เฟิงจื่อหรูตกใจอย่างมากและเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็นกลิ่นหอมหวานที่เข้าจมูกของเขา ทำให้เขารู้ว่าคนนี้เป็นผู้หญิง แต่ทำไมผู้หญิงคนหนึ่งถึงมาแตะต้องเนื้อตัวของเขา ?
เขาไม่แกล้งหลับอีกต่อไปทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นมาและเห็นเด็กสาวคนหนึ่งอยู่ใกล้มาก ตรงหน้าของเขา มีผ้าสีชมพูบาง ๆ ที่ไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลย ในทางตรงกันข้าม มันทำให้เรือนร่างที่มองเห็นนั้นเร้าอารมณ์มากขึ้น
เด็กสาวเห็นว่าเขาตื่นขึ้นมาแล้วแต่นางก็ไม่ได้ลุกลี้ลุกลนนางถอดรองเท้าและถุงเท้าออก แล้วปีนขึ้นไปบนเตียงของเฟิงจื่อหรูโดยตรง จากนั้นนางก็คุกเข่าบนเตียงตรงหน้าเฟิงจื่อหรูและพูดด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์ “นายน้อยอย่ากลัวเลย บ่าวรับใช้คนนี้ถูกส่งมาโดยพระราชวังเพื่อเป็นพี่เลี้ยงส่วนตัวของนายน้อย และถูกส่งมาโดยเฉพาะเพื่อสอนให้นายน้อยเติบโตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเจ้าค่ะ”
เฟิงจื่อหรูงงกับสิ่งที่เขาได้ยินพี่เลี้ยงส่วนตัวคืออะไร ? บุคคลประเภทใดที่เป็นพี่เลี้ยงส่วนตัว ทำไมพระราชวังถึงจัดการคนแบบนี้ให้เขา ? เขาย่อตัวลงบนเตียงและมองไปที่เด็กสาวอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาส่ายหน้า “ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าพูด และข้าไม่สามารถเข้าใจมันได้ ในระยะสั้น ข้าไม่ต้องการเจ้าให้ที่นี่เพื่อดูแลข้า กรุณาออกไปอย่างรวดเร็ว ข้าอยากนอน”
“ข้ามานอนกับนายน้อยเจ้าค่ะ”หญิงสาวขยับไปข้างหน้าขณะพูด และมีกลิ่นหอมหวานเข้าจมูกของเฟิงจื่อหรู อย่างไรก็ตามกลิ่นมันแรงจนทำให้เขาจาม
“ออกไปเร็วรีบออกไป ! ” เฟิงจื่อหรูปิดจมูกด้วยความขุ่นเคือง “ข้าไม่ชอบกลิ่นที่มาจากร่างกายของเจ้า อยู่ห่างจากข้าและอยู่ให้ไกลที่สุด ข้าไม่ต้องการใครสักคนที่จะทำให้ข้า นอนร่วมกับข้าในขณะที่ข้านอนหลับ กลับไปที่ซึ่งเจ้ามา ข้าจะขอคำอธิบายฝ่าบาทว่าทำไมการจัดการของพระราชวังจึงได้หละหลวมเช่นนี้ มันจะดีที่สุดถ้าเจ้าจากไปอย่างรวดเร็ว” ในขณะนี้เขาสามารถเข้าใจแล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนแบบไหน แม้ว่าเขาจะไม่สามารถตอบสนองได้ตั้งแต่แรก เขาก็อายุ 11 ปีแล้ว และเคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาบ้าง เห็นได้ชัดว่าครอบครัวที่มีเงินมักจะจัดพี่เลี้ยงส่วนตัวให้กับบุตรชายของพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะอายุ 15 ปี เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีความอึดอัดใจจากการที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรเมื่อแต่งงาน แต่เขาอายุเพียง 11 ปีเท่านั้น ทำไมสิ่งนี้จะเกิดขึ้นเร็วเช่นนี้ ? ยิ่งกว่านั้นแม้ว่าจะต้องมีการจัดการ ก็ควรเป็นพี่สาวของเขาที่ตัดสินใจเรื่องนี้ พระราชวังจะตัดสินได้อย่างไร ?
เฟิงจื่อหรูรู้สึกว่ามีลับลมคมนัยเกี่ยวกับเรื่องนี้เล็กน้อยบรรยากาศในพระราชวังแปลกไปแล้ว แต่ใครจะรู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในตอนกลางคืน ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเขาอยู่ในรังของหมาป่า ? ตอนนี้เขาได้เข้ามาในประตูพระราชวังแล้ว เขาจะสามารถออกไปได้หรือไม่ ?
แม้ว่าเขาจะไล่นางออกไปผู้หญิงคนนั้นจะไล่ตามแบบนี้ นางไม่เพียงแต่ไม่ฟังเฟิงจื่อหรูเท่านั้น แต่นางยังเริ่มหัวเราะคิกคัก เสียงหัวเราะคิกคักนี้ก้องกังวานในตอนกลางคืน และทำให้เฟิงจื่อหรูนึกถึงแม่รองฮันชิขึ้นมา “นายน้อยอายหรือกลัวเจ้าคะ ? ไม่ต้องกังวล นี่เป็นขั้นตอนที่เด็กผู้ชายทุกคนต้องมีประสบการณ์ ข้าได้ยินมาว่านายน้อยอายุ 11 ปีแล้ว นายน้อยไม่ได้เป็นเด็กอีกแล้ว สำหรับครอบครัวที่มีอิทธิพลหลายคน บุตรชายที่อายุ 11 ปีจะมีพี่เลี้ยงส่วนตัวอยู่แล้ว เมื่ออายุ 11 ปี พวกเขาสามารถไปเที่ยวหอนางโลมได้แล้ว นายน้อยไม่ต้องห่วง ข้าเป็นคนที่ผ่านการฝึกอบรม และเข้าใจเรื่องนี้มาก นายน้อยจะได้รับการสอนอย่างดี นอกจากนี้…” ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย และในทันใดก็เผยให้เห็นท่าทางขี้อาย ขณะที่นางพูดว่า “ถึงแม้ว่าข้าจะผ่านการฝึกอบรม ร่างกายของข้ายังคงบริสุทธิ์ ความบริสุทธิ์ของข้าได้รับการบำรุงรักษาเพื่อประโยชน์ในการสอนคนที่มีคุณธรรมเช่นเดียวกับนายน้อย มาอย่าปิดบัง เริ่มกันดีกว่า ! “.ไอรีนโนเวล.
เมื่อนางพูดอย่างนี้นางก็เอื้อมมือไปถอดเสื้อผ้าของเฟิงจื่อหรู ตอนนี้เขาเป็นคนที่ผ่านการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาแล้ว ไม่ว่าเขาจะอายุน้อยแค่ไหน เขาก็มีความสามารถ เขาจะอนุญาตให้ผู้หญิงใช้ประโยชน์จากเขาได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร ? ดังนั้นเขาจึงเริ่มป้องกันตัวเองและเริ่มต่อสู้กับผู้หญิงคนนี้ อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ก็รู้ศิลปะการต่อสู้และนางก็แข็งแกร่งกว่าเฟิงจื่อหรู
ในท้ายที่สุดเฟิงจื่อหรูไม่สามารถรับมือได้ เขาเกิดความรู้สึกอับอายอย่างมากจากการที่ถูกเด็กสาวเปลื้องผ้า ร่างกายส่วนบนของเขาถูกเปิดเผย เด็กสาวยังคงดำเนินการต่อไปขณะที่พูดว่า “นายน้อย พูดไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ สำหรับสิ่งนี้ หากมีครั้งแรกก็จะมีครั้งที่สอง เมื่อนายน้อยเข้าใจ นายน้อยจะสบายตัวและจะรู้สึกขอบคุณข้าเจ้าค่ะ”
ตอนนี้เฟิงจื่อหรูกลัวจริงๆ เขาต้องการที่จะร้องไห้ ทันใดนั้นเขาก็คิดถึงพี่สาวของเขา ถ้าพี่สาวของเขาอยู่ที่นี่ นางคงไม่ยอมให้เขาถูกกลั่นแกล้งแบบนี้ใช่หรือไม่ ? หมดหนทางที่จะต่อสู้กลับ เขาหลับตาของเขาและยอมรับชะตากรรมของเขาด้วย ความสิ้นหวัง ในขณะที่รู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก
แต่ขณะที่หญิงสาวคนนั้นกำลังจะถอดกางเกงออกการเคลื่อนไหวของนางก็หยุดลง มือของหญิงสาวซึ่งค่อนข้างแข็งก็นุ่มทันที หลังจากนั้นร่างกายของนางก็เริ่มอ่อนและล้มทับร่างกายของเขา
เขาคิดว่านี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของกระบวนการและเขาก็คิดกับตัวเองว่า “ไม่เลย” แต่หลังจากนี้เขาก็พบว่าหญิงสาวหยุดเคลื่อนไหว นางทับบนร่างของเขาและดูเหมือนจะหลับไปแล้ว เขาพยายามที่จะผลักนางและพบว่านางไม่ได้ตอบสนอง แต่หลังจากนั้นก็เอื้อมมือไปที่คอของผู้หญิงคนนั้น แล้วดึงนางออกจากร่างกายของเขา ในเวลานี้เขาได้ยินคนเฝ้าพระราชวัง ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกพูดว่า “โอ้ ดูเหมือนว่าสิ่งต่าง ๆ จะร้อนแรงขึ้น เด็กคนนี้รุนแรงจริง ๆ แต่ใครจะรู้ว่าเขาจะแข็งแกร่งในเวลาเช่นนี้ มันส่องแสงที่แตกต่างกับเขาจริง ๆ !”
คนที่พูดข้างนอกไม่ได้หลบเลี่ยงสิ่งที่พูดน้อยที่สุดและเสียงของเขาดังมาก มันทำให้ใบหน้าของเฟิงจื่อหรูเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อมองไปที่คนที่ขว้างหญิงสาวคนนั้นลงไปที่พื้น เขาร้องไห้อีกครั้งและร้องออกมาอย่างเงียบ ๆ ว่า “ท่านพี่”
คนที่มาไม่ได้เป็นใครนอกจากเฟิงหยูเฮงในขณะนี้นางตัวสั่นด้วยความโกรธ นางมองหญิงสาวที่หมดสติอยู่บนพื้นอย่างไร้ความปราณี นางเกลียดจริง ๆ ที่นางไม่สามารถแทงอีกฝ่ายจนตายได้ นางเข้ามาในพระราชวังคืนนี้เพื่อพบเฟิงจื่อหรู นางคิดว่าพระราชวังไม่อาจทำให้เฟิงจื่อหรูตกอยู่ในอันตรายใด ๆ ในคืนเดียว ไม่ว่าอย่างไรก็คงต้องใช้เวลาอีกหลายวัน แต่ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะใช้วิธีนี้ ถ้านางมาถึงตอนที่หญิงสาวคนนั้นประสบความสำเร็จในแผนการของนางกับเฟิงจื่อหรู พวกเขาสามารถกล้ำกลืนความสูญเสียนั้นได้ ท้ายที่สุดนางไม่สามารถเอาอะไรแบบนี้ไปได้และถูกพิจารณาคดีจากฮ่องเต้ นอกจากนี้แม้ว่านางจะทำ ถ้าพวกเขาพูดง่าย ๆ ว่า : มันเป็นประโยชน์ต่อเฟิงจื่อหรูมาก นางจะทำอย่างไร ในยุคนี้ จัดให้เด็กอายุ 11 ปี มีพี่เลี้ยงส่วนตัวค่อนข้างธรรมดา ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น มันดีสำหรับครอบครัวอื่น ๆ แต่ครอบครัวของนางบอบบางเกินไป
เฟิงหยูเฮงระงับความโกรธในใจของนางและโน้มตัวไปช่วยเฟิงจื่อหรูให้สวมเสื้อผ้าของเขาเด็กหนุ่มโตเป็นวัยรุ่นแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นพี่สาวของเขา แต่เขาก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย เขาปีนออกจากเตียงอย่างรวดเร็วและสวมเสื้อของเขา หลังจากสูดดมอากาศ เขาก็ดูถูกเหยียดหยามน้ำหอมที่อยู่บนร่างกายของเขาจากหญิงสาวคนนั้น
”ท่านพี่”ในที่สุดเฟิงจื่อหรูก็มีโอกาสแสดงความสับสนว่า “เกิดอะไรขึ้นในพระราชวัง ? เกิดอะไรขึ้นกับฮ่องเต้ ในการเดินทางเข้าสู่พระราชวัง ทำไมข้าถึงรู้สึกราวกับว่าทุกอย่างเปลี่ยนไป ? ”
สถานการณ์นั้นซับซ้อนเกินไปและเฟิงหยูเฮงไม่รู้วิธีที่จะบอกนางจึงพูดว่า “อย่าเชื่อในสิ่งที่เจ้าเห็น เสด็จพ่อได้รับอันตรายจากใครบางคน ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้เป็นตัวปลอม นอกจากนี้เจ้าต้องจำไว้ว่าพระสนมหยวนชูและองค์ชายแปดเป็นคนเลว เจ้าต้องระวังตลอดเวลาขณะอยู่ในพระราชวัง มันดีพอที่จะจำไว้ แต่เจ้าต้องไม่ปล่อยให้มันแสดงออกมาบนใบหน้าของเจ้า” หลังจากที่นางพูดเรื่องนี้นางก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ ดังนั้นนางจึงจับเฟิงจื่อหรูและพูดว่า “ไป เราจะกลับคฤหาสน์กัน ข้าจะพาเจ้าออกไป”
เฟิงจื่อหรูตกตะลึงและกล่าว“กลับคฤหาสน์หรือ ? แต่ฝ่าบาทไม่ยอมให้ข้าออกไปขอรับ ! ” เขาสะบัดตัวหลุดจากเฟิงหยูเฮงและส่ายหน้า “ท่านพี่ แม้ว่าข้าไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าเข้าใจว่าพระประสงค์ของฮ่องเต้จะต้องไม่ถูกมองข้าม ข้าไม่อนุญาตให้ท่านพี่ทำอะไรที่ขัดพระประสงค์ของฮ่องเต้เพื่อเห็นแก่ข้า เมื่อข้าออกจากพระราชวัง ข้ากลัวว่าฝ่าบาทจะหมายหัวบนท่านพี่และพี่เขย นั่นเป็นสาเหตุที่ข้าไม่สามารถไปได้ แม้ว่าพวกเขาจะปฏิบัติต่อข้าในฐานะตัวประกัน ข้าจะอยู่ในพระราชวัง อย่างน้อยที่สุดสิ่งนี้สามารถแลกเปลี่ยนเพื่อความสงบสุขของท่านพี่”
“เด็กโง่! ” นางเป็นทุกข์ใจอย่างยิ่งกับน้องชายคนนี้ และนางก็อดไม่ได้ที่จะจับบริเวณนิ้วที่หายไปของเขาและลูบซ้ำ ๆ “เนื่องจากข้าบอกว่าข้าจะพาเจ้าออกไป ข้าย่อมจะไม่ตกอยู่ในอันตรายใด ๆ แต่ถ้าเจ้าอยู่ในพระราชวัง ข้าไม่สบายใจจริง ๆ เป็นไปได้ว่าสถานการณ์ของคืนนี้จะเกิดขึ้นอีกครั้ง มันจะเป็นอย่างไรล่ะ ? ”
“ถ้าเช่นนั้นท่านพี่ทิ้งยาไว้ให้ข้าหน่อย! ” เฟิงจื่อหรูกระพริบตา แล้วพูดว่า “ยาที่ทำให้คนหลับอย่างรวดเร็ว ข้าจะเก็บมันไว้กับตัวและสามารถใช้สิ่งนั้นเป็นเกราะป้องกันได้”
“เจ้าไม่ต้องการกลับจริงๆ หรือ ? ”
“ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากกลับมันเป็นสิ่งที่ข้าทำไม่ได้” เฟิงจื่อหรูเป็นเหมือนเด็กหนุ่มและพูดอย่างจริงจัง “มีข้าเป็นตัวประกันเช่นนี้ องค์ชายแปดและพระสนมหยวนชูจะได้คลายความระมัดระวัง ในเวลาเดียวกันข้าสามารถช่วยท่านพี่จับตาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพระราชวัง พวกเขาคิดว่าข้าเป็นตัวประกันไม่ใช่หรือ ? เช่นนั้นข้าจะหันหลังกลับและทำงานเป็นสายลับ ทุกคนมีหน้าที่ของตนเอง และสิ่งนี้ทำให้ชีวิตน่าสนใจยิ่งขึ้น สำหรับเรื่องของคืนนี้ ถ้าพรุ่งนี้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง ข้าจะทำให้คนที่เข้ามานอนหลับ นางก็ไม่สามารถทำงานให้เสร็จได้และจะรายงานว่านางหลับและไม่ได้ทำอะไรเลย ใช่หรือไม่ ? ”
“เจ้านี่จริงๆ…” เฟิงหยูเฮงไม่รู้ว่านางควรพูดอะไรกับน้องชายของนาง เขาอายุเพียง 11 ปี ถ้ามันขึ้นอยู่กับวันเกิดของเขา เขายังไม่อายุ 11 ปี แต่เขาก็เข้าใจแล้ว การแสดงออกที่แน่วแน่ของเด็กคนนี้ทำให้นางไม่มีทางยืนยันได้เลย หลังจากคิดไปเล็กน้อย มันก็โอเค นางจะถือว่าเป็นโอกาสที่จะเติบโต เนื่องจากเด็กคนนี้เกิดในตระกูลเฟิง และเติบโตในสภาพแวดล้อมแบบนี้ เขาจะต้องพบกับสถานการณ์มากมายสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ที่แย่ที่สุดนางแค่มาเฝ้ายามทุกคืน
นางลูบหัวของเฟิงจื่อหรูแต่สุดท้ายก็เห็นด้วยที่จะให้เขาอยู่ต่อไป นางให้คำแนะนำเขาอีกครั้ง “เจ้าต้องระวังตัว ทุกการเคลื่อนไหวที่เจ้าทำในพระราชวังจะต้องทำด้วยความคิดมากมาย เมื่อเจ้าต้องการอยู่ ข้าจะไม่หยุดเจ้า แต่เจ้าต้องปฏิบัติต่อเวลานี้ในพระราชวังเป็นการทำการบ้าน เมื่อเจ้าถูกพาตัวออกจากพระราชวัง ข้าต้องการทดสอบเจ้าเพื่อดูว่าเจ้าทำได้ดีหรือไม่”
เมื่อนางพูดสิ่งนี้เฟิงจื่อหรูก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยพยักหน้าซ้ำ ๆ “ท่านพี่ไม่ต้องกังวล ข้าจะทำงานได้ดีอย่างแน่นอนขอรับ” หลังจากพูดแบบนี้ เขามองลงไปที่พื้นแล้วถามว่า “จะทำอย่างไรกับนางขอรับ ? ”
เฟิงหยูเฮงม้วนริมฝีปากของนางให้เย้ยหยัน“ถ้าใครถาม พรุ่งนี้ก็แค่พูดว่าเจ้าไม่รู้อะไรเลย เจ้าผล็อยหลับไปและไม่ได้รู้ว่ามีใครเข้ามา ถ้าไม่มีใครถามแค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและทำตัวปกติ เจ้าอย่าปล่อยให้ผู้คนเห็นสภาพเช่นนี้ ข้าจะพานางไป สำหรับวิธีที่นางจะถูกจัดการ ข้าจะต้องคิดเรื่องนี้เล็กน้อย”
เฟิงจื่อหรูพยักหน้าและถามด้วยความลังเลเล็กน้อย“ท่านพี่จะไปหรือยังขอรับ ? ”
“อืม”เฟิงหยูเฮงพูดกับเขาว่า “เมื่อเจ้าตัดสินใจอยู่แล้ว จงเข้มแข็งขึ้น เจ้าจะต่อสู้ในพระราชวัง ข้าและพี่เขยจะต่อสู้ด้านนอก เราทุกคนเป็นทหาร”
คำพูดเหล่านี้ทำให้เลือดของเฟิงจื่อหรูเดือดจากนั้นเขาก็มองไปที่พี่สาวของเขา นางอุ้มเด็กสาวขึ้นมาพาดบ่าราวกับเป็นกระสอบทราย ขณะที่นางเดินจากหน้าต่างด้านหลัง
เฟิงหยูเฮงมองออกจากมุมมองของเฟิงจื่อหรูแล้วก็เข้ามาในมิติของนางอีกครั้ง นางปล่อยเด็กสาวกระแทกพื้นดิน ความเย็นชาปรากฏบนใบหน้าของนาง…
(เมื่อฮ่องเต้ฟื้นขึ้นมานั่นจะเป็นเมื่อองค์ชายองค์แปดและพระสนมหยวนชูจะต้องทนทุกข์ทรมาน และพวกเขาจะได้พบกับจุดจบที่โหดร้าย)