และก็เป็นการเดินเรือที่มีระยะไกลอีกครั้ง เรือนกนางนวลได้ลากเรือบอลหิมะแล่นฝ่าลมคลื่นไปตลอดทาง และสุดท้ายก็มาถึงน่านน้ำของนิวฟันด์แลนด์

การแล่นเรือเข้าแคนาดานั้นลำบากมากกว่าตอนออกไป เมื่อครั้งที่ออกไปเพียงแค่ลงทะเบียนที่ด่านศุลกากรของเมืองแฮลิแฟกซ์ก็สามารถเดินทางออกไปได้แล้ว

เมื่อกลับเข้ามา ยังต้องให้ด่านศุลกากรของแคนาดาตรวจค้นอีกขั้น โดยนำฝูงสุนัขดมกลิ่นตรวจค้นยาเสพติดและฝูงสุนัขดมกลิ่นตรวจค้นของผิดกฎหมายขึ้นไปบนเรือ และตรวจค้นเรือนกนางนวลกับเรือบอลหิมะตั้งแต่หัวเรือไปถึงท้ายเรือหนึ่งรอบ จากนั้นจึงจะจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์

เหตุผลที่รู้สึกอาลัยอาวรณ์เป็นเพราะว่าพวกสุนัขดมกลิ่นตรวจค้นยาเสพติดและสุนัขดมกลิ่นตรวจค้นของผิดกฎหมายนั้นต่างก็เป็นสุนัขเพศเมียที่มีความรู้สึกไว เมื่อพวกมันได้เห็นหู่จือและเป้าจือก็เกิดการกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ ถ้าไม่มีหน่วยยามชายฝั่งคอยจูงไว้ บวกกับโดยปกติได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มงวด เกรงว่าพวกมันคงจะก้มลงไปและกระดกก้นขึ้นอย่างแน่นอน

หู่จือและเป้าจือเกือบจะเป็นสุนัขที่โตเต็มวัยแล้ว เป็นที่รู้กันดีแต่ไหนแต่ไรว่าสุนัขลาบราดอร์จะมีบุคลิกลักษณะที่อ่อนโยน อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้รับการปรับแก้จากพลังงานแห่งโพไซดอน หู่จือและเป้าจือจึงมีบุคลิกที่สุนัขลาบราดอร์ธรรมดาไม่มี นั่นก็คือความสง่าและความน่าเกรงขาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกมันมีความมั่นใจในตัวเองและความเฉลียวฉลาด นั่นเป็นสิ่งที่สุนัขโง่ๆ ทั่วไปไม่สามารถเลียนแบบได้

หลังจากที่ขึ้นมาบนเรือสุนัขเพศเมียเหล่านี้ก็ไม่ค่อยได้ทำงานสักเท่าไร เพราะต่างก็ใช้หางตาชำเลืองมองหู่จือและเป้าจืออย่างต่อเนื่อง แม้แต่ฉงต้าที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องนอนสุนัขเหล่านี้ก็ยังค้นหาไม่พบ และยิ่งไม่ต้องพูดถึงบุชที่นิมิตส์ได้จับขึ้นไปกลางอากาศ

เป็นครั้งแรกที่บุชได้ขึ้นไปบนชั้นอากาศที่สูง หลังจากที่ลงมาแล้วมันก็ได้กางปีกออกและร้องเสียง ‘แควกแควก’ ฉินสือโอวนึกว่ามันรู้สึกตื่นเต้นดีใจ จึงพูดชมเชยมันออกมา

สุดท้ายเมื่อเขาเดินเข้าไป คิดไม่ถึงว่าบุชจะพุ่งเข้ามาในอ้อมอกเขาและสั่นเทาไปทั้งตัว ที่ปากยังคงกรีดร้อง ‘แควกแควก’ อย่างอนาถออกมา

ในตอนนี้ฉินสือโอวถึงได้รู้ว่าบุชได้กลัวการขึ้นไปอยู่บนชั้นอากาศที่สูงจนปัสสาวะราด การค้นพบในครั้งนี้ทำให้เขาตกตะลึงจนตาค้าง เป็นไปไม่ได้ นกอินทรีหัวขาวที่ดูแล้วองอาจและเชี่ยวชาญในการรบ คาดไม่ถึงว่าจะกลัวความสูง

พวกชาร์คและนีลเซ็นต่างก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ เพราะว่าพวกเขาไม่รู้ว่าบุชมาได้อย่างไร ในตอนแรกเจ้าตัวนี้เพื่อหลีกเลี่ยงการตกเป็นอาหารของสัตว์อื่นจึงตกลงมาจากต้นฉำฉาแดงที่มีขนาดใหญ่โตและได้รับบาดเจ็บจนเกือบจะตาย

ฉินสือโอวคาดเดาว่าประสบการณ์ในช่วงเวลานั้นได้ทิ้งปมในใจให้กับนกอินทรีน้อยผู้น่าสงสารตัวนี้

นี่เป็นสิ่งที่ยากจะแก้ไข ทำได้เพียงแค่รอให้บุชเติบโตขึ้นก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที

จากทิศใต้ไปยังทิศเหนือ น่านน้ำของนิวฟันด์แลนด์ที่เรือพึ่งจะมาถึงคืออาณาเขตของฟาร์มปลาต้าฉิน ฉินสือโอวยืนอยู่บนดาดฟ้าของเรือ เขาหลับตา ยกแขนทั้งสองข้างขึ้น และแหงนหน้ารับลมทะเลที่พัดโชยมาปะทะหน้าและสัมผัสกับแสงแดดที่แผดเผา จากนั้นจึงตะโกนออกมาอย่างเข้มแข็งว่า “ออกโจมตีได้ เหล่ากองพลของฉัน!”

หู่จือและเป้าจือที่งีบหลับอยู่บนดาดฟ้า เมื่อได้ยินฉินสือโอวตะโกนเสียงดังก็ตกใจตื่นขึ้นมา ฉงต้าเองยังนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วจึงยืดหางสีขาวขนาดใหญ่ออกและอยากที่จะหนีเตลิดออกจากห้องโดยสารเรือ…

ฉินสือโอวหัวเราะจนน้ำตาไหล ที่เขาตะโกนออกไปเมื่อสักครู่นี้ได้หมายถึงการออกคำสั่งให้เหล่ากองกำลังทหารธงฟ้าออกโจมตี

ความเร็วในการพุ่งออกไปของปลาทูน่าครีบน้ำเงินนั้นเร็วมาก การแหวกว่ายอยู่ตลอดเวลาอาจจะทำให้มือสมัครเล่นรู้สึกประทับใจ นั่นก็คือพวกมันจะแหวกว่ายไปมาอย่างรวดเร็วที่ก้นทะเลตลอดชีวิต

แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่ได้เป็นเช่นนั้น นอกจากในเวลาที่ล่าเหยื่อเพื่อหาอาหารแล้ว ในเวลาอื่นปลาทูน่าครีบน้ำเงินก็จะแหวกว่ายไปอย่างช้าๆ ขอเพียงแค่มีน้ำไหลผ่านบริเวณแก้มก็สามารถรับออกซิเจนอย่างเพียงพอต่อการดำรงชีวิต

จากการเปรียบเทียบแล้ว ปลาที่มีขนาดเล็กย่อมมีความคล่องตัวกว่าปลาที่มีขนาดใหญ่ เมื่อฉินสือโอวเอ่ยคำสั่งออกไปก็ได้มีปลาขนาดเล็กตัวหนึ่งซึ่งมีขนาดประมาณสี่สิบเซนติเมตรพุ่งตัวออกไปก่อน และโผเข้าโจมตีปลาแฮร์ริ่งที่อยู่ข้างหน้าอย่างสบายใจ

ช่างบังเอิญเหลือเกินที่เหล่าพี่น้องฉลามกบทั้งเจ็ดตัวอย่างมันเดย์จนถึงซันเดย์ก็ได้จับจ้องไปที่ฝูงปลาแฮร์ริ่งฝูงนี้เช่นกัน โดยพวกมันได้เข้าไปโอบล้อมไว้ทุกทิศทางและค่อยๆ ลงมือจัดการอย่างเงียบๆ!

พวกมันล้อมฝูงปลาแฮร์ริ่งไว้อย่างเงียบๆ แค่มองดูก็รู้ว่าฝูงปลาแฮร์ริ่งเหล่านี้จะสามารถทำให้พวกมันอิ่มท้องได้ ดังนั้นการปรากฏตัวของปลาทูน่าครีบน้ำเงินขนาดเล็กจึงเป็นการก่อกวนให้แผนการทั้งหมดพังลง

ฝูงปลาแฮร์ริ่งตื่นตระหนกตกใจและว่ายหนีกระจัดกระจายออกไปคนละทิศ เหล่าพี่น้องฉลามกบตกตะลึงจนตาค้าง กว่าจะฉวยโอกาสกินปลามาได้สองตัวนั้นไม่ง่ายเลย แต่ปลาแฮร์ริ่งตัวอื่นๆ กลับว่ายน้ำหนีไปหมดแล้ว

พี่ใหญ่ที่เป็นผู้นำอย่างมันเดย์จึงโมโหมาก มันจับจ้องไปที่ปลาทูน่าที่แหวกว่ายอยู่อย่างสบายใจด้วยแววตาที่ชั่วร้าย หึหึ ในเมื่อแกทำให้อาหารของฉันตกใจกลัวจนหนีไป ถ้าเช่นนั้นฉันก็จะเอาแกมาใส่ท้องแทน

ภายใต้การบัญชาการของมันเดย์ พี่น้องฉลามกบทั้งเจ็ดตัวก็ได้ล้อมปลาทูน่าครีบน้ำเงินตัวน้อยไว้และจ้องมองไปที่มันด้วยเจตนาที่ร้าย เตรียมปรึกษาหารือกันว่าจะแบ่งเจ้าปลาตัวน้อยอันแสนจะโอชะนี้อย่างไร

แต่เจ้าปลาทูน่าครีบน้ำเงินตัวน้อยกลับไม่เกรงกลัว มันจ้องมองไปที่เหล่าพี่น้องฉลามกบ มันแหวกว่ายผุดๆ โผล่ๆ ขึ้นลงไปมาซ้ายขวา ราวกับไม่รู้ความร้ายกาจของเหล่าพี่น้องฉลามกบ

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เหล่าพี่น้องฉลามกบโกรธแค้นมาก นี่คือการเหยียดหยามกันอย่างโจ่งแจ้งเลยนะ งั้นก็จำเป็นต้อง…

ทันใดนั้นกระแสน้ำทะเลก็ได้หมุนขึ้นหมุนลง กลุ่มเงาร่างสีดำที่น่ากลัวก็ได้ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของปลาทูน่าครีบน้ำเงินตัวน้อยซึ่งอยู่ไม่ไกลจากน่านน้ำทะเล

เหล่าพี่น้องฉลามกบกะพริบตาปริบๆ พวกมันยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จึงจ้องมองไปที่น่านน้ำที่อยู่ด้านหน้าอย่างโง่เขลา

ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร พวกมันมองเห็นเพียงแค่ปลาขนาดใหญ่ที่น่ากลัวซึ่งมีขากรรไกรบนเป็นหอกยาวคล้ายลูกศรปรากฏขึ้นมาก่อน รูปร่างของมันมีขนาดความยาวประมาณสี่เมตรกว่า มีแววตาที่เย็นชา มีครีบที่แข็งแรง เนื้อที่อยู่บนตัวของมันได้ดันหนังกำพร้าให้นูนขึ้นมา ซึ่งดูแล้วเต็มไปด้วยหน้าตาท่าทางที่ดุร้าย

หลังจากที่ปลาตัวใหญ่ตัวนี้ได้ปรากฏตัวขึ้น ก็ยังมีปลาทูน่าครีบน้ำเงินขนาดใหญ่หลายสิบตัวซึ่งมีความยาวประมาณสองถึงสามเมตรและมีท่าทางดุดันได้ปรากฏตัวขึ้นมาเช่นกัน ต่อจากนั้นก็มีปลาทูน่าปรากฏตัวออกมามากยิ่งขึ้น จากมากกว่าหนึ่งร้อยกว่าตัว เพิ่มขึ้นเป็นสองร้อยกว่าตัวและมากขึ้นไปจนถึงห้าร้อยกว่าตัว

เหล่าพี่น้องฉลามกบหวาดกลัวจนปัสสาวะแทบราด นี่พวกเขากำลังจะทำอะไรกันเนี่ย มนุษย์ต่างดาวกำลังจะบุกโจมตีโลกเหรอ? พี่น้องทั้งหลายรีบหนีไปเร็ว ฟาร์มปลากำลังไม่ปลอดภัย กลับไปหลบอยู่ที่บริเวณแนวปะการังก่อนแล้วค่อยว่ากัน น่าจะดีกว่านะ!

ในตอนแรกที่ออกจากกลอสเตอร์ ขนาดของกองกำลังทหารธงฟ้าได้ใหญ่ขึ้นมาบ้างเล็กน้อยแล้ว

ระหว่างที่เดินทางกลับ เรือยอชต์ได้ขับเคลื่อนไปอย่างช้าๆ ฉินสือโอวไม่มีธุระเร่งด่วนอะไรต้องให้จัดการ จึงลอยล่องอยู่ในทะเลไปอย่างเนิบๆ

จากท่าเรือกลอสเตอร์ไปถึงนิวฟันด์แลนด์ เรือยอชต์ใช้เวลาเดินทางทั้งหมดสี่วันสี่คืน ในช่วงเวลานี้เขาได้รับปลาทูน่าครีบน้ำเงินทั้งขนาดใหญ่และเล็กมากกว่าหกสิบตัวจากเหล่านักตกปลาแห่งหาดน้ำตื้นจอร์จ แม้แต่ลูกปลายังมีขนาดถึงสองเมตรครึ่ง

ด้วยเหตุนี้ ปลาที่เขานำกลับมาจึงมีมากกว่าห้าร้อยตัว เพราะว่าเรือยอชต์ได้ขับเคลื่อนไปอย่างช้าๆ ปลาเหล่านี้จึงติดตามมายังฟาร์มปลาต้าฉินได้ทัน

เมื่อเข้ามาในเขตน่านน้ำของฟาร์มปลา ฉินสือโอวได้ร้องตะโกนให้พวกมันไปล่าหาอาหารได้ตามอิสระ เพื่อที่จะเร่งการเดินทางในช่วงเวลาสี่วันที่ผ่านมา ปลาขนาดใหญ่เหล่านี้จึงหิวเป็นอย่างมาก

ในฟาร์มปลายังคงมีปลาซาบะ ปลาแฮร์ริ่ง ปลาแซลมอนและปลาค็อดมากเพียงพอ เหล่าปลาทูน่าครีบน้ำเงินจึงดีใจเป็นอย่างมาก จึงเริ่มพากันเข้าไปกินอาหาร

หลังจากที่กินอาหารแล้ว พวกมันก็ได้ฮึกเหิมมากยิ่งขึ้น เพราะว่ารสชาติของปลาทะเลในฟาร์มปลาต้าฉินนั้นดีกว่าปลาในน่านน้ำอื่นมาก เนื้อปลาสามารถให้พลังงานที่มากขึ้น เมื่อมีสภาพแวดล้อมล่าอาหารที่ดีเลิศเช่นนี้ พวกมันจึงรีบอยู่ที่นี่ทันที

การมาเยือนของปลาทูน่าจำนวนมากนี้ถือว่าเป็นการทำให้ปลาค็อดในฟาร์มปลาต้าฉินนั้นโชคร้าย เดิมทีพวกมันคือนักล่าอันดับต้นๆ ของฟาร์มปลา พวกปลาแฮร์ริ่ง ปลาแซลมอนขนาดใหญ่ กุ้งขั้วโลกเหนือและปลาซาบะต่างก็เป็นอาหารของพวกมัน

แต่ปลาทูน่าครีบน้ำเงินนั้นค่อนข้างรุนแรงและรวดเร็ว ส่วนใหญ่จะเป็นปลาขนาดใหญ่ที่มีความยาวประมาณหนึ่งถึงสองเมตร และเนื้อปลาค็อดส่วนใหญ่จะมีรสชาติที่อร่อยที่สุด พวกมันต่างชอบที่จะล่าปลาค็อดมาเป็นอาหาร

ด้วยเหตุนี้ ปลาค็อดที่โชคร้ายจึงร่วงลงมาจากยอดพีระมิดของห่วงโซ่อาหาร กลายเป็นเหยื่ออันดับหนึ่งของปลาทูน่า

ปัจจุบันน่านน้ำทางตอนใต้ของเกาะแฟร์เวลแทบจะเป็นอาณาเขตของฉินสือโอวทั้งหมด เพราะเขาได้กว้านซื้อฟาร์มปลาเหล่านี้ไว้หมดและเอาจิตสำนึกแห่งโพไซดอนเข้าไปส่งเสริมอย่างโดยเร็ว ราวกับจักรพรรดิกำลังตรวจตราบนพื้นพิภพ เขาได้สำรวจน่านน้ำบริเวณฟาร์มปลาทั้งหมดหนึ่งรอบ เพื่อดูสถานการณ์ของฟาร์มปลาในตอนนี้

ในครึ่งเดือนกว่า ฟาร์มปลาไม่ได้ปรากฏปัญหาใดๆ แม้แต่นิดเดียว ทั้งหมดอยู่ในการควบคุมของเขา

ต้นอ่อนสาหร่ายทะเลเริ่มที่จะเจริญเติบโตขึ้นแล้ว ต้นที่เจริญเติบโตอย่างรวดเร็วจะมีความยาวประมาณยี่สิบกว่าเซนติเมตร มีลักษณะอ่อนช้อยสีเขียวเข้ม ใบที่เล็กมากๆ ได้แผ่ขยายออกมา และดูดรับแสงแดดที่ส่องเข้าไปในน้ำทะเลอย่างกระหาย

              ………………………………………………………