ตอนที่ 15 

 

 

 

จนกระทั่งหนังใกล้จะฉายจบ อันฉีเริ่มวางแผนของเธออย่างเงียบๆ

 

เธอมีนิสัยส่วนตัวคือชอบมาดูหนังคนเดียวเวลาที่อารมณ์ไม่ดีและใช้ความคิดเรื่อยเปื่อย ครั้งนี้ก็เหมือนกันที่เธอทะเลาะกับครอบครัวของเธอ

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้จิตใจของเธอไม่ได้จดจ่ออยู่กับหนังเลยซักนิดเดียวแต่กำลังจดจ่อออยู่กับผู้ชายแปลกๆที่นั่งอยู่ด้านข้าง

 

อยู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาชวนดูหนังโดยที่ไม่รู้จักกันมาก่อนเรื่องแบบนี้คนปกติไม่ทำกันแน่ๆ

 

ตามแผนของอันฉี เธอจะรอให้เจียงหนานแสดงธาตุแท้ของเขาออกมาก่อนและหลังจากนั้นเธอจะโทรตามคนให้มาอัดเจียงหนาน มันอาจจะทำให้อารมณ์ของเธอดีขึ้นบ้าง

 

แต่เธอไม่คิดเลยว่าเหตุการณ์มันจะเป็นแบบนี้

 

เจียงหนานนั่งดูหนังอย่างสงบและไม่มีเจตนาไม่ดีกับเธอเลย

 

แต่เธอก็ระวังตัวอยู่ตลอดเวลา

 

พอหนังฉายจบ

 

ทุกคนเริ่มลุกขึ้นและเดินออกจากโรงหนังกันทีละคน

 

“เราจะไปกันรึยัง?”

 

เจียงหนานพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มขณะกำลังลุกขึ้น

 

“ไป”

 

อันฉีตอบด้วยท่าทีเย็นชา เธอเริ่มรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากที่อึดอัดมาเป็นเวลานาน

 

‘ในที่สุดก็โผล่หางออกมาแล้วสินะ ฉันเดาว่าต่อไปคงจะชวนฉันไปกินอาหารหลังจากนั้นก็ไปทำอย่างว่าสินะ’

 

(ผู้แปล: เป็นธรรมเนียมของจีนครับถ้าชวนไปดูหนังหลังจากนั้นก็เข้าโรงแรมครับ)

 

สองคนลุกออกจากโรงหนัง

 

พวกเขาสองคนเดินออกมาข้างนอกก็เจอกับจางหยวนและลิลลี่กำลังยืนรออยู่ข้างประตู

 

หลังจากเห็นเจียงหนานและอันฉีเดินออกมาจางหยวนก็ยิ้มจนเห็นฟันของเขา “เจียงหนาน คนนี้คือเพื่อนที่นายรอใช่มั้ย แนะนำให้ฉันหน่อยสิ”

 

ขณะที่กำลังพูดอยู่ตาของเขาก็จ้องมองไปที่อันฉี โดยไม่เก็บอาการเลยซักนิด

 

“เอ่ออ…”เจียงหนานอึดอัดและไม่รู้ว่าควาจะจัดการกับสถานการณ์ตอนนี้ยังไงดี “ได้ เอาไว้วันหลังเราค่อยไปทานอาหารด้วยกัน”

 

เขากระพริบตาเป็นนัยขณะที่กำลังพูด เวลานี้ไม่เหมาะที่จะคุยกันพวกเขาจึงคิดว่าควรจะกลับไปคุยกันทีหลัง

 

“ได้ๆ….”จางหยวนพนักหน้าเป็นเชิงว่ารู้กันและยิ้มแบบมีเล่นัย

 

“ฉันจะรอโทรศัพท์จากนาย และเราค่อยไปกินข้าวด้วยกัน”

 

“ได้ ไว้เจอกัน”เจียงหนานยิ้มและตอบ

 

อันฉีก็ไหลตามน้ำให้ความร่วมมือมาก เธอไม่พูดขัดเจียงหนานซักคำ แต่สีหน้าเธอเริ่มเย็นชาขึ้น

 

จางหยวนและลิลลี่ก็พากันกลับ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความอิจฉา ตอนเธอกำลังเดินแยกออกไปสายตาเธอก็มองตามกระเป๋าเฮอร์เมสของอันฉีไม่วางตา

 

“วันนี้ขอบคุณมากนะ ลาก่อน”

 

เจียงหนานยิ้มและสวมบทบาทเป็นสุภาพบุรุษและพูดกับอันฉีจากนั้นก็หันหลังเดินจากไป

 

อันฉี: “???”

 

เธอสับสนมาก

 

‘เหตุการณ์นี้มันอะไรกัน?’

 

‘ขอบคุณมาก ลาก่อน เนี่ยนะ’

 

เธอไม่เข้าใจเลย เมื่อเห็นแผ่นหลังของเจียงกนานห่างออกไปเรื่อยๆ ใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็เริ่มเย็นชาและเธอรู้สึกเหมือนถูกหลอก เธอตะโกนว่า “เดี๋ยวก่อน!”

 

“มีอะไรหรอ?”

 

เจียงหนานหยุดเดินและหันกลับมามองด้วยสายตาสงสัย

 

“นายทำแบบนี้หมายความว่ายังไง?”

 

“เธอหมายถึงอะไร?”เจียงหนานมองด้วยความงุนงง “ฉันแค่ชวนเธอมาดูหนังด้วยกันแค่นั้นและตอนนี้หนังก็จบแล้ว”

 

“เอ่อ…”อันฉีอ้าปากค้างและไม่รู้จะพูดอะไร

 

“แล้วเจอกัน”

 

เจียงหนานยิ้มและหันหลังเดินต่อไป

 

“หยุด รอเดี๋ยวก่อน”

 

อันฉีรู้สึกขุ่นเคือง แต่เธอไม่รู้ว่าเธอต้องการจะพูดอะไร

 

“หืม มีอะไรอีก? รีบๆพูดธุระของเธอมาไวๆ ฉันกำลังรีบอยู่” เจียงหนานพูด

 

“ฉัน…”อันฉีชะงักอยู่นานและพูดว่า: “ฉันไม่มีนิสัยชอบให้คนแปลกหน้าจ่ายเงินให้ฉัน ฉันจะจ่ายคืนให้นายสำหรับค่าตั๋วหนังและป๊อปคอร์น”

 

ขณะที่เธอกำลังพูดเธอก็หยิบแบงค์ 100 หยวนปึกนึงออกมาจากระเป๋าสะพายและเดินไปหาเจียงหนานจากนั้นเธอก็ขว้างปึกเงินใส่เจียงหนานและหันหลังเดินจากไปด้วยความโกรธ

 

เจียงหนาน: “…”

 

เจียงหนานงงเขาทำอะไรผิด

 

เขามองดูแบงค์ 100 ที่กระจายอยู่บนพื้นและเริ่มเก็บมันขึ้นมา เขานับได้รวมๆ กันก็ 6 ใบ ซึ่งเลข 6 เป็นเลขนำโชค

 

เขาอดที่จะยิ้มไม่ได้

 

‘600 หยวน!’

 

‘เราแค่ซื้อตั๋วหนังและป๊อปคอนให้เธอคนนั้นแค่ไม่ถึง 100 หยวนแต่เงินที่ได้กลับมาคือ 600 หยวน เราทำกำไรได้ตั้ง 500 หยวน ธุรกิจนี่มันดีจริงๆ’

 

‘เราแค่ลองระบบบอกอัตราความสำเร็จเล่นๆ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำเงินได้ด้วย’

 

‘แจ๋ว!’

 

 

————————————————————-

ผู้แปล: เรื่องนี้เป็นโปรเจ็คแรกนะครับ หัดแปล ถ้าอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ หรือ ไม่เข้าใจ มีคำแนะนำ ติชม สอบถาม สามารถติดต่อผ่าน Fanpage :  Link: shorturl.at/bhtT7 ได้เลยครับ