สายตาที่เหมือนโคลนนั่น กำลังคาดหวังสิ่งใด? (Nigoru Hitomi de Nani wo Negau) 35
วอล์มที่ได้กำจัดศัตรูกลุ่มเล็กๆที่เขาได้พบแล้ว เขาก็หันไปทางตรงไปที่ชั้นที่ 6 เขาขึ้นไปบนทางลาดของเนินด้วยการสนับสนุนของเวทมนตร์ลม กระโดดข้ามกำแพงไม้และฆ่าศัตรูที่ผ่าน ร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บของเขานั้นเบาจนน่าตกใจ บางทีความเจ็บปวดอาจเกินในระดับหนึ่งแล้ว เขารู้สึกเฉยชากับความเจ็บปวด แม้แต่นิ้วและซี่โครงที่หักก็เป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับวอล์มในวันนี้
ทหารที่คอยคุ้มกันเตือนทหารรอบข้างและยิงธนูใส่ วอล์มหายตัวเข้าไปในความมืด ลูกธนูพลาดเป้า ท้ายที่สุด พวกเขาอยู่ในชั้นที่ 6 ที่ซึ่งกว้างใหญ่ มีข้อจำกัดสำหรับสถานที่ที่ใช้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขาต้องการประหยัดพลังไว้ ในฐานะทหารที่ช่วยสร้างชั้นที่ 6 วอล์มคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ
วอล์มไม่ต้องจัดการกับทหารทุกคน สายตาของผู้คนแยกย้ายกันไปหลังจากที่เขาโจมตีศูนย์ทหารใกล้กำแพง
วอล์มผ่าทหารของไครซิทที่ขวางทางเป็นสองส่วนบนล่าง และในที่สุดเขาก็พบเป้าหมายของเขา
ค่ายเต็มไปด้วยทหาร ในเต็นท์ที่กางอยู่ มีเสบียงและนายพลกำลังพักผ่อน และทหารที่ใช้เสื้อคลุมบนพื้นและนอนหลับอยู่ กองไฟบางส่วนยังคงติดอยู่ และวอล์มก็เช็คทหารที่อาจกำลังดื่มอยู่รอบๆกองไฟ นายทหารชั้นสัญญาบัตรและทหารผ่านศึกตอบสนองต่อความวุ่นวาอย่างรวดเร็วและรีบสวมยุทโธปกรณ์ แต่ทหารมากกว่าครึ่งยังคงไม่ได้หยิบอาวุธ เป็นฉากที่วอล์มต้องการ…
“อะไร? เอะอะอะไรกัน?”
“อันเดด ไม่ ศัตรูก่อวินาศกรรมหรือเปล่า?”
“ลุกขึ้น!! เตรียมพร้อมรบ!!”
ทหารส่วนใหญ่จะสามารถตอบสนองได้อย่างรวดเร็วในระหว่างการสู้รบ แต่จิตใจและร่่างกายที่อ่อนล้าจากการต่อสู้ที่ดุเดือนในทุกวัน ที่นอนที่ปลอดภัยได้ชะลอการเคลื่อนไหวของทหาร วอล์มก้าวเข้าไปในค่ายและปล่อยมานาออกจากร่างกายของเขา อากาศภายนอกที่หนาวเย็นในเวลายามเที่ยงคืนเริ่มร้อนขึ้นอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของเขาให้อยู่ในอุณหภูมิที่ไม่สามารถทนได้
“หยุดมันซะะะะะ!!!”
เสียงกรีดร้องอันเศร้าโศกของทหารไครซิทดังก้องกังวาน แต่วอล์มก็ได้ส่งเสียงคร่ำครวญกลบมัน
“อ้าาาาา!!”
ทหารที่มีเพียงดาบ หอก และกริชเข้าหาวอล์มอย่างช้าๆ แต่ร่างของพวกเขาก็ได้หายไปในทันที
เปลวเพลิงสีฟ้าปะทุออกมาจากอากาศร้อน แผดเผาพื้นที่ท้งหมดและกระจายไปรอบๆ นายพลที่ถูกไฟกลืนกิน กลิ้งลงบนพื้นและได้เผาเต็นท์ที่อยู่ใกล้เคียง และทหารที่ได้สูดเปลวพลิงสีฟ้าเข้าไปปอดและหลอดลมของเขาก็ถูกเผา และล้มลงบนพื้นด้วยอาการหายใจไม่ออก
วอล์มตระหนักดีถึงสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ ถึงอย่างนั้นเขาก็หยุดไม่ได้ อารมณ์ที่ถูกเก็บไว้ล้นออกมาราวกับประตูระบายน้ำพังทลาย
ชายหญิงเปลือยกายการโจนออกมาจากเต็นท์หลังหนึ่งและได้ถูกเพลิงแผดเผา พวกเขาน่าจะกำลังอยู่ระหว่างการร่วมรักของพวกเขา วอล์มไม่คิดว่าเป็นเพราะความคึงเครียดสูงก่อนการโจมตีครั้งใหญ่ หรือเพราะพวกเขารู้สึกผ่อนคลายจากบรรยากาศ มันคงเป็นเพราะไม่มีการรับประกันสำหรับวันพรุ่งนี้ เมื่อมนุษย์ตระหนักว่าชึวิตของพวกเขาไม่ได้รับประกันพวกเขาจะทำตามความต้องการของพวกเขา ไม่ว่าจะอยู่ในกองทัพหรือตำแหน่งใด
อย่างไรก็ตาม โชคไม่ได้เข้าข้างพวกเขา ท้ายที่สุดแล้วสนามรบก็ไร้เหตุผลอยู่เสมอไม่ว่ามันจะอยู่ที่ใดก็ตาม เมื่อเริ่มสังเกตุเห็น คนรอบข้างจะตายหมด และคุณจะเป็นรายต่อไป กระทั่งวอล์มก็ยังได้ลิ้มรสมันเช่นกัน
“โจมตีมันนน โจมตตตตี!!!!”
“มันไม่ปกติ มันคือ《เพลิงแห่งประตูนรก》”
วอล์มยังคงเผาค่ายต่อไป ในขณะที่ยังคงปล่อย《เพลิงปีศาจ》ต่อไป ทหารไครซิทที่ควรจะโจมตีศัตรูนั้นหายใจไม่ออกแม้กระทั่งก่อนจะลงมือ ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามหลบหนีไปยังที่ที่ไม่มีไฟ ไม่มีทักษะให้ใช้ ไม่มีอาวุธให้พึ่งพา ไม่มีสายบังคับบัญชาที่ควรมี ทุกคนที่นั่นล้วนกลัวเปลวเพลิงอย่างเท่าเทียมกันเหมือนกับมนุษย์ดึกดำบรรพ์
“แม่งเอ้ย มันไม่หายไปมันจะเกาะติดตัว ไอ้โง่ อย่ามาจับสิฟะ หยุด!”
“อย่ากลิ้งบนพื้น ไฟยังคงติดต่อไป วิ่ง รักษาระยะห่าง!!”
ผู้คนที่พยายามจะดับไฟบนสหายของพวกเขา ผู้คนที่พยายามที่จะหลบหนีโดยไม่สนสายบังคับบัญชา มันเป็นฉากที่มักจะทำให้หัวใจของวอล์มอบอุ่น แต่เขายังคงปล่อย《เพลิงปีศาจ》ต่อไป ท้ายที่สุดสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ได้แผดเผาเป้าหมายเดียวที่เขาตั้งไว้ในใจ――
◆
ยูโตะนอนไม่หลับอยู่บนเตียงในเต็นท์ เนื่องจากเขาได้รับคำสั่งให้สนับสนุนการต่อสู้ด้วยเวทมนตร์ในวันพรุ่งนี้ ยูโตะผู้ซึ่งได้ฝังผู้คนจำนวนมากด้วย “ทักษะ”ของเขาในสัปดาห์ที่ผ่านมานั้น มันได้สร้างภาระหนักให้กับจิตวิญญาณของเขา
ยูโตะนั้นทำได้ดีในระหว่างวัน ถึงอย่างนั้นในตอนกลางดึกและเมื่อตอนที่เขาอยู่คนเดียว ฉากในสนามรบก็ไม่หยุดเข้ามาในหัวแม้ว่าเขาจะไม่ชอบก็ตาม มันได้แผดเผาในดวงตาของเขา แขนขาที่ปลิวไปมา เลือดกระจายไปทั่วพร้อมเสียงกรีดร้อง จิตสังหารที่แข้มข้นและความเกลียดชังที่พุ่งตรงมาที่เขา
เมื่อตอนที่เขาโจมตีด้วยเวทมนตร์ที่ไม่แม้แต่จะเบามือ ชายคนนั้นสวมหน้ากาก แต่ยูโตะมั่นใจว่าในเวลานั้นสายตาของพวกเขาสบกัน ราวกับว่าดวงตาสีดำของชายคนนั้นต้องการบอกกับเขาว่ามันจะไม่มีทางลืมยูโตะ ยูโตะไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทำคือการตัดสินใจที่ผิด ถ้าเขาไม่ฆ่าเขา สหายของเขาและอัศวินหลายคนที่อยู่ในภาคีอัศวินเรฮาเซนที่ซึ่งเขาติดหนี้อยู่จะได้รับอันตรายเช่นกัน
“ทนไว้ นายเป็นผู้ชายไม่ใช่หรือไง”
สำหรับบ้านใหม่และสำหรับเพื่อนของเขา ยูโตะไม่สามารถหนีได้
ยูโตะกลิ้งไปมาบนเตียงหลายครั้ง และในที่สุด เขาก็นำผ้าปูที่นอนบางๆมาคลุมหัวของเขา เมื่อสติจางหายไปในที่สุด หูของยูโตะก็ได้ยินความวุ่นวาย
“อันเดดหลบหนีมาได้?”
ร่างกายของหมุษย์อาจกลายเป็นอันเดดได้ ยูโตะมีคุณสมบัติธาตุแสงที่ยอดเยี่ยมและเคยมีส่วนร่วมในการปราบปรามพวกอันเดดหลายครั้ง เช่นเดีบวกับมนุษย์ พวกมันเป็นสัตว์ประหลาดที่มีความแตกต่างกันอย่างมากตามแต่ละคน และพวกมันยังผันผวนอย่างมากขึ้นอยู่กับร่างกายและความแข็งก่อนที่จะตาย การต่อต้านของทหารของจักรวรรดิไฮเซิร์คหลังจากยูโตะช่วยบุกทะลวงชั้นนั้นมหาศาล
「”ฆ่าผู้กล้าทั้งสามซะ!!!”」ยูโตะรู้สึกตกใจมากกับทหารศัตรูที่สายท้องและเดินเข้ามาหาเขาในขณะที่แขนขาของเขาหายไป มันยังคงติดอยู่ในหูของเขาแม้หลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์
ยิ่งกว่านั้น เมื่อเขาได้ยินว่าทหารได้กลายเป็นอันเดด ยูโตะก็นึกถึงความน่ากลัวของจิตตานุภาพของมนุษย์ ยูโตะลุกขึ้นนั่งจากเตียง หากคนอื่นมีปัญหา เขาอาจถูกขอให้ช่วย ไม่มีการประกาศล่วงหน้า ในขณะนั้นทางเข้าเต็นท์ก็เปิดออกอย่างรวดเร็ว
“ยูโตะ!!”
โมโคโตะกระโจนเข้ามา เพื่อนสมัยเด็กที่ไม่สูญเสียความสงบแม้ในระหว่างการสู้รบ แสดงให้เห็นท่าทีแปลกๆที่สามารถเห็นได้ตอนอยู่ในสภาวะตื่นตระหนกเท่านั้น
ยูโตะสูดหายใจ
“เกิดอะไรขึ้น?”
“แคมป์และฐานบัญชาการถูกโจมตี!!”
“อายาเนะล่ะ!? โจฮานน่าปลอดภัยไหม?!”
สิ่งแรกที่เข้ามาในความคิดของยูโตะคือเพื่อนสมัยเด็กอีกคนและอัศวินหญิงที่ดูแลยูโตะในโลกนี้
“ฉันไม่รู้ ข้อมูลสับสนไปหมด ทั่วชั้นที่ 3 ถึง 6 กำลังลุกไหม้”
ยูโตะไม่อย่ากจะเชื่อเลยว่าทหารปล่อยให้ศัตรูบุกเข้ามาได้ ในขณะุเดียวกัน ยูโตะรู้สึกไม่ดีกับคำว่า”ลุกไหม้” แล้วก็ได้เปิดทางเข้าเต็นท์ออก มันราวกับว่าทั้งชั้นถูกแผดเผา กลิ่นไหม้มาถึงจมูกและเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดก้องกังวาน เหนือสิ่งอื้นใด เปลวเพลิงเป็นสีฟ้าเหมือนกับท้องฟ้าในตอนกลางวัน
“เป็นไปไม่ได้ ผู้ใช้《เพลิงปีศาจ》?”
“ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่ฉันแน่ใจว่าเปลวเพลิงสีฟ้านี่คือ《เพลิงแห่งประตูนรก》”
ยูโตะพูดถึงตัวตนที่แท้จริงของมัน ผู้ใช้คนนั้นเป็นคนที่เขาฆ่าอย่างแน่นอน ไฟสีฟ้าจะเกาะติดกับสิ่งที่มันสัมผัสและแผดเผา เขาไม่สามารถพลาดได้ ในขณะเดียวกันเหตุผลก็ผุดขึ้นมาในหัว การเชื่อมคำว่า”เปลวเพลิงสีฟ้า”กับ”ชั้นที่ 3″ ยูโตะเข้าใจดีว่าต้องใช้เวลาราวหนึ่งสัปดาห์กว่าที่ชายคนนั้นจะกลายเป็นอันเดด――
“มาโคโตะ ไปกันเถอะ อายาเอะและโจฮานน่าซังกำลังอยู่ในอันตราย”
ยูโตะกระโจนออกมาด้วยอุปกรณ์ขั้นต่ำ
―――――――――――――――――――――――――――――――――――――――
จบ – ปั่น Event ต่อละ
ขอขอบคุณ ENG จากKinokura Translation
เพจผู้แปล (1) เหนื่อยน้อ การแปล | Facebook
-
1
Chapter 0 มิถุนายน 25, 2022 -
2
Chapter 0 มิถุนายน 25, 2022 -
3
Chapter 1 มิถุนายน 25, 2022 -
4
Chapter 1 มิถุนายน 25, 2022 -
5
Chapter 2.1 มิถุนายน 25, 2022 -
6
Chapter 2.1 มิถุนายน 25, 2022 -
7
Chapter 2.2 มิถุนายน 25, 2022 -
8
Chapter 2.2 มิถุนายน 25, 2022 -
9
Chapter 3 กรกฎาคม 7, 2022 -
10
Chapter 3 กรกฎาคม 7, 2022 -
11
Chapter 4 กรกฎาคม 7, 2022 -
12
Chapter 4 กรกฎาคม 7, 2022 -
13
Chapter 4 กรกฎาคม 7, 2022 -
14
Chapter 4 กรกฎาคม 7, 2022 -
15
Chapter 6 กรกฎาคม 7, 2022 -
16
Chapter 6 กรกฎาคม 7, 2022 -
17
Chapter 7 กรกฎาคม 7, 2022 -
18
Chapter 7 กรกฎาคม 7, 2022 -
19
Chapter 8 กรกฎาคม 7, 2022 -
20
Chapter 8 กรกฎาคม 7, 2022 -
21
Chapter 9 กรกฎาคม 7, 2022 -
22
Chapter 9 กรกฎาคม 7, 2022 -
23
Chapter 10 กรกฎาคม 7, 2022 -
24
Chapter 10 กรกฎาคม 7, 2022 -
25
Chapter 11 กรกฎาคม 7, 2022 -
26
Chapter 11 กรกฎาคม 7, 2022 -
27
Chapter 12 กรกฎาคม 7, 2022 -
28
Chapter 12 กรกฎาคม 7, 2022 -
29
Chapter 13 กรกฎาคม 9, 2022 -
30
Chapter 13 กรกฎาคม 9, 2022 -
31
Chapter 14 กรกฎาคม 13, 2022 -
32
Chapter 14 กรกฎาคม 13, 2022 -
33
Chapter 15 กรกฎาคม 13, 2022 -
34
Chapter 15 กรกฎาคม 13, 2022 -
35
Chapter 16 กรกฎาคม 15, 2022 -
36
Chapter 16 กรกฎาคม 15, 2022 -
37
Chapter 17 กรกฎาคม 20, 2022 -
38
Chapter 17 กรกฎาคม 20, 2022 -
39
Chapter 18 กรกฎาคม 20, 2022 -
40
Chapter 18 กรกฎาคม 20, 2022 -
41
Chapter 19 กรกฎาคม 21, 2022 -
42
Chapter 19 กรกฎาคม 21, 2022 -
43
Chapter 20 กรกฎาคม 31, 2022 -
44
Chapter 20 กรกฎาคม 31, 2022 -
45
Chapter 21 กรกฎาคม 31, 2022 -
46
Chapter 21 กรกฎาคม 31, 2022 -
47
Chapter 22 กรกฎาคม 31, 2022 -
48
Chapter 22 กรกฎาคม 31, 2022 -
49
Chapter 24 กรกฎาคม 31, 2022 -
50
Chapter 24 กรกฎาคม 31, 2022 -
51
Chapter 24 กรกฎาคม 31, 2022 -
52
Chapter 24 กรกฎาคม 31, 2022 -
53
Chapter 25 สิงหาคม 2, 2022 -
54
Chapter 25 สิงหาคม 2, 2022 -
55
Chapter 27 สิงหาคม 4, 2022 -
56
Chapter 27 สิงหาคม 4, 2022 -
57
Chapter 27 สิงหาคม 4, 2022 -
58
Chapter 27 สิงหาคม 4, 2022 -
59
Chapter 28 สิงหาคม 4, 2022 -
60
Chapter 28 สิงหาคม 4, 2022 -
61
Chapter 29 สิงหาคม 8, 2022 -
62
Chapter 29 สิงหาคม 8, 2022 -
63
Chapter 30 สิงหาคม 9, 2022 -
64
Chapter 30 สิงหาคม 9, 2022 -
65
Chapter 31 สิงหาคม 10, 2022 -
66
Chapter 31 สิงหาคม 10, 2022 -
67
Chapter 32 สิงหาคม 13, 2022 -
68
Chapter 32 สิงหาคม 13, 2022 -
69
Chapter 33 สิงหาคม 15, 2022 -
70
Chapter 33 สิงหาคม 15, 2022 -
71
Chapter 34 สิงหาคม 18, 2022 -
72
Chapter 34 สิงหาคม 18, 2022 -
73
Chapter 35 สิงหาคม 19, 2022 -
74
Chapter 35 สิงหาคม 19, 2022 -
75
Chapter 36 สิงหาคม 30, 2022 -
76
Chapter 36 สิงหาคม 30, 2022 -
77
Chapter ตอนที่37 กันยายน 4, 2022 -
78
Chapter ตอนที่37 กันยายน 4, 2022
Comments
สายตาที่เหมือนโคลนนั่น กำลังคาดหวังสิ่งใด? (Nigoru Hitomi de Nani wo Negau) 35
วอล์มที่ได้กำจัดศัตรูกลุ่มเล็กๆที่เขาได้พบแล้ว เขาก็หันไปทางตรงไปที่ชั้นที่ 6 เขาขึ้นไปบนทางลาดของเนินด้วยการสนับสนุนของเวทมนตร์ลม กระโดดข้ามกำแพงไม้และฆ่าศัตรูที่ผ่าน ร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บของเขานั้นเบาจนน่าตกใจ บางทีความเจ็บปวดอาจเกินในระดับหนึ่งแล้ว เขารู้สึกเฉยชากับความเจ็บปวด แม้แต่นิ้วและซี่โครงที่หักก็เป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับวอล์มในวันนี้
ทหารที่คอยคุ้มกันเตือนทหารรอบข้างและยิงธนูใส่ วอล์มหายตัวเข้าไปในความมืด ลูกธนูพลาดเป้า ท้ายที่สุด พวกเขาอยู่ในชั้นที่ 6 ที่ซึ่งกว้างใหญ่ มีข้อจำกัดสำหรับสถานที่ที่ใช้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขาต้องการประหยัดพลังไว้ ในฐานะทหารที่ช่วยสร้างชั้นที่ 6 วอล์มคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ
วอล์มไม่ต้องจัดการกับทหารทุกคน สายตาของผู้คนแยกย้ายกันไปหลังจากที่เขาโจมตีศูนย์ทหารใกล้กำแพง
วอล์มผ่าทหารของไครซิทที่ขวางทางเป็นสองส่วนบนล่าง และในที่สุดเขาก็พบเป้าหมายของเขา
ค่ายเต็มไปด้วยทหาร ในเต็นท์ที่กางอยู่ มีเสบียงและนายพลกำลังพักผ่อน และทหารที่ใช้เสื้อคลุมบนพื้นและนอนหลับอยู่ กองไฟบางส่วนยังคงติดอยู่ และวอล์มก็เช็คทหารที่อาจกำลังดื่มอยู่รอบๆกองไฟ นายทหารชั้นสัญญาบัตรและทหารผ่านศึกตอบสนองต่อความวุ่นวาอย่างรวดเร็วและรีบสวมยุทโธปกรณ์ แต่ทหารมากกว่าครึ่งยังคงไม่ได้หยิบอาวุธ เป็นฉากที่วอล์มต้องการ…
“อะไร? เอะอะอะไรกัน?”
“อันเดด ไม่ ศัตรูก่อวินาศกรรมหรือเปล่า?”
“ลุกขึ้น!! เตรียมพร้อมรบ!!”
ทหารส่วนใหญ่จะสามารถตอบสนองได้อย่างรวดเร็วในระหว่างการสู้รบ แต่จิตใจและร่่างกายที่อ่อนล้าจากการต่อสู้ที่ดุเดือนในทุกวัน ที่นอนที่ปลอดภัยได้ชะลอการเคลื่อนไหวของทหาร วอล์มก้าวเข้าไปในค่ายและปล่อยมานาออกจากร่างกายของเขา อากาศภายนอกที่หนาวเย็นในเวลายามเที่ยงคืนเริ่มร้อนขึ้นอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของเขาให้อยู่ในอุณหภูมิที่ไม่สามารถทนได้
“หยุดมันซะะะะะ!!!”
เสียงกรีดร้องอันเศร้าโศกของทหารไครซิทดังก้องกังวาน แต่วอล์มก็ได้ส่งเสียงคร่ำครวญกลบมัน
“อ้าาาาา!!”
ทหารที่มีเพียงดาบ หอก และกริชเข้าหาวอล์มอย่างช้าๆ แต่ร่างของพวกเขาก็ได้หายไปในทันที
เปลวเพลิงสีฟ้าปะทุออกมาจากอากาศร้อน แผดเผาพื้นที่ท้งหมดและกระจายไปรอบๆ นายพลที่ถูกไฟกลืนกิน กลิ้งลงบนพื้นและได้เผาเต็นท์ที่อยู่ใกล้เคียง และทหารที่ได้สูดเปลวพลิงสีฟ้าเข้าไปปอดและหลอดลมของเขาก็ถูกเผา และล้มลงบนพื้นด้วยอาการหายใจไม่ออก
วอล์มตระหนักดีถึงสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ ถึงอย่างนั้นเขาก็หยุดไม่ได้ อารมณ์ที่ถูกเก็บไว้ล้นออกมาราวกับประตูระบายน้ำพังทลาย
ชายหญิงเปลือยกายการโจนออกมาจากเต็นท์หลังหนึ่งและได้ถูกเพลิงแผดเผา พวกเขาน่าจะกำลังอยู่ระหว่างการร่วมรักของพวกเขา วอล์มไม่คิดว่าเป็นเพราะความคึงเครียดสูงก่อนการโจมตีครั้งใหญ่ หรือเพราะพวกเขารู้สึกผ่อนคลายจากบรรยากาศ มันคงเป็นเพราะไม่มีการรับประกันสำหรับวันพรุ่งนี้ เมื่อมนุษย์ตระหนักว่าชึวิตของพวกเขาไม่ได้รับประกันพวกเขาจะทำตามความต้องการของพวกเขา ไม่ว่าจะอยู่ในกองทัพหรือตำแหน่งใด
อย่างไรก็ตาม โชคไม่ได้เข้าข้างพวกเขา ท้ายที่สุดแล้วสนามรบก็ไร้เหตุผลอยู่เสมอไม่ว่ามันจะอยู่ที่ใดก็ตาม เมื่อเริ่มสังเกตุเห็น คนรอบข้างจะตายหมด และคุณจะเป็นรายต่อไป กระทั่งวอล์มก็ยังได้ลิ้มรสมันเช่นกัน
“โจมตีมันนน โจมตตตตี!!!!”
“มันไม่ปกติ มันคือ《เพลิงแห่งประตูนรก》”
วอล์มยังคงเผาค่ายต่อไป ในขณะที่ยังคงปล่อย《เพลิงปีศาจ》ต่อไป ทหารไครซิทที่ควรจะโจมตีศัตรูนั้นหายใจไม่ออกแม้กระทั่งก่อนจะลงมือ ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามหลบหนีไปยังที่ที่ไม่มีไฟ ไม่มีทักษะให้ใช้ ไม่มีอาวุธให้พึ่งพา ไม่มีสายบังคับบัญชาที่ควรมี ทุกคนที่นั่นล้วนกลัวเปลวเพลิงอย่างเท่าเทียมกันเหมือนกับมนุษย์ดึกดำบรรพ์
“แม่งเอ้ย มันไม่หายไปมันจะเกาะติดตัว ไอ้โง่ อย่ามาจับสิฟะ หยุด!”
“อย่ากลิ้งบนพื้น ไฟยังคงติดต่อไป วิ่ง รักษาระยะห่าง!!”
ผู้คนที่พยายามจะดับไฟบนสหายของพวกเขา ผู้คนที่พยายามที่จะหลบหนีโดยไม่สนสายบังคับบัญชา มันเป็นฉากที่มักจะทำให้หัวใจของวอล์มอบอุ่น แต่เขายังคงปล่อย《เพลิงปีศาจ》ต่อไป ท้ายที่สุดสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ได้แผดเผาเป้าหมายเดียวที่เขาตั้งไว้ในใจ――
◆
ยูโตะนอนไม่หลับอยู่บนเตียงในเต็นท์ เนื่องจากเขาได้รับคำสั่งให้สนับสนุนการต่อสู้ด้วยเวทมนตร์ในวันพรุ่งนี้ ยูโตะผู้ซึ่งได้ฝังผู้คนจำนวนมากด้วย “ทักษะ”ของเขาในสัปดาห์ที่ผ่านมานั้น มันได้สร้างภาระหนักให้กับจิตวิญญาณของเขา
ยูโตะนั้นทำได้ดีในระหว่างวัน ถึงอย่างนั้นในตอนกลางดึกและเมื่อตอนที่เขาอยู่คนเดียว ฉากในสนามรบก็ไม่หยุดเข้ามาในหัวแม้ว่าเขาจะไม่ชอบก็ตาม มันได้แผดเผาในดวงตาของเขา แขนขาที่ปลิวไปมา เลือดกระจายไปทั่วพร้อมเสียงกรีดร้อง จิตสังหารที่แข้มข้นและความเกลียดชังที่พุ่งตรงมาที่เขา
เมื่อตอนที่เขาโจมตีด้วยเวทมนตร์ที่ไม่แม้แต่จะเบามือ ชายคนนั้นสวมหน้ากาก แต่ยูโตะมั่นใจว่าในเวลานั้นสายตาของพวกเขาสบกัน ราวกับว่าดวงตาสีดำของชายคนนั้นต้องการบอกกับเขาว่ามันจะไม่มีทางลืมยูโตะ ยูโตะไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทำคือการตัดสินใจที่ผิด ถ้าเขาไม่ฆ่าเขา สหายของเขาและอัศวินหลายคนที่อยู่ในภาคีอัศวินเรฮาเซนที่ซึ่งเขาติดหนี้อยู่จะได้รับอันตรายเช่นกัน
“ทนไว้ นายเป็นผู้ชายไม่ใช่หรือไง”
สำหรับบ้านใหม่และสำหรับเพื่อนของเขา ยูโตะไม่สามารถหนีได้
ยูโตะกลิ้งไปมาบนเตียงหลายครั้ง และในที่สุด เขาก็นำผ้าปูที่นอนบางๆมาคลุมหัวของเขา เมื่อสติจางหายไปในที่สุด หูของยูโตะก็ได้ยินความวุ่นวาย
“อันเดดหลบหนีมาได้?”
ร่างกายของหมุษย์อาจกลายเป็นอันเดดได้ ยูโตะมีคุณสมบัติธาตุแสงที่ยอดเยี่ยมและเคยมีส่วนร่วมในการปราบปรามพวกอันเดดหลายครั้ง เช่นเดีบวกับมนุษย์ พวกมันเป็นสัตว์ประหลาดที่มีความแตกต่างกันอย่างมากตามแต่ละคน และพวกมันยังผันผวนอย่างมากขึ้นอยู่กับร่างกายและความแข็งก่อนที่จะตาย การต่อต้านของทหารของจักรวรรดิไฮเซิร์คหลังจากยูโตะช่วยบุกทะลวงชั้นนั้นมหาศาล
「”ฆ่าผู้กล้าทั้งสามซะ!!!”」ยูโตะรู้สึกตกใจมากกับทหารศัตรูที่สายท้องและเดินเข้ามาหาเขาในขณะที่แขนขาของเขาหายไป มันยังคงติดอยู่ในหูของเขาแม้หลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์
ยิ่งกว่านั้น เมื่อเขาได้ยินว่าทหารได้กลายเป็นอันเดด ยูโตะก็นึกถึงความน่ากลัวของจิตตานุภาพของมนุษย์ ยูโตะลุกขึ้นนั่งจากเตียง หากคนอื่นมีปัญหา เขาอาจถูกขอให้ช่วย ไม่มีการประกาศล่วงหน้า ในขณะนั้นทางเข้าเต็นท์ก็เปิดออกอย่างรวดเร็ว
“ยูโตะ!!”
โมโคโตะกระโจนเข้ามา เพื่อนสมัยเด็กที่ไม่สูญเสียความสงบแม้ในระหว่างการสู้รบ แสดงให้เห็นท่าทีแปลกๆที่สามารถเห็นได้ตอนอยู่ในสภาวะตื่นตระหนกเท่านั้น
ยูโตะสูดหายใจ
“เกิดอะไรขึ้น?”
“แคมป์และฐานบัญชาการถูกโจมตี!!”
“อายาเนะล่ะ!? โจฮานน่าปลอดภัยไหม?!”
สิ่งแรกที่เข้ามาในความคิดของยูโตะคือเพื่อนสมัยเด็กอีกคนและอัศวินหญิงที่ดูแลยูโตะในโลกนี้
“ฉันไม่รู้ ข้อมูลสับสนไปหมด ทั่วชั้นที่ 3 ถึง 6 กำลังลุกไหม้”
ยูโตะไม่อย่ากจะเชื่อเลยว่าทหารปล่อยให้ศัตรูบุกเข้ามาได้ ในขณะุเดียวกัน ยูโตะรู้สึกไม่ดีกับคำว่า”ลุกไหม้” แล้วก็ได้เปิดทางเข้าเต็นท์ออก มันราวกับว่าทั้งชั้นถูกแผดเผา กลิ่นไหม้มาถึงจมูกและเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดก้องกังวาน เหนือสิ่งอื้นใด เปลวเพลิงเป็นสีฟ้าเหมือนกับท้องฟ้าในตอนกลางวัน
“เป็นไปไม่ได้ ผู้ใช้《เพลิงปีศาจ》?”
“ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่ฉันแน่ใจว่าเปลวเพลิงสีฟ้านี่คือ《เพลิงแห่งประตูนรก》”
ยูโตะพูดถึงตัวตนที่แท้จริงของมัน ผู้ใช้คนนั้นเป็นคนที่เขาฆ่าอย่างแน่นอน ไฟสีฟ้าจะเกาะติดกับสิ่งที่มันสัมผัสและแผดเผา เขาไม่สามารถพลาดได้ ในขณะเดียวกันเหตุผลก็ผุดขึ้นมาในหัว การเชื่อมคำว่า”เปลวเพลิงสีฟ้า”กับ”ชั้นที่ 3″ ยูโตะเข้าใจดีว่าต้องใช้เวลาราวหนึ่งสัปดาห์กว่าที่ชายคนนั้นจะกลายเป็นอันเดด――
“มาโคโตะ ไปกันเถอะ อายาเอะและโจฮานน่าซังกำลังอยู่ในอันตราย”
ยูโตะกระโจนออกมาด้วยอุปกรณ์ขั้นต่ำ
―――――――――――――――――――――――――――――――――――――――
จบ – ปั่น Event ต่อละ
ขอขอบคุณ ENG จากKinokura Translation
เพจผู้แปล (1) เหนื่อยน้อ การแปล | Facebook
Comments