ไม่รู้ว่าแนวป้องกันถูกเจาะเข้ามาตอนไหน ทำให้เหล่าผู้ชุมนุมพากันกรูเข้ามาในเวลาอันรวดเร็ว

เหล่าคนงานพากันเข้ามาประท้วงโรงแรม อันที่จริงพวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะทำร้ายใคร โดยเฉพาะผู้บริหารคนใหม่ของบอมบาร์เดียร์ พวกเขาต้องการเพียงกลับไปยังตำแหน่งงานเดิมของพวกเขา ชาวแคนาดาไม่ได้มีนิสัยชอบประหยัดเงิน การไม่มีงานทำก็เท่ากับการทำให้ครอบครัวแตกแยก

ดังนั้นเมื่อพังแนวป้องกันมาได้ในตอนแรกพวกเขาจึงมีท่าทีตอบสนองช้าเล็กน้อย พวกเขามองไปยังซากูนิสที่อยู่ด้านหน้า ในชั่วนาทีหนึ่งพวกเขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

พวกเขาตะโกนออกมาสุดเสียง เมื่อเจอเข้ากับปัญหาพวกเขาก็ยังคงเป็นคนที่ตาบอด เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่ปฏิเสธไม่ได้

แต่คนมาประท้วงค่อนข้างเยอะ ท้ายที่สุดแล้วมักจะมีคนไม่พอใจกับบอมบาร์เดียร์เสมอ นอกจากนี้ยังมีคนไม่ได้เรื่องอีกสองสามคน พวกเขาต้องการที่จะทำอะไรบางอย่างจริงๆ ดังนั้นพวกเขาจึงไหลทะลักฝ่าแนวป้องกันเข้ามาราวกับน้ำไหล ไม่นานพวกเขาก็มายืนล้อมรอบซากูนิสไว้

เหล่าตำรวจและเจ้าหน้าที่โรงแรมต่างมองภาพนั้นอย่างตกตะลึง พวกเขารีบกุลีกุจอเรียกบอดี้การ์ดมาปกป้องซากูนิส แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจและบอดี้การ์ดต่างพากันไปสกัดกั้นผู้ชุมนุม ทำให้ไม่มีใครสามารถมาจัดการตรงนี้ได้

แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่คนพวกนี้จะไม่กล้าพุ่งเข้ามาทำร้ายจริงๆ ถูกผู้ชุมนุมตีจนตายถือว่าเป็นเรื่องไร้ประโยชน์ ในสถานการณ์แบบนี้ไม่สามารถเป็นฆาตกรได้หรอก

ซากูนิสมองสถานการณ์ใหญ่ๆ แบบนี้ออกไม่มีผิดเพี้ยน แต่เขาเป็นคนมีการศึกษา เป็นผู้บริหารระดับสูง เขาจะไปหาประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นนี้จากที่ไหนกันล่ะ? เขาตกใจกลัวมากจนไม่รู้จะไปหลบอยู่ที่ไหนดี อีกทั้งคนพวกนี้ก็พุ่งเข้ามาที่ด้านหน้าของเขาโดยตรง พวกเขายื่นมือออกมาหมายจะรุมทึ้งเขา…

ในช่วงเวลาที่สำคัญ หน้าต่างชั้นสองก็ถูกเปิดออกมา จากนั้นก็มีร่างของคนคนหนึ่งกระโดดลงมา!

แน่นอนว่าต้องเป็นฉินสือโอว โชคดีที่ห้องประชุมของโรงแรมอยู่ที่ชั้นสอง เขาคอยดูสถานการณ์อยู่ที่ด้านหลังหน้าต่างตลอด เมื่อเห็นว่ากลุ่มคนฝ่าแนวป้องกันมาได้เขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ผิดปกติ จึงรีบถอดชุดสูทออกและกระโดดลงมา

ช่วงเวลาสั้นๆ ท่านชายฉินก็เปลี่ยนร่างเป็นหวงเฟยหง เขาโบกมือไปมาตอนที่กระโดดลงมาจากชั้นสอง เขาโยนเสื้อสูทไปคลุมหัวของผู้ชุมนุมสองสามคนแรกที่อยู่ด้านหน้า หลังจากที่ถึงพื้นเขาก็กระแทกไหล่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วราวกับวัวกระทิงเพื่อโจมตีคนที่อยู่ด้านหน้า จากนั้นก็เอื้อมมือไปจับซากูนิสแล้วพาวิ่งออกไปด้านหลัง

คนที่อยู่รอบๆ มีจำนวนมาก คนพวกนั้นยื่นมือออกมาจะคว้าพวกเขาทั้งสองคน ซากูนิสหวาดกลัวมาก เขาตะโกนออกมาว่า “โว้ พระเจ้า! ผมถูกจับแล้ว!”

ฉินสือโอวหันกลับไปมองเขาเห็นว่ามีคนจับเสื้อสูทของซากูนิสอยู่ เขาหันตัวกลับไปแล้วทำท่ากระต่ายดีดนกอินทรี รองเท้าหนังมันวาวลอยไปทั่วอากาศ คนที่อยู่ด้านหลังสองสามคนถูกเขาเตะจนถอยหลังไป

ที่ด้านหน้าก็มีคนจับฉินสือโอวไว้เหมือนกัน เขารีบถอดเสื้อออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็คว้าซากูนิสมาอีกครั้ง แล้วลากซากูนิสเข้าไปยังประตูโรงแรม

เบิร์ด แบล็คไนฟ์ตามออกมาด้วยเช่นกัน พวกเขาอยู่ที่ประตูโรงแรมพอดี เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกำลังถอดชุดสูทออกแล้วก็ยังมีคนจับไว้ พวกเขาทั้งสองคนก็รีบพุ่งตัวเข้าไปช่วยอย่างรวดเร็ว ในที่สุดฉินสือโอวก็หลุดออกจากฝูงชน แล้วลากซากูนิสเข้ามายังโรงแรมได้

ผู้บริหารคนอื่นๆ ของบอมบาร์เดียร์ที่อยู่ในที่เกิดเหตุวิ่งเข้ามาในโรงแรมด้วยความตื่นตระหนก เหล่าตำรวจและบอดี้การ์ดเข้ามาทีหลังจะคอยกันประตูโรงแรมไว้ แบบนี้จึงจะสามารถรักษาชีวิตน้อยๆ ของเหล่าผู้บริการระดับสูงไว้ได้

มือทั้งสองข้างของซากูนิสสั่นไปมา ไม่รู้ว่าเพราะใช้พลังเยอะหรือว่ากลัวกันแน่ พนักงานคนหนึ่งนำชุดคลุมมาให้ฉินสือโอว พลางพูดขึ้นว่า “คุณครับ เชิญสวมเสื้อคลุมตัวนี้ก่อนครับ”

ตอนนี้ฉินสือโอวและซากูนิสอยู่ในสภาพที่น่าอับอายมาก ตอนนี้ร่างกายท่อนบนของเขามีเพียงเสื้อกล้ามตัวเดียว ส่วนซากูนิสยังมีเสื้อเชิ้ตอยู่ แต่ว่าก็ถูกดึงไปอยู่หลายครั้ง จนแขนเสื้อข้างซ้ายไม่มีอยู่แล้ว…

ฉินสือโอวส่งเสื้อคลุมให้ซากูนิส พลางพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหอบหนักว่า “ฟัค! ให้คุณสวมเถอะ ผมว่าตอนนี้คุณดูเหมือนต้องการสิ่งนี้มากกว่าผมเสียอีก!”

ผู้จัดการแผนกต้อนรับของโรงแรมนำมาบรั่นดีมาให้หนึ่งขวด เขารินให้คนทั้งสองคนละแก้ว เมื่อดื่มเหล้านี้แล้ว ซากูนิสก็ค่อยๆ สงบลง ฉินสือโอวยังดีที่เขาเตรียมตัวมาดี อีกอย่างเขามักจะทะเลาะกับพวกคนในทะเล ดังนั้นจึงไม่ได้มีผลกระทบต่อเขามากนัก

ซากูนิสยิ้มให้ฉินสือโอวแล้วพูดขึ้นมาว่า “ขอบคุณนะ ฉิน เมื่อกี้ลำบากคุณแล้ว ผมคิดว่าตอนนี้ผมเป็นหนี้ชีวิตคุณแล้วสองครั้ง!”

ฉินสือโอวตบไหล่เขาอย่างปลอบประโลมพลางพูดว่า “ไม่เป็นไร ผมบังเอิญอยู่เหนือคุณพอดี ผมว่า พวกคุณควรจะทำอะไรสักอย่างไหม? ไม่อย่างนั้นต่อไปผมคงต้องกังวลเกี่ยวกับอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับผู้บริหารอย่างพวกคุณแน่!”

พูดถึงปัญหานี้ ซากูนิสก็มีสีหน้าแย่ลงขึ้นมาทันที เขาพูดลอดไรฟันออกมาด้วยความโมโหว่า “เดิมที่ที่ผมมาที่นี่ ก็เพื่อที่จะบอกคนพวกนั้นว่าบริษัทจะรับพวกเขากลับเข้าทำงาน! แต่พวกเขาทำเกินไปแล้ว แบบนั้นก็ฝันไปเสียเถอะ! ผมไม่อนุมัติให้บอมบาร์เดียร์รับคนเหล่านั้นกลับเข้ามาทำงาน! แม้แต่คนเดียวก็ไม่ให้!”

เหล่าผู้บริหารที่อยู่ในโรงแรมพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เรื่องวุ่นวายในวันนี้ดูแย่มาก หากไม่ใช่เพราะฉินสือโอวยื่นมือเข้ามาช่วย เกรงว่าที่นั่งตำแหน่งประธานบริษัทบอมบาร์เดียร์จะถูกแทนที่อย่างแน่นอน

ผู้เข้าร่วมการประชุมหลายคนที่พวกเขาเชิญเข้ามาทักทายซากูนิสและคนอื่นๆ หลังจากนั้นก็ออกจากห้องโถงไป ท่าทีเหล่านี้แสดงถึงทัศนคติของพวกเขา นั่นก็คือพวกเขาไม่ได้มีความสนใจอะไรในการก่อตั้งบริษัทย่อย

ซากูนิสไม่ได้สนใจกับเรื่องพวกนี้มากนัก บอมบาร์เดียร์ได้ผู้ลงทุนรายใหญ่มาแล้วสามราย ความต้องการในการลงทุนขั้นพื้นฐานได้รับการตอบรับแล้ว การลงทุนของนักลงทุนอื่นๆ เป็นเพียงการตบแต่งเท่านั้น อีกอย่างตอนนี้ผ้าไหมโบราณของบอมบาร์เดียร์ ตอนนี้สามารถขายได้โดยที่ไม่ต้องมีของตกแต่งแล้ว

เมื่อเช่นนี้ ยิ่งแสดงให้เห็นว่าฉินสือโอวนั้นเป็นคนทรงคุณค่ายิ่งขึ้นไปอีก ซากูนิสพูดกับเขาเสียงเบาว่า “เพื่อน ผมคิดว่าบางทีเราอาจจะไม่ต้องระดมเงินทุนจากภายนอกนะ ถ้าหากคุณสามารถทำเงินได้สูงอีกหน่อย รวมกับของเดิมที่มีอยู่แล้วคุณถือหุ้นไปเลยร้อยละสิบห้า!”

ฉินสือโอวถามขึ้นมาด้วยความสงสัยว่า “คณะกรรมการจะอนุมัติเหรอ? พวกคุณต้องการที่จะหาเงินทุนจากภายนอกไม่ใช่เหรอ?”

ซากูนิสตอบว่า “เรื่องนี้ให้ผมจัดการเถอะ ผมทำให้คณะกรรมการตกลงให้เรื่องนี้ได้ สำหรับการหาเงินทุนจากภายนอกงั้นเหรอ?” เขาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “เดินทีผมคิดว่าจะให้พวกเขาได้ดื่มน้ำซุปร้อนๆ แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่สนใจ งั้นต่อไปผมจะทำให้พวกเขารู้สึกเสียใจแล้วกัน!”

ฉินสือโอวถือหุ้นในมือราวร้อยละสิบสาม ถ้าหากจะเพิ่มเงินไปจนถึงร้อยละสิบห้า แบบนั้นเขาต้องลงทุนเพิ่มอีกประมาณร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ เงินพวกนี้เขาสามารถหามาได้ เพราะว่าเขายังมีทองคำอย่างน้อยอีกหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ที่ยังไม่ได้นับ และนี่คือเงินดอลลาร์ทั้งหมด!

วันรุ่งขึ้นหลังจากเหตุการณ์ความขัดแย้งที่โรงแรม การประชุมผู้ถือหุ้นในบริษัทบอมบาร์เดียร์ ซี แอร์ไลน์เนอร์ โฮลดิ้งก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ฉินสือโอวตัดสินใจลงทุนเพิ่มอีกร้อยห้าสิบล้านอย่างเป็นทางการ ด้วยเหตุนี้เขาจึงการเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับสี่ลองมาจากบอมบาร์เดียร์ สถาบันจัดการแผนบำนาญและโครงการประกันรัฐควิเบกและรัฐบาลควิเบก!

ก่อนที่มีการรายงานไปก่อนหน้านี้ตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของบริษัทบอมบาร์เดียร์ ซี แอร์ไลน์เนอร์ โฮลดิ้ง ผู้มอบหมายให้อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเศรษฐกิจของควิเบก ซาร่า เบบี้ แจ็คสัน เขาเป็นผู้แนะนำแผนการทำงานในครึ่งปีแรกของปีหน้าและงบประมาณของแผนกต่างๆ ในการประชุมผู้ถือหุ้นครั้งแรกนี้

ตั้งแต่ปีหน้าเป็นต้นไป บริษัทย่อยแห่งนี้จะเริ่มเข้าสู่ตลาดเครื่องบินโดยสารพลเรือนอย่างเป็นทางการ แจ็คสันพูดออกมาด้วยความมั่นใจว่า “พวกเรามีเครื่องบินที่พร้อมส่งมอบแล้วสองลำ พวกเรามีคำสั่งซื้อเครื่องบินแล้วสิบลำ ปีหน้าพวกเราจะขายเครื่องบินเพิ่มมากขึ้นไปจนกว่าพวกเราจะสามารถครองตลาดเครื่องบินพาณิชย์ได้!”

ฉินสือโอวปรบมือ เขาหวังว่าปีหน้าเขาจะสามารถเห็นผลประกอบการนี้ ตอนนี้เขาเหนื่อยกับการเป็นหนี้มาก เขาต้องรีบไปหาซากเรืออับปาง หลังจากนั้นต้องใช้ประโยชน์จากงานประมูลของบริษัทจัดประมูลริชชี่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิในการสร้างรายได้

…………………………………………….