ต่อมาหลังจากที่ยุยการ์ดถูกแต่งตั้งเป็นจอมมาร

 

 

「ใครจะไปอยากรับใช้คนอย่างแกกันเนี๊ยว！」

　แล้วยูริมินัสก็โยนแหวนเวทยมนตร์ที่แสดงถึงความจงรักภักดีต่อจอมมารทิ้งไปทางยุยการ์ด

「น- นังคนหยาบคาย！」

　ขณะที่จอมมารยุยการ์ดเริ่มโกรธ  ยูริมินัสที่เห็นแบบนั้นก็ใช้เวทย์เสกหมอกควันมาบดบังแล้วหายไปจากตรงนั้นในทันที

 

 

　จากนั้น บุคลากรที่สังกัดหน่วยข่าวกรองของยูริมินัสก็เริ่มทิ้งแหวนเวทมนตร์ไว้ และเริ่มออกจากปราสาทตามไป

　นอกจากนี้ยังมีบุคลาการที่สังกัดหน่วยอื่นก็เริ่มที่จะทิ้งแหวนไว้และจากไปเช่นกัน หลังจากที่เห็นหน่วยข่าวกรองได้ออกจากปราสาทจอมมารไปทั้งอย่างนั้น

 

 

　จอมมารยุยการ์ดรู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องนี้

"ฮึ  ช่างเป็นการกระทำที่น่าเวทนาเสียจริง เจ้าพวกที่ไม่มีความสามารถทั้งหลาย ก็ทำได้แค่เพียงอยู่ในเงามืดเท่านั้นแหละ"

　แล้วคำสั่งบุกปราสาทไคน์โรจน์ก็ได้เริ่มขึ้น

 

 

　แต่ทว่า การรุกรานในครั้งนี้ ถือเป็นประวัติศาสตร์หน้าใหม่  ที่ไม่ได้รู้เลยว่า จะเป็นความพ่ายแพ้ครั้งยิ่งใหญ่ของทัพจอมมารให้กับเหล่ามนุษย์

 

 

　ทัพของจอมมารนั้นติดเข้าไปกับ กับดักของกองทัพอาณาจักรไคน์โรจน์ จำพวกหลุมกับดักพร้อมกับหินหล่นทับ และการลอบโจมตี  ซึ่งเหตุที่ทำให้เป็นเช่นนั้น เพราะถูกกองทัพอีกส่วนเบี่ยงเบนความสนใจ

　กองทัพ１／３ของจอมมารสูญเสียทหารไปมาก อีกส่วนที่เหลือก็ได้รับความเสียหายร้ายแรง  และอีกส่วนที่เหลือก็บาดเจ็บสาหัส  กองทัพได้ถูกกดดันและถูกบังคับให้ถอยร่นกลับไป ไม่อาจที่จะถึงตัวกำแพงได้

 

 

"ทำไมกัน……เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ไงกัน……"

　จอมมารยุยการ์ดที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ ตัวสั่นด้วยความผิดหวังและรู้สึกโกรธ หลายต่อหลายครั้งอยู่บนเก้าอี้

"โอ่ย(เฮ้) ฟุยุน！เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง！สาเหตุเพราะอะไรกัน！？"

"ค-……ค่ะ ดิฉันคิดว่า……ด้วยการที่ถือกำเนิดจอมมารตนใหม่ และพลังอันมากล้นของท่านยุยการ์ด ตอนนี้พวกมันเลยตั้งหน่วยสอดแนมและติดตั้งกับดักไว้มากกว่าปกติค่ะ……"

"มากกว่าปกติสิน้า~？แล้วตอนที่กูลไปบุกครั้งนั้น มันไม่มีแม้แต่กับดักหรือหน่วยสอดแนวห่*เห*อะไรนั่นสักอันเลยนะ？หา？"

"ค-……ค่ะ ดิฉันคิดว่า……ในส่วนของกูลนั้น เป็นเพราะโชคช่วยเท่านั้น เลยไม่เจออะไรเลยค่ะ……」

 

 

　จอมมารกูลน่ะ

　ส่งหน่วยสอดแนมเข้าไปก่อนที่จะรุกราน  ตำแหน่งของกับดัก・จุดที่จะมีการซุ่มโจมตี ก็ตรวจสอบมาอย่างละเอียด

　เพราะเหตุนั้นกูลถึงไม่เจออะไรเลยเมื่อทำการบุกเข้าไป ทั้งกับดัก・ทั้งหน่วยซุ่มโจมตี ไม่ได้แตะต้องกองทัพของกูลเลยแม้แต่เสี้ยวเดียว

　และผู้นำหน่วยสอดแนมที่ทำงานได้สมบูรณ์แบบนั้นจะเป็นใครไปได้นอกเสียจาก ยูริมินัสหัวหน้าหน่วยข่าวกรอง・ผู้ที่ทำงานได้เงียบเชียบในการปิดกับดัก และตรวจจุดซุ่มโจมตีได้อย่างสมบูรณ์

 

 

"……จิ๊ ถือเป็นคราวเคราะห์ของเราสินะ

　ถ้างั้น การบุกครั้งต่อไป ต้องใช้จำนวนให้มากกว่านี้"

"ค่ะ！ไม่ว่าจะเป็นอะไร ท่านจะได้ตามที่ปรารถนา"

 

 

　ในตอนนั้น กองทัพของจอมมาร ก็ไม่มีใครสักคนที่เข้าใจเลยว่า สาเหตุที่ล้มเหลวในครั้งนี้เกิดจากสิ่งใด

 

 

◇◇◇◇◇◇◇◇

 

 

　อีกเหตุผลหนึ่ง ที่ทำให้ทัพของจอมมารที่กำลังรุกรานเข้ามานั้นแตกพ่าย

 

 

"ท่าน(貴殿)ผู้นำพร้อมกับเหล่าบริวารของอาณาจักรเวทมนตร์ไคน์โรจน์ และเจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งเอ๋ย？"

　ทันใดนั้นภายในห้องของเธอก็ปรากฏผู้หญิงคุ้นหน้าคนหนึ่งเข้ามา อย่างฉับพลัน  เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งจึงลดการระวังตัวลง

"ชื่อของเราคือ กลีเนียล นินจาปีศาจ(魔忍)ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของท่านยูริมินัสและเป็นศิษย์ของท่านอาจารย์ฟุริโอ้"

　ชื่อของกลีเนียลนั้น เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งทราบอยู่แล้วว่าเขาเป็นองครักษ์จากเมืองโฮทาโร่ บุคคลที่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับฟุริโอ้  แล้วเธอก็รู้สึกโล่งใจ เมื่อได้ฟังข้อความของเธอ

 

 

　กลีเนียล นั้นบอกว่า

　・พวกเราหน่วยข่าวกรองนั้นรู้สึกไม่พอใจกับจอมมารในปัจจุบัน และจะทำการช่วยเหลือท่าน

　・ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นพวกพ้องกัน แต่พวกเราจะให้ข้อมูล・กำลังพล・พลซุ่มโจมตี・และเบี่ยงเบนความสนใจจากศัตรู

　・นอกจากนี้ จะต้องได้รับรางวัลสมน้ำสมเนื้อกับงานที่ทำไป

　・สนธิสัญญานี้ จะต้องเป็นสนธิสัญญาลับ ที่มีเพียงหน่วยข่าวกรองและเจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งเท่านั้นที่รู้

　ห้ามเผยแพร่สู่บุคคลอื่น

　และ นั่นคือเงื่อนไขที่ได้บอกมา

 

 

　ในขณะที่ลังเลใจอยู่สักพัก เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งก็ยอมรับข้อเสนอนั้นทั้งหมด

 

 

　ด้วยเหตุนี้ หน้าประวัติศาสตร์ครั้งใหม่ที่ได้บันทึกเรื่องราวความพ่ายแพ้ครั้งยิ่งใหญ่ของทัพจอมมารก็ได้เริ่มขึ้น แต่คนที่รู้เรื่องนี้ มีเพียงแค่เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งกับหน่วยข่าวกรองเพียงแค่นั้น

 

 

　……ขอบพระคุณท่านฟุริโอ้และท่านสหาย ที่ทำให้พวกเราได้รับชัยชนะในครั้งนี้

 

 

　เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่ง จึงได้ตัดสินใจออกมา

 

 

　เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งได้ถอดถอนคำสั่งทั้งหมดของกษัตริย์ที่ยังอยู่ในช่วงพักฟื้น และประกาศปลดพระราชบัลลังก์ของกษัตริย์พร้อมกับขับไล่จอมเวทย์ที่เกี่ยวข้องกับเขาออกไปในวันถัดมา

　และ อาชญากร 『ผู้กล้าที่ถูกดูหมิ่น』

　ถึงเนื้อหาส่วนใหญ่จะถูกปิดบังเอาไว้ แต่ก็เห็นได้ชัดเลยว่าการกระทำนี้ ส่วนใหญ่แล้วทำเพื่อฟุริโอ้（หลงกลปีศาจ・ถูกขับไล่ออกจากปราสาท）เห็นได้ชัดเลยว่าเป็นแบบนั้น

 

 

　และนี่ คือเรื่องราวครั้งใหม่ของอาณาจักรเวทมนตร์ไคน์โรจน์ที่ได้แต่งตั้งราชินีองค์แรกขึ้นครองราชย์

　เนื่องจากเธอประสบความสำเร็จในการทำให้ทัพจอมมารถอยร่นไป จึงไม่มีเสียงคัดค้านใด ๆ เกิดขึ้นตอนที่เธอถามว่า มีใครค้านเรื่องที่เธอจะขึ้นครองราชย์หรือไม่

 

 

◇◇◇◇◇◇◇◇

 

 

　ในขณะที่กองทัพของจอมมารยุยการ์ดได้รับความเสียหายครั้งยิ่งใหญ่และพ่ายไป ก็เกิดปัญหาขึ้นในตัวปราสาท

 

 

　มีบางคนบุกเข้าไปในห้องสมบัติที่อยู่ในปราสาทและขโมยเอาส่วนหนึ่งของสมบัติในนั้นไป

　เพราะการรวบรวมกำลังพลครั้งใหญ่ ที่พาแม้กระทั่งองครักษ์รักษาความปลอดภัยของห้องสมบัติไป ไม่เหลือแม้สักคนเดียว จึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

 

 

◇◇ในเวลานั้น・ลึกเข้าไปในป่าแห่งหนึ่ง

 

 

「ตื่นเต้นสุดยอดเลยเฟ้ย！」

　ผู้กล้าผมบลอนด์……ไม่สิ อดีตผู้กล้าผมบลอนด์หัวเราะออกมาโดยไม่มีสาเหตุ พร้อมกับอลัวร์ที่วิ่งอยู่ภายในป่า

 

 

　ในวันนั้น วันที่ทั้งสองได้หลบหนีเข้าไปในป่า เพื่อสลัดการไล่ล่าของประเทศ แต่ทั้งสองคนก็ถูกทหารของทัพจอมมารจับตัวไปเป็นเครื่องบูชายัญ

　เพราะว่าเรื่องราวมันจบลงโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้รอดชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุ  ในขณะที่ถูกขังอยู่ในปราสาทจอมเวทย์

　ก็ได้โอกาสหลบหนีเพราะการเฝ้าระวังภัยของทหารต่ำลง และได้คิดแก้แค้นเรื่องที่โดนจับนี้ โดยเอาส่วนหนึ่งของสมบัติในห้องสมบัติหลบหนีออกจากปราสาทไปด้วย

 

 

"ข้าบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ผู้ชายที่จะมาจบชีวิตอยู่ในที่แห่งนั้น！เชื่อรึยังล่ะ！"

　แล้วก็เริ่มหัวเราะเสียงดังอีกครั้ง พร้อมกับที่ทั้งสองคนนั้นหายเข้าไปในป่าลึก

 

 

　อดีตผู้กล้าผมบลอนด์ไม่ได้สงสัยเลยว่า สมบัติบางส่วนที่ได้ขโมยมาจากห้องสมบัตินั้น คืออะไรกันแน่

 

 

◇◇◇◇◇◇◇◇

 

 

　จอมมารยุยการ์ดทำสีหน้าปั้นยากออกมาเนื่องด้วยเพราะความล้มเหลวทั้งหมดของเขา

「ร-……เรื่องทั้งหมดนี้！เพราะไอมนุษย์คนนั้น！」

　ยุยการ์ดลุกขึ้นมาจากบัลลังก์พร้อมกับที่คว้าดาบขึ้นมาฟันอากาศ 2-3 ครั้ง

"ข้าคงจะต้องเพิ่มขวัญกำลังให้กับกองทัพ โดยการเชือดไอพวกมนุษย์ที่กูลไปสานสัมพันธ์ด้วย！"

"ค่ะ……ถือเป็นแผนการที่ดีที่จะดำเนินการในสถานการณ์แบบนี้……สมกับเป็นท่านยุยการ์ด"

　ถัดไปจากยุยการ์ด  ด้วยเข่าหนึ่งข้าง ฟุยุนคำนับลงและคุกเข่าข้างหนึ่งลงที่พื้น

"ถ้างั้น ฟุยุนเอ๋ย！ตอนนี้พวกมันอยู่ที่ไหน！ไปทักทายมันด้วยดาบของข้าผู้นี้กัน！"

"อ-…อา เอ่อคือ……ท่านยุยการ์ด……ท่านไม่ทราบหรือคะ？"

「ไม่รู้เว้ย」

　หลังจากที่ได้ยินคำตอบห้วน ๆ แบบนั้น ฟุยุนถึงกับหลั่งเหงื่อออกมาจากร่างกาย

"……ฟุยุนเอ๋ย อย่าบอกนะว่า……แกไม่รู้ว่าพวกมันอยู่ที่ไหนงั้นเหรอ？"

"ค-……ค่ะ คือว่า……มัน  ขอประทานโทษด้วยค่ะ"

 

 

　ยุคของจอมมารกูล

　มีเพียงยูริมินัสเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทราบถึงการกระทำของกูล（ยกเว้นเรื่องด้านล่าง）

 

 

　ด้วยคำสั่งของจอมมารยุยการ์ดที่ให้ฟุยุนค้นหาสถานที่ ที่ฟุริโอ้อยู่ เนื่องด้วยเพราะหน่วยข่าวกรองก็ได้สละตำแหน่งไปจากที่แห่งนี้แล้ว เธอจะต้องใช้ความพยายามในการค้นหาเขาถึงเพียงไหนกัน

"……ท-……ทำยังไงดีล่ะ……"

　เธอก็เริ่มรู้สึกปวดหัวกับเรื่องนี้

 

 

◇◇◇◇◇◇◇◇

 

 

◇◇ในเวลานั้น・เมืองโฮทาโร่

 

 

　เหมือนเช่นเคย ฟุริโอ้กับลิซเดินคล้องแขนกันในตัวเมือง

"โอยะ(โอ้)？นั่นมัน"

　ที่ตรงนั้น ใบหน้าที่คุ้นเคย ฟุริโอ้ทักทายเขาด้วยการยกมือขึ้นหนึ่งข้าง

"โย่~คุณโกซารุ สวัสดีตอนกลางวัน"

　อดีตจอมมารกูล โกซารุ  ยกมือขึ้นหนึ่งข้าง รับการทักทายกลับไปเช่นกัน

 

 

 

 

 

◇◇◇NOTE  ประจำตอน

 

– 貴殿 kiden ไม่รู้ว่าจะเรียกอะไร "อันนี้จริง ๆ แล้วเป็นคำค่อนข้างโบราณ ส่วนมากจะเป็นซามุไรใช้กัน ลักษณะเป็นคำถ่อมตนคล้าย ๆ "ท่าน" ใช้เรียกคนที่มีสถานะสูงกว่าตน"

– 魔忍 ma shinobu นินจาปีศาจ?