ตอนที่ 164 ปิดม่านฉากเมืองเซียนโบราณ การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน!

“ว่าอย่างไรนะ?”

“ควบคุมเมืองเซียนโบราณ?”

“ไม่! เป็นไปไม่ได้!”

ได้ยินหนิงฝานพูดเช่นนั้น อู๋เซียนเหรินและคนอื่น ๆ พลันมีท่าทีที่ตกตะลึง ใบหน้าดูไม่เชื่อ!

เมืองเซียนโบราณจะปรากฏเพียงครั้งเดียวในหนึ่งหมื่นปี รวมกับเวลาสั้น ๆ เพียงเจ็ดวัน แค่ค้นหาสมบัติยังจะไม่ทันเลย นับประสาอันใดกับการควบคุมเมืองได้ทั้งเมือง?

ทว่าในเวลาต่อมานั้นเอง

ราวกับจะพิสูจน์ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง แค่เพียงหนึ่งความคิด ก็สามารถนำพาผู้คนของสำนักเซียนกระบี่ออกมาภายนอกได้ในทันที!

พรึ่บ!

และด้วยการโบกมือเพียงครั้งเดียว เมืองเซียนโบราณขนาดใหญ่โตที่อยู่ตรงหน้า ก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว ภายในเวลานี้ก็กลายเป็นเหมือนกับของเล่นที่ถูกหนิงฝานถือไว้ในอุ้งมือ

และในทางกลับกัน

ยามนี้ แนวสายตาของอู๋เซียนเหรินและเทพยุทธ์คนอื่น ๆ มองร่างของหนิงฝานราวกับเขากลายเป็นยักษ์ตัวใหญ่สูงตระหง่านที่ยืนอยู่ภายนอกสวรรค์ชั้นเก้าซึ่งมองลงมาก็เห็นทั่วทั้งเมืองเซียน

สวรรค์!

เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้ว ทุกคนก็ตื่นตกใจและกลัวจนตัวสั่น ผู้คนมากมายต่างอยากหลบหนีออกไปจากเมืองเซียนโบราณ แต่กลับพบว่าไม่สามารถเหาะออกมาจากที่นั่นได้

พลันหนิงฝานพูดขึ้นว่า “ข้า หนิงฝาน เจ้าสำนักแห่งสำนักเซียนกระบี่ เมืองเซียนโบราณแห่งนี้ถูกควบคุมโดยข้า หากไม่อยากติดอยู่ในเมืองเซียนตลอดกาล ก็จงปล่อยสมบัติเซียนไปซะ ข้าก็จะปล่อยพวกเจ้าออกไปจากเมืองแห่งนี้!”

ตู้มมมม!

แม้ว่าเสียงของหนิงฝานนั้นคล้ายจะเบา แต่เทพยุทธ์ทุกคนภายในเมืองเซียนโบราณยังคงได้ยินอยู่ดี และอันที่จริง มันดังกึกก้องราวกับเสียงฟ้าร้องจากสวรรค์ชั้นเก้าเสียด้วยซ้ำ!

“อ๊าก! สำนักอสูรมายาของพวกข้ายินยอมที่จะสละสมบัติเซียน!”

“พรรคสำเนียงวายุของข้ายินดีที่จะสละสมบัติเซียน!”

“ข้า… ข้ายอมแพ้!”

“ได้โปรด ท่านช่วยปล่อยพวกข้าออกไปจากเมืองนี้ที!”

“…”

ยามนี้ ผู้ฝึกยุทธ์ที่ตามหาสมบัติต่างตื่นตระหนก และพากันวางสมบัติเซียนชิ้นต่าง ๆ ที่ได้จากเมืองแห่งนี้ลง!

แม้ว่าสมบัติเซียนนั้นจะดี แต่ก็คงไม่ดีเท่ากับอิสรภาพของชีวิต!

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

หนิงฝานไม่ได้ทำร้ายพวกเขา หากพวกเขายอมละทิ้งสมบัติเซียน ทุกคนก็จะได้รับการปล่อยตัวจากเมืองเซียน!

เพียงพริบตา ภายในเมืองเซียนโบราณนี้ก็เหลือเพียงเหล่าเจ้าสำนักและผู้คนของทั้งเจ็ดสำนักเท่านั้น!

“หนิงฝาน เจ้าปล่อยข้าออกไปแล้วเรามาสู้กันสักตั้ง ใช้วิธีการขังข้าไว้ภายในเมืองเซียนเช่นนี้ จะเรียกว่าลูกผู้ชายได้อย่างไร!”

อู๋เซียนเหรินพูดด้วยสีหน้าที่ซีดเซียว จนถึงตอนนี้ เขายังคงขุกเข่าอยู่กับพื้นและไม่สามารถขยับไปไหนได้!

ขณะที่เจ้าสำนักแห่งสำนักปีศาจโบราณและคนอื่น ๆ ต่างก็พูดขึ้น

“หนิงฝาน พวกข้าไม่ต้องการสมบัติเซียนอีกแล้ว ปล่อยพวกข้าออกไปเถอะ!”

“เจ้าสำนักหนิงฝาน ข้าและปรมาจารย์เซียนกระบี่เป็นสหายเก่ากัน ท่านช่วยปล่อยข้าออกไปจากเมืองแห่งนี้เถิด!”

“ท่านเจ้าสำนักหนิงฝาน ท่านเข้าใจผิดแล้ว ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเรื่องเข้าใจผิด!”

“…”

เหล่ากึ่งเซียนที่เหลืออยู่มีทั้งที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ เห็นได้ชัดว่าคนทั้งหมดไม่อยากถูกกักขังอยู่ในเมืองเซียนโบราณไปตลอดกาล!

ทันใดนั้น หนิงฝานก็ยกยิ้มขึ้นมา “ข้าคิดออกแล้ว สิ่งนี้นับว่าง่ายมาก และมีเพียงสองสิ่งที่ข้าต้องการเท่านั้น!”

“สิ่งใดกัน?” สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยแสงแห่งความหวัง

“ข้อแรก ฆ่าผู้หญิงร้ายกาจแห่งสำนักเซียนวิถีสวรรค์เสีย!”

ทันทีที่หนิงฝานกล่าวจบ สายตาของเหล่าผู้คนก็หันมองไปยังอู๋ซื่อแห่งสำนักเซียนวิถีสวรรค์

“ไม่! น้องชายข้า ช่วยข้าด้วย!”

อู๋ซื่อแห่งสำนักเซียนวิถีสวรรค์พลันตื่นตระหนกในทันที

ตอนนี้เอง หนิงฝานปล่อยบางคนออกมาจากการควบคุม หลายคนก้าวไปข้างหน้า เพื่อลงมือฆ่าอู๋ซื่อแห่งสำนักเซียนวิถีสวรรค์ ฉับพลันนั้น พลังปราณก็พุ่งออกไป ขณะที่อู๋เซียนเหรินซึ่งสามารถกลับมาขยับตัวได้อีกครั้ง ก็มิได้มีท่าทีอะไรเลย ระหว่างอิสรภาพกับอู๋ซื่อที่อยู่ตรงหน้า เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาเลือกข้อแรก

“ข้อที่สอง เจ้าต้องการสิ่งใด?”

เหล่ากึ่งเซียนถามขึ้นอีกครั้ง แม้พวกเขาจะมีท่าทีนิ่งเฉย แต่ภายในใจกลับคิดไม่ตกแล้วว่า ขอเพียงออกไปจากที่นี่ได้ ก็จะทำลายหนิงฝานเสีย

ผู้ใดจะล่วงรู้ หนิงฝานกลับยิ้มออกมาด้วยความเย็นชา “ส่งจิตวิญญาณชีวิตของพวกเจ้ามาเสีย!”

“บังอาจ!”

“เจ้ากล้าล้อพวกข้าเล่นรึ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้ว อู๋เซียนเหรินกับหลายคนก็ตะโกนต่อว่าทันที!

หากส่งมอบจิตวิญญาณแห่งชีวิตออกไป ทุกชีวิตของพวกเขาก็จะถูกควบคุมโดยหนิงฝาน นั่นมันแตกต่างตรงไหนกับการที่ถูกขังอยู่ในเมืองเซียนโบราณตลอดกาล!

“ฮ่า ๆ หากไม่ต้องการส่งมอบมา เช่นนั้นก็อยู่ในนี้ต่อไปเสียเถอะ!”

หนิงฝานยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา และกดผู้คนลงอีกครั้ง

“หนิงฝาน!”

“เจ้ากล้าทำเช่นนี้กับพวกข้ารึ!”

“รอให้พวกข้าออกไปได้ก่อนเถอะ พวกข้าจะต้องทำลายกระดูกของเจ้าให้แหลกสลายให้ได้!”

“…”

ผู้คนต่างโห่ร้อง และในเวลาต่อมา เมืองเซียนโบราณก็ถูกหนิงฝานเก็บกลับไป ทั่วทั้งเมืองเซียนโดยรอบเต็มไปด้วยความมืดมิด

อันที่จริง เขาสามารถใช้พลังเมืองเซียนโบราณกดทับทุกคนให้ตายได้ในทันที ทว่าเขากลับมิได้ทำเช่นนั้น

ประการแรก ต้องหลงเหลือกึ่งเซียนไว้หลาย ๆ คน เผื่อในภายภาคหน้าจะสามารถใช้การอะไรได้ ประการที่สอง หากจะฆ่าพวกเขาเช่นนี้ ก็เป็นการตายง่ายมากเกินไป หากกักขังเอาไว้ในเมืองเซียนตลอดกาล จึงจะทำให้พวกเขารู้สึกสิ้นหวัง!

“ไป! กลับสำนักเซียนกระบี่!”

หลังจากเก็บเมืองเซียนโบราณเอาไว้แล้ว ชายหนุ่มก็มิได้สนใจใบหน้าที่ดูจะตกใจของผู้ฝึกยุทธ์ซึ่งอยู่รอบ ๆ เลย เขาพาคนแห่งสำนักเซียนกระบี่กลับไปยังสำนักเซียนกระบี่โดยตรง!

คล้อยหลังหนิงฝานไป เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ในที่แห่งนี้ก็ค่อย ๆ จากไป และหลังจากนั้นไม่นาน เรื่องราวในเมืองเซียนโบราณก็แพร่กระจายไปจนทั่วแคว้นเซียน ทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่!

“สวรรค์! เมืองเซียนโบราณเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว!”

“หนิงฝาน เจ้าสำนักคนใหม่แห่งสำนักเซียนกระบี่ ไม่รู้ว่าใช้วิธีการใดถึงสามารถควบคุมเมืองเซียนโบราณได้ทั้งเมือง!”

“อะไรนะ! ควบคุมทั้งเมืองเซียนโบราณ นั่นมิใช่เท่ากับว่าได้รับสมบัติเซียนทั้งหมดในนั้นไปรึ!”

“หึ! ดูแล้วหลังจากนี้ไป เกรงว่าสำนักเซียนกระบี่จะกลายเป็นผู้นำของแปดสำนัก!”

“หลังจากนี้อะไรกัน หนิงฝานผู้นั้นใช้เมืองเซียนโบราณกดทับกึ่งเซียนยอดฝีมือของทั้งหกกองกำลังเอาไว้ ก่อนหน้านี้ที่ฆ่าเจ้าสำนักเซียนวิถีสวรรค์ไป ก็พูดได้เลยว่าทั้งเจ็ดสำนักนั้นตกอยู่ในมือของหนิงฝาน ในวันนี้สำนักเซียนกระบี่ก็ถือได้ว่าเป็นผู้นำของทั้งแปดสำนักแล้ว!”

“อะไรกันนี่! หนิงฝานผู้นี้… แท้จริงแล้วเป็นเทพยุทธ์มาจากที่แห่งใดกัน!”

“…”

ในขณะที่ผู้คนภายในแคว้นเซียนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น หนิงฝานก็กลับมาถึงสำนักเซียนกระบี่เป็นที่เรียบร้อย

เมื่อเห็นว่าสำนักเซียนกระบี่กลายเป็นสำนักที่แข็งแกร่งมากที่สุดในเมืองเซียนโบราณ ผู้คนทั่วทั้งสำนักเซียนกระบี่ต่างโห่ร้องออกมาด้วยความดีใจ ราวกับว่าหนิงฝานเป็นพระเจ้า!

ผู้ใดจะคิดว่าหลังจากปรมาจารย์เซียนกระบี่สิ้นชีพไป เดิมทีสำนักเซียนกระบี่จะต้องถูกถอนพลังไปหนึ่งขั้น แต่หลังจากที่หนิงฝานกลายมาเป็นเจ้าสำนักแล้วนั้น สำนักเซียนกระบี่มิเพียงแค่ไม่ถูกถอดถอนพลัง แต่กลับกลายเป็นถึงผู้นำแห่งแปดสำนัก!

โดยที่ไม่ได้สนใจเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจของเหล่าสำนักเซียนกระบี่มากนัก หลังจากที่หนิงฝานกลับมา เขาแบ่งสมบัติเซียนภายในเมืองเซียนโบราณออกมาส่วนหนึ่ง และกลับไปฝึกฝนพลังอีกครั้ง

“ระบบ เมืองเซียนโบราณยังคงสามารถลงชื่อเข้าใช้ได้หรือไม่!”

[ได้!]

“เช่นนั้นก็ดี งั้นลงชื่อเข้าใช้ในเมืองเซียนโบราณต่อไป!”

หนิงฝานดีใจเป็นอย่างมาก แล้วเขาก็เริ่มเลือกสถานที่เพื่อลงชื่อเข้าใช้ต่อในทันที!

แม้ว่าสมบัติเซียนภายในเมืองเซียนโบราณนั้นจะมีมากมาย แต่หากจะใช้กับร่างกายขอบเขตกึ่งเซียนก็คงจะพอได้ ทว่าถ้าต้องการฝึกยุทธ์ให้ได้อย่างรวดเร็วอย่างเช่นที่เขาต้องการนั้น ก็คงจะไม่ได้ช่วยให้บรรลุผลสำเร็จได้

อีกทั้งการลงชื่อเข้าใช้ยังสามารถได้รับสมบัติเซียน เหตุใดเขาถึงจะต้องยอมเสียทรัพย์สมบัติของตัวเองไปโดยเปล่าประโยชน์ ของเช่นนั้นควรที่จะเก็บกลับไปยังแคว้นรกร้างเพื่อที่จะได้พัฒนาราชวงศ์เทพขนนก!

[ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้ในเมืองเซียนโบราณเสร็จสิ้น ได้รับศิลาวิญญาณแห่งเทพ!]

[ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้ในเมืองเซียนโบราณเสร็จสิ้น ได้รับเม็ดยาแช่แข็งแห่งเทพ!]

[ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้ในเมืองเซียนโบราณเสร็จสิ้น ได้รับวิชากระบี่เซียน!]

[ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้ในเมืองเซียนโบราณเสร็จสิ้น ได้รับหม้อสวรรค์ฝึกฝนโบราณ!]

“…”

เป็นเช่นนี้ หนิงฝานพึ่งพาวิธีการลงชื่อเข้าใช้ภายในเมืองเซียนโบราณเพื่อรับสมบัติเซียนชิ้นต่าง ๆ และเดินหน้าฝึกฝนพลังยุทธ์ของตัวเอง

เพียงชั่วพริบตา เวลาก็ผ่านไปถึงสิบแปดปี!

ด้วยการฝึกฝนทั้งสิบแปดปีที่ผ่านมานี้ แม้ว่าหนิงฝานจะยังไม่สามารถทะลวงวิถีธุลีสีชาดและกลายเป็นขอบเขตเซียนธุลีสีชาดได้ แต่ภายในขอบเขตกึ่งเซียนก็ขาดอีกเพียงไม่กี่ก้าว ก็จะสามารถพัฒนาไปถึงกึ่งเซียนก้าวที่ห้าได้!

และในช่วงเวลาหลายปีมานี้ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันขึ้น!