บทที่ 363 – พี่ชายเวลามันเปลี่ยนไปแล้ว
หลงหยุนเหว่ยเป็นพี่ชายคนที่เก้าของ มังกรโลหิต
เมื่อ 10,000 ปีก่อนเขาเป็นคนแรกที่เอาชนะ มังกรโลหิตจนเหมือนตายไปครึ่งหนึ่ง
มังกรโลหิตถูกไล่ออกจากเกาะมังกรและอยู่คนเดียวโดยไม่มีใครให้พึ่งพา เมื่อเขาเห็นพี่ชายคนที่เก้าของตัวเองเขาก็มีความสุขอยู่ลึก ๆ
แต่พี่ชายคนนี้ทุบ มังกรโลหิต ด้วยหางของเขาทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก
เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ มังกรโลหิต ไม่ลืมมาจนถึงทุกวันนี้
รูม่านตาสีแดงเลือดของเขาเปล่งประกายด้วยเจตนาสังหารที่เฉียบคม เขาน่ากลัวจริงๆและไม่ต้องกังวลที่จะซ่อนมันเลย
ตอนนี้ มังกรโลหิต ต้องการสังหารพี่ชายคนที่เก้าของเขา
หลงหยุนเหว่ยมองมังกรโลหิตด้วยความตกใจและขยายขนาดตัวเขา เขายังไม่รู้ว่านี่คือน้องชายของเขา
แต่เมื่อ มังกรโลหิต พูดชื่อของตัวเองหลงหยุนเหว่ยก็ต้องเชื่อว่า มังกรโลหิต ที่หายากนี้เป็นน้องชายเลือดผสมของเขา
“ เจ้ายังมีชีวิตอยู่ ? ” หลงหยุนเหว่ยตกใจ
เขาอดไม่ได้ที่จะตกใจกับสิ่งนี้
10,000 ปี!
เขาถูกไล่ออกจากเกาะมังกรและถูกพี่ชายทั้งเก้าของเขาถล่มไปยังสิบแดนโลก เขาไม่น่าจะสามารถกลับขึ้นมาได้ แต่ตอนนี้มังกรโลหิตผสมได้กลายร่างเป็นมังกรโลหิตแล้ว เขามีศักยภาพที่ไม่จำกัด และตอนนี้ยังอยู่ที่อาณาจักรจักรพรรดิ
ทั้งคู่อยู่ในระดับเดียวกัน
เป็นไปได้ยังไง ! ! !
เขามีสายเลือดโดยตรงของเผ่าพันธุ์มังกรและน้องชายของเขาเป็นเพียงเลือดผสม
พี่ทั้งเก้าโจมตี มังกรโลหิต ด้วยกัน นี่เป็นเพียงเพราะเลือดผสมจะส่งผลต่อเกียรติยศของมังกรไฟดังนั้นพวกเขาจึงต้องกำจัดเขาออกไป แต่เนื่องจากพวกเขามาจากบิดาคนเดียวกันพวกเขาจึงไม่สังหารเขาและส่งเขาไปยังสิบแดนโลก
ตอนนี้ มังกรโลหิต ได้กลายร่างแล้ว เขากลายเป็น มังกรโลหิต ตัวที่สองจนถึงปัจจุบัน
ในแง่ของสายเลือดเขาบดขยี้พี่อีกเก้าคนแน่นอน
หลงหยุนเหว่ย จะยอมรับสิ่งนั้นได้อย่างไร ?
เขาต้องการรับสมัคร มังกรโลหิต แต่ตอนนี้เขาดับความคิดเหล่านั้น เมื่อพิจารณาถึงเจตนาสังหารของ มังกรโลหิต แล้วเขาจะไม่ให้อภัยพวกเขาแล้วทำไมต้องถามปัญหา ?
เมื่อเป็นเช่นนั้นเขาก็จะทำร้ายและสังหารเขาทันที
“ เนื่องจากเจ้าเป็นน้องชายคนที่สิบของข้า ข้าจะเชิญเจ้าไปตาย ! ” หลงหยุนเหว่ยตะโกนด้วยความโกรธ เขาถ่มน้ำลายและลาวาก็พุ่งออกมา
หลังจากหลงหยุนเหว่ยรู้ว่า มังกรโลหิต เป็นน้องชายของเขาและเขาจะไม่ได้รับคัดเลือกเขาก็รู้ว่า มังกรโลหิตจะแก้แค้นในเรื่องนั้นอย่างแน่นอน
เนื่องจากเป็นเช่นนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะโจมตีก่อนแทนที่จะรอให้ถูกโจมตี ทำไมไม่สังหารเขาทันที ?
หลงหยุนเหว่ยเด็ดขาดและไม่แสดงความเมตตา เขาพ่นเปลวไฟมังกรออกมาเพื่อเผา มังกรโลหิต
แต่เขาประเมินความแข็งแกร่งของ มังกรโลหิต ต่ำไป
ฮ่อง !
เมื่อลาวาลงสู่พื้น ร่างของมังกรโลหิต ก็กระจัดกระจายเป็นเม็ดเลือดขนาดเล็กจำนวนมาก หยดหนึ่งหลังจากอีกหยดบินไปยัง หลงหยุนเหว่ย
ลาวาไม่สามารถเผาเขาได้ แต่หลงหยุนเหว่ยก็ไม่หดหู่เช่นกัน เขาเหวี่ยงกรงเล็บของเขาราวกับท้องฟ้ากำลังถล่มลงมาเพื่อพยายามทำลายหยดเลือดจำนวนมาก
ฮ้อง ง ง ง !
การโจมตีครั้งนี้น่ากลัวจริงๆทำให้เกิดการฉีกออกของอากาศ
มังกรจรเข้โกลาหล มองด้วยสีหน้าจริงจัง หาก มังกรโลหิต แพ้เขาจะเข้าสู้ทันที
จินหวู่ตี้ก็ให้ความสนใจกับการต่อสู้ เขาดูเคร่งขรึม แต่เขาให้ความสนใจกับมังกรยักษ์เก้าตัวที่อยู่เบื้องหลังหลงหยุนเหว่ย
ตั้งแต่นายน้อยออกมาผู้คุ้มกันก็เดินตาม สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ จินหวู่ตี้ ให้ความสนใจ
การต่อสู้ระหว่าง มังกรโลหิต และ หลงหยุนเหว่ย นั้นรุนแรงมาก
กรงเล็บมังกรเหวี่ยง แต่หยดเลือดไม่กลัวอะไร พวกมันทั้งหมดรวมตัวกันกลายเป็นมังกรโลหิตที่เหวี่ยงหางลงมา
ฮ่อง !
การระเบิดขนาดยักษ์ดังก้องไปทั่วท้องฟ้า มังกรยักษ์สีแดงเลือดและมังกรที่ลุกเป็นไฟกำลังพัวพันกัน
เปง !
หางมังกรโลหิตทำให้หลงหยุนเหว่ยเวียนหัว
หนึ่งในเก้ามังกรยักษ์ที่อยู่ข้างหลังหลงหยุนเหว่ยขมวดคิ้วและต้องการก้าวออกไป
แต่หลงหยุนเหว่ยกล่าวอย่างเย็นชา “ อย่ามายุ่ง ข้าอยากเห็นว่าน้องชายที่อ่อนแอและขี้ขลาดของข้าเปลี่ยนไปมากแค่ไหน ? ”
“ เจ้าจะพบตอนนี้ ” มังกรโลหิต โจมตีอย่างโหดเหี้ยมทำให้ หลงหยุนเหว่ย กระเด็นไปไกลหลายสิบเมตร กรงเล็บมังกรร่อนลงในอากาศด้วยแสงวาบ
“ ข้าแตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง ข้าจำพวกเจ้าทุกคนที่รังแกข้า เจ้าเป็นญาติคนแรกที่ข้าจะสังหาร แต่เจ้าจะไม่ใช่คนสุดท้ายของข้า ” มังกรโลหิตร้องตะโกน
” ตาย !” หลงหยุนเหว่ยตะโกนด้วยความโกรธ มังกรยักษ์สองตัวพันกันและต่อสู้กัน พวกเขาจะคำรามชุดเกราะของพวกเขาปะทะกันเองและเลือดสดก็หยดลงมา
“ เพลิง มังกรไฟ ! ”
หลงหยุนเหว่ยถูกมังกรโลหิตปราบปรามและเขาไม่มีทางต่อสู้กลับได้ มังกรโลหิต แข็งแกร่งเกินไป ทั้งสองคนอยู่ที่อาณาจักรจักรพรรดิ แต่มังกรโลหิตไม่สนใจเลยเมื่อเขาเจ็บปวด เขาไม่กลัวสิ่งใดและดูดซับเลือดของหลงหยุนเหว่ยโดยตรงเพื่อฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของเขา
หลงหยุนเหว่ยผู้นี้โกรธมากดังนั้นเขาจึงรวบรวมพลังของเขาเพื่อผลัก มังกรโลหิต ไปที่พื้น เขาพ่นลูกบอลที่มีเปลวไฟที่น่ากลัวออกมาจากปากของเขาซึ่งไหลเข้าไปในท้องของ มังกรโลหิต
ฮ้อง ง ง !
นี่เป็นฉากที่น่ากลัวจริงๆ แม่น้ำแมกม่าไหลจากหลงหยุนเหว่ยเข้าสู่ร่างกายของ มังกรโลหิต
มังกรโลหิตพยายามดิ้นรน แต่หลงหยุนเหว่ยมุ่งมั่นที่จะสังหารเขา เขายังได้สัมผัสกับแหล่งพลังงาน
ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของ มังกรโลหิต ลดลงอย่างช้าๆ
” ตาย ! ” หลังจากหลงหยุนเหว่ยพ่นเปลวไฟออกมาเขาก็โยนมังกรโลหิตทิ้ง เขาคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้ากลิ่นอายของจักรพรรดิได้ระงับบริเวณรอบ ๆ
เมื่อ มังกรจรเข้โกลาหล เห็นดังนั้นเขาก็โกรธและต้องการที่จะสู้เพื่อแก้แค้นให้กับพี่ชายที่ดีของเขา
แต่เขาหยุดทันที
หลังจากกลืนเปลวไฟ มังกรโลหิตก็ลุกขึ้นยืนและร่างกายของเขาก็เปล่งประกาย เปลวไฟกำลังลุกไหม้ใต้ผิวหนังสีแดงเลือดของเขา
หลงหยุนเหว่ยตกใจมาก “ เจ้ายังไม่ตายอีกเหรอ ? ”
การโจมตีสะสมขึ้นในร่างกายของ มังกรโลหิต และเขาก็ยังไม่ตาย ?
“ เจ้ารู้หรือไม่ว่าความสามารถของ มังกรโลหิต คืออะไร ? ” มังกรโลหิต กล่าวอย่างเย็นชา
หลงหยุนเหว่ยมองไปที่ มังกรโลหิต โดยไม่รู้ตัว
คนอื่น ๆ ก็ไม่รู้เช่นกันและพวกเขาก็มองด้วยความประหม่า
“ ข้าสามารถดูดซับพลังงานทุกประเภทเพื่อเติมเต็มให้กับตัวเอง ตราบใดที่เจ้าไม่สังหารข้าในทันทีข้าจะยังคงมีพลังมากขึ้นเรื่อยๆ เจ้าให้เปลวไฟที่เจ้าสะสมมา 10,000 ปีแก่ข้า ถ้าเจ้าไม่สามารถสังหารข้าได้เจ้าจะทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้นแทน !! ” มังกรโลหิต ยิ้มอย่างเย็นชา
ร่างยักษ์ของเขากำลังเปลี่ยนสีและเปลวไฟกำลังถูกดูดซับด้วยเลือด พลังมหาศาลเต็มไปในร่างกายของ มังกรโลหิต และเขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนเรียกด้วยความโกรธว่า “ ตาย ! ”
ฮ่อง !
ครั้งนี้ มังกรโลหิต น่ากลัวมากจนทำให้คนตัวสั่น เขาเร็วมากจนหลงหยุนเหว่ยมองไม่เห็นชัดเจน เขาถูกโจมตีโดยร่างยักษ์ทันที
“ เป็นไปได้อย่างไร…” หลงหยุนเหว่ยตกใจ เขาทำอะไรผิดหรือเปล่า ?
10,000 ปีแห่งเปลวไฟที่เขาสะสมไว้ไม่ได้สังหาร มังกรโลหิต แต่ทำให้มันแข็งแกร่งขึ้นแทน
“ พี่โง่ เวลาเปลี่ยนไป ตำแหน่งของเราเปลี่ยนไปและคราวนี้เจ้าจะต้องตายแน่นอน ” มังกรโลหิต เดินผ่านไปอย่างเย็นชา เขาต้องการสังหารหลงหยุนเหว่ยจริงๆ
บทที่ 364 – เจ้ากำลังมองหาข้า
การเปลี่ยนแปลงของ มังกรโลหิต เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด
พวกเขากำลังมองไปที่หลงหยุนเหว่ยกดมังกรโลหิตลงและพ่นเปลวไฟเข้าไปในร่างของ มังกรโลหิต ทุกคนคิดว่า มังกรโลหิต กำลังจะตาย
แต่ในพริบตาทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
มังกรโลหิต ไม่ตาย หลังจากดูดซับพลังของเปลวเพลิงของหลงหยุนเหว่ยแล้วร่างของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีแดง เขาม้วนตัวขึ้นในอากาศและทำให้อากาศโดยรอบสั่น
มังกรโลหิตมองไปที่พี่ชายคนที่เก้าของเขาด้วยสีหน้าเย็นชา ในอดีตเขาชอบตะโกนหาพี่ชายคนที่เก้า แม้ว่าพี่ชายคนที่เก้ามักจะไม่สนใจเขา แต่ มังกรโลหิต ก็คิดว่าเขาเป็นคนเย็นชา
แต่แล้วตบนั้นก็ปลุกเขาขึ้นมา เมื่อเขาถูกส่งไปยังสิบแดนโลก มังกรโลหิต ก็คิดว่าพี่ชายคนที่เก้าของเขาจะเย็นชาและโหดร้ายขนาดนี้
วิธีที่มังกรโลหิตมองไปที่หลงหยุนเหว่ยเป็นวิธีที่หลงหยุนเหว่ยใช้มองเขาในปีนั้น
หลงหยุนเหว่ยเต็มไปด้วยความตกใจและกังวล ร่างยักษ์ของเขาหอบและเสียงของเขาดังราวกับกังหันลมที่กำลังหมุน
” ตายซะ ” มังกรโลหิตโจมตี ละอองเลือดระเบิดและพุ่งไปข้างหน้า
” ช่วยข้า !!! ”
หลงหยุนเหว่ยตะโกนด้วยความโกรธ เขารู้ว่าเขาสู้กะบมังกรโลหิตไม่ไหว เขาน่ากลัวเกินไป หลังจากกระโจนผ่านประตูมังกรเขาแตกต่างจากมังกรอุทกภัยจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง
เปลวไฟที่เขาสะสมมานาน 10,000 ปีไม่เพียงพอที่จะสังหารเขาซึ่งเป็นสาเหตุที่หลงหยุนเหว่ยขอความช่วยเหลือ
มีมังกรไฟเก้าตัวที่มากับเขา พวกเขามีรัศมีที่แข็งแกร่งและจุดอ่อนที่สุดคือจุดสูงสุดของอาณาจักรจักรพรรดิ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าไปยุ่ง แต่พวกเขาก็ให้ความสนใจ ก่อนที่หลงหยุนเหว่ยจะร้องขอความช่วยเหลือพวกเขาโจมตี
ฮ่อง !
เปลวไฟระเบิด มังกรยักษ์ใช้วรยุทธ์เผ่ามังกร คุกเปลวไฟ
เปลวไฟลุกโชนกลายเป็นคุกที่ขังมังกรโลหิตไว้
แต่โชคไม่ดีที่ มังกรโลหิต คำราม มังกรโลหิตจำนวนมากแยกออกจากร่างกายของเขา เลือดหนึ่งหยดคือมังกรโลหิตหนึ่งตัวที่หลีกเลี่ยงคุกเพื่อสังหารหลงหยุนเหว่ยต่อไป
“ การทำลายล้างโบราณ ! ” ในวินาทีต่อมาเปลวไฟที่น่ากลัวก็ระเบิดขึ้น เขาใช้เต๋าบรรลุเพื่อคุมขังพื้นที่ทั้งหมด ฉากของการทำลายล้างโบราณนั้นสงบและเงียบจริงๆ ทุกอย่างในอวกาศสลายไปทีละนิด
มังกรโลหิตส่งเสียงร้องด้วยความโกรธและการบรรลุเป้าของเต๋า ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น เขาปิดกั้นการโจมตีของการทำลายล้างโบราณ
แต่การก้าวไปข้างหน้าของเขาถูกปิดกั้น
นี่เป็นเพราะความสำเร็จของเต๋าของใครบางคนที่อยู่เหนืออาณาจักรจักรพรรดิและ มังกรโลหิต ไม่สามารถทะลุทะลวงได้
มังกรไฟทั้งสองโจมตีเพื่อพยายามช่วยหลงหยุนเหว่ย
หลงหยุนเหว่ยเดิมทีหวาดกลัวและต้องการหนี แต่ตอนนี้เขาหัวเราะออกมาดัง ๆ “ เจ้าแข็งแกร่งแล้วไง ? เจ้าเป็นเพียงคนเดียว เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นเซียนที่อยู่ยงคงกระพันหรือ ? ”
มังกรโลหิตรู้สึกโมโหและเขามองหลงหยุนเหว่ย อย่างเย็นชา
“ อย่ามองข้าแบบนั้น เจ้าเป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งและนั่นคือสิ่งที่เจ้าจะเป็นตลอดไป เจ้าจะกลับขึ้นมาได้อย่างไร ? ” หลงหยุนเหว่ยไม่พอใจ
“ ใครบอกว่าข้าอยู่คนเดียว ? ” มังกรโลหิต กล่าวอย่างเย็นชา
“ เหอะ เจ้ามีตัวช่วยอะไรบ้าง ” หลงหยุนเหว่ยเต็มไปด้วยความรังเกียจ
“ มีข้า ! ! ! ” มังกรจรเข้โกลาหล บินมา ร่างสูงสามเมตรของมันเปลี่ยนไปกลายเป็นจระเข้มังกรโกลาหล 3,000 ฟุต พลังงานวุ่นวาย 100 ไมล์ล้อมรอบตัวเขาและเขาจ้องมองไปที่มังกรไฟ อาณาจักรจักรพรรดิชั้นยอด มันพุ่งเข้าใส่มังกรนั้นอย่างป่าเถื่อน
ฮ้อง ง ง ง !
มังกรไฟตัวนี้ไม่ได้ให้ความสนใจกับ มังกรจรเข้โกลาหล และเขาไม่คิดด้วยซ้ำว่าจระเข้มังกรตัวเล็กจะน่ากลัวขนาดนี้ การเพิกเฉยครั้งนี้ทำให้สถานการณ์เขาพลิกกลับ
ฮ้อง ง ง!
มังกรจรเข้โกลาหล ทำให้พื้นที่ที่เขาเหยียบอยู่แตกเป็นเสี่ยง ๆ และพลังอันมืดมิดและวุ่นวายก็แผ่กระจายออกไป ไม่เพียง แต่เขาไม่ได้รับผลกระทบ แต่เขาเป็นเหมือนปลาในน้ำ เขาก้มลงไปที่หางของมังกรไฟและเหวี่ยงหัวกัดมัน
คชา !
มังกรไฟอาณาจักรจักรพรรดิร้องออกมา เลือดมังกรกระจัดกระจายเข้ามาในเมืองทำให้น้ำในมหาสมุทรเดือด
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไปและไม่มีใครสังเกตเห็น มังกรจรเข้โกลาหล หลงหยุนเหว่ยเคยละเลยเขามาก่อน แต่ตอนนี้ มังกรจรเข้โกลาหล ก็ระเบิดขึ้น เขาทิ้งมังกรไฟอาณาจักรจักรพรรดิสูงสุด มันน่ากลัวมากจนไม่มีใครกล้าเชื่อเขา
ปากของ มังกรจรเข้โกลาหล เป็นเหมือนสิ่งประดิษฐ์สวรรค์ทำให้การป้องกันของมังกรไฟแห่งอาณาจักรจักรพรรดิแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนมันไม่มีอะไรเลย
ด้วยรอยแตกเกราะก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ
“ สังหารเขา ! ” หลงหยุนเหว่ยตะโกนด้วยความโกรธ เขาสั่งให้ลูกน้องที่เหลือ
“ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าพวกเจ้าสองคนจะกระโดดข้ามขั้นที่เก้าได้ ” มังกรไฟที่น่ากลัวบินออกมาจ้องมองไปที่ มังกรจรเข้โกลาหล และพูดอย่างเย็นชา
“ มีหลายสิ่งที่เจ้าไม่คาดคิด มังกรไฟเฒ่า พี่ชายของข้ามีคนดูแลเขา เขาไม่ได้คึกคะนอง เขาได้รับการเลี้ยงดู เจ้าไม่กลัวว่าเจ้านายของเขาจะสังหารเจ้าหรือ ? ” มังกรจรเข้โกลาหล เยาะเย้ย
“ เจ้ามีเจ้านาย ? ” หลงหยุนเหว่ยมองไปที่มังกรโลหิตด้วยสีหน้าเย้ยหยัน
“ แน่นอนข้ามีเจ้านาย ! ” มังกรโลหิต
“ เจ้าเป็นสุนัขที่คนอื่นสั่ง มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่ทำได้ เจ้าทำให้เกียรติของเผ่าพันธุ์มังกรแปดเปื้อน !! ” หลงหยุนเหว่ยกล่าวอย่างเหยียดหยาม
“ นายของข้าอยู่ยงคงกระพัน ข้าเต็มใจที่จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาและปฏิบัติตามคำสั่งของเขา ” มังกรโลหิตกล่าวอย่างภาคภูมิใจ เขาไม่รู้สึกอายที่ได้รับใช้ใครบางคน
“ ใช่แล้วพวกเจ้าทุกคนจะไม่รู้ว่านายท่านแข็งแกร่งแค่ไหน” จินหวู่ตี้ปรากฏตัว แสงสีทองโจมตีมังกรไฟที่อยู่เหนืออาณาจักรจักรพรรดิ
แม้ว่า จินหวู่ตี้ จะเป็นอาณาจักรจักรพรรดิสูงสุด แต่เขาก็ยังกล้าที่จะโจมตี
“ มังกรทอง !!! ” หลงหยุนเหว่ยมองด้วยความตกใจและไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นมังกรทอง
ยิ่งไปกว่านั้นเช่นเดียวกับ มังกรโลหิต จินหวู่ตี้มีนายคนเดียวกัน
สิ่งนี้ทำให้เกียรติของเผ่าพันธุ์มังกรแปดเปื้อน
ความโกรธปรากฏในสายตาของหลงหยุนเหว่ยขณะที่เขาพูดว่า “ ข้าจะสังหารพวกเจ้าทั้งหมดเดี๋ยวนี้ !! ”
“ ข้าอยากเห็นว่านายท่านของเจ้าจะมาช่วยเจ้าได้อย่างไร ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ? ” หลงหยุนเหว่ยถามด้วยความโกรธ เขารู้สึกเหมือน มังกรโลหิต ทำให้เกียรติของเผ่าพันธุ์มังกรเสื่อมเสียโดยเต็มใจที่จะรับใช้คนอื่น
“ เจ้ากำลังมองหาข้าอยู่ใช่ไหม ? ” เสียงดังก้องเหมือนระฆังโบราณ คลื่นเสียงทำให้ทุกคนตกใจ
จิตวิญญาณของทุกคนสั่นสะเทือน พวกเขามองไปรอบ ๆ เพื่อหาที่มาของเสียง
หลงหยุนเหว่ยเป็นคนแรก
พลังของดาบพุ่งออกมาจากคิ้วของ มังกรโลหิต หลังจากที่มันบินออกไปมันก็กลายเป็นคน
หลี่เซียนเต่า !
หลี่เซียนเต่า มองไปที่ หลงหยุนเหว่ย ดวงตาของเขาเหมือนมหาสมุทรดาบ มีการระเบิดที่สว่างจ้าก่อนที่จะมีแสงพุ่งออกมาจากรูม่านตาของเขา
เป้าหมายคือหลงหยุนเหว่ย !