ตอนที่อารอนพูดคำพวกนี้ ยังคงมีความรู้สึกกลัวอยู่บ้าง เพราะว่าในบรรดาเจ้าของฟาร์มปลา เขาเป็นพวกนอกคอก คนอื่นทำฟาร์มปลาก็เพื่อหาเงิน แต่เขากลับทำเพื่อจ่ายเงิน…

ดังนั้น เขากังวลมากว่าฉินสือโอวจะรู้สึกว่าถูกหลอก แล้วจะไม่ช่วยเขา

เขาต้องขอบคุณพระเจ้าแล้ว ฉินสือโอวก็เป็นนักอนุรักษ์สิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรเหมือนกัน ความคิดที่อยากจะปกป้องวอลลัส แมวน้ำ กับปลาวาฬก็คงไม่ต่างจากอารอนสักเท่าไร แต่ว่าถ้าเทียบกับอารอนแล้ว เขารู้สึกผิดในใจเล็กน้อย เขาเป็นถึงคนที่มีหัวใจโพไซดอนนะ แต่การอนุรักษ์สิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรของเขากลับสู้อารอนไม่ได้เลย

เมื่อคิดแบบนี้แล้ว ฉินสือโอวก็ตบบ่าของอารอน พูดว่า “วางใจได้ เพื่อน เจ้าพวกนี้ไม่มีทางมาทำร้ายวอลลัสในฟาร์มปลาคุณได้แม้แต่ตัวเดียว ผมสนิทกับตำรวจน้ำเป็นอย่างมาก แค่โทรศัพท์ไปสายเดียว เจ้าคนที่กล้าบุกมาในฟาร์มปลาของคุณพวกนี้น่ะ ต้องพากันออกไปหมดอย่างแน่นอน! ”

อารอนหัวเราะเหอๆ อย่างดีใจ ลูบจมูกแล้วมองดูเขาอย่างเกรงใจ การที่ได้ยินเขาพูดคำนี้กลับไม่มีทีท่าดีใจเผยออกมา

ฉินสือโอวถามอย่างสงสัยว่า “ทำไมครับ คุณไม่เชื่อคำพูดผมเหรอครับ? ”

อารอนยิ้มแห้งๆ พูดว่า “ไม่ใช่ครับ ผู้อำนวยการ ผมแค่รู้สึกว่า ตำรวจน้ำอาจจะไม่ยุ่งเรื่องนี้นะครับ ”

ฉินสือโอวพูดว่า “ทำไมถึงไม่ยุ่งล่ะ? คุณหนีภาษีเลี่ยงภาษีหรือว่าอย่างไร? <รัฐธรรมนูญ> ก็บอกไว้แล้วนี่ว่า พื้นที่ส่วนตัวไม่สามารถบุกรุกได้น่ะ…”

“ไม่ใช่ครับ ผู้อำนวยการ ที่ตำรวจน้ำไม่มาจัดการเรื่องนี้ เพราะว่าเกาะด้านนอกพวกนี้ไม่ใช่ของผมครับ ” อารอนพูดเสียงอ่อน

ฉินสือโอวกะพริบตาปริบๆ ในใจรู้สึกว่าเรื่องไม่สู้ดีนัก พูดว่า “ชิท คุณพูดอะไรนะ? หมู่เกาะด้านนอกไม่ใช่ของคุณเหรอ? เป็นไปได้อย่างไรกัน? ฟาร์มปลาของคุณมีพื้นที่แนวตั้งยาวเท่าไร? ”

อย่างไม่ต้องสงสัย การรังวัดฟาร์มปลาเป็นการวัดแบบแบ่งแยกระดับ มีทั้งรังวัดความยาวของแนวชายฝั่ง ความกว้างแนวตั้งและความลึก ปกติแล้วทั้งความลึกกับความกว้างแนวตั้งจะไม่นำมาวัด จะวัดแต่แค่ความยาวของแนวชายฝั่งเท่านั้น

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับนโยบายของกรมการประมงแคนาดาโดยตรง ราคากลางของฟาร์มปลาส่วนบุคคล จะอ้างอิงจากทรัพยากรฟาร์มปลา ตำแหน่งที่ตั้ง ความยาวของแนวชายฝั่งเป็นหลักในการคำนวณ ส่วนเรื่องความลึกและความกว้างของแนวตั้งนั้นไม่มีคนใส่ใจเลย โดยทั่วไปแล้ว ความกว้างแนวตั้งจะวัดยาวออกไปจนถึงทะเลหลวง ฟาร์มปลาของฉินสือโอวก็เป็นแบบนี้

แต่ว่า ฟาร์มปลาของอารอนไม่ใช่อย่างนี้ เขาพูดว่า “ความลึกแนวตั้งของฟาร์มปลาของผมมีแค่ประมาณห้ากิโลเมตรเท่านั้นครับ ”

ฉินสือโอวได้ยินคำนี้แล้วก็อึ้งไปเลย เป็นครั้งแรกที่เขาเจอกับสถานการณ์แบบนี้ จึงจ้องไปที่อารอนอย่างตกตะลึง ถามว่า “นายล้อฉันเล่นใช่หรือเปล่า? ”

อารอนพูดด้วยสีหน้าเศร้าโศกว่า “ฟังผมอธิบายก่อนครับ คุณผู้อำนวยการ น่านน้ำในเขตแลบราดอร์ไม่เหมือนกับของเขตนิวฟันด์แลนด์ เพราะว่าที่นี่หมู่เกาะเยอะแต่ละหมู่เกาะก็ล้วนเป็นทรัพยากรที่มีค่าทั้งนั้น ดังนั้น ความกว้างแนวตั้งของมันจึงมีค่ามาก ผมไม่มีกำลังพอจะซื้อความกว้างแนวตั้งที่สองร้อยกว่ากิโลเมตรเหมือนพวกคุณหรอกครับ ”

ฉินสือโอวกลอกตาไปทีหนึ่ง แต่ว่าเขาเข้าใจความหมายของอารอน

อย่างไรถึงจะเรียกว่าเป็นฟาร์มปลาได้? แค่มีน่านน้ำแห่งหนึ่ง ในทะเลมีปลา ก็ถือว่าเป็นฟาร์มปลาได้แล้ว แต่ว่านั่นไม่ถือว่าเป็นฟาร์มปลาส่วนบุคคลได้ เพราะอะไร? เพราะว่ามีแค่น่านน้ำผืนหนึ่งเท่านั้น ไม่มีท่าเรือ ไม่มีสถานที่ให้พักอาศัยได้ เจ้าของฟาร์มปลาจะพักที่ไหนล่ะ?

ฟาร์มปลาส่วนบุคคลโดยมากจะเชื่อมต่อกับผืนดินอยู่ ซื้อฟาร์มปลาแถมผืนดินให้ผืนหนึ่ง ก็เหมือนการไปซื้อข้าวสารในห้างสรรพสินค้าแล้วแถมกระดาษชำระให้นั่นแหละ นิวฟันด์แลนด์หมู่เกาะน้อย ดังนั้นน่านน้ำหนึ่งผืนก็คือฟาร์มปลาหนึ่งแห่ง

น่านน้ำแลบราดอร์ไม่เหมือนกัน ที่นี่มีหมู่เกาะมากมายที่โผล่อยู่ด้านนอก แม้ว่าเกาะพวกนี้ไม่เหมาะที่จะให้เจ้าของฟาร์มปลามาอาศัย แถมในจำนวนส่วนใหญ่ยังไม่สามารถสร้างท่าเรือได้อีก แต่พวกมันก็ยังมีความเป็นไปได้ที่จะกลายเป็นฟาร์มปลา

อย่างเช่น มีบางคนที่ซื้อฟาร์มปลาไว้พักร้อน พวกเขาก็จะควักเงินซื้อเกาะพวกนี้ด้วย จากนั้นค่อยล้อมบริเวณน่านน้ำไว้ผืนหนึ่ง แล้วทำการสร้างท่าเรือไว้ที่นั่นก็พอแล้ว เท่านี้ก็เป็นฟาร์มปลาแล้วเหมือนกัน

รัฐบาลได้คำนึงถึงส่วนนี้ด้วย เพราะฟาร์มปลาที่นี่มีน้อยมากที่เป็นแบบฟาร์มปลาต้าฉิน ซื้อฟาร์มปลามาแห่งหนึ่ง จากนั้นก็ให้เราไปขยายอาณาเขตบนทะเลเอาเอง ขยายได้ไกลเท่าไรก็ได้

ฉินสือโอวมองดูเรือที่กำลังประจันหน้ากันอยู่บนทะเลแล้ว ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมตำรวจน้ำถึงไม่ยุ่งด้วย เพราะหมู่เกาะด้านนอกเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในอาณาเขตของอารอน เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะไปวุ่นวายกับการล่าแมวน้ำของคนอื่น

เทศกาลล่าแมวน้ำของแคนาดาเป็นเทศกาลที่โรคจิตมากอันหนึ่ง ในวันนี้ ขอแค่จ่ายเงินซื้อใบอนุญาตออกล่ามาได้ใบหนึ่งก็สามารถออกไปฆ่าแมวน้ำได้เหมือนออกไปจับปลาแล้ว ยิ่งไปกว่านี้ ขอแค่แมวน้ำที่ว่าเป็นสัตว์ธรรมชาติไม่มีเจ้าของ ก็สามารถฆ่าได้หมดเลย

ฉินสือโอวคิดถึงจุดนี้ ก็เริ่มเป็นห่วงเจ้าพวกซื่อบื้อตัวกลมที่บ้านขึ้นมา จึงโทรศัพท์ไปบอกวินนี่ “ที่รัก เฝ้าระวังสถานการณ์บนท้องทะเลหน่อยนะ หากว่ามีเรือเข้ามาในฟาร์มปลา ก็ให้ชาร์คและพวกไปเรียกคนจากในเมือง แล้วใช้ปืนจัดการให้เข็ดหลาบเลย! ”

วินนี่ที่เป็นห่วงพวกเขาอยู่แล้ว พอได้ฟังคำนี้แล้วก็ยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ ถามว่า “มีอะไรคะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า? ”

ฉินสือโอวอธิบายถึงสถานการณ์ของเทศกาลการล่าแมวน้ำ เป็นห่วงว่าจะมีคนใช้การล่าแมวน้ำเป็นข้ออ้างเพื่อเข้าไปในฟาร์มปลา เขาลืมเรื่องนี้ไปเลย เพราะว่าฟาร์มปลาไม่ได้เจอกับเรือขโมยปลามานานมากแล้ว เขาพาเหล่ามือดีออกมาหมดเลยแบบนี้ ถ้ามีคนเข้าไปจะมีอันตรายได้

เมื่อได้ฟังคำอธิบาย วินนี่สบายใจลง พูดว่า “เรื่องนี้คุณไว้ใจได้ ขอแค่พวกคุณไม่เป็นอะไร ที่บ้านก็ไม่เป็นอะไรแน่นอน! ทางฉัน ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเข้ามาในถิ่นของเราได้แน่! ”

ขอแค่เรื่องไม่ได้เกี่ยวกับฉินสือโอว ความเป็นมืออาชีพและวีธีการที่เหี้ยมโหดของวินนี่ก็จะสามารถแสดงออกมาได้เต็มที่

พอหมดพะวงกับเรื่องข้างหลังแล้ว ฉินสือโอวก็เริ่มคิดหาวิธีจัดการเรื่องทางฝั่งอารอนต่อ

แม้ว่าหมู่เกาะที่เหล่าแมวน้ำอาศัยอยู่จะไม่เกี่ยวกับอารอน แต่ในเมื่อเขามาถึงแล้ว ก็จะไม่ยอมให้มีคนมาทำร้ายแมวน้ำพวกนี้ต่อหน้าเขาได้

คิดอยู่สักพัก ฉินสือโอวก็ตบบ่าอารอนแล้วพูดว่า “คุณสามารถหาใบอนุญาตล่าแมวน้ำมาได้หรือเปล่า? ”

เมื่อได้ยินคำนี้แล้ว หัวลูกชิ้นก็แทบจะร้องไห้ออกมา พูดว่า “ผู้อำนวยการครับ คุณคงไม่คิดที่จะฆ่าแมวน้ำใช่ไหมครับ? พวกมันเชื่องมากนะครับ พวกมันเป็นเด็กดี…”

“ฟัค หุบปาก! ไปหาวิธีหามาให้ได้หลายๆ ใบ เรื่องอื่นให้เป็นหน้าที่ผมเอง แน่นอนว่าผมไม่ฆ่าแมวน้ำหรอก ผมเป็นเจ้าของฟาร์มปลา ไม่ใช่คนฆ่าสัตว์! ”

เมื่อได้ยินคำนี้แล้ว อารอนก็พยักหน้าอย่างสบายใจ พูดว่า “งั้นให้เป็นหน้าที่ผมเองครับ การซื้อใบอนุญาตล่าแมวน้ำเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ”

ช่วงเย็น เรือล่าแมวน้ำที่ถูกเรือหาปลามาขวางทางเริ่มทนไม่ไหวขึ้นมาแล้ว จึงทำการชนเรือที่ขวางอยู่ด้านหน้าอย่างจังเพื่ออยากจะเข้าไปใกล้เกาะเกาะหนึ่งมากขึ้น

ฉินสือโอวนั่งเฮลิคอปเตอร์ตามมา เขาได้ทำการแขวนซับวูฟเฟอร์กำหนดทิศทาง กับลำโพงขนาดใหญ่ยักษ์ไว้ด้านนอกเครื่องบิน เครื่องเฮลิคอปเตอร์ได้บินโฉบอยู่บนเรือหาปลา  แล้วก็มีเสียงดังกระหึ่มดังออกมาว่า “เรือล่าแมวน้ำโปรดฟังให้ดี เรือล่าแมวน้ำโปรดฟังให้ดี แมวน้ำของที่นี่เป็นทรัพยากรของพวกเรา ขอให้พวกคุณออกไปซะ! ขอให้พวกคุณออกไปซะ! ”

นี่เป็นความคิดของเขา แม้ว่าเกาะพวกนี้จะไม่ได้เป็นของพวกเขา งั้นก็ใช้กฎของการล่าแมวน้ำ ใครเจอทรัพยากรก่อนก็เป็นของคนนั้น!

มหาสมุทรกว้างใหญ่ ระหว่างชาวประมงจะมีกฎที่ปฏิบัติต่อๆ กันเป็นธรรมเนียมอยู่ นั่นก็คือตอนที่ล่าปลากัน ใครมาถึงน่านน้ำนี้ก่อน น่านน้ำนี้ก็จะเป็นที่ของคนคนนั้น ใครมาเจอฝูงปลาก่อน งั้นฝูงปลานี้ก็จะเป็นของคนนั้น

หลักการเดียวกัน การล่าแมวน้ำก็ใช้กฎนี้เช่นกัน

………………………