ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา 1871 โครงการฟื้นฟูมหาสมุทร

Now you are reading ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา Chapter 1871 โครงการฟื้นฟูมหาสมุทร at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หมึกแวมไพร์ถูกค้นพบเมื่อ 100 ปีก่อน ในเวลานั้นเรือวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของเยอรมันได้กอบกู้สิ่งมีชีวิตประหลาดนี้ขึ้นจากใต้ทะเลลึก 4,000 เมตร นักวิทยาศาสตร์บนเรือเห็นว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตนี้มีผิวสีดำ แต่ดวงตากลับมีสีแดงจึงรู้สึกว่ามันเหมือนแวมไพร์ในทะเล ดังนั้นชื่อหมึกแวมไพร์ก็มีจุดเริ่มต้นจากตรงนี้

ต่อมาเมื่อชีววิทยามีความก้าวหน้าขึ้น การแบ่งประเภทของสิ่งมีชีวิตก็ละเอียดมากยิ่งขึ้น จึงมีชื่อวิทยาศาสตร์แวมไพร์นรก อย่างไรก็ตามการจำแนกประเภทของมันยังคงเป็นข้อโต้แย้งมาตลอด ตอนนี้ในวงวิชาการไม่รู้ว่าควรแบ่งให้มันเป็นประเภทหมึกกระดองหรือหมึกสายดี

หลายปีมานี้เมื่อมลพิษในทะเลมีความร้ายแรงมากยิ่งขึ้นทุกวัน และภาวะเรือนกระจกก็ได้เพิ่มความเป็นกรดของทะเล ดังนั้นจึงมีสัตว์ในทะเลจำนวนมากได้รับผลกระทบนี้ คุณภาพดีของน้ำใต้ทะเลลึกดีกว่าน้ำตื้นมาก ดังนั้นสิ่งมีชีวิตพวกนี้จึงมีความทนทานต่อมลพิษได้น้อยกว่า

ด้วยเหตุนี้เมื่อเจอกับความรุนแรงของมลพิษทางทะเล สัตว์น้ำในทะเลลึกจะได้รับอันตรายมากกว่า เพราะเดิมทีสัตว์น้ำในทะเลลึกก็ไม่ได้ว่าจะรวมตัวกันเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ขนาดใหญ่ได้อย่างง่ายดาย เมื่อได้รับอันตรายจากมลภาวะ แน่นอนว่าจำนวนของมันจึงลดลงมากขึ้นเรื่อยๆ ไปตามธรรมชาติ หมึกแวมไพร์ก็เป็นเช่นนี้ เพราะอย่างไรก็ตามเรือวิจัยทางวิทยาศาสตร์ก็พบฟอสซิลมีชีวิตประเภทนี้ได้ยากมากขึ้นทุกวันๆ

ครั้งสุดท้ายที่นักวิทยาศาสตร์จับหมึกแวมไพร์ได้ก็คือหกปีที่แล้ว เรือวิจัยทางทะเลของสหรัฐเรือรอสออกค้นหามหาสมุทรแปซิฟิกอย่างละเอียดทุกซอกทุกมุม ใช้เวลาเกือบหนึ่งเดือน ก่อนที่ยานสำรวจดำน้ำไร้คนขับมอนทาน่าจะค้นพบสิ่งมีชีวิตนี้

ข้อมูลเหล่านี้เป็นข้อมูลที่ศาสตราจารย์แซนเดอร์สบอกกับฉินสือโอว เขามองไปที่หมึกแวมไพร์ในตู้ปลาอย่างมีความสุขแล้วพูดว่า “ให้ตายเถอะ ครั้งนี้ผมจะดูว่าโรบินสันมันจะโม้กับผมอย่างไร ผมมีเจ้าตัวนี้ที่มีพละกำลังเต็มเปี่ยมอยู่หนึ่งตัว ใครก็เทียบไม่ได้”

โรบินสันเป็นศาสตราจารย์ประจำเรือวิจัยทางทะเลรอสและยังเป็นเพื่อนเก่าและเพื่อนร่วมชั้นของแซนเดอร์ส บางครั้งทั้งคู่ก็จะทำการเปรียบเทียบกัน ครั้งนี้ดูท่าแซนเดอร์สจะเป็นฝ่ายได้เปรียบแล้ว

ความเป็นมืออาชีพของศาสตราจารย์นั้นสูงมาก ก่อนหน้านี้เขารู้สึกเสียดายที่หมึกแวมไพร์ 5 ตัวหายไป ไม่ใช่เป็นเพราะว่าจะทำให้เขาทำการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ แต่เป็นเพราะเขากังวลว่าสิ่งมีชีวิตตัวน้อยนี้จะตายอยู่ในทะเลน้ำตื้น เพราะอย่างไรก็ตามพวกมันก็เป็นสัตว์น้ำทะเลลึก ส่วนสำหรับเจ้าตัวนี้ การทดลองของเขาส่วนมากก็คือการสำรวจเฝ้ามอง และเมื่อทำการทดลองนี้เสร็จเขาก็จะปล่อยเจ้าตัวนี้กลับคืนสู่ทะเลลึก

เมื่อจัดการกับหมึกแวมไพร์แล้ว ฉินสือโอวก็พาพวกชาวประมงกลับลงสู่ทะเลอีก ค่อยวางฟาร์มเพาะพันธุ์แต่ละแห่งให้เรียบร้อยดี เห็นแต่อวนสำหรับเพาะพันธุ์ลอยอยู่ในน้ำเป็นจุดๆ ด้านบนมีทุ่นดึงไว้อยู่ ลูกปลาหนีออกไปไม่ได้แน่นอน เว้นเสียแต่ว่าพวกมันจะเลียนแบบปลากระโทงดาบหนีขึ้นไปทางผิวน้ำทะเล

หลังจากแยกฟาร์มเพาะพันธุ์เหล่านี้แล้ว ฉินสือโอวก็จับลูกปลาใส่ลงไปที่ก้นทะเลของฟาร์มเพาะพันธุ์มีสาหร่ายทะเล พืชน้ำและแพลงก์ตอนเขียวชอุ่มอยู่ ดังนั้นจึงไม่ต้องใช้อาหารปลาของเขาเลย

ชื่อเสียงของอาหารปลาต้าฉินยิ่งโด่งดังมากขึ้นทุกวัน ฟาร์มปลาเกือบทั้งหมดของพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ต่างได้รับผลประโยชน์ คุณภาพของผลผลิตที่ผลิตออกมาดีเกินคาด ต่อให้ไม่สามารถเข้าไปในฟาร์มปลาต้าฉินได้ แต่ราคาที่ขายในตลาดยังสูงกว่าปลาทั่วไปและยังขาดตลาดอีกด้วย

ดังนั้นตอนนี้ฉินสือโอวจึงมีชื่ออย่างมากในกลุ่มพันธมิตร เมื่อก่อนตอนที่เพิ่งก่อตั้งกลุ่มพันธมิตร เขาเคยทำให้เจ้าของฟาร์มปลาต่างโกรธเคืองด้วยวิธีเอาชนะของเขา คนเหล่านี้เคยสมคบกันที่จะโค่นอำนาจตำแหน่งในพันธมิตรของเขา แต่หลังจากที่มีอาหารปลาต้าฉิน คำวิจารณ์ที่เกี่ยวข้องต่างๆ ก็หายลับไปในทันที แม้กระทั่งมีเจ้าของฟาร์มปลาที่ตอนแรกเขาขับไล่ออกไปก็พยายามคิดหาทุกวิถีทางในการกลับเข้ามาในพันธมิตร เพราะอาหารปลาต้าฉินไม่ขายให้คนนอก

ฉินสือโอวเริ่มมีชื่อเสียงตามอาหารปลาต้าฉิน มีสถานีโทรทัศน์หลายแห่งที่ติดต่อเขาและอยากจะสัมภาษณ์เขา

แน่นอนว่าฉินสือโอวเข้าใจลึกซึ้งดีว่าคนที่โดดเด่นและออกหน้ามาก่อนมักจะโดนโจมตีก่อน เช่นเดียวกับหลักการที่ว่าหมูที่อ้วนที่สุดก็มักจะโดนเชือดก่อน เขาจึงปฏิเสธการสัมภาษณ์พวกนี้ แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ เขาก็จะให้รองประธานหรือผู้ช่วยอย่างทิญาเป็นตัวแทนเขา สรุปแล้วก็คือเขาจะคอยหลบอยู่เบื้องหลัง ร่ำรวยเงินทองอย่างเงียบๆ

แต่บางอย่างเขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ อย่างตอนปลายเดือนพฤษภาคม ขณะที่ฉินสือโอวเพิ่งจัดการฟาร์มปลาแห่งที่สามให้เรียบร้อยดี นายกรัฐมนตรีแมทธิว จินก็โทรมาหาเขา ให้เขาบินไปที่โทรอนโตเพื่อเข้าร่วมงานประชุมระดับสูงที่กรมประมงเป็นเจ้าภาพ

เมื่อได้รับสายนี้ เขาก็เหลือบตามองบนอย่างช่วยไม่ได้ เดิมทีช่วงสองสามวันนี้เขาคิดจะกลับบ้าน  เพราะตั้งแต่มาที่ฟาร์มปลาแห่งที่สาม เขากลับบ้านไปแค่ครั้งเดียวเอง ซีกวาลูกชายของเขาพอเห็นเขายังดูแปลกหน้าแล้วด้วยซ้ำ

รัฐมนตรีแมทธิวเน้นย้ำว่าการประชุมครั้งนี้สำคัญมาก เขาจำเป็นต้องเข้าร่วม ฉินสือโอวจึงปฏิเสธไม่ได้ เลยพาทิญาผู้ช่วยบินไปที่โทรอนโต

โลมาตัวน้อยร่อนลงอย่างคล่องแคล่วบนดาดฟ้าโรงแรมนานาชาติโทรอนโต ทิญาในชุดออฟฟิศสีขาวสะอาด พร้อมกับแว่นกันแดดขอบทองเดินลงมาจากเครื่องบิน ยิ้มแล้วพูดว่า “บอส ฉันต้องขอบคุณคุณจริงๆ ฉันได้อะไรเยอะมากจากการติดตามคุณ”

ฉินสือโอวเดินถือชุดสูทไปถามไป “อย่างเช่น?”

ทิญายิ้มสวยแล้วตอบว่า “อย่างเช่น ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันก็คงไม่สามารถนั่งเฮลิคอปเตอร์ที่หรูหราเช่นนี้ได้ อย่างเช่นอีกว่า ถ้าไม่ใช่คุณ พันธมิตรของเราก็คงไม่ได้มีชื่อเสียงขึ้นมาขนาดนี้ คุณจะต้องไม่รู้แน่ๆ ว่าในกรมการประมงที่แคนาดา พันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์มีชื่อเสียงมากมายขนาดไหน”

เมื่อก่อนฉินสือโอวไม่รู้อะไรเกี่ยวกับด้านนี้จริงๆ แต่ครั้งนี้เมื่อเข้าร่วมการประชุมระดับสูงที่จัดโดยกรมประมง เขาก็รับรู้แล้วว่า ทุกคนในที่ประชุมไม่มีใครไม่รู้จักเขา เดินไปที่ไหนก็มีแต่คนทักทายเขา แล้วแต่ละคนก็มาแบบเนียนๆ เหมือนเป็นคนรู้จัก คนสนิทกับเขา ซึ่งในความเป็นจริงแล้วทุกคนในห้องที่เขารู้จักจริงๆ ยังไม่เกินสิบคนด้วยซ้ำ

แมทธิว จินก็ปฏิบัติต่อเขาอย่างดีเป็นพิเศษ เขาเข้าพักที่โรงแรม แมทธิว จินส่งการ์ดเชิญมาให้เขา เชิญให้เขาไปเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำกับครอบครัวเขาที่บ้าน

งานแบบนี้แน่นอนว่าต้องควงคู่ออกงานด้วย ฉินสือโอวจึงทำได้เพียงพาทิญาไป ยังโชคดีว่านี่เป็นงานเลี้ยงภายในครอบครัว ไม่จำเป็นต้องใส่ชุดทางการ เขาและทิญาจึงใส่ชุดธรรมดาทั่วไปไปร่วมงานเลี้ยงอย่างสบายๆ

หลังจากที่เขาถึงวิลล่าของแมทธิว จินในชานเมืองที่โทรอนโต ท่านรัฐมนตรีสูงวัยก็ออกมาต้อนรับเขาด้วยตัวเอง โอบกอดเขาอย่างอบอุ่นและตบไปที่หลังเขาพร้อมกับหัวเราะเสียงดังว่า “พ่อหนุ่มน้อย ฉันดูนายไม่ผิดจริงๆ นายเป็นบุคคลที่เหมาะสมที่สุดที่ช่วยนิวฟันด์แลนด์ไว้”

ฉินสือโอวโค้งคำนับและขอบคุณอย่างสุภาพบุรุษ ยิ้มแล้วพูดว่า “ผมทำตามพระเจ้าทำตามเจ้านายเลยครับ ได้ยินคำชมของคุณ ผมก็ลอบถอนใจได้อย่างโล่งอกแล้วครับ”

แมทธิว จินพาเขาเข้าไปข้างใน พูดขึ้นว่า “อย่าเพิ่งรีบร้อนสบายใจไป พ่อหนุ่ม ครั้งนี้ที่เรียกเรามาร่วมประชุมก็เพราะต้องการกำลังของคุณด้วย”

ฉินสือโอวมองไปที่เขาอย่างระแวดระวัง แล้วถามขึ้น “ต้องการแรงกำลังอะไรจากผมเหรอครับ? ”

เขาถูกชายคนนี้ล่อลวงจนขาดทุนไปตั้งหลายรอบ อย่างพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ก็เพราะเขาใช้ให้เขามาทำ ถ้าเกิดไม่มีพันธมิตรนี่ ชีวิตและการทำงานของเขาก็คงสบายกว่านี้มาก

แมทธิว จินแอบยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “คุณรู้จักโครงการฟื้นฟูมหาสมุทรไหม?”

ฉินสือโอวส่ายศีรษะ มองไปที่ทิญาผู้ช่วยของเขาที่อยู่ข้างๆ อย่างมึนงง ซึ่งเธอก็สมเป็นสาวสวยที่ฉลาด ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง กระซิบบอกว่า “เป็นโครงการที่เสนอโดยกรมประมง ที่มีเป้าหมายจะฟื้นฟูระดับการประมงทั่วประเทศ แต่ก็ไม่ได้ทำสำเร็จสักที ดูท่าครั้งนี้คงจะเริ่มลงมือแล้ว”

…………………………………………

Related

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา 1871 โครงการฟื้นฟูมหาสมุทร

Now you are reading ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา Chapter 1871 โครงการฟื้นฟูมหาสมุทร at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หมึกแวมไพร์ถูกค้นพบเมื่อ 100 ปีก่อน ในเวลานั้นเรือวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของเยอรมันได้กอบกู้สิ่งมีชีวิตประหลาดนี้ขึ้นจากใต้ทะเลลึก 4,000 เมตร นักวิทยาศาสตร์บนเรือเห็นว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตนี้มีผิวสีดำ แต่ดวงตากลับมีสีแดงจึงรู้สึกว่ามันเหมือนแวมไพร์ในทะเล ดังนั้นชื่อหมึกแวมไพร์ก็มีจุดเริ่มต้นจากตรงนี้

ต่อมาเมื่อชีววิทยามีความก้าวหน้าขึ้น การแบ่งประเภทของสิ่งมีชีวิตก็ละเอียดมากยิ่งขึ้น จึงมีชื่อวิทยาศาสตร์แวมไพร์นรก อย่างไรก็ตามการจำแนกประเภทของมันยังคงเป็นข้อโต้แย้งมาตลอด ตอนนี้ในวงวิชาการไม่รู้ว่าควรแบ่งให้มันเป็นประเภทหมึกกระดองหรือหมึกสายดี

หลายปีมานี้เมื่อมลพิษในทะเลมีความร้ายแรงมากยิ่งขึ้นทุกวัน และภาวะเรือนกระจกก็ได้เพิ่มความเป็นกรดของทะเล ดังนั้นจึงมีสัตว์ในทะเลจำนวนมากได้รับผลกระทบนี้ คุณภาพดีของน้ำใต้ทะเลลึกดีกว่าน้ำตื้นมาก ดังนั้นสิ่งมีชีวิตพวกนี้จึงมีความทนทานต่อมลพิษได้น้อยกว่า

ด้วยเหตุนี้เมื่อเจอกับความรุนแรงของมลพิษทางทะเล สัตว์น้ำในทะเลลึกจะได้รับอันตรายมากกว่า เพราะเดิมทีสัตว์น้ำในทะเลลึกก็ไม่ได้ว่าจะรวมตัวกันเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ขนาดใหญ่ได้อย่างง่ายดาย เมื่อได้รับอันตรายจากมลภาวะ แน่นอนว่าจำนวนของมันจึงลดลงมากขึ้นเรื่อยๆ ไปตามธรรมชาติ หมึกแวมไพร์ก็เป็นเช่นนี้ เพราะอย่างไรก็ตามเรือวิจัยทางวิทยาศาสตร์ก็พบฟอสซิลมีชีวิตประเภทนี้ได้ยากมากขึ้นทุกวันๆ

ครั้งสุดท้ายที่นักวิทยาศาสตร์จับหมึกแวมไพร์ได้ก็คือหกปีที่แล้ว เรือวิจัยทางทะเลของสหรัฐเรือรอสออกค้นหามหาสมุทรแปซิฟิกอย่างละเอียดทุกซอกทุกมุม ใช้เวลาเกือบหนึ่งเดือน ก่อนที่ยานสำรวจดำน้ำไร้คนขับมอนทาน่าจะค้นพบสิ่งมีชีวิตนี้

ข้อมูลเหล่านี้เป็นข้อมูลที่ศาสตราจารย์แซนเดอร์สบอกกับฉินสือโอว เขามองไปที่หมึกแวมไพร์ในตู้ปลาอย่างมีความสุขแล้วพูดว่า “ให้ตายเถอะ ครั้งนี้ผมจะดูว่าโรบินสันมันจะโม้กับผมอย่างไร ผมมีเจ้าตัวนี้ที่มีพละกำลังเต็มเปี่ยมอยู่หนึ่งตัว ใครก็เทียบไม่ได้”

โรบินสันเป็นศาสตราจารย์ประจำเรือวิจัยทางทะเลรอสและยังเป็นเพื่อนเก่าและเพื่อนร่วมชั้นของแซนเดอร์ส บางครั้งทั้งคู่ก็จะทำการเปรียบเทียบกัน ครั้งนี้ดูท่าแซนเดอร์สจะเป็นฝ่ายได้เปรียบแล้ว

ความเป็นมืออาชีพของศาสตราจารย์นั้นสูงมาก ก่อนหน้านี้เขารู้สึกเสียดายที่หมึกแวมไพร์ 5 ตัวหายไป ไม่ใช่เป็นเพราะว่าจะทำให้เขาทำการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ แต่เป็นเพราะเขากังวลว่าสิ่งมีชีวิตตัวน้อยนี้จะตายอยู่ในทะเลน้ำตื้น เพราะอย่างไรก็ตามพวกมันก็เป็นสัตว์น้ำทะเลลึก ส่วนสำหรับเจ้าตัวนี้ การทดลองของเขาส่วนมากก็คือการสำรวจเฝ้ามอง และเมื่อทำการทดลองนี้เสร็จเขาก็จะปล่อยเจ้าตัวนี้กลับคืนสู่ทะเลลึก

เมื่อจัดการกับหมึกแวมไพร์แล้ว ฉินสือโอวก็พาพวกชาวประมงกลับลงสู่ทะเลอีก ค่อยวางฟาร์มเพาะพันธุ์แต่ละแห่งให้เรียบร้อยดี เห็นแต่อวนสำหรับเพาะพันธุ์ลอยอยู่ในน้ำเป็นจุดๆ ด้านบนมีทุ่นดึงไว้อยู่ ลูกปลาหนีออกไปไม่ได้แน่นอน เว้นเสียแต่ว่าพวกมันจะเลียนแบบปลากระโทงดาบหนีขึ้นไปทางผิวน้ำทะเล

หลังจากแยกฟาร์มเพาะพันธุ์เหล่านี้แล้ว ฉินสือโอวก็จับลูกปลาใส่ลงไปที่ก้นทะเลของฟาร์มเพาะพันธุ์มีสาหร่ายทะเล พืชน้ำและแพลงก์ตอนเขียวชอุ่มอยู่ ดังนั้นจึงไม่ต้องใช้อาหารปลาของเขาเลย

ชื่อเสียงของอาหารปลาต้าฉินยิ่งโด่งดังมากขึ้นทุกวัน ฟาร์มปลาเกือบทั้งหมดของพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ต่างได้รับผลประโยชน์ คุณภาพของผลผลิตที่ผลิตออกมาดีเกินคาด ต่อให้ไม่สามารถเข้าไปในฟาร์มปลาต้าฉินได้ แต่ราคาที่ขายในตลาดยังสูงกว่าปลาทั่วไปและยังขาดตลาดอีกด้วย

ดังนั้นตอนนี้ฉินสือโอวจึงมีชื่ออย่างมากในกลุ่มพันธมิตร เมื่อก่อนตอนที่เพิ่งก่อตั้งกลุ่มพันธมิตร เขาเคยทำให้เจ้าของฟาร์มปลาต่างโกรธเคืองด้วยวิธีเอาชนะของเขา คนเหล่านี้เคยสมคบกันที่จะโค่นอำนาจตำแหน่งในพันธมิตรของเขา แต่หลังจากที่มีอาหารปลาต้าฉิน คำวิจารณ์ที่เกี่ยวข้องต่างๆ ก็หายลับไปในทันที แม้กระทั่งมีเจ้าของฟาร์มปลาที่ตอนแรกเขาขับไล่ออกไปก็พยายามคิดหาทุกวิถีทางในการกลับเข้ามาในพันธมิตร เพราะอาหารปลาต้าฉินไม่ขายให้คนนอก

ฉินสือโอวเริ่มมีชื่อเสียงตามอาหารปลาต้าฉิน มีสถานีโทรทัศน์หลายแห่งที่ติดต่อเขาและอยากจะสัมภาษณ์เขา

แน่นอนว่าฉินสือโอวเข้าใจลึกซึ้งดีว่าคนที่โดดเด่นและออกหน้ามาก่อนมักจะโดนโจมตีก่อน เช่นเดียวกับหลักการที่ว่าหมูที่อ้วนที่สุดก็มักจะโดนเชือดก่อน เขาจึงปฏิเสธการสัมภาษณ์พวกนี้ แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ เขาก็จะให้รองประธานหรือผู้ช่วยอย่างทิญาเป็นตัวแทนเขา สรุปแล้วก็คือเขาจะคอยหลบอยู่เบื้องหลัง ร่ำรวยเงินทองอย่างเงียบๆ

แต่บางอย่างเขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ อย่างตอนปลายเดือนพฤษภาคม ขณะที่ฉินสือโอวเพิ่งจัดการฟาร์มปลาแห่งที่สามให้เรียบร้อยดี นายกรัฐมนตรีแมทธิว จินก็โทรมาหาเขา ให้เขาบินไปที่โทรอนโตเพื่อเข้าร่วมงานประชุมระดับสูงที่กรมประมงเป็นเจ้าภาพ

เมื่อได้รับสายนี้ เขาก็เหลือบตามองบนอย่างช่วยไม่ได้ เดิมทีช่วงสองสามวันนี้เขาคิดจะกลับบ้าน  เพราะตั้งแต่มาที่ฟาร์มปลาแห่งที่สาม เขากลับบ้านไปแค่ครั้งเดียวเอง ซีกวาลูกชายของเขาพอเห็นเขายังดูแปลกหน้าแล้วด้วยซ้ำ

รัฐมนตรีแมทธิวเน้นย้ำว่าการประชุมครั้งนี้สำคัญมาก เขาจำเป็นต้องเข้าร่วม ฉินสือโอวจึงปฏิเสธไม่ได้ เลยพาทิญาผู้ช่วยบินไปที่โทรอนโต

โลมาตัวน้อยร่อนลงอย่างคล่องแคล่วบนดาดฟ้าโรงแรมนานาชาติโทรอนโต ทิญาในชุดออฟฟิศสีขาวสะอาด พร้อมกับแว่นกันแดดขอบทองเดินลงมาจากเครื่องบิน ยิ้มแล้วพูดว่า “บอส ฉันต้องขอบคุณคุณจริงๆ ฉันได้อะไรเยอะมากจากการติดตามคุณ”

ฉินสือโอวเดินถือชุดสูทไปถามไป “อย่างเช่น?”

ทิญายิ้มสวยแล้วตอบว่า “อย่างเช่น ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันก็คงไม่สามารถนั่งเฮลิคอปเตอร์ที่หรูหราเช่นนี้ได้ อย่างเช่นอีกว่า ถ้าไม่ใช่คุณ พันธมิตรของเราก็คงไม่ได้มีชื่อเสียงขึ้นมาขนาดนี้ คุณจะต้องไม่รู้แน่ๆ ว่าในกรมการประมงที่แคนาดา พันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์มีชื่อเสียงมากมายขนาดไหน”

เมื่อก่อนฉินสือโอวไม่รู้อะไรเกี่ยวกับด้านนี้จริงๆ แต่ครั้งนี้เมื่อเข้าร่วมการประชุมระดับสูงที่จัดโดยกรมประมง เขาก็รับรู้แล้วว่า ทุกคนในที่ประชุมไม่มีใครไม่รู้จักเขา เดินไปที่ไหนก็มีแต่คนทักทายเขา แล้วแต่ละคนก็มาแบบเนียนๆ เหมือนเป็นคนรู้จัก คนสนิทกับเขา ซึ่งในความเป็นจริงแล้วทุกคนในห้องที่เขารู้จักจริงๆ ยังไม่เกินสิบคนด้วยซ้ำ

แมทธิว จินก็ปฏิบัติต่อเขาอย่างดีเป็นพิเศษ เขาเข้าพักที่โรงแรม แมทธิว จินส่งการ์ดเชิญมาให้เขา เชิญให้เขาไปเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำกับครอบครัวเขาที่บ้าน

งานแบบนี้แน่นอนว่าต้องควงคู่ออกงานด้วย ฉินสือโอวจึงทำได้เพียงพาทิญาไป ยังโชคดีว่านี่เป็นงานเลี้ยงภายในครอบครัว ไม่จำเป็นต้องใส่ชุดทางการ เขาและทิญาจึงใส่ชุดธรรมดาทั่วไปไปร่วมงานเลี้ยงอย่างสบายๆ

หลังจากที่เขาถึงวิลล่าของแมทธิว จินในชานเมืองที่โทรอนโต ท่านรัฐมนตรีสูงวัยก็ออกมาต้อนรับเขาด้วยตัวเอง โอบกอดเขาอย่างอบอุ่นและตบไปที่หลังเขาพร้อมกับหัวเราะเสียงดังว่า “พ่อหนุ่มน้อย ฉันดูนายไม่ผิดจริงๆ นายเป็นบุคคลที่เหมาะสมที่สุดที่ช่วยนิวฟันด์แลนด์ไว้”

ฉินสือโอวโค้งคำนับและขอบคุณอย่างสุภาพบุรุษ ยิ้มแล้วพูดว่า “ผมทำตามพระเจ้าทำตามเจ้านายเลยครับ ได้ยินคำชมของคุณ ผมก็ลอบถอนใจได้อย่างโล่งอกแล้วครับ”

แมทธิว จินพาเขาเข้าไปข้างใน พูดขึ้นว่า “อย่าเพิ่งรีบร้อนสบายใจไป พ่อหนุ่ม ครั้งนี้ที่เรียกเรามาร่วมประชุมก็เพราะต้องการกำลังของคุณด้วย”

ฉินสือโอวมองไปที่เขาอย่างระแวดระวัง แล้วถามขึ้น “ต้องการแรงกำลังอะไรจากผมเหรอครับ? ”

เขาถูกชายคนนี้ล่อลวงจนขาดทุนไปตั้งหลายรอบ อย่างพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ก็เพราะเขาใช้ให้เขามาทำ ถ้าเกิดไม่มีพันธมิตรนี่ ชีวิตและการทำงานของเขาก็คงสบายกว่านี้มาก

แมทธิว จินแอบยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “คุณรู้จักโครงการฟื้นฟูมหาสมุทรไหม?”

ฉินสือโอวส่ายศีรษะ มองไปที่ทิญาผู้ช่วยของเขาที่อยู่ข้างๆ อย่างมึนงง ซึ่งเธอก็สมเป็นสาวสวยที่ฉลาด ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง กระซิบบอกว่า “เป็นโครงการที่เสนอโดยกรมประมง ที่มีเป้าหมายจะฟื้นฟูระดับการประมงทั่วประเทศ แต่ก็ไม่ได้ทำสำเร็จสักที ดูท่าครั้งนี้คงจะเริ่มลงมือแล้ว”

…………………………………………

Related

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+