ตอนที่เถียนกวาวิ่งไปกระหืดกระหอบ ฝูงนากทะเลก็แบ่งเป็นสองกลุ่มหนีไปสองทางซ้ายขวา ถือว่าพวกมันฉลาดที่ไม่ได้หนีกลับทะเล แมวน้ำที่โดนไล่กลับทะเลเมื่อกี้หมอบอยู่ที่เขตน้ำตื้นชายฝั่งและจ้องพวกนากอย่างดุดัน ฉินสือโอวกล้าพนันว่าถ้าพวกนากกล้าลงทะเลครั้งนี้ จะต้องโดนฝูงแมวน้ำฉีกเป็นเนื้อวัวแห้งแล้วค่อยโยนขึ้นมาตากบนฝั่งแน่

หู่จือกับเป้าจือวิ่งเร็วเกินไป พวกนากแยกย้ายกันหนี ครู่เดียวก็พุ่งมาด้านหน้าของแมวน้ำ

แมวน้ำพวกนี้โดนฝูงนากทะเลเล่นงานเสียจนร้องโอดโอย มีแต่นากเต็มไปหมดเลย ความซวยที่ฝูงแมวน้ำเจอบนหาดในวันนี้เหมือนกับทหารยุคก่อนฉินปะทะกับทหารเป่ยฝู่ไม่มีผิดเพี้ยน

หลังจากที่แลบราดอร์มุดมาข้างหน้าพวกมัน เหล่าแมวน้ำก็คิดไปว่าพวกมันคงมาโจมตีตัวเองแทนเลยร้องเสียงหลงความโมโหพุ่งขึ้น มันใช้ร่างเจ้าเนื้อกระแทกเข้ากับหู่จือเป้าจือ อ้าปากเผยอทำท่าจะกัดเจ้าสองตัวพี่น้อง

พี่น้องแลบราดอร์เป็นถึงนักรบบนบกของฟาร์มปลา พวกมันขึ้นชื่อเรื่องจิตวิญญาณในการต่อสู้และความกล้าไม่กลัวใคร สองพี่น้องมองการกระทำของพวกแมวน้ำเป็นการท้าทาย สองตัวเลยตัดสินใจโดยไม่ลังเล จัดการพวกมันเลย!

ดังนั้นหลังจากเจอภัยจากนากทะเล แมวน้ำน่าสงสารพวกนี้ก็ต้องเจอกับภัยแลบราดอร์อีก…

ภาพตรงหน้าทำเอาเถียนกวางง เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เธอไม่ได้เอาหู่จือกับเป้าจือมาช่วยเพื่อนเหรอ? ไหงตอนนี้เพื่อนตัวน้อยถึงโดนหู่จือกับเป้าจือกดไว้ใต้ตัวแล้วอัดแบบนั้นล่ะ? แล้วยังมีสัตว์ประหลาดกินเด็กน่ากลัวที่แม่บอกอีก อยู่ห่างขนาดนั้นยังจะตัวสั่นทำไมกัน?

หู่จือเป้าจือทั้งกระโจนและตะปบ ทุ่มพวกแมวน้ำลงกับพื้น จากนั้นก็ทำท่าเหมือนแมวน้ำเลี้ยงลูกบอล พวกแมวน้ำที่พวกมันสองตัวใช้หัวดันกลิ้งไปมาบนหาดทราย!

พวกแมวน้ำต้องขอบคุณการสั่งสอนจากฉินสือโอว ตอนที่พวกแลบราดอร์ยังเล็ก ท่านชายฉินก็พบว่าฟันของสองตัวนี้คมมาก ดังนั้นเพื่อที่จะป้องกันพวกมันทำอันตรายต่อคนหรือสัตว์อื่น เขากับวินนี่ก็สอนทั้งสองตัวไม่ให้กัดของ ไม่อย่างนั้นถ้าแลบราดอร์อ้าปากงับพวกแมวน้ำตอนนี้คงจะเลือดกระจายเต็มหาดวิญญาณลอยไปหาพระเยซูแล้ว

เถียนกวากะพริบตาด้วยความไม่เข้าใจสถานการณ์ เธอได้แต่กรีดร้องเสียงดังสองสามครั้งแล้วเรียกหู่จือกับเป้าจือกลับมา แต่จนตอนพวกแลบราดอร์เดินออกมา พวกแมวน้ำก็รีบลุกขึ้นทันทีแล้วพยายามรวมตัวเกาะกลุ่มกัน จากนั้นก็พากันตัวสั่นงกๆ

ตอนแรกราชาแมวน้ำอยู่ที่ริมชายหาด มันกำลังรอคอยการแก้แค้นด้วยความฮึกเหิม แต่พอเห็นท่าทีของหู่จือกับเป้าจือ ก็ตัดสินใจว่าแค้นนี้อย่าเพิ่งชำระดีกว่า บนหาดอันตรายเกินไป ข้ากลับรังใต้น้ำดีกว่า!

เถียนกวาเข้าไปกอดปลอบแมวน้ำอ้วน พอแมวน้ำอ้วนนั้นจำเธอได้ ก็ใช้ครีบหางค้ำตัวยืดตรงเหมือนกับคน จากนั้นก็ใช้ครีบกอดไหล่เถียนกวา หัวกลมมน วางอยู่บนไหล่แล้วร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าโศก…

ฉินสือโอวรีบถ่ายรูปไว้ แมวน้ำนี้น้ำตาไหลจริงๆ เหรอเนี่ย พอถ่ายรูปได้เขาก็โพสลงอินเทอร์เน็ตอีกก่อนจะอุทานขึ้น มิตรภาพก้าวข้ามเผ่าพันธุ์ เด็กหญิงช่วยแมวน้ำที่บาดเจ็บและโอบกอด แมวน้ำน้ำตาไหลด้วยความซึ้ง

หลังจากโพสลงไปเขาก็จ้องมองเวยป๋อของตัวเอง เขาไม่เชื่อว่าคราวนี้เขาจะพลาดอีก หรือว่าแมวน้ำจะไม่ได้น้ำตาไหลเพราะซาบซึ้งหรือไง?

ปรากฏว่าเรื่องหลังจากนั้นอยู่นอกการควบคุมของเขา คอมเมนต์ในเวยป๋อแสดงให้เห็นว่าไม่มีใครสนใจแมวน้ำแสนน่าสงสารตัวนั้นและมิตรภาพเลย

คอมเมนต์หนึ่ง เถียนกวาน่ารักมากเลย มุ้งมิ้งมาก โตขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย

คอมเมนต์สอง ใจละลายเลย เป็นสาวน้อยที่น่ารักมาก ต่อไปไม่รู้ใครจะเป็นผู้โชคดีได้แต่งงานกับกวากวา

คอมเมนต์สาม คุณพ่อตา วันนี้อากาศปลอดโปร่ง เออใช่ ชอบอะไรบอกลูกเขยได้เลย ไปเยี่ยมครั้งแรกลูกเขยจะไปมือเปล่าไม่ได้

คอมเมนต์สี่ เจ้าแมวน้ำปล่อยกวากวาของผมนะ คุณพ่อตาคุณยอมให้อย่างอื่นนอกจากลูกเขยอย่างผมกอดกวากวาเหรอ?

คอมเมนต์x พ่อตา พ่อตา ลูกสะใภ้ ลูกสะใภ้…

ฉินสือโอวเกาหัว ตอนแรกก็ลังเลว่าจะปิดเวยป๋อดีไหม ในเน็ตทำไมมีคนเฒ่าหัวงูเยอะขนาดนี้? น่ากลัวเกินไปแล้ว เขาต้องปกป้องลูกสาวไว้ให้ดี ก่อนอายุสิบแปดจะให้ผู้ชายอื่นมาแตะต้องลูกสาวไม่ได้ แน่นอนว่าลูกชายของบูลเป็นข้อยกเว้น เถียนกวาต่อไปยังต้องอัดเขาอีก

เถียนกวากอดแมวน้ำอ้วนแล้วส่งพวกมันลงน้ำ ฝูงแมวน้ำยอมรับสาวน้อยอย่างเต็มตัว พากันล้อมเข้ามาใช้หัวไถเธอเบาๆ แบบนั้นกระโปรงของสาวน้อยก็เปียกปอน เพียงแต่เธอไม่สนใจ หัวเราะคิกคักเล่นกับพวกแมวน้ำ

หู่จือกับเป้าจือก็พากันล้อมเข้ามา พวกแมวน้ำจำได้ว่าเมื่อกี้พวกมันสองตัวรังแกพวกตัวเองบนหาดจึงเอาท่าทีอันธพาลแห่งท้องทะเลออกมาล้อมโจมตีเจ้าสองตัวพี่น้อง

แลบราดอร์ไม่กลัวหรอก ทั้งสองหลบและเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วกรงเล็บที่แข็งแรงกางออก ไม่นานพวกมันก็จับพวกแมวน้ำคว่ำในน้ำอย่างรวดเร็ว ฉินสือโอวผิวปาก สองพี่น้องถึงขึ้นบกมาแบบเสียดาย ทิ้งไว้เพียงสองเงาหลังอันยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งกับสายตาเหยียดหยามให้พวกแมวน้ำ ตำนานเทพเจ้าแห่งสงครามแลบราดอร์จะยังคงถูกเล่าขานในหมู่แมวน้ำ

ตอนบ่ายวินนี่ก็กลับมา ฉินสือโอวก็เอารูปถ่ายให้เธอดู ยิ้มไปพลางอธิบายให้เธอฟังถึงความกล้าหาญของเถียนกวาในวันนี้ วินนี่เอื้อมมือไปสัมผัสลูกสาวด้วยความรัก จากนั้นก็พูดว่า “แล้วไงต่อคะ? พวกนากทะเลตอนหลังจัดการอย่างไร?”

ฉินสือโอวพูดว่า “เปล่า ข้าพระพุทธเจ้าทำตามพระราชเสวนีย์ขององค์ไทเฮาอย่างรอบคอบ ไม่ได้แตะต้องพวกมันเลย”

วินนี่รีบวางเถียนกวาลงแล้วเดินออกไปกล่าวว่า “พระเจ้า พวกมันจะอยู่แต่บนบกแบบนี้ไม่ได้ เร็วๆๆ พวกเราต้องคิดหาวิธีเอาพวกมันส่งไปเขตทะเลอื่นเถอะค่ะ”

พวกนากทะเลยังคงอยู่บนหาดทรายด้วยสีหน้าอมทุกข์ พวกแมวน้ำใจแคบจริงๆ ความอาฆาตสูงมาก พอพวกมันเสียเปรียบก็จะคิดแก้แค้นจึงนั่งซุ่มอยู่ที่ริมชายหาดทรายด้วยสายตามาดร้าย พอพวกนากทะเลย้ายที่ พวกมันก็ปิดทางลงน้ำของพวกนากทะเล

ตอนที่วินนี่ปรากฏตัว พวกนากทะเลก็ตกใจวงแตก แบบนี้วินนี่เองก็ตกใจ เธอไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้อีก เธอมองฉินสือโอวด้วยสายตาน่าสงสาร “คุณสามี ทำไงดีๆ?”

ฉินสือโอวยักไหล่ “รับมือกับเจ้าพวกนี้ คุณถนัดที่สุดไม่ใช่เหรอ?”

วินนี่พูดว่า “แน่นอน พลังงานตอนนี้ของฉันส่วนใหญ่ใช้จัดการกับลูกชายของคุณนั่นแหละ เจ้าตัวน้อยอยู่ในท้องฉันก็ไม่ได้อยู่นิ่งๆ เพราะฉะนั้นฉันหาวิธีจัดการกับนากทะเลไม่ได้ คุณรีบคิดเร็วเข้า”

ได้ยินแบบนั้น ท่านชายฉินก็รีบใช้สมองคิดหาวิธี วินนี่กับลูกน้อยเบอร์สองในท้องใหญ่สุด

คิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เห็นพวกนากทะเลตกใจตื่นและพยายามหาอาหารไปด้วย เลยไปหาถังกุ้งกุลาดำถังหนึ่งที่เพิ่งงมขึ้นมาที่เรือประมง ส่งให้วินนี่ไปให้อาหารเจ้าตัวเล็กพวกนั้น ดูว่าพอจะคลายความตึงเครียดได้บ้างไหม

วิธีนี้ได้ผลมาก พอวินนี่ถือกุ้งกุลาเข้าไป พวกนากทะเลก็ยังจำได้ว่าก่อนหน้านี้เธอเคยให้อาหารพวกมันไว้ พากันล้อมเข้ามากินกุ้งกุลา หลังจากนั้นฉินสือโอวก็กอดเถียนกวาแล้วพาเดินเข้าไป เถียนกวายื่นมือเล็กหยิบกุ้งกุลาให้นากทะเล พวกมันก็ไม่กลัว หยิบกุ้งกุลากินอย่างเอร็ดอร่อย

………………………

Related