตกตะลึง

 

　……พวกแกนี่เหมาะสมกันดีเนอะ