นิยาย HxH: God of Choice System

chapter 46: เกรทแสตมป์

หลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมง มีผู้สมัคร 180 คนเดินผ่านป่าและไปถึงวนอุทยานวิสก้าซึ่งเป็นส่วนที่สองของการสอบ

จํานวนผู้สมัครลดลง 700 คนจากผู้ที่รวมตัวกันในอุโมงค์ใต้ดินและอัลลันคนเดียวทําให้เกิดการคัดออก 100 คน

อีก 400 คนถูกกําจัดโดยเหตุ การณ์ต่าง ๆ ในป่าและความเหนื่อยล้าในอุโมงค์

ผู้สมัครที่มารวมตัวกันที่นี่ คือ ที่สุด ของที่สุดในบรรดาผู้เข้าร่วมหนึ่งหมื่นคน

ในบรรดาผู้สมัครปัจจุบันได้แก่อัลลันกอนคิรัวร์คุราปิก้าลีโอเลโอฮันโซฮิโซกะอิรุมิคุโรโร่อูโบกินปาคุโนด้าและแม้แต่พ็อคเกิล และ ปอนซ์ก็อยู่ที่นี่

บรรยากาศค่อนข้างตึงเครียด เนื่องจากทุกคนตื่นตระหนกว่าการสอบครั้งนี้โหดร้ายเพียงใด

อัลลัน ยืนอยู่กับกอนและคิรัวร์ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาหลังจากเห็นการต่อสู้ของเขากับอูโบกิน

เขาแสดงสีหน้าเฉยเมยบนใบหน้าขณะที่กอนกําลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างและถามว่า“อัลลันฉันมีคําถามนายอยู่ข้างหลัง เพื่อต่อสู้กับอูโบกินแต่นายมาที่นี่เร็วกว่าเราได้อย่างไร?”

คิรัวร์ ก็สนใจเรื่องนี้เช่นกัน

อัลลัน บอกว่าเขาใช้มูนวอร์กเพื่อบินข้ามซึ่งทําให้กอนและคิรัวร์มีปฏิกิริยาที่แตกต่างกัน

กอน ดูเหมือนจะเข้าใจและพยักหน้าเพราะเห็นว่าอัลลันใช้มูนวอล์กอยู่แล้ว

แต่ คิรัวร์ ที่ไม่เคยเห็นมูนวอร์กมาก่อนเขาไม่เชื่อว่าจะมีคนบินได้ เขาเชื่อในสิ่งที่เขาเห็นเท่านั้น

เขายังคงระวังอัลลันเหมือนผู้สมัครคนอื่น ๆ

เขารู้สึกว่าถูกคุกคามจากพลังที่อัลลันใช้กับอูโบกิน

ถ้า กอนไม่ได้เป็นเพื่อนกับอัลลันเขาจะทําตัวห่างเหินให้มากที่สุด

อัลลัน ไม่ได้ใส่ใจกับความคิดของคนอื่นเนื่องจากเป้าหมายของเขา คือการสอบฮันเตอร์ให้เสร็จท้ายที่สุดแล้วเขาเข้าร่วมการสอบก็เพราะกอน

ทันใดนั้น เสียงระฆังก็ดังขึ้นเพื่อประกาศการเริ่มการสอบส่วนที่สอง

ผู้หญิงที่มีทรงผมปลาดาวเดินออกมาพร้อมกับผู้ชายร่างอ้วนที่มีร่างกายเหมือนภูเขา

“ยินดีต้อนรับสู่ส่วนที่สองของการสอบฮันเตอร์ฉันเป็นหัวหน้าผู้คุมสอบเมนจิ”

“ฉันเป็นผู้ช่วยผู้คุมสอบ บูฮาร่า”

หลังจากแนะนําสั้น ๆ เมนจิ ได้ ประกาศหัวข้อของการสอบส่วนที่สอง: “สําหรับส่วนนี้เราจะทดสอบการทําอาหารของพวกนาย”

อัลลันพากอนไปกับเขาทันทีก่อนที่ เมนจิจะพูดจบ

“ไปเถอะ กอน มากับฉัน”

คิรัวร์ เห็นแบบนี้และพูดว่า: “เฮ้ นายจะ ไปไหน?เรายังไม่รู้ว่าการสอบนี้เกี่ยวกับอะไรใช่ไหม?”

“ฉันรู้แล้ว ถ้านายต้องการรู้เพียงแค่มากับเรา”

หลังจากได้ยินแบบนี้ คิรัวร์ ลังเลเล็กน้อยแต่ก็เดินตามพวกเขาไปในที่สุดพวก

แม้ว่าเขาจะระวัง อัลลัน แต่เขาก็ไม่กลัวกอนและเนื่องจากกอน เชื่อในตัวอัลลันเขาจะพยายามเชื่อใจอัลลันด้วย

ในทางกลับกันคิรัวร์รู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้จากอัลลัน

เมื่อทั้งสามคนจากไป บางคนสังเกตเห็นแต่ไม่กล้าตามพวกเขาไป ยกเว้นอิรุมิเพียงคนเดียว

เขาให้ความสนใจกับน้องชายคนเล็กของเขาและเมื่อเห็นเขาติดตามอัลลันเขาก็เดินตามหลังพวกเขาไป

แน่นอนว่าเนื่องจากอิรุมิตามไปฮโซกะก็อดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า“อิรุมินายไม่จําเป็นต้องฟังผู้คุมสอบในส่วนต่อไปหรือ?”

“คนที่ชื่อ อัลลัน ดูเหมือนจะรู้ล่วงหน้าว่าการสอบนี้เกี่ยวกับอะไรและฉันเห็นคิรัวร์ตามเขาไป”อิรุมิพูดอย่างว่างเปล่า

“โอเค นายไปได้แล้ว ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อยืนยันว่าเราควรทําอะไร?”

“ตกลง “อิรุมิ พยักหน้าอย่างแข็งกร้าว

อัลลัน มองไปรอบ ๆ ในวนอุทยานวิสก้า โดยมี กอน และ คิรัวร์เดินตามมา
ติด ๆ

“อัลลัน เราจะไปไหนกัน?” กอนถามอย่างสงสัย

“อยู่ที่นี่ ”

อัลลัน ชี้ไปที่กลุ่มใหญ่ของสิ่งที่ดูเหมือนหมูป่า แต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุดของ หมูป่าตัวนี้ คือ จมูกซึ่งใหญ่เกินไป

“ว้าวนั้นคืออะไร? หมูป่า?” กอนอุทานด้วยความประหลาดใจ

“มันคือหมูป่าที่มีจมูกสามารถชนต้นไม้ได้มันเป็นหมูป่าที่ดุร้ายที่สุดในโลก” อัลลันอธิบาย

“แล้วหมูตัวนี้เกี่ยวข้องกับข้อสอบส่วนที่สองหรือ?” คิรัวร์ เดา
อัลลัน พยักหน้า: “ใช่มีสองขั้นตอนในการสอบส่วนนี้ ส่วนแรก คือ การย่างขนาดใหญ่ดังนั้นเราต้องได้มันหนึ่งตัวและกลับไป”

คิรัวร์ และ กอน ไม่ได้ถาม อัลลันเกี่ยวกับความรู้ของเขา

เพราะคนหนึ่งเชื่อใจ อัลลันอยู่แล้วและอีกคนก็ไว้ใจกอน
ในเวลานี้หมูป่าได้ค้นพบอัลลันและคนอื่น ๆ โดยใช้ประสาทสัมผัสของกลิ่น

หัวหน้าฝูงพุ่งเข้าใส่พวกเขาทันทีในขณะที่หมูป่าตัวอื่น ๆ ตามมาในสายตาของพวกมันอัลลันและคนอื่น ๆ กําลัง บุกรุกดินแดนของพวกมัน

“นายถอยไปก่อน ฉันจะจัดการกับเจ้าพวกนี้เอง” อัลลัน พูดอย่างเคร่งขรึม

กอน และ คิรัวร์ พร้อมที่จะโจมตีแต่ทันทีที่พวกเขาได้ยินคําพูดของ อัลลัน พวกเขาก็ถอยกลับอย่างเชื่อฟังและกระโดดขึ้นต้นไม้
กลุ่มหมูป่าที่กําลังวิ่งอยู่ต่อหน้าอัลลันซึ่งดูเหมือนจะไม่สนใจเลย
ทันใดนั้น ฮาคิราชันย์ก็ปะทุออกมาจากร่างของเขาภายใต้ผลกระทบของมันหมูก็ล้มลงทีละตัวหลังจากที่ตาของพวกมันกลอกไปมาที่หัวของมัน

ร่างใหญ่ของพวกมันล้มลงบนพื้นพร้อมกับเสียงดัง

“โอ้น่าทึ่งมาก !!” กอน อุทานเสียงดัง

“เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น? นายทําอะไรลงไป?” คิรัวร์ มองไปที่ฉากนี้ด้วยความหวาดกลัว

อัลลัน ไม่ได้ขยับร่างกาย แต่หมูป่าทุกตัวหมดสติราวกับก้อนหินกระแทกศีรษะ

“สัตว์ร้ายกลุ่มใหญ่ล้มลงภายในไม่กี่วินาที แม้แต่ปู่และพ่อก็ทําไม่ได้นี่มันยังไงกัน?” คิรัวร์รู้สึกหวาดกลัว

เขาได้นับถือ อัลลัน ไปเรียบร้อย เขาทั้งแข็งแกร่งและยังเด็ก

“มาเลย นายต้องกลับไปก่อน”

ทั้งสองตกลงกันอย่างรวดเร็ว พวกเขาอุ้มหมูป่าและเริ่มมุ่งหน้ากลับ

มนุษย์อยู่ในอันดับต้น ๆ ของห่วงโซ่อาหารดังนั้นไม่ว่าสัตว์ร้ายจะทรงพลังเพียงใดมันก็เป็นแค่อาหารกลางวันไม่มีทางหลีกหนีจากการเสิร์ฟบนโต๊ะอาหารของพวกเขา

“อัลลัน นายจะไม่กลับไปเหมือนกันเหรอ?” กอน มองกลับไปและถาม

“นายไปก่อนก็ได้ ฉันมีสิ่งที่ต้องทํา” อัลลันโบกมือให้พวกเขา

“ตกลง” กอน พยักหน้าโดยไม่ถามอะไรมาก

คิรัวร์ ก็ทําเช่นเดียวกันและทั้งสองก็จากไป

อัลลัน มองข้างหลังเขาแล้วพูดว่า: “ออกมา”

ไม่ไกลนัก มีร่างหนึ่งเดินออกมาจากหลังต้นไม้ช้า ๆ