บทที่ 459 – กลับสู่เมืองหิน !
การต่อสู้ของหลี่เซียนเต่า และ เซิ่งตี้เทียน ทำให้เทือกเขาที่ถูกจำกัดแตกแยก ทิวเขาหลายพันไมล์แตกเป็นเสี่ยงและภูเขาก็พังทลาย
การโจมตีของ หลี่เซียนเต่า และ เซิ่งตี้เทียน กวาดล้างและทำลายกำแพงของคุกนิรันดร์
แม้ว่าจะมีเพียงรูเล็กๆ ที่หัก แต่ในขณะนั้น หลายคนหนีรอดไปได้
หลายคนส่งเสียงดัง พวกเขาโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นและระบายความปิติยินดี
บ้างก็คุกเข่าลงกับพื้น สูดกลิ่นดินและน้ำตาคลอเบ้า
โดยไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาทั้งหมดถูกขังอยู่ในคุกนิรันดร์เป็นเวลาหลายปี จนถึงตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดอ่อนแอมาก แต่ก็เหมือนกัน ทุกคนเป็นเหมือน เซิ่งตี้เทียน และแข็งแกร่งมากในอดีต
ดังนั้นตอนนี้ ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ใช่สิ่งที่เขาประเมินได้ในแดนนภายิ่งใหญ่
การต่อสู้ของ หลี่เซียนเต่า และ เซิ่งตี้เทียน หยุดลง เซิ่งตี้เทียน กระอักเลือดในขณะที่เขาจ้องไปที่ หลี่เซียนเต่า เขาจดจำหลี่เซียนเต่าและหันหลังจากไป
หลี่เซียนเต่า ไม่ได้ไล่ตามต่อไป พวกเขาทำลายบาเรียคุกนิรันดร์และปล่อยคนออกไปกว่ายี่สิบคน แม้ว่ามหาอำนาจโลกจะซ่อมแซมมันอย่างรวดเร็วและหลุมนั้นไม่ใหญ่มาก แต่ก็ได้รับการซ่อมแซมในไม่กี่วินาที
แต่ก็ยังมีคนจำนวนมากที่หลบหนี พวกเขาทั้งหมดมองไปรอบๆ บางคนจ้องที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความโลภ พวกเขาน้ำลายไหลและหิวมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะออร่าที่แข็งแกร่งที่ หลี่เซียนเต่า มอบให้กับ มหาดาวตกโบราณ ในมือของเขา พวกเขาคงจะกระโจนเข้าหาเขา
หลี่เซียนเต่าไม่ได้ไล่ตาม เซิ่งตี้เทียน เพราะเขากังวลว่าเซิ่งตี้เทียน จะร่วมมือกับพวกนั้นเพื่อโจมตีตัวเขา
ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับและจากไป
ปีศาจนรกที่มีดวงตาหิวโหยสองคู่ติดตาม หลี่เซียนเต่า ด้วยความตั้งใจที่ชั่วร้าย
” ตาย ! ” หลี่เซียนเต่า อยู่ในอารมณ์ไม่ดีเพราะเซิ่งตี้เทียน ได้หลบหนี เขาระเบิดและเฉือนโดยมหาดาวตกโบราณ
หลี่เซียนเต่า ผู้เปิดใช้งานสิบ-ถ้ำสวรรค์ได้มาถึงจุดสูงสุดในความแข็งแกร่งของเขา มันง่ายสำหรับเขาที่จะสังหารปีศาจนรกทั้งสอง
ด้วยความแข็งแกร่งของ มหาดาวตกโบราณ เขาได้ผ่าหัวของปีศาจทั้งสองออกโดยตรง พลังงานดาบคมและทำลายปีศาจนรกทั้งสอง
การโจมตีครั้งนี้รุนแรงและไร้ความปราณี ทำให้คนอื่นตะลึง ทุกคนที่มองมาที่ หลี่เซียนเต่า ต่างตกตะลึง ไม่มีใครกล้ากำหนดเป้าหมาย หลี่เซียนเต่า
เช่นนี้ หลี่เซียนเต่าก็สามารถออกไปได้อย่างทันที เขาเก็บมหาดาวตกโบราณไว้และเดินไปที่ เทียนกวงหมิง และ หลี่หวู่หยา
“ นายท่าน ! ” เทียนกวงหมิง ตะโกนอย่างมีความสุข เขาซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่ง แต่ยังได้รับผลกระทบจากการต่อสู้ ระลอกคลื่นของเทือกเขาหวงห้ามที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ มาถึงเขาและฝังเขาไว้ในพื้นดิน
เมื่อเขาเห็น หลี่เซียนเต่า เขาก็ยิ้มอย่างโง่เขลา
เขาต้องทำตัวเงียบๆเพราะเขาได้ก่อให้เกิดสิ่งทั้งปวงนี้
เขาเชื่อคำพูดของชายชราอย่างง่ายดายและคิดว่ามีสมบัติล้ำค่า เขาปลดค่ายกลและปล่อย เซิ่งตี้เทียน
เขาไม่สามารถเอาชนะ เซิ่งตี้เทียน ได้และต้องให้ หลี่เซียนเต่า ช่วยเขา
การต่อสู้ของ หลี่เซียนเต่า และ เซิ่งตี้เทียน นั้นรุนแรงมาก ทำให้เทือกเขาหวงห้ามแตกออก
เทียนกวงหมิง รู้สึกผิดจริงๆ หากหลี่เซียนเต่าต้องการดุเขา ไม่มีใครอื่นที่เขาสามารถตำหนิได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงยิ้มโง่ๆ
โชคดีที่ หลี่เซียนเต่า ไม่ได้วางแผนที่จะตำหนิเขาและเขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ พาลูกศิษย์ของเจ้าไปกับข้า ที่แห่งนี้ไม่ปลอดภัย ”
มีคนมากกว่ายี่สิบคนวิ่งออกมาและพวกเขาทั้งหมดต่างก็หิวโหยอย่างยิ่ง หาก เทียนกวงหมิง และ หลี่หวู่หยา อยู่ที่นี่เพียงลำพัง มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะถูกกิน
หลี่เซียนเต่า ไม่ต้องการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาสองคนที่เขาช่วยจาก เซิ่งตี้เทียน ถูกกลืนโดยสิ่งที่ต้องการ
” รับทราบนายท่าน ” เทียนกวงหมิง ปีนออกมาจากโลก หลี่หวู่หยาที่อยู่ข้างๆเขาก็ปีนออกมาด้วย
หลี่เซียนเต่า มองไปที่ทั้งคู่และเขาก็จากไปโดยไม่พูดอะไร
เทียนกวงหมิง ตามมาและยิ้ม “ นายท่าน ท่านสามารถไม่บอกเรื่องนี้กับใครได้หรือไม่ ? ”
หลี่เซียนเดาเหลือบมองเขาแล้วพูดว่า “ ทำไมข้าต้องเก็บเป็นความลับให้เจ้าด้วย ? ”
เทียนกวงหมิงหมดคำจะพูด
“ ข้าต่อสู้กับคนจากโลกเซียนเพราะเจ้าเชียวนะ ” หลี่เซียนเต่า รู้สึกรำคาญ
“ นายท่าน นั่นเพราะข้าต้องการเอาสมบัติมามอบให้ท่าน ” เทียนกวงหมิงประจบเขา
“ อย่าพูดออกไปดังๆได้ไหมนายท่าน ? พวกเทียนซิน อาสึนะ และแม้แต่ เฟิงจิ่วเอ๋อร์ จะเยาะเย้ยข้าจนตาย ” เทียนกวงหมิง รู้สึกหดหู่ เขาล้มเหลวครั้งใหญ่และโยนใบหน้าของเขาทั้งหมดจนแตกหัก
หลี่เซียนเต่า มองไปที่ เทียนกวงหมิงที่น่าสงสารและหลี่หวู่หยาที่มีท่าทางอึดอัดใจบนใบหน้าของเขา ” ลืมไปเถอะ ข้าจะไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ ”
“ ขอบพระคุณ นายท่าน ” เทียนกวงหมิง กระโดดขึ้นและหวังว่าเขาจะได้กอดขาของ หลี่เซียนเต่า
โชคดีที่ หลี่เซียนเต่า จ้องมาที่เขาอย่างเย็นชาซึ่งทำให้เขาหยุด ไม่อย่างนั้นเขาคงทำอย่างนั้นจริงๆ
“ นายท่าน เราจะไปไหนกัน ? ” หลี่หวู่หยาถาม
เทียนกวงหมิง มองด้วยความเป็นห่วง
ตอนนี้ที่เทือกเขาหวงห้ามถูกทำลาย ความฝันอันล้ำค่าของ เทียนกวงหมิง ก็หายไป เขาเพียงต้องการกลับไปที่ธนาคารแห่งจักรวาลเพื่อเลียบาดแผลของเขาและฟื้นตัว
“ สู่เผ่าคนเถื่อน ” หลี่เซียนเต่า คิดเกี่ยวกับมันและกล่าว
” ทำไมหรือ ? เปลวไฟหินอยู่กับข้าแล้วนะนายท่าน ” เทียนกวงหมิงกล่าว
“ เจ้าไม่อยากแก้แค้นร่างโคลนที่โกงเจ้าเหรอ ? ” หลี่เซียนเถาถาม
“ แน่นอน ร่างโคลนตัวนั้น… เขาโกงคนบริสุทธิ์อย่างข้าเพื่อช่วยร่างกายหลักของเขา เจ้าเล่ห์มาก ” เทียนกวงหมิง โกรธมาก
“ นายท่าน ท่านรู้จักชายชราคนนั้นได้อย่างไร…” หลี่หวู่หยาถามอย่างเชื่องช้า เขาคิดว่าหลี่เซียนเต่าไม่รู้
เทียนกวงหมิง ก็ตะลึงเช่นกันและมองไปที่ หลี่เซียนเต่า
หลี่เซียนเต่า เยาะเย้ยอย่างเย็นชาและขี้เกียจที่จะตอบ เขาโบกแขนเสื้อและก้าวไปไกลๆ กับพวกเขา พวกเขาหายตัวไปจากเทือกเขาที่ถูกจำกัดและมาถึงดินแดนของชนเผ่าคนเถื่อน
ที่ดินแดนคนเถื่อนใกล้เมืองหิน คนส่วนใหญ่หายไป พวกเขากำลังขยายอาณาเขต ช่วยชีวิตผู้บาดเจ็บ และเลือกสถานที่ใหม่เพื่อสร้างเมือง…
ดังนั้น มีเพียงเทียนซินและคนอื่นๆ เท่านั้นที่อยู่ที่นั่น
“ เทียนกวงหมิงไปไหนกัน ? ” เทียนซินก็ทำอะไรไม่ถูก
“ เขาคงพบสมบัติหรือข้อความและพาลูกศิษย์ไปหามัน ” อาสึนะเดา
“ นั่นเป็นไปได้ เทียนกวงหมิง ระวังพวกเราดังนั้นเขาจึงเรียกเฉพาะลูกศิษย์ของเขาเท่านั้น นักบวชเฒ่าหัวเราะคิกคัก
“ เราทุกคนล้วนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของนายท่าน ดังนั้นข้าจะทำแบบนั้นได้อย่างไร ? ข้าไม่พบสมบัติ ข้าไปหานายท่านต่างหากล่ะ !! ” เมื่อ เทียนกวงหมิง ได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาก็โต้กลับ
ทุกคนกระจายออกไป แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่า หลี่เซียนเต่า อยู่ที่นี่ พวกเขาทั้งหมดรวมตัวกันและมองดูเขาด้วยความเคารพ
“ นายท่าน ท่านมาทำไมหรือ ? ” เทียนซินถาม
คนอื่นๆ มองดูอย่างสงสัย
หลี่เซียนเต่าชี้ ” สำหรับเมืองหินนี้ ข้าต้องการตรวจดู ”
“ น่าเสียดายที่เราเข้าไปไม่ได้ มีเพียง เทียนกวงหมิง เท่านั้นที่มีโชคชะตา ” เทียนซินกล่าวด้วยความเสียใจ
ใบหน้าของ เทียนกวงหมิง เปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำ เมื่อพวกเขาพูดถึงผู้ถูกลิขิตแล้ว ท้องของเขาก็เต็มไปด้วยความขมขื่น เขาเกือบถูกสังหารตายเพราะเหตุนั้น
ปัญหาสำคัญคือเขาไม่สามารถบอกความจริงแก่เทียนซินได้เด็ดขาด !!
ถ้าเขาพูดออกมาดังๆ เขาจะเสียหน้าไปมากกว่านี้แน่นอน
บทที่ 460 – จักรพรรดิสวรรค์เสียใจ
หลี่เซียนเต่า รู้ว่า เทียนกวงหมิง รู้สึกอึดอัดใจจริงๆ ในตอนนี้ ดังนั้นเขาไม่ได้พูดอะไรและพูดอย่างใจเย็นว่า “ เนื่องจาก เทียนกวงหมิง เป็นคนโชคดีแล้วก็ไปเปิดประตูเมือง เข้าไปข้างในกันเถอะ ”
เทียนกวงหมิง ต้องฟังคำสั่งของ หลี่เซียนเต่า เขาไปด้านหน้าประตูหิน เอื้อมมือไปดัน
ประตูเมืองค่อยๆเปิดออก
ลูซิเฟอร์สงสัยว่า “ ทำไมเมืองหินถึงเลือกเจ้าเป็นคนโชคดี ? ”
เทียนกวงหมิง ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ ข้าให้เจ้าเป็นคนที่ถูกลิขิตได้นะ ”
เขาต้องการที่จะเป็นคนที่ถูกลิขิต ?
หลี่เซียนเต่าไม่สนใจพวกเขาและเพิ่งก้าวเข้าไปในเมืองหิน
“นายท่าน นอกจากผู้ถูกลิขิตแล้ว พวกเราเข้าไปได้หรือไม่ ? ” เทียนซินสับสน
” ทำไมจะไม่ล่ะ ? เข้าไปกันเถอะ ” เทียนกวงหมิง ไม่สนใจ
หลี่เซียนเต่า พยักหน้า “ นี่เป็นเมืองที่ว่างเปล่า ไม่เป็นไรที่จะเข้าไปดู ”
เซียนมนุษย์ และคนอื่น ๆ ตามหลัง หลี่เซียนเต่า และเข้าสู่เมืองหิน
เมืองหินเงียบจริงๆ นอกจากส่วนที่หลุดออกจากมิติแล้ว ส่วนอื่นๆ ก็มืดสนิท
หลี่เซียนเต่าจุดไฟให้สถานที่ แสงสว่างส่องไปรอบๆ และสว่างขึ้นเป็นพันเมตร
“ นายท่าน หลังจากไม่กี่ถนนก็เป็นจัตุรัส ” เทียนกวงหมิงแนะนำตัว
หลี่เซียนเต่า เดินไปรอบ ๆ เมือง เมืองนี้เคยเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรือง แต่ตอนนี้มันเงียบจริงๆ
เมืองนั้นว่างเปล่า พวกเขาเดินไปที่จัตุรัสและเห็นรูปปั้นยักษ์นั้น ส่วนอื่น ๆ ของมันเต็มไปด้วยชีวิตและมีเพียงใบหน้าที่ว่างเปล่าโดยไม่มีการแกะสลัก
ข้างหน้ามีหินจำนวนมากที่บูชาแต่พวกเขาตายหมดแล้ว พวกเขาทั้งหมดยังคงเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งเดียวในจุดสุดท้าย
ทุกอย่างเหมือนกับที่ เทียนกวงหมิง เห็น
คนอื่นๆ มองไปรอบ ๆ และมีเพียง เทียนกวงหมิง เท่านั้นที่พุ่งเข้าไปด้านหลังรูปปั้นเพื่อค้นหาชายชราคนนั้น
เทียนกวงหมิง ที่โกรธจัดได้เข้ามาอยู่เบื้องหลัง
สิ่งที่เขาเห็นคือศพ
เทียนกวงหมิง ตกตะลึง
ชายชราที่โกงเขานอนเงียบ ๆ โดยไม่มีพลังชีวิตเลย
“ อาจารย์ เกิดอะไรขึ้น ? ” หลี่หวู่หยาถาม เขาเดินไปดูแล้วก็พูดไม่ออก
เทียนกวงหมิง ถอนหายใจ เขาตายไปแล้วและความโกรธของเขาก็ลดลงมากเช่นกัน
หลี่เซียนเต่า เดินไปดูชายชรา ” นี่คือร่างโคลนของ เซิ่งตี้เทียน เขาเข้าไปในเมืองจักรพรรดิสวรรค์และไม่สามารถออกไปได้ เขาไม่ได้โกหกเจ้า ”
เทียนกวงหมิง กล่าวว่า “ เขาน่าจะบอกให้ข้าพาเขาออกไป ทำไมเขาต้องตาย ”
หลี่เซียนเต่า ตรวจสอบและส่ายหัว “ เขาอยู่ในจุดสิ้นสุดของชีวิตของเขา เขาพบเจ้าในขณะนั้นและคิดแผนการที่จะนำเจ้าเข้ามา สิ่งที่เขาบอกเจ้าเป็นความจริงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์และปลอมสามสิบเปอร์เซ็นต์ เขาต้องการให้เจ้าแยกร่างหลักของเขาออก ”
หลี่เซียนเต่า เดาว่าร่างโคลนกำลังแกล้งทำและแข็งแกร่งมาก แต่ดูเหมือนว่าการเดาของเขาจะผิด
ชายชราคนนี้ฉลาดจริงๆ และโกหกเพื่อหลอกลวง เทียนกวงหมิง เขาใช้ความโลภของ เทียนกวงหมิง สำหรับสมบัติเพื่อช่วยร่างกายหลักของเขา
“ เจ้าต้องการทำลายศพเพื่อแก้แค้นหรือไม่ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
เทียนกวงหมิง ส่ายหัวและคิดว่า “ ข้าไม่ได้ป่วยในหัว ข้าโกรธที่เขาโกงข้า แต่เมื่อคิดดูแล้ว ข้าก็โลภและอยากได้สมบัติมากเกินไป ข้าไม่ได้ใช้สมองและสังเกตว่ามีอะไรผิดปกติ แผนของเขาไม่ดี คิดดูแล้วมีช่องโหว่มากมายแต่ข้าก็ตาบอด ”
คำพูดของ เทียนกวงหมิง ทำให้ หลี่เซียนเต่า ประทับใจ
“ เจ้าเรียนรู้จากความผิดพลาดของเจ้า ครั้งหน้าถ้าเจอเรื่องแบบนี้จะได้สัมผัส ครั้งนี้ข้ายกโทษให้เจ้าได้ แต่ถ้าเจ้ายังทำอีก ข้าจะไม่ยกโทษให้เจ้าอีกแล้ว ” หลี่เซียนเต่า ชี้ไปที่ เทียนกวงหมิง
“ ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำผิดแบบเดิม ” เทียนกวงหมิง มั่นใจ
หลี่เซียนเต่า ไม่เชื่อเขาอย่างเต็มที่ เขายังไม่เชื่อเทียนกวงหมิง
แต่เขาไม่ได้พูดอะไรและเดินไปยังที่ที่เขากำลังดูอยู่
เมื่อเขาดูจากธนาคารแห่งจักรวาล หลี่เซียนเต่า ก็สนใจมัน
ข้างในนั้นมีคนหินตายซึ่งให้กำเนิดเปลวไฟหิน เทียนกวงหมิง เพิ่งเอามันออกไปและไม่ได้สังเกตคนหิน
หลี่เซียนเต่า ต้องการดู
“ พวกเจ้าทุกคนกระจายออกไปเพื่อดูว่ามีสมบัติหรือสิ่งอื่นใด ข้าจะเดินเอง ” หลี่เซียนเต่า บอกทุกคนให้กระจายออกไปในขณะที่เขามุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์
ภายในนั้น หลี่เซียนเต่า ผลักประตูเปิดและเดินเข้าไป
เขามองอย่างเงียบงัน เจ้าของเมืองมีรสนิยมดี รสนิยมของคนหินสามารถเปลี่ยนแปลงได้ พวกเขามีความชอบ การประดิษฐ์ตัวอักษร การวาดภาพ ชา ดอกไม้ และการทำสวนเป็นของตัวเอง หลี่เซียนเต่า เห็นสัญญาณบางอย่างของพวกเขาในคฤหาสน์
แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเกินไป การประดิษฐ์ตัวอักษรก็จางหายไป ภาพวาดก็สลายไป และดอกไม้ก็เหี่ยวเฉา
แต่ หลี่เซียนเต่า ได้เห็นสิ่งที่พวกเขาเคยดูเหมือนในอดีต นี่หมายความว่าเมื่อมีคนอยู่รอบตัวพวกเขาได้รับการดูแลอย่างดี
ขณะที่เขาเดิน หลี่เซียนเต่า ก็มาถึงที่ที่ เทียนกวงหมิง ได้เปลวไฟจากหิน
คนหินตายที่มีใบหน้าแข็งกร้าว เขาสวมเกราะและมีดาบที่เอวทำให้เขาดูกล้าหาญจริงๆ
หลี่เซียนเต่า มองดูเขาอย่างระมัดระวัง เปลวหินของเขาถูก เทียนกวงหมิง จับไป แต่เขายังคงมองไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
อะไรอยู่ตรงหน้าเขา ?
หลี่เซียนเต่า มองตามสายตาของเขา
ประตูห้องอ่านหนังสือถูกเปิดออก คนหินมองเห็นผนังภายในห้อง
มีภาพวาดบนผนัง
เมื่อเทียบกับภาพวาดยู่ยี่หรือสีเหลืองด้านนอก ภาพวาดนี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว
หลี่เซียนเต่า เดินไปช้าๆ และตระหนักว่าภาพวาดนั้นเป็นภาพด้านหลังของใครบางคน
ข้างหน้าชายผู้นี้คือห้องโถงใหญ่โต แค่ดูภาพวาดก็สัมผัสได้ถึงความกดดันอันน่าสะพรึงกลัว
แต่ผู้ชายคนนี้ก็ยืนอยู่ที่นั่นและเผชิญหน้ากับมัน
มีวัวตัวใหญ่อยู่ข้างเขา
ในท้ายที่สุด มีสี่อักษรบนภาพวาด
หลี่เซียนเต่าอ่าน “ จักรพรรดิสวรรค์เสียใจ ! ”
เพียงสี่คำเขียน !
หลี่เซียนเต่า รู้คร่าวๆ ว่าใครคือจักรพรรดิสวรรค์ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญสูงสุดของเผ่าหินและบรรพบุรุษที่สร้างเมืองจักรพรรดิสวรรค์แห่งนี้
แต่มันเขียนว่าจักรพรรดิสวรรค์รู้สึกเสียใจ
หลี่เซียนเต่า คิดเกี่ยวกับมันและดึงภาพวาดออกมา เขาเก็บมันไว้และเตรียมที่จะแขวนไว้ในห้องอ่านหนังสือของเขา
“ จักรพรรดิสวรรค์รู้สึกเสียใจ ผู้เชี่ยวชาญสูงสุดของเผ่าหินต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญชั้นนำหลายคนเพียงลำพัง ดังนั้นเขาเสียใจอะไร ? ” หลี่เซียนเต่า รู้สึกสนใจอย่างมาก

บทที่ 459 – กลับสู่เมืองหิน !
การต่อสู้ของหลี่เซียนเต่า และ เซิ่งตี้เทียน ทำให้เทือกเขาที่ถูกจำกัดแตกแยก ทิวเขาหลายพันไมล์แตกเป็นเสี่ยงและภูเขาก็พังทลาย
การโจมตีของ หลี่เซียนเต่า และ เซิ่งตี้เทียน กวาดล้างและทำลายกำแพงของคุกนิรันดร์
แม้ว่าจะมีเพียงรูเล็กๆ ที่หัก แต่ในขณะนั้น หลายคนหนีรอดไปได้
หลายคนส่งเสียงดัง พวกเขาโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นและระบายความปิติยินดี
บ้างก็คุกเข่าลงกับพื้น สูดกลิ่นดินและน้ำตาคลอเบ้า
โดยไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาทั้งหมดถูกขังอยู่ในคุกนิรันดร์เป็นเวลาหลายปี จนถึงตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดอ่อนแอมาก แต่ก็เหมือนกัน ทุกคนเป็นเหมือน เซิ่งตี้เทียน และแข็งแกร่งมากในอดีต
ดังนั้นตอนนี้ ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ใช่สิ่งที่เขาประเมินได้ในแดนนภายิ่งใหญ่
การต่อสู้ของ หลี่เซียนเต่า และ เซิ่งตี้เทียน หยุดลง เซิ่งตี้เทียน กระอักเลือดในขณะที่เขาจ้องไปที่ หลี่เซียนเต่า เขาจดจำหลี่เซียนเต่าและหันหลังจากไป
หลี่เซียนเต่า ไม่ได้ไล่ตามต่อไป พวกเขาทำลายบาเรียคุกนิรันดร์และปล่อยคนออกไปกว่ายี่สิบคน แม้ว่ามหาอำนาจโลกจะซ่อมแซมมันอย่างรวดเร็วและหลุมนั้นไม่ใหญ่มาก แต่ก็ได้รับการซ่อมแซมในไม่กี่วินาที
แต่ก็ยังมีคนจำนวนมากที่หลบหนี พวกเขาทั้งหมดมองไปรอบๆ บางคนจ้องที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความโลภ พวกเขาน้ำลายไหลและหิวมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะออร่าที่แข็งแกร่งที่ หลี่เซียนเต่า มอบให้กับ มหาดาวตกโบราณ ในมือของเขา พวกเขาคงจะกระโจนเข้าหาเขา
หลี่เซียนเต่าไม่ได้ไล่ตาม เซิ่งตี้เทียน เพราะเขากังวลว่าเซิ่งตี้เทียน จะร่วมมือกับพวกนั้นเพื่อโจมตีตัวเขา
ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับและจากไป
ปีศาจนรกที่มีดวงตาหิวโหยสองคู่ติดตาม หลี่เซียนเต่า ด้วยความตั้งใจที่ชั่วร้าย
” ตาย ! ” หลี่เซียนเต่า อยู่ในอารมณ์ไม่ดีเพราะเซิ่งตี้เทียน ได้หลบหนี เขาระเบิดและเฉือนโดยมหาดาวตกโบราณ
หลี่เซียนเต่า ผู้เปิดใช้งานสิบ-ถ้ำสวรรค์ได้มาถึงจุดสูงสุดในความแข็งแกร่งของเขา มันง่ายสำหรับเขาที่จะสังหารปีศาจนรกทั้งสอง
ด้วยความแข็งแกร่งของ มหาดาวตกโบราณ เขาได้ผ่าหัวของปีศาจทั้งสองออกโดยตรง พลังงานดาบคมและทำลายปีศาจนรกทั้งสอง
การโจมตีครั้งนี้รุนแรงและไร้ความปราณี ทำให้คนอื่นตะลึง ทุกคนที่มองมาที่ หลี่เซียนเต่า ต่างตกตะลึง ไม่มีใครกล้ากำหนดเป้าหมาย หลี่เซียนเต่า
เช่นนี้ หลี่เซียนเต่าก็สามารถออกไปได้อย่างทันที เขาเก็บมหาดาวตกโบราณไว้และเดินไปที่ เทียนกวงหมิง และ หลี่หวู่หยา
“ นายท่าน ! ” เทียนกวงหมิง ตะโกนอย่างมีความสุข เขาซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่ง แต่ยังได้รับผลกระทบจากการต่อสู้ ระลอกคลื่นของเทือกเขาหวงห้ามที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ มาถึงเขาและฝังเขาไว้ในพื้นดิน
เมื่อเขาเห็น หลี่เซียนเต่า เขาก็ยิ้มอย่างโง่เขลา
เขาต้องทำตัวเงียบๆเพราะเขาได้ก่อให้เกิดสิ่งทั้งปวงนี้
เขาเชื่อคำพูดของชายชราอย่างง่ายดายและคิดว่ามีสมบัติล้ำค่า เขาปลดค่ายกลและปล่อย เซิ่งตี้เทียน
เขาไม่สามารถเอาชนะ เซิ่งตี้เทียน ได้และต้องให้ หลี่เซียนเต่า ช่วยเขา
การต่อสู้ของ หลี่เซียนเต่า และ เซิ่งตี้เทียน นั้นรุนแรงมาก ทำให้เทือกเขาหวงห้ามแตกออก
เทียนกวงหมิง รู้สึกผิดจริงๆ หากหลี่เซียนเต่าต้องการดุเขา ไม่มีใครอื่นที่เขาสามารถตำหนิได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงยิ้มโง่ๆ
โชคดีที่ หลี่เซียนเต่า ไม่ได้วางแผนที่จะตำหนิเขาและเขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ พาลูกศิษย์ของเจ้าไปกับข้า ที่แห่งนี้ไม่ปลอดภัย ”
มีคนมากกว่ายี่สิบคนวิ่งออกมาและพวกเขาทั้งหมดต่างก็หิวโหยอย่างยิ่ง หาก เทียนกวงหมิง และ หลี่หวู่หยา อยู่ที่นี่เพียงลำพัง มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะถูกกิน
หลี่เซียนเต่า ไม่ต้องการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาสองคนที่เขาช่วยจาก เซิ่งตี้เทียน ถูกกลืนโดยสิ่งที่ต้องการ
” รับทราบนายท่าน ” เทียนกวงหมิง ปีนออกมาจากโลก หลี่หวู่หยาที่อยู่ข้างๆเขาก็ปีนออกมาด้วย
หลี่เซียนเต่า มองไปที่ทั้งคู่และเขาก็จากไปโดยไม่พูดอะไร
เทียนกวงหมิง ตามมาและยิ้ม “ นายท่าน ท่านสามารถไม่บอกเรื่องนี้กับใครได้หรือไม่ ? ”
หลี่เซียนเดาเหลือบมองเขาแล้วพูดว่า “ ทำไมข้าต้องเก็บเป็นความลับให้เจ้าด้วย ? ”
เทียนกวงหมิงหมดคำจะพูด
“ ข้าต่อสู้กับคนจากโลกเซียนเพราะเจ้าเชียวนะ ” หลี่เซียนเต่า รู้สึกรำคาญ
“ นายท่าน นั่นเพราะข้าต้องการเอาสมบัติมามอบให้ท่าน ” เทียนกวงหมิงประจบเขา
“ อย่าพูดออกไปดังๆได้ไหมนายท่าน ? พวกเทียนซิน อาสึนะ และแม้แต่ เฟิงจิ่วเอ๋อร์ จะเยาะเย้ยข้าจนตาย ” เทียนกวงหมิง รู้สึกหดหู่ เขาล้มเหลวครั้งใหญ่และโยนใบหน้าของเขาทั้งหมดจนแตกหัก
หลี่เซียนเต่า มองไปที่ เทียนกวงหมิงที่น่าสงสารและหลี่หวู่หยาที่มีท่าทางอึดอัดใจบนใบหน้าของเขา ” ลืมไปเถอะ ข้าจะไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ ”
“ ขอบพระคุณ นายท่าน ” เทียนกวงหมิง กระโดดขึ้นและหวังว่าเขาจะได้กอดขาของ หลี่เซียนเต่า
โชคดีที่ หลี่เซียนเต่า จ้องมาที่เขาอย่างเย็นชาซึ่งทำให้เขาหยุด ไม่อย่างนั้นเขาคงทำอย่างนั้นจริงๆ
“ นายท่าน เราจะไปไหนกัน ? ” หลี่หวู่หยาถาม
เทียนกวงหมิง มองด้วยความเป็นห่วง
ตอนนี้ที่เทือกเขาหวงห้ามถูกทำลาย ความฝันอันล้ำค่าของ เทียนกวงหมิง ก็หายไป เขาเพียงต้องการกลับไปที่ธนาคารแห่งจักรวาลเพื่อเลียบาดแผลของเขาและฟื้นตัว
“ สู่เผ่าคนเถื่อน ” หลี่เซียนเต่า คิดเกี่ยวกับมันและกล่าว
” ทำไมหรือ ? เปลวไฟหินอยู่กับข้าแล้วนะนายท่าน ” เทียนกวงหมิงกล่าว
“ เจ้าไม่อยากแก้แค้นร่างโคลนที่โกงเจ้าเหรอ ? ” หลี่เซียนเถาถาม
“ แน่นอน ร่างโคลนตัวนั้น… เขาโกงคนบริสุทธิ์อย่างข้าเพื่อช่วยร่างกายหลักของเขา เจ้าเล่ห์มาก ” เทียนกวงหมิง โกรธมาก
“ นายท่าน ท่านรู้จักชายชราคนนั้นได้อย่างไร…” หลี่หวู่หยาถามอย่างเชื่องช้า เขาคิดว่าหลี่เซียนเต่าไม่รู้
เทียนกวงหมิง ก็ตะลึงเช่นกันและมองไปที่ หลี่เซียนเต่า
หลี่เซียนเต่า เยาะเย้ยอย่างเย็นชาและขี้เกียจที่จะตอบ เขาโบกแขนเสื้อและก้าวไปไกลๆ กับพวกเขา พวกเขาหายตัวไปจากเทือกเขาที่ถูกจำกัดและมาถึงดินแดนของชนเผ่าคนเถื่อน
ที่ดินแดนคนเถื่อนใกล้เมืองหิน คนส่วนใหญ่หายไป พวกเขากำลังขยายอาณาเขต ช่วยชีวิตผู้บาดเจ็บ และเลือกสถานที่ใหม่เพื่อสร้างเมือง…
ดังนั้น มีเพียงเทียนซินและคนอื่นๆ เท่านั้นที่อยู่ที่นั่น
“ เทียนกวงหมิงไปไหนกัน ? ” เทียนซินก็ทำอะไรไม่ถูก
“ เขาคงพบสมบัติหรือข้อความและพาลูกศิษย์ไปหามัน ” อาสึนะเดา
“ นั่นเป็นไปได้ เทียนกวงหมิง ระวังพวกเราดังนั้นเขาจึงเรียกเฉพาะลูกศิษย์ของเขาเท่านั้น นักบวชเฒ่าหัวเราะคิกคัก
“ เราทุกคนล้วนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของนายท่าน ดังนั้นข้าจะทำแบบนั้นได้อย่างไร ? ข้าไม่พบสมบัติ ข้าไปหานายท่านต่างหากล่ะ !! ” เมื่อ เทียนกวงหมิง ได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาก็โต้กลับ
ทุกคนกระจายออกไป แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่า หลี่เซียนเต่า อยู่ที่นี่ พวกเขาทั้งหมดรวมตัวกันและมองดูเขาด้วยความเคารพ
“ นายท่าน ท่านมาทำไมหรือ ? ” เทียนซินถาม
คนอื่นๆ มองดูอย่างสงสัย
หลี่เซียนเต่าชี้ ” สำหรับเมืองหินนี้ ข้าต้องการตรวจดู ”
“ น่าเสียดายที่เราเข้าไปไม่ได้ มีเพียง เทียนกวงหมิง เท่านั้นที่มีโชคชะตา ” เทียนซินกล่าวด้วยความเสียใจ
ใบหน้าของ เทียนกวงหมิง เปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำ เมื่อพวกเขาพูดถึงผู้ถูกลิขิตแล้ว ท้องของเขาก็เต็มไปด้วยความขมขื่น เขาเกือบถูกสังหารตายเพราะเหตุนั้น
ปัญหาสำคัญคือเขาไม่สามารถบอกความจริงแก่เทียนซินได้เด็ดขาด !!
ถ้าเขาพูดออกมาดังๆ เขาจะเสียหน้าไปมากกว่านี้แน่นอน
บทที่ 460 – จักรพรรดิสวรรค์เสียใจ
หลี่เซียนเต่า รู้ว่า เทียนกวงหมิง รู้สึกอึดอัดใจจริงๆ ในตอนนี้ ดังนั้นเขาไม่ได้พูดอะไรและพูดอย่างใจเย็นว่า “ เนื่องจาก เทียนกวงหมิง เป็นคนโชคดีแล้วก็ไปเปิดประตูเมือง เข้าไปข้างในกันเถอะ ”
เทียนกวงหมิง ต้องฟังคำสั่งของ หลี่เซียนเต่า เขาไปด้านหน้าประตูหิน เอื้อมมือไปดัน
ประตูเมืองค่อยๆเปิดออก
ลูซิเฟอร์สงสัยว่า “ ทำไมเมืองหินถึงเลือกเจ้าเป็นคนโชคดี ? ”
เทียนกวงหมิง ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ ข้าให้เจ้าเป็นคนที่ถูกลิขิตได้นะ ”
เขาต้องการที่จะเป็นคนที่ถูกลิขิต ?
หลี่เซียนเต่าไม่สนใจพวกเขาและเพิ่งก้าวเข้าไปในเมืองหิน
“นายท่าน นอกจากผู้ถูกลิขิตแล้ว พวกเราเข้าไปได้หรือไม่ ? ” เทียนซินสับสน
” ทำไมจะไม่ล่ะ ? เข้าไปกันเถอะ ” เทียนกวงหมิง ไม่สนใจ
หลี่เซียนเต่า พยักหน้า “ นี่เป็นเมืองที่ว่างเปล่า ไม่เป็นไรที่จะเข้าไปดู ”
เซียนมนุษย์ และคนอื่น ๆ ตามหลัง หลี่เซียนเต่า และเข้าสู่เมืองหิน
เมืองหินเงียบจริงๆ นอกจากส่วนที่หลุดออกจากมิติแล้ว ส่วนอื่นๆ ก็มืดสนิท
หลี่เซียนเต่าจุดไฟให้สถานที่ แสงสว่างส่องไปรอบๆ และสว่างขึ้นเป็นพันเมตร
“ นายท่าน หลังจากไม่กี่ถนนก็เป็นจัตุรัส ” เทียนกวงหมิงแนะนำตัว
หลี่เซียนเต่า เดินไปรอบ ๆ เมือง เมืองนี้เคยเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรือง แต่ตอนนี้มันเงียบจริงๆ
เมืองนั้นว่างเปล่า พวกเขาเดินไปที่จัตุรัสและเห็นรูปปั้นยักษ์นั้น ส่วนอื่น ๆ ของมันเต็มไปด้วยชีวิตและมีเพียงใบหน้าที่ว่างเปล่าโดยไม่มีการแกะสลัก
ข้างหน้ามีหินจำนวนมากที่บูชาแต่พวกเขาตายหมดแล้ว พวกเขาทั้งหมดยังคงเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งเดียวในจุดสุดท้าย
ทุกอย่างเหมือนกับที่ เทียนกวงหมิง เห็น
คนอื่นๆ มองไปรอบ ๆ และมีเพียง เทียนกวงหมิง เท่านั้นที่พุ่งเข้าไปด้านหลังรูปปั้นเพื่อค้นหาชายชราคนนั้น
เทียนกวงหมิง ที่โกรธจัดได้เข้ามาอยู่เบื้องหลัง
สิ่งที่เขาเห็นคือศพ
เทียนกวงหมิง ตกตะลึง
ชายชราที่โกงเขานอนเงียบ ๆ โดยไม่มีพลังชีวิตเลย
“ อาจารย์ เกิดอะไรขึ้น ? ” หลี่หวู่หยาถาม เขาเดินไปดูแล้วก็พูดไม่ออก
เทียนกวงหมิง ถอนหายใจ เขาตายไปแล้วและความโกรธของเขาก็ลดลงมากเช่นกัน
หลี่เซียนเต่า เดินไปดูชายชรา ” นี่คือร่างโคลนของ เซิ่งตี้เทียน เขาเข้าไปในเมืองจักรพรรดิสวรรค์และไม่สามารถออกไปได้ เขาไม่ได้โกหกเจ้า ”
เทียนกวงหมิง กล่าวว่า “ เขาน่าจะบอกให้ข้าพาเขาออกไป ทำไมเขาต้องตาย ”
หลี่เซียนเต่า ตรวจสอบและส่ายหัว “ เขาอยู่ในจุดสิ้นสุดของชีวิตของเขา เขาพบเจ้าในขณะนั้นและคิดแผนการที่จะนำเจ้าเข้ามา สิ่งที่เขาบอกเจ้าเป็นความจริงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์และปลอมสามสิบเปอร์เซ็นต์ เขาต้องการให้เจ้าแยกร่างหลักของเขาออก ”
หลี่เซียนเต่า เดาว่าร่างโคลนกำลังแกล้งทำและแข็งแกร่งมาก แต่ดูเหมือนว่าการเดาของเขาจะผิด
ชายชราคนนี้ฉลาดจริงๆ และโกหกเพื่อหลอกลวง เทียนกวงหมิง เขาใช้ความโลภของ เทียนกวงหมิง สำหรับสมบัติเพื่อช่วยร่างกายหลักของเขา
“ เจ้าต้องการทำลายศพเพื่อแก้แค้นหรือไม่ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
เทียนกวงหมิง ส่ายหัวและคิดว่า “ ข้าไม่ได้ป่วยในหัว ข้าโกรธที่เขาโกงข้า แต่เมื่อคิดดูแล้ว ข้าก็โลภและอยากได้สมบัติมากเกินไป ข้าไม่ได้ใช้สมองและสังเกตว่ามีอะไรผิดปกติ แผนของเขาไม่ดี คิดดูแล้วมีช่องโหว่มากมายแต่ข้าก็ตาบอด ”
คำพูดของ เทียนกวงหมิง ทำให้ หลี่เซียนเต่า ประทับใจ
“ เจ้าเรียนรู้จากความผิดพลาดของเจ้า ครั้งหน้าถ้าเจอเรื่องแบบนี้จะได้สัมผัส ครั้งนี้ข้ายกโทษให้เจ้าได้ แต่ถ้าเจ้ายังทำอีก ข้าจะไม่ยกโทษให้เจ้าอีกแล้ว ” หลี่เซียนเต่า ชี้ไปที่ เทียนกวงหมิง
“ ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำผิดแบบเดิม ” เทียนกวงหมิง มั่นใจ
หลี่เซียนเต่า ไม่เชื่อเขาอย่างเต็มที่ เขายังไม่เชื่อเทียนกวงหมิง
แต่เขาไม่ได้พูดอะไรและเดินไปยังที่ที่เขากำลังดูอยู่
เมื่อเขาดูจากธนาคารแห่งจักรวาล หลี่เซียนเต่า ก็สนใจมัน
ข้างในนั้นมีคนหินตายซึ่งให้กำเนิดเปลวไฟหิน เทียนกวงหมิง เพิ่งเอามันออกไปและไม่ได้สังเกตคนหิน
หลี่เซียนเต่า ต้องการดู
“ พวกเจ้าทุกคนกระจายออกไปเพื่อดูว่ามีสมบัติหรือสิ่งอื่นใด ข้าจะเดินเอง ” หลี่เซียนเต่า บอกทุกคนให้กระจายออกไปในขณะที่เขามุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์
ภายในนั้น หลี่เซียนเต่า ผลักประตูเปิดและเดินเข้าไป
เขามองอย่างเงียบงัน เจ้าของเมืองมีรสนิยมดี รสนิยมของคนหินสามารถเปลี่ยนแปลงได้ พวกเขามีความชอบ การประดิษฐ์ตัวอักษร การวาดภาพ ชา ดอกไม้ และการทำสวนเป็นของตัวเอง หลี่เซียนเต่า เห็นสัญญาณบางอย่างของพวกเขาในคฤหาสน์
แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเกินไป การประดิษฐ์ตัวอักษรก็จางหายไป ภาพวาดก็สลายไป และดอกไม้ก็เหี่ยวเฉา
แต่ หลี่เซียนเต่า ได้เห็นสิ่งที่พวกเขาเคยดูเหมือนในอดีต นี่หมายความว่าเมื่อมีคนอยู่รอบตัวพวกเขาได้รับการดูแลอย่างดี
ขณะที่เขาเดิน หลี่เซียนเต่า ก็มาถึงที่ที่ เทียนกวงหมิง ได้เปลวไฟจากหิน
คนหินตายที่มีใบหน้าแข็งกร้าว เขาสวมเกราะและมีดาบที่เอวทำให้เขาดูกล้าหาญจริงๆ
หลี่เซียนเต่า มองดูเขาอย่างระมัดระวัง เปลวหินของเขาถูก เทียนกวงหมิง จับไป แต่เขายังคงมองไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
อะไรอยู่ตรงหน้าเขา ?
หลี่เซียนเต่า มองตามสายตาของเขา
ประตูห้องอ่านหนังสือถูกเปิดออก คนหินมองเห็นผนังภายในห้อง
มีภาพวาดบนผนัง
เมื่อเทียบกับภาพวาดยู่ยี่หรือสีเหลืองด้านนอก ภาพวาดนี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว
หลี่เซียนเต่า เดินไปช้าๆ และตระหนักว่าภาพวาดนั้นเป็นภาพด้านหลังของใครบางคน
ข้างหน้าชายผู้นี้คือห้องโถงใหญ่โต แค่ดูภาพวาดก็สัมผัสได้ถึงความกดดันอันน่าสะพรึงกลัว
แต่ผู้ชายคนนี้ก็ยืนอยู่ที่นั่นและเผชิญหน้ากับมัน
มีวัวตัวใหญ่อยู่ข้างเขา
ในท้ายที่สุด มีสี่อักษรบนภาพวาด
หลี่เซียนเต่าอ่าน “ จักรพรรดิสวรรค์เสียใจ ! ”
เพียงสี่คำเขียน !
หลี่เซียนเต่า รู้คร่าวๆ ว่าใครคือจักรพรรดิสวรรค์ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญสูงสุดของเผ่าหินและบรรพบุรุษที่สร้างเมืองจักรพรรดิสวรรค์แห่งนี้
แต่มันเขียนว่าจักรพรรดิสวรรค์รู้สึกเสียใจ
หลี่เซียนเต่า คิดเกี่ยวกับมันและดึงภาพวาดออกมา เขาเก็บมันไว้และเตรียมที่จะแขวนไว้ในห้องอ่านหนังสือของเขา
“ จักรพรรดิสวรรค์รู้สึกเสียใจ ผู้เชี่ยวชาญสูงสุดของเผ่าหินต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญชั้นนำหลายคนเพียงลำพัง ดังนั้นเขาเสียใจอะไร ? ” หลี่เซียนเต่า รู้สึกสนใจอย่างมาก