ตอนที่สือมูเฉินเกิดมา แทบจะมีกุญแจทองมาด้วยเลยก็ไม่ปาน

ประจวบเหมาะกับตอนนั้นสังคมพัฒนาไปเป็นอย่างมาก Times Group เองนั้นก็เป็นมังกรอสังหาริมทรัพย์ของหนิงเฉิง ทั้งหมดผ่านไปด้วยดีและลื่นไหลราวกับน้ำ

เขาเป็นลูกคนที่สองของตระกูล บิดาดำรงตำแหน่งผู้ถือหุ้นใหญ่ของ Times Group ชราแล้วถึงพึ่งจะได้ลูก ดังนั้นแล้ว จึงรักใคร่เป็นอย่างมาก

แทบจะเป็นเริ่มตั้งแต่ช่วงอนุบาลเลย เด็กน้อยซุกซนมีเรื่องทะเลาะวิวาท แทบจะขาดไม่ได้เลยทีเดียว

เที่ยวเล่นซุกซนเช่นนั้น ก็ผ่านไปจนถึงชั้นประถมโดยไม่รู้ตัว

ด้านหลังของเขามีสหายที่คอยช่วยเหลือมาโดยตลอด อีกทั้งยังมีเด็กหญิงตัวแสบอย่างซูสือจิ่นตามตูดด้วย แน่นอน ถึงแม้ว่าจะเป็นเด็กผู้หญิง แต่ทว่าเขาเองนั้นก็มองดูเธอเด็กผู้ชาย

เรื่องราวทุกอย่างแทบจะเป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อย ๆ เลยทีเดียว จนกระทั่งเข้าสู่ความเป็นหนุ่มอย่างเป็นทางการ

แต่ทว่า เรื่องราวทั้งหมด กลับพันแปรไปในฤดูร้อนวันนั้น

ประโยคไม่รู้ความของเขาเพียงแค่ประโยคเดียว ทำให้บิดามารดาทะเลาะกัน มารดาจากบ้านไป นับตั้งแต่นั้นมา นิสัยของบิดาก็แปรเปลี่ยนเป็นอย่างมาก ท้ายที่สุดแล้วก็จากโลกนี้ไปก่อนเสียแล้ว

มีบางครั้ง มนุษย์นั้นจะต้องพบเจอเรื่องราวต่าง ๆ มากมายหลายครั้ง ถึงจะสามารถเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้ในสักวันหนึ่ง

ส่วนเขา นับตั้งแต่ที่มารดาจากไปแล้ว เขานั้นจึงเรียนรู้ที่จะรู้ความแล้วจริง ๆ และรู้ที่จะเสียใจในภายหลังแล้ว

เพียงแต่ว่าประสบการณ์ครั้งที่สองที่ทำให้เขาเติบโต กลับไม่ได้มีเพียงแค่นี้เท่านั้น

Times Gruop ที่อู้ฟู่เช่นนั้นกลับประสบพบเจอกับความเลวร้ายครั้งหนึ่ง ในทรัพย์สินของบิดาแบ่งให้กับเขาตั้งครึ่งใหญ่ นี่มันจะทำให้พี่ชายที่อายุมากกว่าเขาถึงสิบสามปีพอใจได้อย่างไรกัน?

เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว เขาถูกพี่ชายแท้ ๆ ผลักตกลงไปในแม่น้ำ ในช่วงเวลาของความเป็นความตายนั้นเอง ท้ายที่สุดแล้วก็เข้าใจความเป็นไปและความเลวร้ายของโลกใบนี้ได้แล้ว

นับตั้งแต่นั้นมา เขาก็ไม่ใช่ ‘พี่ใหญ่’ ที่เด็ก ๆ กลุ่มนั้นนับหน้าถือตาตั้งแต่หัวถนนยันท้ายถนนของหนิงเฉิงอีกต่อไปแล้ว อีกทั้งยังเรียนรู้ที่จะอยู่ให้ต่ำต้อย แสร้งเป็น ‘คนโง่’ ที่ถูกเสือกิน

บางทีพี่ชายแท้ ๆ ของเขาอย่างสือมูชิงเองก็รับรู้ได้ว่าตนเองนั้นทำเกินไปแล้วในตอนแรก บวกเข้ากับท่าทางที่สือมูเฉินแสดงออกมาว่าแทบจะลืมเลือนมันไปแล้ว ดังนั้นแล้ว หลังจากนั้นถึงแม้ว่าจะกดข่มเอาไว้ แต่ทว่ากลับไม่ได้ทำร้ายจนถึงชีวิตของเขาอีกต่อไปแล้ว

เขาถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรแต่ทว่าก็ไม่นับว่าราบรื่นนักมาจนถึงอายุสิบแปดปี หลังจากนั้นก็ไปเรียนที่ต่างประเทศ

เมื่อไปแล้ว มันคือปลาที่ต้องกระโดดลงไปในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่เลยจริง ๆ เป็นนกที่โบยบินไปในท้องนภาอันกว้างใหญ่

เปลือกนอกเขาดูเกียจคร้าน อันที่จริงแล้วกลับก่อตั้งบริษัทของตนเองได้ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย หลังจากนั้น ก็ค่อย ๆ พัฒนาขึ้นทีละก้าวทีละก้าวจนกลายเป็นบริษัทเทคโนโลยีรายย่อยที่ผลิตโทรศัพท์มือถือและโปรแกรมธุรกิจลำดับหนึ่งในสามของโลก

แต่ทว่าในตอนนั้นเอง สิ่งที่ทุก ๆ คนเข้าใจต่อเขานั้น ล้วนแล้วแต่เพียงแค่เป็นลูกชายคนที่สองของ Times Group ที่ถูกบีบคั้นก็เท่านั้นเอง

เป็นเพราะว่าบิดากับตระกูลหลานนั้นมีทำสัญญาหมั้นหมายกันเอาไว้ ดังนั้นแล้ว เขาเองก็มักจะไปเป็นแขกที่ตระกูลหลานบ้างเป็นครั้งคราว ส่วนงานแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับหลานเล่อซินนั้น เขาเองก็เจอกันมาหลายครั้งแล้ว ไม่ถือว่าชื่นชอบ แต่ทว่าก็ไม่ถือว่าเกลียด

แม้กระทั่งมีบางครั้ง เขาไปที่ตระกูลหลาน ภายในบ้านมีเพียงแค่หลานเล่อซินอยู่ เด็กสาวคนนั้นก็แทบจะส่งสัญญาณลับ ๆ ทางด้านนั้นให้แก่เขาเสมอ

เขามองออกแล้ว เขาในวัยยิ่งสิบต้น ๆ เองก็มีความรู้สึกพลุ่งพล่านหุนหันพลันแล่น แต่ทว่าน่าเสียดาย ในตอนแรกเขานั้นรีบร้อนที่จะต้องการให้บริษัทได้กำไล ในพจนานุกรมของเขา ผู้หญิงคนนั้น หากเทียบกับการงานของเขาแล้ว ไร้น้ำหนักและความสำคัญไปโดยปริยาย

อีกทั้งก็ยังคงเป็นในตระกูลหลานนั้นเอง ที่เขาได้พบเจอเข้ากับเด็กสาวคนหนึ่งที่ชื่อหลานเสี่ยวถาง

เด็กสาวเติบโตมาอย่างสะอาดหมดจด อีกทั้งยังมักที่จะชอบเขินอายเป็นอย่างมาก

ในทุกครั้งที่ช่วยเปิดประตูให้เขานั้น เรียกเขาว่า ‘พี่มูเฉิน’ ไม่รอให้เขาได้ตอบกลับไป ก็วิ่งหนีหายไปเสียแล้ว

ตอนแรกเริ่มเขาก็ไม่ได้มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับเธอมากมายนัก จนกระทั่งอยู่มาครั้งหนึ่ง เขาไม่ทันได้ระวังจนไปชนเข้ากับเธอ เมื่อเห็นเธอล้มลงไปแล้ว ดังนั้นจึงอุ้มเธอขึ้นมาแล้วลงไปหยิบยาและทำแผลให้เธอที่ชั้นล่าง

ในตอนนั้นเอง ในหัวใจของเขารู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้ตัวเบามาก แทบจะอีกทั้งยังค่อนข้างน่ารักอีกด้วย

นี่ถือเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เข้าใกล้กันมากขนาดนี้ละมั้ง!

หลังจากนั้น หลานเล่อซินถอนหมั้นฝ่ายเดียวไป ตอนแรกหากเขาบอกว่าไม่โกรธเลยนั่นก็คงจะโกหก

แต่ทว่า โทสะเองก็เป็นเพียงแค่เพราะปัญหาของศักดิ์ศรีหน้าตาเท่านั้น เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วทางด้านของความรู้สึก เขานั้นไม่มีความรู้สึกอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

เป็นเพราะว่าเขาเองนั้นยังมีเรื่องที่สำคัญว่ารอให้ไปทำอยู่

ประสบการณ์มหาวิทยาลัยที่ปีในต่างประเทศ เขาเป็นเพราะว่ามีสัญญาแต่งงานเอาไว้อยู่ ดังนั้นแล้วกลับไม่ได้ทำเรื่องที่นอกลู่นอกทางอะไรไปเลย

แต่ทว่า เป็นเพราะว่าเติบโตขึ้นมาเตะตามากจนเกินไป ย่อมที่จะไม่อาจหลีกเลี่ยงที่ดึงดูดสายตาของผู้หญิงได้เลย

บางทีก็ถือว่าเป็นความใคร่ละมั้ง เป็นเพียงเพราะว่าเพียงแค่ไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์เหงาหงอยโดดเดี่ยวออกไป ดังนั้นแล้ว ความทรงจำพื้นฐานดีเช่นเขา ผ่านไปสองปีก็ลืมเด็กสาวที่ชื่อ Kelly อีกทั้ง Jelly ไปเสียแล้ว

ในพจนานุกรมของเขา มนุษย์นั้นย่อมต้องการที่จะแต่งงานจริง ๆ เพียงแต่ว่าการแต่งงานไม่ได้เป็นเพียงแค่การรับผิดชอบต่อสังคมฉากหนึ่งเท่านั้น เป็นเพียงแค่หน้าที่ที่จะร่วมรักกันแล้วก็ผลิตทายาทก็เท่านั้น!

หลานเล่อซินที่เคยทอดทิ้งเขาไม่แยแสเขา เขาย่อมที่จะไม่ไปเกี่ยวข้องกับผู้หญิงแบบนี้อีกต่อไปแล้ว ส่วนคนอื่น ๆ เขาคิด กลับไปจะต้องพบเจอกับของทุกสิ่งทุกอย่างมากมายที่ต้องตา แต่งงานกลับเข้ามาในบ้านเพื่อทำหน้าที่ช่วยเหลือภายในก็พอแล้ว

ดังนั้นแล้ว เวลาและจิตวิญญาณของเขานั้นแทบจะทุ่มเทไปกับธุรกิจทั้งหมดเลย เขาเองนั้นมักคิดอยากที่จะนำของที่บิดาทิ้งเอาไว้ให้ตนเองเหล่านั้นนำมันกลับคืนมาอยู่เสมอ

ไม่ได้เป็นเพราะว่าเพื่อทรัพย์สินเงินทอง ไม่ได้เป็นเพราะว่าชื่อเสียงผลประโยชน์ เพียงแค่เพื่อสิบกว่าปีก่อนหน้านี้ เพื่อความสิ้นหวังในตอนที่เขาจมน้ำไปต่างหาก!

ในครั้งที่ได้พบเจอกับหลานเสี่ยวถางอีกครั้ง เป็นครั้งที่อยู่ในบ้านของสือเพ่ยหลิน

เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อย คนที่ยังวัยรุ่นอยู่คนหนึ่ง อีกทั้งก็ยังสาวด้วย ทำไมถึงแต่งงานให้กับหลานชายของเขาที่แทบจะไร้หนทางที่จะเคลื่อนไหวไปได้เช่นนี้กันนะ?

เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว เดิมเธอที่เคยเรียกเขาว่า ‘พี่มูเฉิน’ กลับเปลี่ยนไปเรียกเขาว่า ‘คุณอา’ เสียแล้ว

กลับกันเขาเองก็ยอมรับด้วย ความรู้สึกเรียบเฉยเป็นอย่างมากเช่นนั้น ค่อย ๆ ผ่านหายไป ในขณะเดียวกัน เพียงแค่เป็นเพราะว่าเขามีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำ ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเป็นเพราะว่าเรื่องที่ไม่ได้มีความสำคัญนี้มาทำให้เขาต้องแบ่งไปใส่ใจ

เพียงแต่ว่าบ้านของสือเพ่ยหลินเขาเองก็ไปมาหลายครั้งแล้ว ในทุกครั้งล้วนแล้วแต่เห็นหลานเสี่ยวถางยุ่ง ๆ อยู่เสมอ

เขาเห็นท่าทางของเธอที่อยู่ในห้องครัว ท่าทีที่ดูแลหลานชายของเขา จู่ ๆ มันก็ทำให้เขารู้สึกว่า หญิงสาวที่มีจิตใจเมตตามีคุณธรรมเช่นนี้ น่าเสียดายเกินไปแล้ว!

เพียงแต่ว่าหลังจากนั้นเอง เขาค้นพบว่าหลังจากที่สือเพ่ยหลินฟื้นฟูกลับมาแข็งแรงแล้วกลับทำเรื่องบ้าบออยู่ในห้องทำงานโดยบังเอิญ หลังจากนั้นก็ยิ่งทำเกินเลยไปมากขึ้น

ในตอนนั้นเอง หัวใจของเขานั้นบังเกิดความรู้สึกเห็นใจแก่ภรรยาของหลานชายของตนเองเล็กน้อย จนกระทั่ง วันนั้นที่เขาไปที่บ้านของสือเพ่ยหลิน กลับเห็นเด็กสาวกำลังนั่งร้องไห้อย่างหมดอาลัยตายอยาก

มีบางครั้ง มีความคิดความคิดหนึ่งก็บังเกิดขึ้น นั่นก็เป็นเรื่องในตอนนั้นเอง

เขาได้ยินมาว่าสือเพ่ยหลินกำลังวางแผนที่จะหย่าร้างกับหลานเสี่ยวถาง เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ความคิดหนึ่งก็พุ่งขึ้นมาทันที คิดอยากที่จะดึงหลานเสี่ยวถางมาร่วมแก้แค้นด้วยกัน

ดังนั้นแล้ว เขาจึงพุ่งเข้าไปโยนข้อเสนอใส่หลานเสี่ยวถาง มาแต่งงานกับเขา เขาจะพาเธอไปแก้แค้นด้วยกัน นำของที่เคยสูญเสียไปกลับคืนมาทั้งหมด!

ถึงแม้ว่าเขาจะโสดไม่ได้แต่งงาน เธอกลับเป็นภรรยาที่คนอื่นทิ้งขว้าง เมื่อมารวมเข้าด้วยกันแล้ว มองดูแล้วมันจะมีอะไรไม่เหมาะสมกันล่ะ

แต่ทว่า วันนั้นเขากลับเห็นเธอร้องไห้อย่างทุกข์ทรมานอยู่คนเดียว จู่ ๆ ก็หวนกลับไปนึกถึงเด็กสาวขี้อายที่เปิดประตูให้เขาที่ตระกูลหลานเมื่อหลายปีก่อนขึ้นมาได้ ความเห็นอกเห็นใจตีตื้นขึ้นมาในทันที ก่อนจะตัดสินใจทำเรื่องที่ไม่สมควรลงไปในทันที

หลังจากนั้น เขาตบแต่งเธอเข้ามาในบ้านแล้ว เมื่อเคยเห็นเธอที่แต่งตัวแล้วอันที่จริงเองก็สวยเป็นอย่างมาก แทบจะพาออกไปนอกบ้านก็ไม่รู้สึกทำให้เขาขายหน้าได้เลยทีเดียว

แต่ทว่าเมื่อกลับบ้านมา เขาค้นพบแล้วว่าอาหารที่เธอทำให้เขาทานนั้นถูกปากเป็นอย่างมาก เขากลับบ้านมาดึกมากแค่ไหนเธอก็ล้วนแล้วแต่จะเปิดไฟรอเขาเอาไว้ ในช่วงเวลานั้น จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าการแต่งงานนั้นแทบจะไม่ใช่การตัดสินใจที่ผิดพลาดเลยทีเดียว

อีกทั้งเขานั้นเป็นเพราะว่าเธอไปหาสือเพ่ยหลิน ความต้องการเข้ายึดพื้นที่ในหัวใจเขาอย่างไร้หนทางที่จะอดทน เขาจึงล่วงเกินเธอเข้าให้เสียแล้ว

ในตอนนั้นเอง เขาค้นพบว่า มันเป็นครั้งแรกของเธอ!

เขารู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย ที่มากไปกว่านั้นนั่นก็คือความรู้สึกเวทนาและความรับผิดชอบ

การแต่งงานมีดีอะไรอย่างนั้นหรือ? มันก็แค่เป็นการอยู่ร่วมกันอย่างถูกกฎหมายเท่านั้น

เขามีความต้องการ พื้นที่ข้างหมอนของเขานั้นประจวบเหมาะเข้ากับมีร่างกายที่แทบจะเกิดมาเพื่อเขาของเธออยู่

ก่อนหน้านี้ เขาเคยเห็นประโยคประโยคหนึ่ง ความรักอาจจะสามารถทำมันออกมาได้

เขาในตอนนั้น ไม่ได้มีประสบการณ์อะไรเลย เกี่ยวกับประโยคนี้เขาเองก็ล้วนแล้วแต่หัวเราะเย้ยเท่านั้น

แต่ทว่า ในทุกคืนที่ได้สวมกอดเธอจนหลับไป ความใกล้ชิดที่ข้างใบหูอย่างน่าประหลาดนั้น ทำให้เขารู้สึกเสพติดมันขึ้นมาเล็กน้อยเสียแล้ว แม้กระทั่งก็ยิ่งรู้สึกว่าพวกเขานั้นมีจังหวะจะโคนเข้ากันมากยิ่งขึ้น

แรกเริ่มเขายินดีที่จะตัดสินใจที่จะแต่งงาน อย่างน้อยก็มีหลายคืนที่เขาหุนหันพลันแล่นไปหลายครั้ง เขาเองก็ไม่ต้องพึ่งมือหรือว่าพึ่งการดูหนังสือเพื่อที่จะปลดปล่อยอารมณ์อีกต่อไปแล้ว

ที่แท้แล้ว พระเจ้าก็สร้างผู้ชายกับผู้หญิงเข้าไว้เพื่อสอดคล้องและเหมาะสมกันเอาไว้จริง ๆ ด้วย เขาชื่นชอบที่จะได้แนบชิดกับเธอเข้าด้วยกัน แรกเริ่มนับตั้งแต่แบ่งงานในมือของเขาออกไป ทั้งที่เมื่อก่อนไม่ยินยอมที่จะเสียเวลาไปกับการปลอบประโลมให้เธอมีความสุขเลย

แรกเริ่มเขาจริงจังกับการแต่งงานของพวกเขามาก พร่ำสอนให้เธอค่อย ๆ พัฒนาตนเองมากขึ้น เพื่อที่จะบรรลุคุณสมบัติและเงื่อนไขของเขา

เธอเองก็เฉลียวฉลาดเป็นอย่างมาก เมื่อร่ำเรียนเป็นแล้ว มักจะทำให้เขาตกตะลึงอยู่เสมอ ทำให้เขายิ่งรู้สึกว่าช่วงเวลานั้นสบายใจมากยิ่งขึ้น

เรื่องราวทั้งหมดของทั้งหมด บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเริ่มตั้งแต่ความรู้สึก ตั้งแต่กระบวนการค่อยเป็นค่อยไปไปจนถึงกระบวนการเปลี่ยนแปลงอย่างมีคุณภาพ

จุดพลิกผันทั้งหมด เป็นในที่เขาไปที่คฤหาสน์หลังเล็กที่มารดาของเขามักจะไปเสมอนั่นเอง

เขาขึ้นเขาไปพบเจอเข้ากับงู ถูกกัดจนถูกพิษไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่เธอกลับไม่สนใจอะไรเลยแถมยังช่วยเขาดูดพิษออกมาอีกด้วย

ในตอนนั้นเอง เขามองว่าไม่เป็นอะไร แต่ทว่าเขาที่ถูกพิษจนแทบจะเคลื่อนไหวไม่ได้อยู่แล้วนั้น หัวใจกลับมีเพียงแค่ความคิดเดียวเท่านั้น นั่นก็คือรู้สึกทราบซึ้งจนไม่สามารถลืมได้นั่นเอง

เขาเริ่มที่จะเอาหัวใจลงไปเล่นกับเธอแล้ว แต่ทว่าในระหว่างที่อยู่ด้วยกันนั้นเอง เขาก็ยิ่งชอบหญิงสาวที่มีเมตตาแต่ทว่าเข้มแข็งคนนี้มากขึ้นเสียแล้ว

อีกทั้งก็ยังเป็นในตอนที่อยู่ด้วยกันอีกนั่นแหละ เขากลับค้นพบได้โดยบังเอิญ ว่าเธอกลับเป็นลูกสาวที่หายตัวไปของหลานเซี่ยวเฉิงเลยจริง ๆ

เขาไม่ได้มั่นใจมากนัก เป็นเพียงเพราะว่าข่าวคราวนั้นถูกตัดไปเล็กน้อย อีกทั้งก็ไม่ได้ตัวอย่าง DNA ของหลานเซี่ยวเฉิงมาด้วย เดิมจึงไม่สามารถตัดสินอะไรได้เลย

อีกทั้งในตอนแรก เป็นเพราะว่าเขานั้นไม่ได้ไตร่ตรองอะไรให้ดีครั้งหนึ่ง ในขณะเดียวกันกลับทำร้ายลูกที่หลานเซี่ยวเฉิงเลี้ยงดูมา นั่นถือเป็นสิ่งที่ผูกใจเขามาหลายปี

แต่ทว่ากลับนึกไม่ถึงเลย ไม่รู้ว่าเธอรับรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร ที่นึกว่าเขาแต่งงานกับเธอก็เป็นเพียงแค่เพื่อชดเชยเท่านั้น ไม่ได้เป็นเพราะความรู้สึกรัก

นี่อาจจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่หลังจากที่พวกเขาอยู่ด้วยกันมาหลายปีเช่นนี้แล้วเลิกรากันละมั้ง!

เธอเป็นเพราะว่าการวางแผนของมารดาของเขา ทำให้เข้าใจเขาผิดไป บวกเข้ากับเรื่องของหลานเซี่ยวเฉิงพ่อบุญธรรมเข้าอีก ดังนั้นจึงไม่กล้าที่จะเชื่อถือความรู้สึกระหว่างพวกเขาเลย

แต่ทว่าละครของคนที่ได้ใจไป จะสามารถโกหกเขาได้อย่างไรกัน?

แต่ทว่า เป็นเพราะว่าคนที่ได้ใจไปนั้นเป็นมารดาแท้ ๆ ของเขาเอง ดังนั้นแล้ว ถึงแม้ว่าจะเปิดโปง เขาเองนั้นก็ไม่ได้รู้สึกดีใจอะไรเลย แต่ทว่ากลับปวดใจแทน ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นเพราะว่าเรื่องนี้จึงล้มป่วยไป

คนจิตใจดีเช่นเธอ ในเมื่อเข้าใจผิดไปแล้ว ได้ยินมาว่าเขาล้มป่วยแล้วก็ไม่สามารถที่จะอดทนที่จะมาแอบมองดูเขาได้ เธอจึงลักลอบทำอาหารให้แก่เขา ต้มโจ๊กให้แก่เขา ดูแลเอาใจใส่อาการป่วยของเขาอย่างใส่ใจ อยู่ที่โรงพยาบาลไม่ไปไหนเลย

เขารับรู้เรื่องราวทั้งหมด แต่ทว่าแสร้งทำเป็นหลับ ตอนกลางคืนถูกจับได้แล้วว่าตอนกลางวันแล้วไม่กล้าเผยหน้าให้เธอได้เห็น หลังจากที่เอ่ยอธิบายต่อเธออย่างจริงจัง ในท้ายที่สุดแล้วทั้งหมดก็ปรับความเข้าใจกันได้

ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขานั้นดีกว่าก่อนมาก นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็ไม่มีความเข้าใจผิดกันอีกเลย มีเพียงแค่หัวใจที่ล้วนแล้วแต่ไปในทิศทางเดียวกันเท่านั้น

เขาตัดสินใจอีกครั้ง เขาอันที่จริงแล้วไม่รู้ว่าหลงรักเธอไปตั้งแต่ตอนไหนตั้งนานแล้ว

เขาหลงรักเด็กสาวขี้อายที่เปิดประตูให้เขาในตอนนั้น หลังจากที่เติบโตมาก็ยังเป็นเธอที่มักจะขี้อายใบหน้าแดงซ่านในเรื่องของผู้ชายกับผู้หญิง

เขาหลงรักเธอหลังจากที่แต่งงานกันแล้วก็รอเขาอยู่ที่โซฟาจนหลับไป หลงรักเธอที่ถูกเขาออกมาตรการบังคับให้ออกไปวิ่งทุกเช้าที่ชอบบ่นว่าเหนื่อยและไม่ยอมวิ่ง หลงรักเธอที่มีลูกชายหนึ่งคนและลูกสาวหนึ่งคนให้กับเขา……

อีกทั้งก็เป็นในช่วงเวลาที่อยู่เคียงข้างกันมาหลายปีนี้ เขาค้นพบแล้วว่า ที่แท้แล้วความรักไปทางตะวันออก การแต่งงานเองก็ไปทางตะวันออกได้ อีกอย่างหนึ่ง มันจะไม่มีวันหมดอายุตลอดไป!

เขาแต่งงานกับความรัก เธอแต่งงานกับความรัก เรื่องราวทั้งหมด ท้ายที่สุดแล้วก็เติมเต็มสมบูรณ์แบบ

(จบบริบูรณ์)