Dual Cultivation บทที่ 644 รากวิญญาณ

ที่ไหนสักแห่งในทวีปศักดิ์สิทธิ์กลาง ชายคนหนึ่งสวมชุดเกราะสีดําคุกเข่าต่อหน้าชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมหรูหราที่มีลักษณะคล้ายกับราชวงศ์

“ฝ่าบาทเราได้เห็นเรือบินเข้ามาใกล้ทวีปของเรา และดูเหมือนว่าจะเป็นเรือที่ธิดาเทพเซียนซูเยวใช้” ชายในชุดเกราะสีดํารายงาน

“ธิดาเทพเซียนซูเยว่ เป็นเวลากว่าหนึ่งปีแล้วที่เธอปรากฏตัวครั้งสุดท้าย” ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ําเสียงสงบ

“เราจะทํายังไงดี” ชายในชุดเกราะถามก่อนที่จะบอกว่า “เราควรทักทายเธอหรือไม่”

“ไม่ อย่าเข้าใกล้เธอ ธิดาเทพเซียนซูเยว่ไม่ชอบให้คนอื่นเข้าหา ถ้าเธอต้องการอะไร เธอจะมาเอง เราจะนั่งดูว่าเธอจะทําอะไรต่อไปก่อนที่เราจะทําอะไร บางทีเธออาจจะหายไปเร็วๆนี้เหมือนกับครั้งที่แล้ว”

“ขอรับฝ่าบาท”

“แล้วเจ้าสํานักทองทองล่ะ มีข่าวเกี่ยวกับการหายตัวไปของเขาหรือไม่” ชายวัยกลางคนถาม

“เราได้พูดคุยกับคนสองสามคนที่สํานักสุวรรณสิงห์ และพวกเขาบอกว่าเจ้าสํานักทองได้ออกจากทวีปแล้ว อย่างไรก็ตามเรายังไม่แน่ใจเกี่ยวกับจุดหมายปลายทางของเขา นอกจากนี้เขายังพาจอมยุทธเขตอัมพรวิญญาณสองสามคนไปด้วย ดังนั้นเราจึงได้แต่สมมติว่าเขาไม่ได้เดินทางในระยะทางสั้นๆ”

“ทําไมเจ้าสํานักทองจึงออกจากทวีปนี้ไป และนี่ก็เป็นเวลาหนึ่งปีแล้วที่เขาหายตัวไป เขาเดินทางไกลแค่ไหนกัน เขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ทะเลหยกไม่ใช่เรื่องตลกแม้กระทั่งคนที่มีความแข็งแกร่งเท่าเขา” ชายวัยกลางคนถอนหายใจ สํานักสุวรรณสิงห์กําลังตกลงไปอีกระดับหนึ่ง นับตั้งแต่เหตุการณ์ที่เกือบจะทําลายทั้งนิกายไปครั้งนั้น

“นี่เป็นเพียงข้อสันนิษฐานเท่านั้น แต่เราเชื่อว่าเจ้าสานักทองกําลังเดินทางไปยังหนึ่งในอีกสี่ทวีป” ชายในชุดเกราะสีดําก็พูดขึ้น

“เจ้ามั่นใจในเรื่องนี้ เขาน่าจะรู้ว่าถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากข้า ก็มิมีใครสามารถเดินทางไปยังทวีปอื่นได้”

“ขอรับฝ่าบาท”

“แจ้งให้เราทราบทันที หากเจ้าสํานักทองปรากฏตัวอีกครั้ง ข้ามีคําพูดกับเขา” ชายวัยกลางคนกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

ในขณะเดียวกัน กลับไปที่เรือเหาะ ซูหยางพูดกับตระกูลซีว่า “เราจะถึงทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางในอีกประมาณหกชั่วโมง

“หกชั่วโมง… ในที่สุดข้าก็จะได้เห็น สวรรค์ของผู้ฝึกยุทธ ด้วยตัวเองในหกชั่วโมง…” เจ้าชี้พึมพํากับตัว องพร้อมกับร่างกายที่สั่นสะท้านจากความตื่นเต้น

อย่างไรก็ตามหวังเพียงแค่เหม่อมองไปความว่างเปล่าด้วยสีหน้าสับสน

“ข้าไม่ต้องการทําลายอารมณ์ของเจ้า แต่การเรียกดินแดนกลางศักดิ์สิทธิ์ว่า สวรรค์ของผู้ฝึกยุทธ นั้นเป็นการพูดเกินจริง ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางกับทวีปตะวันออกก็คือระดับของความแข็งแกร่งโดยรวมของผู้ฝึกยุทธ ในขณะที่ทวีปตะวันออกขาดผู้ฝึกยุทธในเขตอัมพรวิญญาณ ทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางกลับมีคนระดับนั้นมากมาย และนั่นเป็นเพียงเพราะพวกเขามีคุณภาพของลมปราณที่สูงกว่าเท่านั้น”

“อย่างไรก็ตามเรามาที่นี่เพื่อรับรากสี่ธาตุ และข้าคิดได้เพียงที่เดียวที่อาจมียานี้ นั่นก็คือ สถาบันสี่ฤดู สํานักปรุงยาชั้นนําของทวีป”

“สํานักชั้นนํา…รึ” เจ้าขมวดคิ้วทันที และเขาถามในเวลาต่อมาว่า “รากสีธาตุมีค่าแค่ไหน ข้าได้นําทรัพยากรบางอย่างมาด้วย เผื่อว่าเราต้องแลกเปลี่ยน แต่ถ้ามันแพงเกินไป… “

“ก็ไม่มีอะไรพิเศษในสายตาของข้า แต่ในโลกนี้ที่ทรัพยากรหายาก ข้าสามารถจินตนาการได้ว่ามันมีค่ามาก” ซูหยางกล่าว

เมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจบนใบหน้าของเขา ซูหยางก็กล่าวต่อไปว่า “อย่ากังวล แม้ว่าพวกเขาจะมีมีรากสีธาตุ แต่ก็ยังมีทรัพยากรอื่นๆอีกมากมายที่สามารถใช้ทดแทนได้ เพียงแต่จะลดคุณภาพของเม็ดยาลง”

หกชั่วโมงต่อมา ในที่สุดพวกเขาก็สามารถมองเห็นผืนดินและต้นไม่ได้ในระยะไกล

“ทวีปศักดิ์สิทธิ์กลาง” เจ้าชีจ้องไปที่สถานที่แห่งนั้นด้วยดวงตาเบิกกว้างราวกับว่าเขาพยายามที่จะบันทึกภาพเหล่านั้นเข้าไว้ในใจของตนเองเพื่อที่เขาจะได้ไม่มีวันลืม

“สถานที่นี้มีอยู่จริงๆ … ” แม้แต่ซีหวังเองก็ฟื้นคืนพลังและจิตวิญญาณมาได้ หลังจากที่ได้เห็นดินแดนแห่งตํานานเป็นครั้งแรก

“ปราณไร้ลักษณ์ในสถานที่แห่งนี้ช่างน่าอัศจรรย์…” ซีซิงฟางพูดด้วยน้ําเสียงประหลาดใจ “ข้ารู้สึกได้ว่าพลังการฝึกปรือของข้าพัฒนาขึ้นเพียงแค่หายใจ”

“มิน่าแปลกใจเลยว่าทําไมถึงมีจอมยุทธเขตอัมพรวิญญาณมากมายในสถานที่แห่งนี้ หากข้าต้องฝึกฝนปราณไร้ลักษณ์ที่มีคุณภาพระดับนี้ทุกวัน ข้าคงจะเข้าสู่เขตราชันวิญญาณไปนานแล้ว” ซีหวังถอนหายใจดังๆ

“มีบางอย่างที่ข้าไม่เข้าใจ ซูหยาง ทวีปศักดิ์สิทธิ์และทวีปตะวันออก ทั้งสองต่างอยู่ในโลกเดียวกัน แต่ทําไมคุณภาพของปราณไร้ลักษณ์ของพวกเราถึงแตกต่างกันอย่างมากมาย” ซีซิงฟางก็ถามเขา

เจ้าซีและซีหวังก็หันมามองเขาหลังจากได้ยินคําถามของซีซึ่งฟาง เนื่องจากพวกเขาก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

“คําถามที่ดี” ซูหยางพยักหน้าก่อนที่จะพูดต่อไปว่า “ลองคิดแบบนี้ เพียงเพราะว่าเจ้าอาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกันกับใครคนอื่น ไม่ได้แปลว่าห้องของเจ้าจะมีบรรยากาศเหมือนกันทุกประการ และส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งที่ทําให้เกิดความแตกต่าง ในกรณีนี้เฟอร์นิเจอร์คือทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่ในแต่ละทวีป”

“ในแง่ที่ง่ายกว่านั้น เหตุผลที่ว่าทําไมทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางถึงมีคุณภาพของพลังปราณที่สูงกว่าทวีปตะวันออก ก็เพียงเพราะว่าพวกเขามีสมบัติทางธรรมชาติมากกว่าเรา ไม่เพียงแค่นั้นใต้ทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางยังมีสิ่งที่เรียกว่ารากวิญญาณอยู่ ซึ่งทําหน้าที่เพิ่มพลังปราณไร้ลักษณ์ของพวกเขา”

“รากวิญญาณนั้นมีอยู่ใต้ทวีปตะวันออกเช่นเดียวกัน แต่มันไม่แข็งแกร่งเท่าที่นี่ ดังนั้นจึงมีความแตกต่างระหว่างพลังวิญญาณของเรา”

“รากวิญญาณงั้นรึ…สวรรค์นี้เป็นครั้งแรกที่ข้าได้ยินคํานี้” เจ้าชีร้องอุทาน

“ถ้าเป็นเช่นนั้นจะเกิดอะไรขึ้นถ้ารากวิญญาณได้รับความเสียหายหรือถูกทําลาย” ซีหวังพลันถามเขาขึ้นมา

“หากเป็นเช่นนั้นพลังปราณไร้ลักษณ์ในพื้นที่นั้นจะลดคุณภาพและปริมาณลงทันที ในกรณีของท่านนั่นก็คือ ทวีปตะวันออกทั้งหมด” เขาตอบอย่างใจเย็น