บทที่ 8 ไม่คาดหวัง

   [ตัวเอก]

   “เฮ้ออ~”

   เป็นอีกครั้งที่ถอนหายใจ ไม่รู้ว่าทำแบบนี้ไปกี่ครั้งแล้วกันนะ ถึงจะรู้ว่ามันเยอะเกินไปก็เถอะ แต่สิ่งที่ต้องเจอในแต่ละวันก็ทำเอาเผลอถอนหายใจตลอด วันนี้เองก็เช่นกัน ไม่มีอะไรต่างจากปกติ แม้ไม่นานนี้จะเกิดเรื่องแปลกประหลาด ทว่าชีวิตฉันก็เหมือนเดิม ไม่สิ บางที ตอนนี้อาจจะดีกว่าก่อนก็ได้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ๆพอไปทำงานก็โดนไล่ออกซะงั้น ได้เงินค่าชดเชย ตกใจ และอื่นๆ นิดหน่อย ปัจจุบัน เงินที่มีอยู่เยอะมาก ในไม่กี่ปีมานี้ มันไม่เคยมากมายขนาดนี้

   “ถ้าใช้ตามปกติ เงินที่มีอยู่สามารถเอามาใช้ได้ทั้งเดือนแบบสบายๆ ถึงอย่างงั้น สักวันมันก็ต้องหมดไป ฉันควรรีบหางาน หารายได้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะตกอยู่ในสภาพที่น่าสิ้นหวัง”

   ในระยะเวลาไม่กี่เดือนจะหางานได้ไหมนะ? สมัยนี้การจะหางานเป็นเรื่องยากสุดๆ โดยเฉพาะคนที่ไม่ค่อยมีความสามารถแบบฉัน หางานใหม่ภายในสามเดือนคือเรื่องแทบเป็นไปไม่ได้ อย่าคาดหวังกับการหางานใหม่จะดีกว่า อาจเสียเวลาไปโดนเปล่าประโยชน์

   วิธีหาเงินในเวลาไม่นาน มันมีอะไรบ้างกัน? การพนัน ไม่ อย่าไปเล่นมันเลย ต่อให้ฉันมีความสามารถมากกว่านี้ร้อยเท่า ตัวฉันก็ยังมีฝีมือไม่เท่าเจ้ามือ สามารถโดนเก่งได้ง่ายๆ นอกจากไม่ได้เงินเพิ่มแล้ว ยังสูญเสียเงินไปอีก ไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดหรอก

   ทำคอนเทนต์บนโลกออนไลน์? นี่ก็น่าจะตัดไปได้เหมือนกัน ไม่ควรคาดหวังเยอะ ไม่งั้นจะเจ็บปวดเปล่าๆ การเติบโตบนโลกออนไลน์ไม่ใช่เรื่องง่ายดาย จำเป็นต้องมีหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อทำให้เติบโตอย่างรวดเร็ว ยกตัวอย่างก็เช่น ความแปลกใหม่ ความสร้างสรรค์ หรือดวง

   ฉันไม่มีพวกมันทั้งหมด แต่เหนือสิ่งอื่นใด สมมุติว่ายังคิดมากอยู่อย่างงี้ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่น้อย ฉันควรตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง ต่อให้มันก็ไม่ได้ผลสักนิดก็ตาม ไม่ลงมือทำ นั่นก็เท่ากับว่าจะไม่มีสิ่งใดเกิด ไม่มีความล้มเหลว ไม่มีความสำเร็จ

   “ใช่สิ ยังไม่ได้ดูเลยว่ามันได้มั้ย”

   เปิดโทรศัพท์ เข้าคลังเก็บวิดีโอ พบว่ามีวิดีโอเด็กสาวอยู่ ไม่เข้าใจแฮะ ทำไมวิดีโอกับรูปภาพถึงได้? แล้วถ้าไม่ได้มีฉันอยู่ในรูปกับวิดีโอล่ะ? พวกมันยังจะปรากฏที่โลกไหม? ไว้ค่อยลองทีหลัง ตอนนี้มีสิ่งที่สำคัญกว่า นั่นคือตัดต่อวิดีโอ

   บอกก่อนเลยว่าตัวฉันไม่มีความสามารถตัดต่อสักเล็กน้อย นิดหน่อยก็ไม่มี ต้องเริ่มศึกษาสินะ คงไม่ยากหรอกมั้ง ฉันมีวิธีการเรียนรู้จากหนังสือความลับแห่งมหาสมุทรอยู่หนิ เรียนรู้เรื่องง่ายๆ พอตัดต่อเป็นบ้าง น่าจะใช้เวลาไม่มากเท่าไหร่นัก

   เพื่อประหยัดเงินให้มากที่สุด ฉันเลือกศึกษาวิธีการตัดต่อจากโลกอินเทอร์เน็ต ไม่ได้ซื้อหนังสือ เงินมีเยอะ ทว่าใช่ว่าสามารถใช้ได้ทุกครั้งที่ต้องการ หนังสือเล่มหนึ่งก็หลายร้อยแล้ว มันเป็นราคาที่สามารถกินอาหารได้หลายมื้อเลย เมื่อไหร่ที่ฉันมีเงินจนสามารถใช้ชีวิตได้แบบสบายๆ วันนั้น ฉันจะซื้อหนังสืออ่าน

   ปัจจุบันอ่าน ดู วิธีการตัดต่อง่ายๆจากโลกอินเทอร์เน็ตไปก่อนแล้วกัน ของฟรี มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น ไม่กี่ชั่วโมงถัดมา ฉันก็รู้ความสามารถต่างๆของเครื่องมือ รู้ถึงแอปพลิเคชันตัดต่อบนมือถือต่างๆ ทั้งข้อดี ข้อเสีย จุดเด่น จุดด้อย

   ไม่มีคอม แถมทักษะการตัดต่อก็น้อยนิด ตัดต่อบนโทรศัพท์นี่แหละดีแล้ว คอม โน๊ตบุ๊คราคาหลายบาท ไม่ควรใช้เงินเยอะเกินไป ผิดพลาดแล้วไม่อาจย้อนกลับได้ นี่คือชีวิตจริง ไม่ใช่การ์ตูน ไม่มีความสามารถในการย้อนเวลาใดๆทั้งสิ้น 

   “ไม่เลว การตัดต่อวิดีโอของฉันค่อนข้างดีในระดับหนึ่ง”

   ฉันเรียนรู้ได้รวดเร็วมากๆ บางครั้งก็แอบเผลอคิดไปว่าตัวฉันนั้นเป็นอัจฉริยะโดยไม่ตั้งใจ เป็นความคิดที่หลงตัวเองจริงๆ ที่เป็นอย่างวันนี้ได้ก็เพราะหนังสือความลับแห่งมหาสมุทร และเรื่องแปลกประหลาด ถ้าไม่ได้เจอหนังสือ เรื่องแปลกๆไม่เคยเกิดขึ้น ก็ไม่รู้ฉันจะเป็นยังไง คงจะตัดสินใจทำสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตไป คงมานั่งเสียใจตอนท้ายแน่เลย

   เปลี่ยนเรื่องๆ มาลงวิดีโอกันเถอะ ตั้งชื่ออะไรดีนะ ไม่ถนัดการตั้งชื่อแฮะ แต่ชื่อวิดีโอเป็นวันที่ถ่าย มันก็ยังไงอยู่ เล่นกีตาร์วันที่หนึ่งดีรึเปล่านะ? ฟังดูน่าจะแย่ ไม่เอา เปลี่ยนอันใหม่ ฝึกเล่นกีตาร์ อืมม… แล้วมันต่างจากอันเดิมตรงไหนกัน? ยังแย่เหมือนเดิม ไม่น่าดึงดูดเลยสักนิด ต้องหาชื่อที่มันดึงดูดคนได้

   เอาเป็นว่า ใช้ชื่อฝึกกีตาร์ธรรมดาๆไปก่อน คิดหาชื่อดีๆได้ค่อยเปลี่ยนไปใช้ชื่อใหม่ คิดไม่ออกจริงๆ ตอนนี้ได้ชื่อวิดีโอละ ต่อไปก็ใส่รายละเอียดคำอธิบาย ยากจัง ฉันควรใส่ยังไงเนี่ย? ต้องใช้คำแบบไหนกันนะ? สิ่งที่ยากยิ่งกว่าการเล่นกีตาร์ตอนอัดวิดีโอ รู้แล้วล่ะ มันคือการตั้งชื่อวิดีโอกับเขียนคำอธิบาย ตั้งธรรมดา มันดูน่าเบื่อเกินไป การจะดึงดูดคนเป็นเรื่องยาก พอไม่ดึงดูด คนดูก็จะน้อย

   ในวิดีโอไม่มีอะไรเท่าไหร่ มีแค่เล่นกีตาร์ธรรมดา ไม่มีสิ่งที่พิเศษ ไม่ได้ต่างจากวิดีโอเล่นกีตาร์ของคนอื่นทั่วไป จะหวังพึ่งหน้าตา ความน่ารักงั้นเหรอ? ฉันคิดว่าไม่ควรคาดหวัง คนส่วนใหญ่ เขาจะดูกันเยอะแค่เพราะเรื่องแบบนั้นงั้นหรือ? มันไม่ง่ายเกิน? ในโลกใบนี้ ไม่มีสิ่งใดได้มาง่ายๆ

   “ช่างมัน ใส่แค่ฝึกวันที่เท่าไหร่ก็พอ วิดีโอ มันไม่มีอะไรเลย ฉันไม่สามารถคิดคำอธิบายออกมาได้”

   สุดท้ายก็ยอมแพ้เรื่องตั้งชื่อกับตั้งรายละเอียด ใช้เวลาลงวิดีโอบนโลกอินเทอร์เน็ตไม่นาน วิดีโอปรากฏขึ้นสาธารณะ รอ รอให้มีคนแรกเข้ามาดู ไม่เชื่อหรอกว่าเวลาผ่านไปนานแล้วจะไม่มีใครกดเข้ามาดูเลย 

   เวลาเดินไปข้างหน้าๆด้วยจังหวะคงที่ หนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที… หนึ่งนาที นี่มันปล่อยให้เวลาเสียเปล่าชัดๆเลย ทำไมฉันต้องจ้องยอดวิวตลอดเวลาด้วย เอาเวลาไปทำอย่างอื่น เวลาที่เสียไปสามารถทำได้ตั้งหลายสิ่งหลายอย่าง มองต่อไป ยอดวิวก็คงไม่พุ่งขึ้นให้หรอก

   ฉันเลิกสนใจยอดวิว ให้ความสนใจทั้งหมดไปกับการเล่นกีตาร์ แม้จะมีวิธีการเรียนรู้จากหนังสือความลับแห่งมหาสมุทร ทว่าฉันก็ไม่ได้เล่นกีตาร์เก่งระดับมือโปรภายในเวลาไม่ถึงเดือน คิดว่าต่อให้ฝึกหนึ่งเดือน ความสามารถของตัวฉันก็ยังไม่ถึงระดับนั้นอยู่ดี

   เล่นกีตาร์ไปสักพักก็รู้สึกเบื่อ ความเบื่อทำให้ความสามารถในการเล่นลดลง ไม่ฝืนดีที่สุด อ่านหนังสือเขียนโปรแกรมต่อ หนังสือที่ถูกซื้อมาแล้วไม่มีใครอ่าน มันน่าสงสาร อีกอย่าง ฉันเองก็สนใจเรื่องการเขียนโปรแกรมอยู่เล็กน้อย ทำไมจะไม่อ่านล่ะ?

   ไม่รู้แน่ชัดว่าเวลาไหลผ่านไปนานแค่ไหน ฉันรู้สึกง่วงนิดหน่อย ดังนั้นจึงตัดสินใจเลิกอ่านหนังสือ คนเราต้องพักผ่อน ไม่ควรปล่อยให้ตัวเองทำงานหนักเกินไป สุขภาพร่างกายอาจยํ่าแย่เอาได้ สุขภาพสำคัญมาก มันมีผลต่อการทำสิ่งต่างๆ

   นอนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยดูยอดวิว บางทีคงไม่เยอะหรอกมั้ง จริงๆสิบวิว ฉันก็ดีใจมากแล้ว ไม่คาดหวังให้วิดีโอแรกถึงร้อย หรือพันวิว มันเกิดขึ้นได้ยาก