อัลลัน ยืนและเดินไปที่ส่วนลึกของป่า หลังจากปีนขึ้นไปบนภูเขา เขาก็มาถึงน้ำตก อัลลัน ตัดสินใจที่จะเริ่มฝึกฝนในด้านน้ำของ ‘น้ำแข็ง’

น้ำตกลงมาตรงไหล่เขา ซึ่งสร้างภาพที่น่าทึ่ง

อัลลัน ถอดเสื้อเผยให้เห็นร่างกายที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี

หลังจากฝึกฝนมาเป็นเวลานานรูปร่างของ อัลลัน ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เมื่อกล้ามเนื้อของเขาถูกแกะสลักราวกับงานชิ้นเอก

เขากระโดดลงไปที่ใจกลางน้ำตกเข้าหาก้อนหินเรียบ ขณะที่น้ำจากน้ำตกดันตัวเขาลงไป

เพื่อให้เข้าใจลักษณะเฉพาะของน้ำ เขาต้องการประสบการณ์โดยตรงและเป็นส่วนตัวและนี่เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดที่เขาจะคิดได้

ในขณะที่เขานั่งลงบนก้อนหิน อัลลัน เปิดใช้งานเน็นของเขาโดยใช้เท็น เพื่อปกปิดร่างกายของเขา ซึ่งจะช่วยเขาได้อย่างมากเนื่องจากกระบวนการนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับร่างกายของเขาที่ประสบกับน้ำเท่านั้น แต่แม้แต่เน็นของเขาก็ต้องสัมผัสกับมัน

หนึ่งวัน สองวัน สามวัน…

ในวันที่เก้า อัลลัน ลุกขึ้นยืนและกระโดดออกจากน้ำตก

หลังจากอยู่ใต้น้ำตกมาหลายวัน อัลลัน มั่นใจว่าเขารู้จักลักษณะของน้ำอย่างที่เขาได้สัมผัสโดยตรง

เป็นประสบการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูดได้ เนื่องจากเป็นเพียงสิ่งที่เขาสัมผัสได้ด้วยใจ

ลักษณะของน้ำนั้นตราตรึงอยู่ในจิตใจและร่างกายของเขาแล้ว

อัลลัน ออกจากน้ำตกและเริ่มปีนภูเขาที่สูงที่สุดบนเกาะ บนภูเขาเดียวกันนั้นมีต้นไม้ขนาดใหญ่ตั้งตรงเกือบจะถึงท้องฟ้า

หลังจากกระโดดไม่กี่ครั้ง อัลลัน ก็ยืนอยู่บนยอดไม้ นี่เป็นวิธีการฝึกฝนของเขาในสายลม เนื่องจากบนยอดเขามีลมที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เขาจะคิดได้ อัลลัน จึงได้รับประสบการณ์ที่เขาต้องการที่นี่

อัลลัน ใช้เท็น เพื่อปกปิดร่างกายทั้งหมดของเขาด้วยเน็นอีกครั้ง ในขณะที่เขาเริ่มรู้สึกถึงสายลม

เขาอ้าแขนและปล่อยให้ร่างกายของเขาได้รับประสบการณ์ที่เขาต้องการและในทำนองเดียวกัน เก้าวันต่อมา อัลลัน ก็มีสิ่งที่เขาต้องการ

ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับลม ทำให้ความเข้าใจของเขาดีขึ้นเกี่ยวกับน้ำ

ด้วยความพากเพียรปัจจุบัน อัลลัน คุ้นเคยกับคุณลักษณะสองประการที่เขาต้องการ เพื่อสร้างลักษณะของเน็นของเขา

ขั้นตอนสุดท้าย คือ การทำความเข้าใจกับความเย็นของน้ำแข็ง

อัลลัน ออกจากภูเขาไปยังบาร์ของ มิโตะ บนเกาะ

บาร์ยังไม่เปิด เนื่องจาก มิโตะ กำลังเตรียมการ

เมื่อ อัลลัน มาถึง มิโตะ ก็ถามด้วยความสับสน:“ อัลลัน นายอยู่ที่ไหนเมื่อไม่กี่วันก่อน? ”

อัลลัน อธิบายสั้น ๆ ว่าเขากำลังทำอะไร การได้ยินว่าเขายืนอยู่ใต้น้ำตกเป็นเวลาเก้าวันก่อนจะขึ้นไปบนยอดเขาและยืนอยู่ในสายลมอีกเก้าวันทำให้ มิโตะ คิดว่าเขาเป็นบ้าและดีใจที่เขาไม่เป็นหวัดเสียก่อน

อัลลัน แจ้งจุดประสงค์ของเขาให้ มิโตะ ทราบสั้น ๆ และแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เธอก็รู้ว่าสิ่งนี้สำคัญสำหรับ อัลลัน

หลังจากได้ยินเหตุผลของเขาที่มาที่นี่ มิโตะ ก็กังวลและถามว่า: ” แน่ใจหรือว่าต้องการใช้ตู้แช่แข็งในการฝึก? “

อัลลัน พยักหน้า:“ ใช่ ฉันอยากสัมผัสกับการถูกแช่แข็ง ”

จู่ ๆ มิโตะ ก็วางมือบนหน้าผากของ อัลลัน และรู้สึกสับสน:“ แปลกนะ นายไม่มีไข้? ”

อัลลัน พูดไม่ออก มิโตะ กำลังปฏิบัติกับเขาราวกับว่าเขาเป็นบ้า เขาเป็นคนบ้าเพราะคนทั่วไปจะไม่สนุกสนานกับการคิดว่าตัวเองถูกแช่แข็ง

อันที่จริงเขาไม่ต้องการทำสิ่งนี้ด้วยตัวเอง แต่ไม่มีหิมะบนเกาะและวิธีเดียวที่เขาจะเข้าใจความเย็นของน้ำแข็ง คือ สัมผัสกับมันในช่องแช่แข็ง แต่ตู้แช่แข็งก็มีข้อได้เปรียบมากกว่าเช่นกันเพราะเขาไม่เพียงได้สัมผัสกับความหนาวเย็น แต่เขายังสัมผัสได้ว่ามันเหมือนกับการถูกแช่แข็ง

มิโตะ ยังคงงุนงง แต่ อัลลัน ก็พูดตรง ๆ:“ ให้ฉันยืมหน่อย ”

ในที่สุด มิโตะ ก็ยอมรับหลังจากเห็นความมุ่งมั่นของเขา:“ อืม นายสามารถใช้มันได้ ”

อัลลัน เลือกตู้แช่แข็งแนวตั้งโดยตรงและเอาทุกอย่างที่อยู่ข้างในออก หลังจากทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว เขาก็วางตู้แช่แข็งลงเสียบปลั๊กไฟและปรับอุณหภูมิก่อนจะเข้าไปและปิดประตู

เพื่อให้เข้าใจถึงคุณลักษณะของน้ำแข็ง ไม่มีอะไรดีไปกว่าการนอนอยู่ในตู้แช่แข็ง

แต่จากมุมมองอื่นดูเหมือนว่าเขากำลังนอนอยู่ในโลงน้ำแข็ง ซึ่งน่าขนลุก

อัลลัน นอนลงในช่องแช่แข็งและเริ่มใช้เท็น

อัลลัน รู้สึกเหมือนอยู่ในโลกแห่งน้ำแข็ง เมื่อความหนาวเย็นเข้ามาในร่างกายของเขา

ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงต่อมา อัลลัน ก็ตัวสั่นจากความหนาวเย็น ความหนาวเย็นผ่านเน็นของเขาและเข้าสู่หน้าอกของเขา โดยไม่มีการต่อต้านใด ๆ

สติของเขาเริ่มเลือนราง ในขณะที่เขาเริ่มหนาว

ในตอนนี้ มิโตะ ดึงประตูตู้แช่ให้เปิดออกและดึง อัลลัน ออกมา

ทันทีที่เธอสัมผัสร่างกายของ อัลลัน เธอรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกแล่นผ่านร่างกายของเธอและหดมืออย่างรวดเร็ว

เมื่อมองไปที่ อัลลัน อีกครั้ง เธอเห็นว่ามีน้ำค้างแข็งเกาะอยู่บนขนตาของ อัลลัน แล้ว

ทั้งร่างของเขาปล่อยอากาศเย็นเยือกและแม้แต่ลมหายใจของเขาก็เย็นยะเยือก

‘บ้าอะไรกันเนี่ย’ มิโตะ คิด ในขณะที่รู้สึกกังวลมาก

เธอเป็นผู้หญิงและเธอไม่เข้าใจว่าผู้ชายคิดอย่างไร เช่นเดียวกับที่ผู้ชายไม่เข้าใจความคิดของผู้หญิง

อัลลัน ฟื้นคืนสติอย่างรวดเร็วและถูมือเข้าด้วยกัน เพื่อพยายามทำให้ตัวเองอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย โชคดีที่ร่างกายของเขาแข็งแรงและเขาสามารถยืนหยัดต่อไปได้อีกหน่อย

ถ้าเขาเป็นคนธรรมดา เขาจะไม่สามารถทนกับความเจ็บปวดเช่นนี้ได้

แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป แต่ถ้าเขาอยู่ในช่องแช่แข็งนานกว่านี้อีกหน่อย เขาก็อาจเสียชีวิตได้

เขาหมดสติไปและถ้า มิโตะ ไม่เข้ามาได้ทันเวลา เขาจะเป็นรูปแกะสลักน้ำแข็งในวันพรุ่งนี้

มิโตะ ไม่ได้พูดอะไร เธอรีบจับ อัลลัน ใส่อ่างน้ำร้อน

ขณะที่ อัลลัน แช่ในอ่างอาบน้ำอุณหภูมิของน้ำก็ลดลงอย่างกะทันหันและในที่สุด น้ำแข็งก็เริ่มก่อตัวขึ้นด้านบน ในขณะเดียวกัน อัลลัน ยังไม่สังเกตเห็นอะไรเลย

หลังจากนั้นไม่นาน มิโตะ ก็เดินเข้ามาและเห็น อัลลัน แช่ตัวในอ่างอาบน้ำขณะนอนหลับก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

ในขณะที่เธอเอามือจุ่มน้ำ เพื่อให้รู้สึกถึงอุณหภูมิเธอก็รีบถอยกลับอย่างรวดเร็ว เธอตกใจกับน้ำเย็นที่เริ่มจะแข็งตัว

มิโตะ ปลุก อัลลัน ขึ้นมาทันที ขณะที่เขามองไปที่น้ำเขารู้สึกแปลก ๆ เพราะเขาสาบานได้ว่าเขาหลับไปในอ่างอาบน้ำที่มีน้ำร้อนเต็มไปหมด

เขาไม่รู้ว่าเน็นที่เขาปล่อยออกมาไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม เขาคิดว่าน้ำจะเย็น เนื่องจากร่างกายของเขาเย็นมากจนทำให้น้ำเย็นลง

มิโตะ เติมน้ำร้อนลงในอ่างอาบน้ำอีกครั้งและขอให้เขากระโดดเข้าไป

เมื่อ อัลลัน ทำเช่นนั้นน้ำก็เย็นขึ้นอีกครั้งและไม่กี่นาทีต่อมา น้ำแข็งก็ปกคลุมพื้นผิวของมัน