ตอนที่ 17

 

 

 

เป่ยเป่ยไม่สนใจคำพูดของทุกคนและกำลังจะปิดห้องไลฟ์ “วันนี้หนูเหนื่อยมากจริงๆ พี่ชายทุกคน พวกเราค่อยเจอกันใหม่คราวหน้านะ”

 

“โอ๊ย เธอจะไปแล้วหรอ”

 

“ฉันยังอยากคุยกับเธอต่อ ที่เธอเป็นแบบนี้เพราะมีคนส่งจรวดให้แน่ๆ”

 

“เธอจะไปแบบนี้ไม่ได้ เธอคิดว่ากำลังเล่นเกมจีบกันอยู่หรอ?”

 

“แกร๊ก!”

(SFX:เสียงปิดกล้อง)

 

ห้องไลฟ์ถูกปิด

 

“ฟู่วว…”

 

เป่ยเป่ยสูดหายใจยาวและนั่งอยู่ในความงุนงงอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของเธอ

 

ต่อมาเมื่อเธอเปิดรายชื่อผู้ติดตาม คนที่ติดอันดับผู้บริจาคสูงสุดคือเจียงหนานด้วยรางวัล 5,000 หยวน ห้องไลฟ์เล็กๆของเป่ยเป่ยยังไม่เป็นที่รู้จักมาก แต่ตอนนี้ห้องไลฟ์ของเธอขึ้นติดอันดับแรกๆ 

 

“ปลาเค็มที่ชอบอาบแดด หรอ ใครกันนะ?”

 

เป่ยเป่ยพึมพำและคลิกเข้าไปดูข้อมูลส่วนตัว

 

เธอเจอข้อมูลแปลกๆ ทันที ผู้ติดตามคนนี้ติดตามเธอมานานแล้วพอสมควร

 

เพียงแต่เขานิ่งเงียบตลอดเวลา ไม่พูด ไม่เคยให้รางวัลเหมือนว่าไม่มีตัวตนอยู่

 

“อืม…เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”

 

เป่ยเป่ยกัดริมฝีปากของเธอขณะคิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ใบหน้าเล็กๆ อันบอบบางของเธอ แสดงถึงความเป็นผู้ใหญ่ออกมา

 

เธออยู่ตัวคนเดียวในเมืองเจียงไห่นี้และเธอเริ่มไลฟ์สตรีมและติดต่อกับกลุ่มคนขายปาท่องโก๋ที่มีอายุแตกต่างกัน

 

แม้ว่าเธอจะพึ่งอายุ 18 ปีแต่เธอดูน่ารักเกินวัยไปมากไม่เหมือนกับเด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน

 

หลังจากคิดเรื่องที่เกิดขึ้นมาซักพัก เธอก็สรุปได้ว่าบางที ปลาเค็มที่ชอบอาบแดด อาจจะเป็นกลุ่มผู้ติดตามกลุ่มแรกๆของเธอและแผนมันต้องค่อยๆเป็นค่อยๆ ไปถ้าเขาไม่สนใจเธอก็จะใช้ข้อมูลส่วนตัวของเธอและวีแชทของเธอเพื่อนัดเจอกับเขาและหลังจากนั้นก็……

 

หลังจากพยายามทำความเข้าใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เธอก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จะมาหลอกเธอมันไม่ง่ายหรอกรางวัลก็ให้มาแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะคืนให้

 

 

เธอเป็นปีศาจตัวเล็กๆ และเธอเข้าใจ

 

ความจริงเป็นอย่างดี  ถ้าเธอเล่นตัวหน่อยมันอาจจะพอได้รางวัลอีก แต่ถ้าเธอยอมเขาง่ายเกินไปมันก็จะไม่ได้อะไรอีกเลย

 

พอเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดหัวสมองของเธอก็แจ่มใสขึ้นทันที วันนี้ทำรายได้ค่อนข้างดี รางวัลของปลาเค็มที่ชอบอาบแดดให้มามากกว่า 4,000 หยวนและเธอก็กำลังอารมณ์ดีสุดๆ

 

เธอหยิบถุงขนมที่เจียงหนานซื้อมาให้และกินมันอย่างมีความสุข

 

‘อร่อยจังเลย พี่เจียงเป็นคนที่ใจดีและหล่อเท่ห์จริงๆ’

 

น่าเสียดายที่พี่เขาไม่ค่อยมีเงิน ไม่อยากนั้นเขาคงเป็นแฟนในอุดมคติของผู้หญิงหลายคน

(มันไม่ได้ดูถูกพระเอกนะครับ)

 

 

…

 

 

วันต่อมา

 

ตอนเช้าตรู่

 

“ตื่นเถิดชาวไทย อย่าหลับไหล ลุ่มหลง”

(SFX: เสียงริงโทน)

 

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น

 

เจียงหนานสะดุ้งตื่นและเหลือบไปมองนาฬิกา เขาตกใจรีบลุกจากที่นอน

 

“เวรเอ้ย สายอีกแล้ว”

 

เขารีบใส่เสื้อผ้าแต่งตัว…

 

อย่างไรก็ตาม การกระทำของเขาจู่ๆ ก็หยุดลง

 

หลังจากนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างออกและมีความสุขสุดๆ “ไอ่โง่เอ้ย! ลืมปิดนาฬิกาปลุกซะได้ ลืมไปว่าไม่ต้องไปทำงานแล้วนี่หว่า ตอนนี้เรากลายเป็นเศรษฐีแล้ว ฮิฮิฮิ…”

 

และตอนนี้เอง

 

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก…”

 

มีเสียงคนเคาะประตู

 

เสียงหนานถามด้วยความสงสัย “ใครครับ?”

 

“พี่เจียง ฉันเอง เป่ยเป่ย”

 

เสียงของเป่ยเป่ยดังมาจากข้างนอกหน้าประตู

 

“เป่ยเป่ยหรอ รอแปปนึง พี่กำลังไปเปิดประตูให้”

 

เจียงหนานรีบแต่งตัวให้เสร็จ จัดทรงผม แล้วไปเปิดประตู “ว่าไงเป่ยเป่ย มีอะไรให้ช่วยหรอ หรือว่าท่อน้ำแตกอีกแล้ว?”

 

 

————————————————————-

ผู้แปล: เรื่องนี้เป็นโปรเจ็คแรกนะครับ หัดแปล ถ้าอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ หรือ ไม่เข้าใจ มีคำแนะนำ ติชม สอบถาม สามารถติดต่อผ่าน Fanpage :  Link: shorturl.at/bhtT7 ได้เลยครับ