บทที่ 471 – ดูแลตัวเองด้วย !
นอกจากนี้ยังเป็นการดีสำหรับ เทียนซิน ที่จะสวดอ้อนวอนเพื่อวิญญาณเหล่านั้น
วิญญาณพยาบาทนับล้านได้รับการขัดเกลาหลังจาก หลี่เซียนเต่า ช่วยพวกเขากลืนปีศาจ วิวัฒนาการนี้หมายความว่าพวกมันมีพลังพยาบาทมหาศาล
แม้ว่า หลี่เซียนเต่า จะแก้ไขความเสียใจและปล่อยให้พวกเขากลับชาติมาเกิด แต่ก็ยังมีอีกมากที่ไม่ต้องการ
ดังนั้น เทียนซิน จะจัดการพวกเขา
อย่างไรก็ตาม เขาแข็งแกร่งมากและช่วยเหลือพวกเขาได้ไม่ยาก ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่เขาทำเสร็จแล้ว เขาจะได้รับโชคเพิ่ม
ท้ายที่สุด เขาได้ทำสิ่งที่ดีและช่วยเขาด้วยการบ่มเพาะวรยุทธ์ทางพุทธศาสนาของเขา
เทียนซินทำตามคำแนะนำและออกจากธนาคารแห่งจักรวาลเพื่อช่วยวิญญาณเหล่านั้น
หลี่เซียนเต่า นอนอยู่ในห้องของตัวเองและหลับตาเพื่อพักผ่อน
เขาใช้พลังงานมากเพื่อกลืนเมฆสายฟ้าและตอนนี้เขาเหนื่อยมาก
หลี่เซียนเต่า ส่งสายฟ้าทั้งหมดขึ้นไปเพื่อทำให้ท้องฟ้าทั้งเก้าสมบูรณ์แบบ แม้ว่า หลี่เซียนเต่า จะไม่แข็งแกร่งขึ้น แต่ศักยภาพของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก
เมื่อท้องฟ้าทั้งเก้ากลายเป็นเหมือนกับสิบดินแดนและรวมเข้ากับร่างกายของเขาเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของเขา เขาจะสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้มาก
หลี่เซียนเต่า ถอนหายใจ “ เก้าแดนนภานั้นแข็งแกร่งกว่าสิบแดนโลกมาก ดังนั้นจำเป็นต้องใช้ทรัพยากรมากขึ้น ความหวังเดียวของข้าคือเสาเทพปีศาจอีก 8 เสาที่เหลือ ”
เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ หลี่เซียนเต่า ไม่รู้สึกอยากพักผ่อนอีกต่อไป
เขาติดต่อ จงจื่อฉี และปีศาจทันที
ทั้งสองใช้ร่างกายเดียวกันและกำลังค้นหาเสาเทพปีศาจ ทั้งสี่ที่พวกเขาได้รับก่อนหน้านี้ทั้งหมดถูกย่อยโดย หลี่เซียนเต่า และตอนนี้เขาต้องการมากกว่านี้
ใน แดนนภายิ่งใหญ่ ในส่วนลึกของมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุด จงจื่อฉี และปีศาจกำลังค้นหา
ข่าวของ หลี่เซียนเต่า แพร่กระจายและทำให้ทั้งสองคนตกใจ
” นายท่าน ! ” จงจื่อฉี ตกตะลึง
” นายท่าน ! ” ปีศาจถอนหายใจ เขารู้สึกเจ็บปวดมากและเขาไม่อยากหยิบมันขึ้นมา
“ ไปเอามันมา ” จงจื่อฉีกล่าวอย่างช่วยไม่ได้
ปีศาจผงกหัวของเขา
พวกเขารีบออกจากมหาสมุทรลึกและขึ้นไปบนผิวน้ำเพื่อรับสายของ หลี่เซียนเต่า
” นายท่าน ” ปีศาจตะโกนอย่างอบอุ่น
“ เมื่อเร็ว ๆ นี้เจ้าพบเสาเทพปีศาจหรือไม่ ? ” หลี่เซียนเต่า ถามอย่างเปิดเผย
“นี่…” ปีศาจลังเล
วิญญาณของ จงจื่อฉี ออกมาและกล่าวว่า “ เราพบแล้ว บอกนายท่านว่าเราพบเบาะแสแล้ว”
ปีศาจลืมตาขึ้นและส่งสัญญาณโดยไม่ส่งเสียงว่าพวกเขาไม่พบเบาะแสใดๆ
จงจื่อฉีบอกปีศาจให้พูดออกมา
” อะไร ? ” หลี่เซียนเต่า ถามด้วยความสงสัย “ เจ้าไม่พบอะไรเลยหรือ ? ”
“ เราทำไปแล้ว แต่พวกเขาเป็นเพียงเบาะแสบางอย่าง และไม่มีข่าวที่แน่นอน ดังนั้นข้าจึงลังเล ” ปีศาจจ้องไปที่ จงจื่อฉี และอธิบาย
“ โอ้ ถ้าอย่างนั้นก็ค้นหาต่อไป หลังจากเจ้าพบข่าวและแน่ใจแล้วแจ้งข้า ” หลี่เซียนเต่าสั่ง
” ได้ไม่มีปัญหา เดี๋ยวจะปืบให้แน่นอนว่าข่าวจริงหรือเท็จ ลาก่อนนายท่าน ” ปีศาจกล่าวอย่างอบอุ่น เขาจบการสนทนากับ หลี่เซียนเต่า และจ้องไปที่ จงจื่อฉี
“ ทำไมเจ้าบอกนายท่านว่าเรามีเบาะแสในเมื่อเราไม่มีเลย ? ” ปีศาจถาม
“ เจ้าค้นหามานานและไม่มีเงื่อนงำ เจ้าไม่กลัวว่านายท่านจะดุเจ้าเหรอ ? ” จงจื่อฉีถาม
“ ถ้าอย่างนั้น เจ้าไม่ควรโกหกนายท่าน เจ้าจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร ? บอกนายท่านว่าเบาะแสนี้เป็นของปลอมและเราทำอะไรไม่ได้รึไง ? ” ปีศาจถาม
“ เราไม่ได้โกหก เราแค่ถ่วงเวลา ” จงจื่อฉีอธิบาย
“ แต่หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เราจะเอาอะไรมาอธิบายเบาะแสนั้น ? ” ปีศาจถาม
“ ตั้งแต่ข้าบอกให้เจ้าไป ข้าก็มีวิธีแล้ว ” จงจื่อฉีรู้สึกยินดี
ดวงตาของปีศาจเป็นประกายและยิ้ม “ พี่ใหญ่ เจ้ามีแผนอย่างไร ?”
“ ข้าอยากพาเจ้าไปหาใครสักคน บางทีเขาอาจมีคำตอบ ” จงจื่อฉีกล่าว
“ ถ้ามีคนแบบนี้ทำไมเจ้าไม่พาข้าไปก่อนหน้านี้ ” ปีศาจไม่เข้าใจ
“ ข้าไม่อยากรบกวนคนอื่น นี่ไม่ใช่คนตัวเล็กๆ เขาเป็นคนลึกลับที่สุดใน แดนนภายิ่งใหญ่ ” จงจื่อฉี รู้สึกหมดหนทาง
“ เจ้ารู้จักคนแบบนี้ด้วยเหรอ ? ” ปีศาจไม่เชื่อเขาอย่างเต็มที่
“ เจ้ากำลังดูถูกข้าเหรอ ? ” จงจื่อฉี ไม่มีความสุข
” ไม่ไม่ แต่ก่อนหน้านี้การฝึกฝนของเจ้าอ่อนแอมาก แล้วเจ้ารู้จักคนเช่นนี้ได้อย่างไร ? ” ปีศาจไม่เข้าใจ
“ มันเป็นความโชคดี และข้าก็เข้าใกล้เขาได้ ” จงจื่อฉีจำได้
” เขาอยู่ที่ไหน ? ไปเยี่ยมเขาเดี๋ยวนี้เลยสิ ” ปีศาจไม่สามารถรอได้อีกต่อไป
“ เอ๊ะ แต่ก่อนจะไปเยือน เราต้องนำสมบัติไปให้ ผู้อาวุโศคนนี้บอกว่าเขาชอบกินและมีอาหารทะเลอร่อยๆ มากมายในมหาสมุทร มาจับมันกันเถอะ ” จงจื่อฉีกล่าว
“ งานอดิเรกนี้ค่อนข้างธรรมดา ” ปีศาจยิ้ม การกินก็เป็นเรื่องง่ายๆ ถ้าเขารักสมบัติอื่นๆ มันคงยากสำหรับพวกเขามาก
“ ผู้เชี่ยวชาญมักต้องการอยู่คนเดียว ” จงจื่อฉีกล่าว
ทั้งสองคนลงไปและเริ่มค้นหาอาหารทะเล พวกเขาเก็บไว้ในขุมทรัพย์เพื่อให้แน่ใจว่ายังคงความสด
จากนั้นพวกเขาก็บินไปที่ฝั่ง
“ ผู้อาวุโสคนนี้อยู่ที่ไหน ? ” ปีศาจถาม
“ ไปเถอะ ไปที่ภูเขาทางใต้กันเถอะ มีวัดหลายแห่งและหนึ่งในนั้นเป็นวัดของเขา ข้าหวังว่าผู้อาวุโสยังคงอยู่ที่นั่นและไม่ได้ออกจาก แดนนภายิ่งใหญ่ ” จงจื่อฉี รู้สึกประหม่า
“ เขาจะออกจาก แดนนภายิ่งใหญ่ หรือไม่ ? ” ปีศาจถาม
“ ทันทีที่เขาทำเรื่องของตัวเองเสร็จ เขาจะออกจาก แดนนภายิ่งใหญ่ หวังว่าเราจะโชคดี ” จงจื่อฉีกล่าว
“ ทำไมเจ้าไม่พูดก่อนหน้านี้ ? เราควรมาให้เร็วกว่านี้มาก ” ปีศาจบ่น
“ ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่ามันยากที่จะหาเสาเทพปีศาจหนึ่งเสา ? ” จงจื่อฉี ก็บ่นเช่นกัน
“ ไฮ้ ! ” ทั้งสองถอนหายใจพร้อมกัน พวกเขาก้มศีรษะและรีบเร่ง พวกเขาหยุดโทษกันและกัน
จากมหาสมุทรไปทางใต้ ปีศาจนั้นเร็วมาก เขาใช้ร่างกายของ จงจื่อฉี เพื่อฝึกฝนวรยุทธ์การอัญเชิญปีศาจและบุกทะลวงไปสู่ อาณาจักรโชคชะตา เขาอยู่ในขั้นที่สองและมีพัฒนาการอย่างรวดเร็วมาก
ท้ายที่สุด ปีศาจเป็นหัวหน้าใหญ่ในนรก ความรู้และประสบการณ์ของเขาไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนจาก เก้าแดนนภา และ สิบแดนโลก สามารถเปรียบเทียบได้
คาดว่าเขาจะดีขึ้นอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเพียงวันเดียว ทั้งคู่ก็รีบไปที่ภูเขาทางใต้
ภูเขาทางใต้ไม่มีที่สิ้นสุด ภูเขาก็สูงขึ้นและลาดลง เทือกเขาบางแห่งมีเมือง บางแห่งมีชนเผ่า และบางแห่งมีเผ่าอสูรอยู่ที่นั่น
ตราบเท่าที่มีความพึงพอใจ บุคคลสามารถอยู่ได้และไม่ต้องกังวลกับชีวิต
เทือกเขาทางใต้เป็นของวัดถามสวรรค์
นิกายนี้แตกต่างจากคนอื่นๆ แม้ว่าจะเป็นไปตามมรดกของลัทธิเต๋า แต่พวกเขาก็ถ่อมตัวจริงๆ ภูเขาทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยวัดไม่กี่พันแห่ง
แต่ละที่มีนักบวชที่สอบผ่าน นักบวชคนนี้คัดเลือกสาวกใหม่เพื่อสอนทักษะและวรยุทธ์ของพวกเขา
วัดถามสวรรค์ค่อย ๆ หายไป กระจัดกระจายในภูเขา
นี่เป็นวิธีที่มันพยายามเอาตัวรอด
ปีศาจเข้าไปในภูเขาและเห็นวัดหลายแห่ง ในเวลาเพียง 10 ไมล์ หนึ่งจะปรากฏขึ้นและจะมีชื่อเดียวกัน
“ ผู้อาวุโศที่เจ้าตามหาอยู่ที่ไหน ? ” ปีศาจถามด้วยความสงสัย
บทที่ 472 – ผู้อาวุโส ซวนเทียน !
มีภูเขาหลายลูกทางตอนใต้ที่มีชื่อเรียกต่างกัน แต่มีวัดแห่งหนึ่งโดยไม่มีข้อยกเว้น
คำถามของปีศาจทำให้จงจื่อฉีคิดและกล่าว “ ผู้อาวุโสคนนั้นอาศัยอยู่บนภูเขามังกรพยัคฆ์ ไปถามที่ไหนล่ะ ? ”
ปีศาจพบใครบางคนจากเผ่าและถามอย่างจริงใจ
“ ผู้เฒ่า ภูเขาพยัคฆ์มังกรอยู่ที่ไหน ? ”
ชายชรานอนบนไม้เท้าและอาบแดดที่ทางเข้าเผ่า หลังจากได้รับคำทักทายแล้ว เขาก็คิดแล้วก็ชี้ไปว่า “ มันอยู่ลึกเข้าไปในภูเขา หลังจากที่เจ้าเข้าไปแล้ว เจ้าจะเห็นภูเขาที่ล้อมรอบเหมือนมังกรและมันนอนราบเหมือนพยัคฆ์ ระหว่างทั้งสองเป็นภูเขา ภูเขาพยัคฆ์มังกร ”ไอรีนโนเวล
ปีศาจขอบคุณชายชราแล้วบินหนีไป
ลึกเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร ปีศาจนั้นเร็วมาก และเขาพบภูเขาพยัคฆ์มังกรที่เป็นสัญลักษณ์
มังกรหนึ่งตัวและพยัคฆ์ตัวหนึ่งกำลังปกป้องภูเขาสูงแห่งหนึ่ง
วัดตั้งอยู่บนยอดเขาสูง มันไม่ใหญ่แต่มันโดดเด่นจริงๆ และมันอยู่ด้านข้างของหน้าผา
จงจื่อฉีเห็นมันทันทีและรู้สึกยินดี “ มันอยู่ที่นี่ อย่างที่คาดไว้ มันไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย ”
ปีศาจบินขึ้นไปที่ทางเข้าวัด
” เขาชื่ออะไร ? ” ปีศาจถาม
“ ซวนเทียน ” จงจื่อฉีกล่าว
“ ผู้อาวุโส ซวนเทียน ผู้น้อยมาที่นี่เพื่อพบท่าน ” ปีศาจตะโกน
ทางเข้าวัดเปิดและนักบวชหนุ่มคนหนึ่งเดินออกไป ความแข็งแกร่งของเขานับไม่ได้
ปีศาจมองดูและเขาก็ตระหนักว่าชายหนุ่มสามารถมองเห็นผ่านการฝึกฝนของชายหนุ่มได้ เขาตกใจและโค้งคำนับ
“ เราเคยเจอกันและเป็นเพื่อนกัน แล้วทำไมเจ้าถึงพาใครมา ? ” นักบวช ซวนเทียน ยืนและถามทางเข้า
เขาไม่สนใจปีศาจและมองดูวิญญาณของ จงจื่อฉี
ปีศาจและ จงจื่อฉี ต่างก็รู้ว่า นักบวชซวนเทียน ได้เห็นผ่านความจริงที่ว่าพวกเขาทั้งสองกำลังแบ่งปันร่างกาย
จงจื่อฉี ไม่ได้ปิดบังอะไรเลย
วิญญาณออกมาทักทาย ซวนเทียน “ ผู้อาวุโส ข้าไม่มีที่ไปจริงๆ ดังนั้นข้าจึงมาพร้อมกับความหวัง ”
” เกิดอะไรขึ้น ? ” ซวนเทียนถามด้วยความสงสัย
“ ข้ากับปีศาจได้ตกลงกันที่จะร่วมร่างเดียวกัน ” จงจื่อฉีอธิบาย
“ เอาล่ะ เข้ามาแล้วเราค่อยคุยกัน ” ซวนเทียน ไม่ได้ถามเกี่ยวกับข้อตกลงและปล่อยให้พวกเขาเข้าไปในวัด
วัดนั้นเรียบง่ายจริงๆ ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งกินพื้นที่ครึ่งหนึ่งของลานบ้าน
นอกจากรูปปั้นบรรพบุรุษที่อยู่ตรงกลางแล้ว มีเพียงห้องครัวและลานด้านหลังเท่านั้น
เป็นวัดที่เรียบง่ายจริงๆ
มีเพียง ซวนเทียน เท่านั้นและมันดูเหงาและเงียบสงบจริงๆ
“ นั่งลงแล้วค่อยคุยกัน ” ซวนเทียน หยิบหม้อชาและเชิญ จงจื่อฉี นั่งลง
ปีศาจส่งการควบคุมร่างกายของเขาไปยัง จงจื่อฉี ขณะที่เขาฟังจากด้านข้าง
สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่านักบวชลัทธิเต๋าผู้นี้ไม่สามารถทำให้โกรธเคืองได้ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต่ำต้อย
หลังจากที่ จงจื่อฉี เข้าควบคุม เขาก็เริ่มพูดคุยกับ ซวนเทียน
“ ผู้อาวุโส ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมาในครั้งนี้ เรากำลังค้นหาสิ่งนี้และเราไม่มีเงื่อนงำเลย ได้โปรดให้เบาะแสแก่พวกเราด้วย ” จงจื่อฉีหยิบภาพวาดออกมาและบนนั้นคือเสาเทพปีศาจ เขาแสดงให้ ซวนเทียน
ซวนเทียน มองดูและพยักหน้า “ ข้าเคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน ”
จงจื่อฉี และปีศาจมีความยินดี
ในวินาทีต่อมา ซวนเทียน ก็ดับความสุขของพวกเขา
“ มีสี่เสาบนเกาะมังกร ” ซวนเทียนกล่าวเสริม
จงจื่อฉีพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ เราจะหาพวกมันบนเกาะมังกรได้อย่างไร ? ”
“ ถ้าอย่างนั้น เจ้าจะไม่สามารถหาเสาอื่นได้ ” ซวนเทียน กล่าวอย่างตรงไปตรงมา
“ ผู้อาวุโส รู้ไหมว่าเสาอื่นๆ อยู่ที่ไหน ? ” จงจื่อฉีถามด้วยความประหลาดใจ
“ ข้ารู้ แต่กลุ่มเหล่านี้ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเกาะมังกร เนื่องจากเจ้าไม่สามารถรับสิ่งเหล่านั้นจากเกาะมังกร เจ้าก็จะไม่สามารถรับมันจากกลุ่มเหล่านั้นได้เช่นกัน ” ซวนเทียนกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
“ ผู้อาวุโส เรายังทำไม่ได้ แต่เรารู้ว่าถ้าเราทำงานหนัก เราจะได้รับมันในสักวันหนึ่ง ” จงจื่อฉี ให้ข้อแก้ตัว
แต่ลึกๆ เขาไม่ได้สนใจ
แม้ว่าพวกเขาจะรับไม่ได้ แต่นายท่านของพวกเขาก็ทำได้
นายท่านได้สี่เสานั้นบนเกาะมังกรไม่ใช่หรือ ?
หากกลุ่มอื่นคล้ายกับเกาะมังกร มันก็จะเป็นเรื่องง่าย
ซวนเทียนคิดเกี่ยวกับมันและถอนหายใจ “ เหตุดีๆที่เราปลูกขึ้นก่อนหน้านี้ไม่เลว ดังนั้นจึงมีผลตามมา ข้าสามารถบอกเจ้าได้ว่าสิ่งเหล่านี้อยู่ที่ไหน แต่เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าจะใช้มันเพื่อถามคำถามนี้ ? ”
สำหรับ ซวนเทียน ปัญหานี้ง่ายเกินไปจนเขาไม่จำเป็นต้องใช้กำลังใดๆ เพื่อจัดการกับเหตุและผลนี้
“ ผู้อาวุโส ขนาดของเหตุและผลขึ้นอยู่กับเรื่อง เรารู้จักกันเพราะเรื่องเล็กน้อยที่ข้าช่วยผู้อาวุโส ตอนนี้ผู้อาวุโสกำลังช่วยข้าในเรื่องเล็กๆมันสมเหตุสมผลแล้ว ” จงจื่อฉียิ้ม
“ นั่นก็จริง ” ซวนเทียน พยักหน้า “ ในกรณีนี้ ข้าจะบอกเจ้าสิ่งที่ข้ารู้ ”
” ข้ากำลังฟังอยู่ ” จงจื่อฉี รู้สึกยินดีและพูดอย่างเคร่งขรึม
ปีศาจก็ฟังโดยไม่ส่งเสียง
“ นอกจากสี่เกาะมังกรแล้ว ยังมีที่ที่มีสี่เสาอีก ” ซวนเทียนชี้
เขาชี้ไปทางทิศตะวันออก
จงจื่อฉี และปีศาจมองสับสน
“ นั่นมันที่ไหน ? ” จงจื่อฉี ไม่เข้าใจ
“ ใครคือนิกายอันดับต้นๆ ใน แดนนภายิ่งใหญ่ ? ” ซวนเทียนถามอย่างจริงจัง
“ นิกายเซียนสวรรค์และโลก ” จงจื่อฉี ตอบทันทีโดยไม่ลังเล
“ ทำไมถึงเป็นนิกายสวรรค์และโลก ? ” ซวนเทียนยังคงถามต่อไป
“ นิกายเซียนสวรรค์และโลก เป็นสาขาของ นิกายเซียนสวรรค์และโลกของแดนนภาสวรรค์ ที่สามารถเข้าสู่ แดนนภาสวรรค์ ได้ พวกเขาต้องตรวจสอบทุกคนที่เข้าไป ” จงจื่อฉีกล่าว
ใครก็ตามในแดนนภายิ่งใหญ่ที่มีการบ่มเพาะเพียงเล็กน้อยจะรู้เรื่องนี้
นิกายเซียนสวรรค์และโลกของแดนนภาสวรรค์ เป็นกลุ่มชั้นนำ สาขาของเขาควบคุมรายการจาก แดนนภายิ่งใหญ่ สู่ แดนนภาสวรรค์ มันถูกเรียกว่า นิกายเซียนสวรรค์และโลก เพราะพวกเขาเป็นสาขาของ นิกายเซียนสวรรค์และโลก
“ ใช่ รู้ไหมว่าทำไมพวกเขาถึงควบคุมมันได้ ? ” ซวนเทียนกล่าวเสริม
จงจื่อฉี ส่ายหัว เขาไม่รู้
“ นั่นเป็นเพราะสี่เสาจึงได้เปิดนิกายนี้ขึ้น ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงสามารถสร้างแผนกสำหรับสาวกของพวกเขาในการฝึกได้ ” ซวนเทียนอธิบาย
“ เป็นเช่นนั้น สี่เสาเหล่านี้คือการสนับสนุนของพวกเขา หากไม่ได้รับการสนับสนุน ประตูจะปิด และหากต้องเข้าสู่ แดนนภาสวรรค์ เราจะต้องใช้รูปแบบการเคลื่อนย้ายทางไกล ? ” จงจื่อฉี เดา
“ ใช่ นั่นคือเหตุผลที่ข้าบอกว่าถ้าเจ้าไม่สามารถหาเสาจากเกาะมังกรได้ สี่เสานี้ไม่ใช่เสาที่เจ้าสามารถหาได้ ” ซวนเทียนกล่าวอย่างใจเย็น
จงจื่อฉี ยิ้ม “ นั่นเป็นอีกปัญหาหนึ่ง รู้แค่นี้ก็พอแล้ว ขอบคุณผู้อาวุโสสำหรับความช่วยเหลือของท่าน ”
จงจื่อฉีหยิบอาหารทะเลออกมาแล้ววางไว้ที่ด้านข้าง “ อาหารทะเลทั้งหมดนี้สดจริงๆ เราไปดำน้ำเพื่อจับมัน ”
ซวนเทียน พอใจ “ ขอบคุณ ”
“ ผู้อาวุโส ท่านมีข่าวอื่นอีกหรือไม่ ? ” จงจื่อฉีถาม
“ ไม่ ข้ารู้แค่นี้แหละ ” ซวนเทียน ส่ายหัวของเขา