ตอนที่ 414 ตี้เฉวี่ยน การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน!

บึ้ม!

เพียงพริบตา พลังทั้งสองปะทะกันราวกับสุริยันและจันทรา ก่อเกิดพายุทำลายล้างไร้ที่สิ้นสุด หลังจากพายุผ่านไป พื้นที่รอบนอกทั้งหมดก็พังทลายสู่ความว่างเปล่าและตกอยู่ในความมืดมิดชั่วนิรันดร์

เคร้ง!

เสียงกระบี่ดังก้องไปทั่วความว่างเปล่า จากนั้นพลังงานสีเลือดดังดวงดาวก็พังทลายลง

ลำแสงกระบี่ต้าหลัวราวกับน้ำตกกระบี่ คลุมครอบสัตว์ประหลาดสีเลือดนั้นทันที!

เห็นสัตว์ประหลาดสีเลือดท่ามกลางลำแสงกระบี่เริ่มพังทลายลงทีละนิ้ว แม้ว่าเสียงขลุ่ยในกระแสน้ำวนจะฮึกเหิม แต่ก็ไม่สามารถช่วยชีวิตมันได้

ปัง!

ท้ายที่สุด เมื่อแสงกระบี่ปะทุออกมา สัตว์ประหลาดสีเลือดก็ระเบิดออกอย่างสมบูรณ์ และตายตกในทันที!

“อ๊ะ! ตายแล้ว!”

“สัตว์ประหลาดสีเลือดกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสวรรค์ขั้นเจ็ดถูกสังหารแล้ว!”

“กึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสวรรค์ขั้นเจ็ดถูกสังหารโดยกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสวรรค์ขั้นสี่ หากสิ่งนี้ไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ใครเล่าจะเชื่อ ใครจะกล้าเชื่อกัน!”

“…”

เมื่อเห็นฉากนี้ สิ่งมีชีวิตในด่านที่สิบซึ่งนำโดยผู้พิทักษ์โบราณต่างอึ้งตกใจเป็นอย่างยิ่ง!

ทว่าจิตใจที่ถูกยกขึ้นของทุกคนไม่ได้ลดลง เพราะแม้ว่าสัตว์ประหลาดสีเลือดจะตาย แต่ร่างลึกลับในกระแสน้ำวนยังคงอยู่

แล้วเมื่อสัตว์ประหลาดสีเลือดล้มลง ร่างลึกลับในกระแสน้ำวนก็พูดขึ้นอีกครั้ง “จิ๊จิ๊! ถึงกับสังหารกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสวรรค์ขั้นเจ็ดได้ เจ้าเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากจริง ๆ!”

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ บุคคลลึกลับดูเหมือนจะสนใจหนิงฝานเป็นอย่างมาก แล้วในที่สุดก็เชื้อเชิญเขาอย่างกระตือรือร้น “ไอ้หนู เจ้าเก่งมาก ยินดีเป็นผู้ติดตามเปิ่นจั้ว*[1] ผู้นี้หรือไม่ ตราบใดที่เจ้าเป็นผู้ตามของเปิ่นจั้ว ด่านทั้งหนึ่งร้อยแปดของเส้นทางจักรพรรดิย่อมอยู่ในกำมือเจ้า!”

“เหอะ! ให้ข้าติดตาม? คิดว่าลูกสมุนลับ ๆ ล่อ ๆ เช่นเจ้า คู่ควรรึ!”

เมื่อเผชิญกับการให้ความสำคัญจากบุคคลลึกลับ หนิงฝานเพียงยิ้มดูถูกและมองอย่างเหยียดหยาม!

“หือ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของร่างลึกลับพลันมืดมนทันที จากนั้นเขาก็แค่นเสียง “ดี ดียิ่ง! ในเมื่อเจ้าพูดดี ๆ ไม่ชอบ เช่นนั้นเปิ่นจั้วจะมอบความตายให้เจ้า!”

“ตี้เฉวี่ยน!”

โฮก!

ทันทีทันใด เสียงคำรามของอสูรดังขึ้น อสูรสุนัขตัวหนึ่งพุ่งออกมาจากกระแสน้ำวน มันดูดุร้ายและอำมหิต ร่างกายของมันใหญ่ราวภูเขา แขนขาและกรงเล็บทั้งแหลมคมทั้งน่ากลัวพอ ๆ กับอาวุธจักรพรรดิ!

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

ทันทีที่อสูรสุนัขวิ่งออกมา มันก็พุ่งเข้าหาหนิงฝานอย่างเกรี้ยวกราด ระหว่างที่พุ่งตะบึงมา ความว่างเปล่าทั้งหมดไม่แคล้วพังทลายลง

“หืม?” หัวใจของหนิงฝานราวกับถูกบีบรัดแน่นขึ้น!

เนื่องจากอสูรสุนัขตัวนี้น่ากลัวกว่าสัตว์ประหลาดสีเลือดเมื่อครู่นี้ มันทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายเป็นอย่างยิ่ง!

“ตัด!”

หนิงฝานไม่กล้าประมาท มือจับฝักกระบี่ต้าหลัว พลันกระบี่สี่วิถีเข้าขัดขวางและสังหารตี้เฉวี่ยนที่กำลังพุ่งเข้ามา!

ปัง!

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงก็คือ กระบี่ที่ฟันสัตว์ประหลาดสีเลือดนั้นถูกกรงเล็บของตี้เฉวี่ยนตบแตกเป็นเสี่ยง ๆ จากนั้นร่างสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาก็เพิกเฉยต่อพลังทำลายล้างที่โหมกระหน่ำ ยังคงพุ่งเข้ามาหาหนิงฝานอย่างรวดเร็ว

บึ้ม!

เมื่อเข้าใกล้หนิงฝาน ตี้เฉวี่ยนก็โบกอุ้งเท้าอีกครั้ง มันตบเพียงอุ้งเท้าเดียว ความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุดก็พังทลายลง!

พอเห็นเช่นนี้ หนิงฝานรีบสกัดกั้นด้วยกระบี่ของเขา!

เคร้ง!

เหนือความว่างเปล่าเสียงระเบิดของโลหะดังขึ้นทันที แล้วพลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุเข้าใส่ร่างของเขาอย่างเดือดพล่าน

ตู้ม!

ภายใต้การระเบิดนี้ลำแสงนับร้อยล้านตกลงมาแตกสลาย หนิงฝานถูกบังคับให้ถอยร่นไป

พรวด!

หนิงฝานถอยห่างออกไปหลายพันจั้ง ขณะที่กำลังตกลงสู่พื้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะกระอักเลือดออกมา!

คล้ายกับว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส!

“อ๊าก!”

“แย่แล้ว!”

“นี่มันสุนัขชั่วร้ายอะไรกัน เหตุใดจึงน่ากลัวถึงเพียงนี้!”

“บัดซบ! คนคนนี้เป็นใครกันแน่? ถึงกับมีอสูรร้ายอยู่ใต้บัญชาเขา!”

“…”

ใบหน้าของทุกคนในด่านแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้พิทักษ์โบราณ ภายในใจหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

สุนัขชั่วร้ายตัวนี้น่ากลัวเกินไป หากบุคคลลึกลับปล่อยสุนัขชั่วร้ายตัวนี้มาตั้งแต่ตอนแรก ด่านที่สิบของพวกเขาคงพินาศราบเป็นหน้ากลองไปนานแล้ว!

แต่บุคคลลึกลับไม่ได้ทำ ชัดว่าเขาต้องมีแผนการอื่น ไม่ใช่เพียงแค่อยากเหยียบย่ำด่านที่สิบอย่างแน่นอน!

แต่ด้วยเหตุผลอะไร เขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้ในตอนนี้

ผู้พิทักษ์โบราณทำได้เพียงมองดูความว่างเปล่าในระยะไกล คิดในใจว่า ‘ทำไมกำลังเสริมจากสภาผู้พิทักษ์ยังมาไม่ถึงอีก!’

โฮก!

ในความว่างเปล่านอกอาณาเขต หลังจากที่ตี้เฉวี่ยนตบหนิงฝานไปหนึ่งที มันก็ไม่หยุดมือ แหงนหน้าขึ้นฟ้าส่งเสียงคำรามก้องอีกครั้ง!

มันยืนขึ้นและยื่นมือคว้าความว่างเปล่า ณ ที่ห่างไกลไร้สิ้นสุด สุริยัน จันทรา และดวงดาราจำนวนมากถูกกรงเล็บของมันคว้าจับโดยตรง แล้วมันก็เหวี่ยงกรงเล็บเข้าใส่หนิงฝานอย่างแรง!

บึ้มฟุ่บ! บึ้มฟุ่บ! บึ้มฟุ่บ!

จู่ ๆ สุริยัน จันทรา และดวงดาราจำนวนมากก็กลายเป็นอุกกาบาตนับอนันต์ ลากหางเปลวไฟอันน่าสะพรึงกลัวและพลังทำลายล้างโลกันตร์ ทะยานเข้าหาหนิงฝาน!

“ป้องกัน!”

หนิงฝานตะโกนออกมาทันที ไม่เพียงแต่กระบี่ต้าหลัวในมือของเขาที่ฟาดฟันแสงกระบี่ออกไป ทว่ากงล้อโชคชะตาที่แขวนอยู่เหนือศีรษะก็ปล่อยแสงนับร้อยล้านดวงออกไปด้วย!

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

ลมหายใจต่อมา ความว่างเปล่าทั้งหมดนอกอาณาเขตพลันโกลาหลวุ่นวาย ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยรัศมีแสงสี พลังทำลายล้างโหมกระหน่ำ ร่างของหนิงฝานถูกดวงดาวจำนวนมากกลืนกินจนหมดสิ้น!

เสียงคำรามและเสียงระเบิดดังขึ้นเป็นเวลาหนึ่งเค่อเต็ม ๆ แล้วในที่สุดมันก็ค่อย ๆ อ่อนลง!

“อย่าตายนะ!!”

เวลานี้ ผู้คนในด่านที่สิบรวมถึงผู้พิทักษ์โบราณ ทุกคนมองความว่างเปล่านอกอาณาเขตด้วยความกังวลใจ!

หนิงฝานเป็นความหวังเดียวของพวกเขา หากอีกฝ่ายตาย ด่านที่สิบย่อมถูกทำลายลงไปด้วย!

ไม่มีใครอยากเห็นเขาถูกฆ่า!

ควับ!

ภายใต้สายตาของทุกคน ร่างของชายหนุ่มปรากฏขึ้นอีกครั้งในความว่างเปล่า

“ยังไม่ตาย! เขายังไม่ตาย!”

บางคนอุทานแต่ไม่มีใครตื่นเต้น

ต่อให้เห็นว่าหนิงฝานจะไม่ตาย แต่เขากลับดูน่าสังเวชอย่างหาที่ใดเปรียบ ร่างกายอาบไปด้วยเลือด กระทั่งลมหายใจยังอ่อนแอลงมาก เห็นได้ชัดว่าการถูกอุกกาบาตทั่วฟ้าระเบิดใส่ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างมาก!

โฮก!

ช่วงเวลาต่อมา สิ่งที่ทำให้สิ้นหวังคือ เมื่อเห็นว่าหนิงฝานยังมีชีวิตอยู่ ตี้เฉวี่ยนก็ชูหัวคำรามขึ้นฟ้า จากนั้นเพลิงร้ายกาจพวยพุ่งออกไปโจมตีหนิงฝานอีกครั้ง!

“ปีศาจบ้าบออะไรกัน!!”

หนิงฝานพลันมีโทสะขึ้นแล้วเช่นกัน

ตั้งแต่เขาฝึกยุทธ์มาจวบจนปัจจุบัน ไม่เคยเลยที่จะเสียทีด้วยน้ำมือของปีศาจร้ายใหญ่หลวงเช่นนี้!

หึ่ง! หึ่ง! หึ่ง!

ลมหายใจต่อมา ขณะมองไปยังตี้เฉวี่ยนที่พุ่งเข้ามาสังหาร ฝักกระบี่ต้าหลัวในมือของหนิงฝานเริ่มสั่นอย่างรุนแรง แล้วเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วกำลังจะผลิบาน เห็นได้ชัดว่าเขาต้องใช้กระบี่ตี้ลั่วฆ่าตี้เฉวี่ยนตัวนี้!

ใกล้!

ใกล้เข้ามาแล้ว!

ความไวของตี้เฉวี่ยนนั้นรวดเร็วมาก มันพุ่งมาตลอดทาง ข้ามผ่านความว่างเปล่า จนในที่สุดก็อยู่ไม่ไกลจากตัวหนิงฝาน ปากเปื้อนเลือดอ้ากว้างราวกับจะกลืนกินอย่างดุดัน!

“ตี้ลั่ว…”

เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็สะบัดกระบี่หมายสังหาร

แต่ช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อนี้เอง พลันเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน!

บึ้ม!

เสาแสงสวรรค์สาดส่องลงมาจากฟากฟ้า แล้วกลุ่มคนที่ราวกับเทพปีศาจก็ปรากฏตัวขึ้นในสนามรบ

[1] คำเรียกแทนตัวเอง หมายถึง ฉันหรือข้า