สิ่งที่พ่อของจับบาร์ทิ้งไว้ให้เขาไม่ได้มีเพียงฟาร์มปลาแห่งนี้แค่อย่างเดียว แต่ยังมีบาร์เหล้าอีกร้านหนึ่งในโทรอนโต ความฝันที่จะเป็นดีเจของเขาก็ยังคงติดอยู่กับที่นั่น และเหตุผลที่เขาต้องการขายฟาร์มปลาดารานั้นก็ไม่ใช่เพียงเพราะว่าเขาไม่อยากบริหารจัดการฟาร์มปลา แต่ยังเป็นเพราะว่าเขาต้องการเงินเพื่อไปจ่ายภาษียืนยันมรดกด้วย

แบบนี้ฉินสือโอวก็เข้าใจได้

ตามธรรมเนียมแล้วแคนาดาไม่ได้มีสิ่งที่เรียกว่าภาษีมรดก แต่หากจะรับมรดกจากบรรพบุรุษก็ต้องทำการจ่ายภาษี ซึ่งภาษีที่ต้องจ่ายในที่นี้ก็คือภาษียืนยันมรดก ฉินสือโอวรู้จักภาษีประเภทนี้ค่อนข้างดีเลยล่ะ ตอนที่เขาเพิ่งมาถึงเกาะแฟร์เวลเขาก็มีภาษีประเภทนี้ติดอยู่กับตัวแล้ว

ตอนนี้จับบาร์ก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเขา ที่ก็เคยมีภาระก้อนนี้เหมือนกัน

แล้วอะไรคือภาษียืนยันมรดกน่ะเหรอ? กล่าวคือหากทายาทตามที่ได้ระบุไว้ในพินัยกรรมจะรับมรดกตามที่ได้ระบุไว้ ก็จะต้องให้ศาลชาติทำการพิสูจน์ยืนยันทรัพย์สินทั้งหมดตามที่ระบุไว้ในพินัยกรรมก่อน โดยเฉพาะอสังหาริมทรัพย์อย่างบ้าน รถยนต์ ฟาร์มปลา ฟาร์มเลี้ยงสัตว์ ฟาร์มเกษตร การพิสูจน์ทรัพย์สินเหล่านี้จะต้องถูกเก็บค่าใช้จ่ายในการดำเนินการ

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่การบังคับ ทายาทผู้รับมรดกจะไม่ไปที่ศาลเพื่อทำการพิสูจน์ยืนยันทรัพย์สินก็ได้ แต่หากเป็นเช่นนี้ผู้รับมรดกก็จะไม่สามารถสืบทอดทรัพย์สินตามพินัยกรรมได้ เนื่องจากรัฐจะถือว่าทรัพย์สินเหล่านั้นไม่ถูกต้องตามกฎหมาย และอาจกล่าวได้ว่าอาจจะมีกลุ่มผู้กระทำผิดกฎหมายเจตนาใช้วิธีนี้ในการฟอกเงินก็ได้

แคนาดาก็เหมือนกันกับอเมริกา ที่เชื่อว่าทรัพย์สินส่วนบุคคลเป็นสิ่งที่ไม่อาจละเมิดได้ ทว่าทรัพย์สินส่วนบุคคลถือเป็นสินทรัพย์ส่วนตัว ไม่ใช่ของบุคคลในครอบครัว ตัวอย่างเปรียบเทียบที่มีให้เห็นก็คือ กรณีของโคบี ไบรอันท์นักบาสชื่อดังชาวอเมริกันที่เคยฟ้องพ่อแม่ที่แอบนำเหรียญรางวัลของเขาไปจำหน่ายเพื่อให้เป็นทรัพย์สินส่วนตัว หลังจากนั้นศาลก็ได้ตัดสินให้เขาชนะคดีนี้ เนื่องจากทรัพย์สินเหล่านั้นเป็นของโคบี

ตราบใดที่ยังไม่ได้ผ่านการรับรองจากศาล ฟาร์มปลาแห่งนี้จะยังไม่ใช่ของจับบาร์ แต่เป็นทรัพย์สินของพ่อเขา ตอนนี้พ่อของเขาเสียชีวิตแล้ว ถ้าเขาต้องการที่จะสืบทอดฟาร์มปลากับบาร์เหล้า เขาก็ต้องจ่ายเงินให้กับรัฐก่อน

พ่อของจับบาร์ป่วยเป็นโรคเส้นเลือดในสมองตีบอย่างรุนแรงตั้งแต่ประมาณแปดปีก่อนเขาก็ไม่สามารถดูแลฟาร์มปลาได้แล้ว ในตอนนั้นเพื่อที่จะรับการรักษา ครอบครัวของพวกเขาจึงย้ายไปอยู่ที่โทรอนโต และในตอนนั้นกิจการประมงของแคนาดาก็อยู่ในช่วงช่วงปลายของยุครุ่งเรือง ครอบครัวของเขาร่ำรวยไม่น้อย ดังนั้นนอกจากจะรักษาอาการเจ็บป่วย พ่อของเขายังได้ลงทุนกับบาร์เหล้าขนาดใหญ่อีกด้วย

แต่ปรากฏว่าการรักษาโรคทำให้พวกเขาเสียเงินไปเป็นจำนวนมาก หลังจากนั้นสถานการณ์โดยรวมของอุตสาหกรรมประมงก็เริ่มทรุดลงไปเรื่อยๆ เพื่อความฝันที่จะเป็นดีเจ จับบาร์จึงพยายามทำมันอยู่หลายครั้งหลายครา พยายามทำอยู่หลายครั้งครอบครัวเขาก็เหลือเงินอยู่ไม่เท่าไรแล้ว หลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิตและจัดงานศพเพื่อเป็นเกียรติให้พ่อของเขาเสร็จ เขาก็ไม่เหลือเงินแม้แต่จะจ่ายภาษียืนยันมรดก

ที่แคนาดา ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ยังมีอีกวิธีหนึ่งที่จะช่วยให้สามารถชำระภาษียืนยันมรดกได้ นั่นก็คือการกู้เงินมาจ่าย แล้วค่อยนำเงินไปคืนนั่นเอง ธนาคารยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะปล่อยเงินกู้ให้กับบรรดาลูกหลานทายาทเศรษฐี

แต่จับบาร์คิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำอย่างนั้น เขาแค่อยากรีบขายฟาร์มปลาให้ได้เร็วๆ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องทำเรื่องผ่านธนาคาร ไม่อย่างนั้นอาจจะต้องเสียเวลากับการทำเรื่องคืนเงินธนาคารอีก

หลังจากทราบเรื่องทั้งหมดอย่างแน่ชัด ฉินสือโอวก็วางใจได้แล้ว หลังจากนั้นเออร์บักก็จะรีบตามมา เขาร่างสัญญาขั้นต้นเสร็จตั้งแต่ยังอยู่บนเครื่องบินแล้ว ฉินสือโอวจ่ายเงินให้จับบาร์ก่อนหนึ่งล้านดอลลาร์ เพื่อให้เขาไปชำระภาษียืนยันมรดก แล้วค่อยมาทำการตกลงซื้อขายฟาร์มปลาให้เสร็จ

สถานการณ์ของจับบาร์ในตอนนี้น่าสงสารกว่าฉินสือโอวในตอนนั้นมาก มาตรฐานอัตราการเก็บภาษีของรัฐนิวฟันด์แลนด์ถูกกำหนดไว้ว่า จะเก็บภาษีก็ต่อเมื่อมรดกมูลค่ามากกว่า สองหมื่นห้าพันดอลลาร์ขึ้นไป โดยจะเก็บภาษีล้านละหนึ่งหมื่นสี่พันดอลลาร์ เป็นรัฐที่มีอัตราการเก็บภาษีต่ำที่สุดจากทุกรัฐในแคนาดา รัฐโนวาสโกเชียก็เก็บภาษีจากมรดกที่มีมูลค่าสองหมื่นห้าพันดอลลาร์ขึ้นไปเช่นกัน แต่จะต้องจ่ายภาษีในอัตรา หนึ่งหมื่นห้าพันดอลลาร์ต่อหนึ่งล้านดอลลาร์!

ตามการประเมินของธนาคารแห่งประเทศแคนาดามูลค่าของฟาร์มปลาดาราจะอยู่ที่ 21.5 ล้านดอลลาร์แคนาดา จับบาร์ต้องจ่ายภาษีให้แคนาดากว่า 320,000 ดอลลาร์ นอกจากนี้ยังมีบาร์เหล้าขนาดใหญ่ในโตรอนโตอีกหนึ่งแห่ง เมื่อรวมกันแล้วภาษีที่เขาต้องจ่ายจึงมีมูลค่ามากกว่า 500,000 ดอลลาร์แคนาดา

ธุระหลังจากนี้ เหลือแค่ให้ฉินสือโอวโอนเงินจำนวนที่เหลืออยู่ก็เป็นอันเสร็จสิ้นแล้ว เรื่องการเซ็นสัญญาเออร์บักจะเป็นคนจัดการเอง ส่วนฟาร์มปลาแห่งนี้ก็สามารถหยุดการดำเนินงานไว้ได้ชั่วคราว จะยังไม่เข้าไปดูแลมันก็ได้

จับบาร์ได้ไปจัดการชำระภาษียืนยันมรดกเรียบร้อยแล้ว ฉินสือโอวจึงพาเออร์บักกับชาร์คและคนอื่นๆ ที่ติดตามเขาไปที่ฟาร์มปลาแห่งใหม่

หลังจากเข้ามาในฟาร์มปลาแล้วเรื่องหลักๆ ที่ชาร์คและชาวประมงกำลังพูดคุยกันก็คือ ฟาร์มปลาแห่งนี้มีขนาดเล็กกว่าฟาร์มปลาต้าฉินอยู่มาก เส้นฝั่งทะเลก็มีระยะทางแค่สองกิโลเมตรนิดๆ แค่แป๊บเดียวก็เดินได้ครบรอบแล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้ฉินสือโอวรู้สึกพึงพอใจก็คือ หาดทรายของฟาร์มปลาแห่งนี้ที่เป็นสีเหลืองทองคล้ายกับหาดทรายของฟาร์มปลาต้าฉิน ทรายบนชายหาดเป็นเม็ดละเอียด บริเวณชายฝั่งก็ดูเหมือนป่าชายเลนหลายๆ ผืน

มองเห็นต้นไม้พวกนี้ ชาร์คก็เอ่ยปากชมว่า “เจ้าของฟาร์มปลาคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญเลยล่ะ ควรปลูกต้นไม้พวกนี้ไว้ในฟาร์มปลา จะช่วยปกป้องดินทรายได้ดีมาก ใบไม้ที่ร่วงลงมาก็จะกลายไปเป็นอาหารของแพลงก์ตอนได้อีก”

สำหรับฟาร์มปลาแห่งนี้ พวกชาวประมงติมันแค่ว่ามีเนื้อที่เล็กไปเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็ถือว่าไม่เลวเลย แต่การที่มีเนื้อที่ขนาดเล็กก็มีข้อดีเช่นกัน แบบนี้ก็จะสามารถใช้วิธีล้อมอวนในการเพาะพันธุ์ปลาได้ซึ่งจะสามารถลดการสูญเสียในขั้นตอนเพาะพันธุ์ได้อย่างเต็มที่

เรื่องการสูญเสียฉินสือโอวไม่ค่อยใส่ใจเท่าไรนัก เพราะเขามีจิตสำนึกแห่งโพไซดอน ขอแค่ฟาร์มปลาที่อยู่รอบๆ ไม่มาทำให้เกิดความเสียหายก็พอ

เช้าวันถัดมา เขาก็มาพาเออร์บักไปที่ห้องกิจกรรมบันเทิงของฟาร์มปลา แบล็คไนฟ์บอกว่าห้องกิจกรรมบันเทิงห้องนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของยุคเจ็ดศูนย์ ซึ่งนั่นเป็นสมัยที่เออร์บักยังหนุ่มยังแน่นอยู่ เขาเชื่อว่าคุณปู่จะต้องสนใจห้องนี้แน่ๆ

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ พอได้เข้ามาเห็นสไตล์การตกแต่งและการจัดวางภายในห้อง ใบหน้าของเออร์บักที่มักจะดูนิ่งขรึมอยู่ตลอดเวลาก็เผยสีหน้าตกตะลึงแบบที่ฉินสือโอวไม่เคยเห็นมาก่อนออกมาทันที

“พระเจ้า!” เออร์บักหลุดคำอุทานออกมา

ครั้งที่แล้วฉินสือโอวแค่ดูอย่างผ่านๆ เหตุผลหลักๆ แล้วก็เป็นเพราะว่าพอเข้ามาในห้องนี้จับบาร์ก็เริ่มรำพึงรำพันเพราะความเศร้า เขาเลยต้องเป็นคนคอยปลอบเจ้าหมอนั่น มาคราวนี้ถึงได้เดินดูห้องกิจกรรมบันเทิงอย่างละเอียด

ตรงประตูทางเข้าห้องกิจกรรมบันเทิงมีโต๊ะบิลเลียดตัวเก่าอยู่หนึ่งตัว แผ่นปูโต๊ะผุพังไปแล้ว ลูกบิลเลียดจำนวนสิบกว่าลูกวางกระจัดกระจายอยู่ตามมุมต่างๆ บนโต๊ะ เขาเดินเข้าไปข้างหน้าเพื่อดูโต๊ะ พบว่าน่าจะเป็นโต๊ะที่ทำมาจากไม้สน ขอบโต๊ะถูกเคลือบด้วยยางโดยรอบ

ผนังห้องเป็นส่วนที่ได้รับการตกแต่งมากที่สุด ทั้งแขวนยางรถ ทั้งหางเสือที่ถูกถอดออกมา นอกจากนี้ยังติดโปสเตอร์สีซีดๆ บางส่วนไว้อีกด้วย

สิ่งที่สะดุดตาที่สุดในโปสเตอร์คือเอลวิสกับวงโรลลิงสโตนส์ และยังมีภาพถ่ายที่ดูหล่อเหลาของอัลปาชิโนใบใหญ่ ณ ตอนนั้นก๊อดฟาเธอร์ยังเป็นหนุ่มน้อย เขานั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับไขว้ขาทั้งสองข้าง ด้วยท่าทางที่ดูกบฏและดื้อรั้น แต่ทำไมฉินสือโอวถึงรู้สึกว่าเขามีท่าทางคล้ายกับโจว เหวินฟะในหนังเรื่องคนตัดคนก็ไม่รู้

เมื่อเปิดลิ้นชักออก ก็เห็นว่าข้างในลิ้นชักมีของแปลกๆ อยู่ไม่น้อย เขาเจออัลบั้มรูปเล่มหนึ่ง หลังจากเปิดออกดูก็ได้เห็นรูปภาพของผู้คนส่วนหนึ่งที่แต่งตัวแบบชาวประมง ซึ่งก็น่าจะเป็นบรรพบุรุษของจับบาร์ ในภาพถ่ายผู้คนเหล่านั้นพากันสวมใส่ชุดยีน กลางเกงยีนที่พวกเขาสวมใส่คือกางเกงยีนขากระดิ่งที่ปัจจุบันนี้ไม่ค่อยมีให้เห็นแล้ว ต่อจากนั้นก็มีภาพถ่ายอีกส่วนหนึ่งที่มีผู้หญิงสวมรองเท้าส้นตึกอยู่ในภาพ

บาร์เหล้าเล็กๆ ในห้องไม่มีเหล้าหลงเหลืออยู่แล้ว ข้างใต้เคาน์เตอร์บาร์มีเครื่องบันทึกเทปขนาดใหญ่กับกล่องใส่เทปหนึ่งกล่อง เออร์บักลองเปิดมันดู หลังจากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เฮ้ย นี่มันของดีนี่หว่า”

ฉินสือโอวไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับวงการดนตรีของแคนาดาในยุคเจ็ดศูนย์มากนัก เขาเลยไม่รู้ว่าของดีที่ว่ามันดียังไง

อันที่จริงแล้วเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับประเทศแคนาดาในยุคเจ็ดศูนย์เลยด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รู้สึกว่าห้องกิจกรรมบันเทิงห้องนี้มีอะไรที่น่าสนใจ ทว่าเออร์บักกลับดูกระตือรือร้นมากๆ จนถึงกับบอกว่าเขาขออยู่ในห้องนี้ต่ออีกสักพัก

ชายชราไม่ได้แค่ขออยู่ในห้องนั้นต่อเพียงอย่างเดียว แต่หลังจากนั้นเขายังไล่ให้ฉินสือโอวไปซื้ออุปกรณ์ทำความสะอาดมาจากในเมือง เพราะเขาจะทำความสะอาดห้องนี้อีกต่างหาก

………………………