เมื่อเชื้อเพลิงเทพมารเข้าสู่หม้อเทพโอสถก็ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับหม้อทันที ดูจากภายนอกแล้วหม้อเทพโอสถยังคงเป็นสีเทาไร้มันวาว ไม่เปล่งแสงใดๆ แม้แต่น้อย

แม้หลายคนในที่นี้จะเข้าใจวิชาหลอมโอสถ แต่พวกเขาส่วนใหญ่ก็เคยเห็นคนอื่นหลอม ภาพเหตุการณ์ตรงหน้านี้ต่างจากที่พวกเขารู้มาโดยสิ้นเชิง เวลาปรมาจารย์โอสถคนอื่นหลอมโอสถก็มีแสงเรืองรองกันทั้งนั้น ต่อให้อยู่ห่างมาไกลก็รู้สึกถึงคลื่นพลังฟ้าดินและพลังโอสถที่โหมซัดสาด

แต่กับอี้อวิ๋นแล้วกลับไม่มีปรากฏการณ์อะไรเลย หม้อเทพโอสถอันเก่าแก่ได้ผนึกทุกอย่างไว้ภายใน

ด้วยเหตุนี้บางคนจึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอี้อวิ๋นจุดไฟแล้วหรือยัง

“เจ้าเด็กนี่กำลังทำอะไรน่ะ?”

ฮูเหยียนชางขมวดคิ้ว อี้อวิ๋นโยนสมุนไพรสามต้นเข้าไปในคราเดียว แต่ตอนนี้ตัวหม้อกลับไม่มีความเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

ฮูเหยียนชางส่งการรับรู้ออกไป หม้อโอสถส่วนใหญ่มีความสามารถในการตัดขาดการรับรู้ ฮูเหยียนชางเห็นว่าค่ายกลภายในหม้อใบนี้เสียหาย ความสามารถในการตัดขาดการรับรู้ก็น่าจะอ่อนแอ แต่เมื่อการรับรู้ของเขาสัมผัสเข้าถึงตัวหม้อก็กลับเจ็บที่จิตวิญญาณขึ้นมาประหนึ่งถูกไฟเผา จากนั้นการรับรู้ของเขาก็ถูกกลืนหายไปราวกับจมลงมหาสมุทร

เกิดอะไรขึ้น?

ฮูเหยียนชางมองไปที่จั่วชิวปั๋ว เมื่อเห็นสีหน้าอีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าเขาคงส่งการรับรู้เข้าสู่หม้อโอสถสีเทานั่นไม่ได้เช่นกัน

หม้อโอสถนี้แปลกประหลาด!

ฮูเหยียนชางรู้สึกว่าเขาอาจประเมินหม้อโอสถใบนี้ต่ำไป แม้ค่ายกลภายในจะเสียหาย แต่วัสดุของตัวหม้อกลับไม่ธรรมดา อย่างน้อยที่สุดก็โดดเด่นเรื่องตัดขาดการรับรู้

เวลาผ่านไปอีกสามสิบชั่วอึดใจ อี้อวิ๋นคว้าสมุนไพรมาอีกสองต้นและโยนลงหม้อ

ฮูเหยียนชางตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพนี้ ขณะที่ปรมาจารย์โอสถกำลังหลอมสมุนไพรหนึ่งหรือสองสามชนิดก็ไม่มีทางเพิ่มสมุนไพรตัวใหม่เข้าไป ไม่เช่นนั้นเวลาที่สมุนไพรสองชนิดได้รับความร้อนจะไม่เท่ากัน หากควบคุมไม่อยู่ก็จะเกิดเรื่องแน่นอน

จะใส่สมุนไพรตัวใหม่เข้าไปหลอมได้ก็ต่อเมื่อสกัดและดึงพลังในสมุนไพรก่อนหน้านี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้อี้อวิ๋นโยนสมุนไพรเป็นครั้งที่สอง นอกเสียจากว่าเขาจะหลอมสมุนไพรก่อนหน้านี้เสร็จแล้ว แต่ตอนนี้เวลาเพิ่งผ่านมาแค่สามสิบอึดใจ ไม่ว่าใครก็ไม่อาจดึงพลังโอสถในสมุนไพรสามชนิดเสร็จภายในเวลาแค่นี้

การสกัดพลังโอสถคือขั้นตอนที่ยากที่สุด หากฮูเหยียนชางเป็นผู้ลงมือก็จะระวังแล้วระวังอีก ใช้เวลาจำนวนมากไปกับขั้นตอนนี้

“ที่แท้เจ้าเด็กนี่ยังไม่จุดไฟด้วยซ้ำ!”

ฮูเหยียนชางส่งเสียงเย็นๆ หม้อเทพโอสถยังคงนิ่งสงบ แม้บนหม้อจะมีกลิ่นอายของกฎแต่ก็ไม่มีพลังปราณแผ่ออกมาแต่อย่างใด ไม่มีพลังโอสถโหมซัดสาด ทั้งอี้อวิ๋นยังโยนสมุนไพรหลายอย่างเช่นนี้ลงหม้อภายในเวลาอันสั้น ฮูเหยียนชางจึงแน่ใจว่าอี้อวิ๋นยังไม่เริ่มหลอมโอสถ

ไม่เช่นนั้นตอนนี้ก็ต้องระเบิดไปนานแล้ว

แต่อี้อวิ๋นโยนสมุนไพรเข้าไปหลายอย่าง จะให้จุดไฟตอนหลังและหลอมด้วยกันก็เป็นไปไม่ได้ หรือถึงเวลาแล้วจะนำสมุนไพรออกมาใหม่? เช่นนั้นคงน่าขันไม่น้อย

“ปรมาจารย์จั่วชิว นี่มันเกิดอะไรขึ้นหรือ?” เจ้าเมืองฉินไม่เข้าใจเรื่องการหลอมโอสถ

จั่วชิวปั๋วลูบเครา สายตาที่มองหม้อเทพโอสถเป็นประกาย เดิมทีเขาไม่สนใจการหลอมโอสถของเด็กรุ่นเยาว์คนหนึ่งแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้เขากลับพบว่าสถานการณ์เหมือนจะต่างจากที่เขาคิด

หากอี้อวิ๋นยังไม่เปิดหม้อหลอม เช่นนั้นกลิ่นอายแห่งกฎที่วนเวียนอยู่รอบหม้อโอสถคืออะไรกัน?

จั่วชิวปั๋วเป็นปรมาจารย์โอสถ จากมุมมองของเขาแล้วกฎเหล่านี้มหัศจรรย์มาก ทั้งยังเป็นรูปแบบที่เขาไม่เข้าใจ

จั่วชิวปั๋วพูดขึ้นหลังจากที่ไตร่ตรองสักพัก “ข้าไม่เคยเห็นวิชาหลอมโอสถที่อี้อวิ๋นใช้มาก่อน น่าจะเป็นวิชาของสำนักโบราณหรือใหม่ก็สำนักเกิดใหม่ วิธีจัดการสมุนไพรมีความแปลกใหม่ แต่ไม่ว่าจะเป็นสำนักที่พิเศษเพียงใด การจะจัดการสมุนไพรสิบกว่าชนิดภายในคราวเดียวก็เป็นไปไม่ได้”

จั่วชิวปั๋วเพิ่งพูดจบก็เห็นว่าอี้อวิ๋นคว้าสมุนไพรมาโยนลงหม้ออีกครั้ง

แม้จะควบคุมเปลวไฟได้สองสาม ทั้งยังมีการสกัดพลังจากผลึกม่วง แต่เมื่อใช้สมุนไพรมากขึ้น อี้อวิ๋นก็ต้องระมัดระวังเช่นกัน สกัดสมุนไพรทีละต้นเพื่อรับประกันว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด

จั่วชิวปั๋วขมวดคิ้ว อี้อวิ๋นผู้นี้กำลังโยนสมุนไพรต้นแล้วต้นเล่าจริงๆ

ถัดจากสมุนไพรต้นนี้อี้อวิ๋นก็โยนโอสถปีศาจเม็ดหนึ่งเข้าไป การสกัดพลังจากโอสถปีศาจต้องใช้วิชาปรมาจารย์อสูรที่ต่างจากวิชาหลอมโอสถ แต่เรื่องนี้ยิ่งไม่มีปัญหาสำหรับอี้อวิ๋น

เวลาผ่านมาแล้วหนึ่งเค่อ อี้อวิ๋นโยนสมุนไพรทั้งหมดลงสู่หม้อเทพโอสถเรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้กลิ่นอายแห่งกฎที่วนเวียนรอบหม้อเทพโอสถรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตัวหม้อเริ่มสั่นเบาๆ

คราวนี้แม้แต่คนที่ไม่เข้าใจการหลอมโอสถก็มองออกว่าอี้อวิ๋นเริ่มหลอมแล้ว

ฮูเหยียนชางเบิกตาโพลง นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“ปรมาจารย์จั่วชิว เมื่อครู่ท่านบอกว่าไม่มีทางจัดการสมุนไพรมากเช่นนี้ภายในคราเดียวไม่ใช่หรือ เช่นนั้นตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกัน? หรือเมื่อครู่อี้อวิ๋นจะสกัดสมุนไพรพวกนั้นเรียบร้อยแล้ว?” เจ้าเมืองฉินถาม

จั่วชิวปั๋วมีสีหน้าไม่เข้าใจเช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะการสกัดสมุนไพรสิบกว่าชนิดในคราเดียว หรือการที่อี้อวิ๋นจัดการสมุนไพรทั้งหมดเรียบร้อยภายในเวลาอันสั้นก็น่าตกตะลึงทั้งนั้น

“เรื่องนี้…วิถีโอสถลึกล้ำกว้างใหญ่ วิชาหลอมโอสถที่น้องชายผู้นี้ใช้คงเป็นวิชาแบบใหม่ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่น่าสกัดพลังโอสถได้เร็วขนาดนี้” จั่วชิวปั๋วพูดพร้อมส่ายหน้า

ตอนนี้จั่วชิวเฮ่าอวี้ที่อยู่ด้านข้างไม่อาจสงบสติอารมณ์แล้ว เขาจ้องหม้อโอสถของอี้อวิ๋นตาเขม็งและยื่นมาเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก

ตอนแรกเขาคิดว่าอี้อวิ๋นจะเป็นที่หัวเราะเยาะของทุกคน คิดไม่ถึงว่าเขาจะเริ่มหลอมโอสถแล้วจริงๆ! อี้อวิ๋นผู้นี้ เขาคงไม่ได้…เข้าใจวิชาหลอมโอสถชั้นสูงจริงๆ หรอกใช่ไหม!

เรื่องนี้เกี่ยวข้องถึงมือทั้งสองข้างและชื่อเสียงของเขา จั่วชิวเฮ่าอวี้จะนิ่งเฉยได้อย่างไร?

ฮูเหยียนชางส่งเสียงเย็นๆ “คุณชายเฮ่าอวี้จะกังวลไปทำไม ก่อนหน้านี้แค่โอสถชำระร่างอี้อวิ๋นยังหลอมไม่ได้ นับประสาอะไรกับโอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวย ข้าว่าเขาแสร้งทำเป็นลึกลับซับซ้อน ต้องรอดูผลลัพธ์จึงจะรู้!”

องค์หญิงจิ้งจอกขาวหัวเราะเบาๆ เมื่อได้ยินคำพูดของฮูเหยียนชาง นางเหลือบมองเขาแวบหนึ่งแต่ไม่พูดอะไร

บรรยากาศของพวกจั่วชิวเฮ่าอวี้ตึงเครียดขึ้นมา

ตอนนี้อี้อวิ๋นกำลังส่งพลังปราณเข้าสู่หม้อโอสถไม่หยุด

ใจเขาจดจ่อไม่วอกแวก จิตวิญญาณกับหม้อโอสถราวกับผสานเป็นร่างเดียวกัน สมุนไพร พลังและแก่นโอสถทั้งหมดถูกสกัดออกมาเป็นของเหลวที่เปล่งแสงแวววาว

อี้อวิ๋นขยับความคิด ของเหลวเหล่านี้เริ่มรวมตัวเข้าด้วยกัน

การรวมแก่นโอสถที่แตกต่างกันเข้าด้วยกันเป็นเรื่องยากมาก จำเป็นต้องควบคุมด้วยจิตวิญญาณที่แม่นยำ ตั้งยังต้องตีตราประทับกฎเข้าไป

ขั้นตอนแรกไม่ใช่เรื่องยากสำหรับอี้อวิ๋นที่มีผลึกม่วง

แต่ขั้นตอนหลังกลับยากขึ้นมาเล็กน้อย แม้แต่อี้อวิ๋นก็ต้องใช้เวลาให้มากพอจึงจะสำเร็จ

เวลาผ่านไปแล้วชั่วยามแล้วชั่วยามเล่า จิตใจอี้อวิ๋นจดจ่อ กลิ่นอายแห่งกฎที่วนเวียนรอบหม้อเทพโอสถรุนแรงมากขึ้นๆ จั่วชิวปั๋วรู้สึกได้รางๆ ว่ากฎอันล้ำลึกเหล่านั้นเริ่มรวมเข้าด้วยกัน มันทำให้เขามีสีหน้าเหลือเชื่อ

“นี่…หรือเขาจะกำลังรวมให้เป็นเม็ดแล้ว? แต่เขาสกัดพลังโอสถในสมุนไพรตั้งแต่เมื่อไรกัน?”

ตอนนั้นอี้อวิ๋นโยนสมุนไพรทั้งหมดลงหม้อภายในเวลาหนึ่งเค่อ จากนั้นก็ไม่ได้นำสมุนไพรออกมาอีก เป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการสมุนไพรมากเช่นนี้พร้อมกัน

“รวมเป็นเม็ด? เวลาเพิ่งผ่านมาแค่เจ็ดแปดชั่วยามไม่ใช่หรือ?”

มีคนพูดอย่างสงสัย พวกคนที่ไม่เข้าใจการหลอมโอสถไม่รู้แม้แต่น้อยว่าภายในหม้อโอสถมีภาพเช่นไร แต่พวกเขารู้ว่าการหลอมโอสถที่มีความยากสูงมากอาจต้องใช้เวลาสองสามวัน ตอนนี้เวลาผ่านมาแค่ไม่นาน

ในตอนนี้เองที่พวกเขาได้ยินเสียงดัง ในหม้อโอสถมีแสงเรืองรองอันไร้ที่สิ้นสุดเปล่งออกมา

อักขระกฎทั้งหมดผสานไว้ซึ่งพลังโอสถ มันรวมเข้าด้วยกันเป็นน้ำโอสถหลายหยดที่ผสานพลังนับไม่ถ้วนเอาไว้ จากนั้นน้ำโอสถก็ควบแน่นเป็นเม็ดโอสถ

ตุบ ตุบ ตุบ!

โอสถหกเม็ดที่โปร่งแสงเหมือนน้ำและเปล่งแสงดุจพระอาทิตย์ล่วงตกสู่มืออี้อวิ๋น

แปะ!

จั่วชิวปั๋วลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง

หลอมสำเร็จแล้วจริงๆ!

โอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวยมีความยากเพียงนี้แต่กลับหลอมสำเร็จถึงหกเม็ด ต่อให้จั่วชิวปั๋วเป็นผู้ลงมือเองก็ได้แค่เก้าเม็ด ทั้งอี้อวิ๋นก็เป็นแค่เด็กรุ่นเยาว์คนหนึ่ง

จะน่าตื่นตกใจเกินไปแล้ว ปรมาจารย์โอสถในเมืองสรรพสิ่งที่ทำถึงขั้นนี้ได้มีไม่กี่คน ที่สำคัญที่สุดคืออี้อวิ๋นใช้เวลาเพียงเจ็ดแปดชั่วยาม

ไม่ถูก!

หลังจากที่จั่วชิวปั๋วตกตะลึงก็ค้นพบความผิดปกติอย่างฉับพลับ เขาเองก็เคยหลอมโอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวยมาหลายครั้ง เขารู้ว่าสีปกติของโอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวยคือสีเขียว

หากคุณภาพด้อยและมีสิ่งสกปรกเจือปนก็จะเป็นสีดำเขียวขุ่น หากคุณภาพดีก็จะเป็นสีเขียวมรกตเหมือนหยก

จั่วชิวปั๋วเคยเห็นยอดปราชญ์โอสถคนหนึ่งหลอมโอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวยได้สิบสองเม็ด จำนวนสิบสองเม็ดคือจำนวนสูงสุดของโอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวย แต่ละเม็ดก็ล้วนเขียวมรกต

นั่นเป็นสีเขียวที่น่าตกตะลึงมาก จั่วชิวปั๋วไม่เคยเห็นโอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวยที่งดงามเท่านั้นมาก่อน มันสร้างความประทับใจให้เขาเป็นอย่างมาก

ทว่าโอสถในมืออี้อวิ๋นตอนนี้กลับเป็นสีฟ้าน้ำแข็งและเม็ดใสแวววาวประหนึ่งเป็นผลึกน้ำแข็งจริงๆ

นี่ไม่ใช่สีของโอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวย

ขณะที่จั่วชิวปั๋วกำลังจะเอ่ยปากพูดตอน ในตอนนี้เองที่เขาเห็นว่าอี้อวิ๋นยื่นมือออกไปแตะ พลังหยินบริสุทธิ์กลุ่มหนึ่งรวมตัวเข้ามาและกลายเป็นหยดน้ำสีฟ้าอ่อนกลางอากาศ

อี้อวิ๋นฝึกทั้งหยินหยาง น้ำที่เขารวมขึ้นมาไม่มีสิ่งเจือปนแม้แต่น้อย มันเย็นชุ่มฉ่ำดังน้ำพุบนภูเขาน้ำแข็ง

อี้อวิ๋นโยนโอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวยลงในน้ำพุ จากนั้นโอสถทั้งหกเม็ดก็ราวกับสลายหายไปในน้ำ

อี้อวิ๋นพยักหน้าเมื่อเห็นภาพนี้ โอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวยตกสู่น้ำแล้วมองไม่เห็น เช่นนั้นจึงจะนับว่าได้มาตรฐาน

เขาโบกมืออีกครั้ง โอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวยหกเม็ดบินออกมาอยู่ในมือเขา เพราะเพิ่งตกสู่น้ำมา พื้นผิวของตัวโอสถจึงมีหยดน้ำเกาะตัว หยดน้ำเหล่านี้แข็งตัวเป็นเกล็ดสีฟ้าอ่อนอย่างรวดเร็ว ความแวววาวของตัวโอสถทำให้ดูเหมือนอัญมณีอันงดงาม

หลายคนที่ไม่เข้าใจวิชาหลอมโอสถพากันทึ่งในความงามของโอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวยที่อี้อวิ๋นหลอม ช่างเหมือนฝันจริงๆ

แต่ในตอนนี้เองที่มีเสียงไม่เป็นมิตรดังขึ้น…

“โอสถปลอม! นี่ไม่ใช่โอสถหทัยน้ำแข็งไท่เวย!”

 …………………………………………