◇◇ไม่กี่วันต่อมาหลังจากกลับมาจากการเที่ยวออนเซ็น・บ้านของครอบครัวฟุริโอ้

ภายในบ้านของครอบครัวฟุริโอ้นั้น มีตู้เย็นอยู่

ตู้เย็นนี้ ทำขึ้นด้วยหินเวทมนตร์น้ำแข็ง สามารถรักษาอุณหภูมิทำให้คงสภาพความสดของอาหารได้
ที่จริงแล้ว หินเวทมนตร์นั้นมีราคาแพงมาก และหากจะใช้ตู้เย็น ก็ต้องเปลี่ยนหินเวทมนตร์ที่เป็นแหล่งพลังงานปีละครั้ง ตู้เย็นนี้จึงไม่แพร่หลายนักในแต่ละครัวเรือน
เจ้าหินเวทมนตร์นี้ ฟุริโอ้สามารถใช้พลังเวทย์ของตัวเองสร้างขึ้นมาได้ เพราะงั้นเลยสามารถใช้ตู้เย็นได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายอะไร

ถึงแม้มันจะดูเป็นของฟุ่มเฟือยก็เถอะ
เจ้าตู้เย็นเวทมนตร์นี้ ฟุริโอ้ได้ทำการวิเคราะห์ เพื่อที่จะได้สร้างตู้เย็นออกมาในแบบของตัวเอง
จะบอกว่ามันฟังดูดีเลยก็ว่าได้ เพื่อที่จะให้ราคานั้นเหมาะสมและครัวเรือนแต่ละหลังสามารถซื้อขายได้ เนื่องด้วยเพราะบางสิ่งบางอย่างก็ไม่อาจที่จะนำไปขายในร้านฮิวโก้ได้อีก จึงต้องอยู่ภายใต้การพิจารณาของทั้งสองคน คือเขา กับยูริมินัส

อาจเป็นการกล่าวนำเนื้อเรื่องที่นานไปหน่อย แต่ว่า 
ในตู้เย็นห้องครัวของบ้านฟุริโอ้ มีของบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอยู่ในนั้น
“…ท่านลิซ ไอผลไม้สีเหลืองนี่ มันคืออะไรงั้นเหรอคะ？”
“ไอนี่น่ะนะวาลิซซ่า มันเรียกว่า 'เลม่อน' เป็นผลไม้ที่มีรสเปรี๊ยวมากเลยล่ะ”
“รสเปรี้ยว？…ทำไม？ถ้าเป็นรสเปรี้ยวละก็ ไม่ใช่ว่ามันเป็นของหวานหลังอาหารเหรอคะ… อีกอย่าง…มีมากขนาดนี้…อะ！หรือว่าจะเป็นวัตถุดิบของอะไรบางอย่างสินะคะ！”
“ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย  เตรียมเอาไว้เผื่อยามจำเป็นต่างหาก”
ว่าแบบนั้นแล้ว ใบหน้าของลิซก็แดงขึ้น
“…ในช่วงที่ตั้งครรภ์ จะมีความอยากในอาหารที่มีรสชาติเปรี้ยว มันถูกเขียนเอาไว้ในหนังสือแบบนั้นน่ะค่ะ”
ในขณะที่ก้มหน้าลง เธอก็เอามือทั้งสองข้างมาปิดบังใบหน้าตัวเองไว้

◇◇◇◇◇◇◇◇

ในป่าทางทิศตะวันตก มีชาย-หญิงสองคนกำลังเดินอยู่

"ข้างในศาลเจ้าที่ว่านั่น ผนึกสิ่งที่เรียกว่า 『ดาบของนักรบ-強者の剣』 ไว้สินะ"
"ค่ะ เมื่อไม่นานมานี้น่ะ~ ตอนที่ไปทำงานพาร์ทไทม์ที่บาร์ ได้ยินปาร์ตี้นักผจญภัยปรึกษากันว่าจะมาขโมยไปน่ะน้า~
 แล้วก็อีกอย่าง~หนึ่งน้า ร้านนั้นน่ะ ดูยังไงก็เป็นร้านที่มีแต่พวกมือใหม่ทั้งนั้นแหละ~"
"งั้นเหรอ ถ้างั้น ก่อนที่ปาร์ตี้นักผจญภัยที่ว่าถึงเมื่อครู่จะมาเอาดาบไป ต้องรีบหน่อยแล้ว"

ผู้ชายคนนั้นก้าวเข้าไปในป่า แล้วเร่งความเร็วของการเดินขึ้น
ส่วนผู้หญิง หลังจากเห็นแบบนั้น ก็รีบเพิ่มความเร็วไล่ตามไป

และสองคนนั้น ก็กลมกลืนหายเข้าไปในป่าอีกครั้ง

◇◇◇◇◇◇◇◇

◇◇ปราสาทอาณาจักรเวทมนตร์ไคน์โรจน์・ห้องทำงาน

อดีตเจ้าหญิงลำดับที่หนึ่ง ซึ่งตอนนี้คือเจ้าหญิงราชินี(姫女王) กำลังจัดการเอกสาร พร้อมกับแสดงท่าทีเหนื่อยล้าเพราะกองเอกสารที่กองสูงชันอยู่ตรงหน้า

หลังจากที่ถอดถอนพ่อของเธอลงจากบัลลังก์แล้ว เธอได้เข้าทำงานในสำนักงานและได้กลายผู้นำประเทศคนใหม่ ขณะที่เธออ่านเอกสารที่รายงานสถานการณ์อยู่ตรงหน้า ก็ยิ่งทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกยิ่งกว่าเดิม
ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะครึ่งหนึ่งของค่าใช้จ่ายในประเทศ ถูกนำไปใช้โดยพละการ ไม่มีหลักฐานการใช้เงิน และส่วนใหญ่ยังถูกนำไปใช้โดยใครคนไหนก็ไม่ทราบ

พอได้รู้แบบนั้น เธอจึงไปปรึกษากับบุคลากรที่ทำหน้าที่ดูแลในเรื่องนี้มานาน
ได้ความว่า อดีตผู้นำ ซื้อสิ่งของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ตัวเองต้องการตามอำเภอใจ ไม่สนใจในประเทศ และทิ้งทุกอย่างให้บุตรบุญธรรมของเขาเป็นคนบริหารประเทศเอง

เมื่อบุตรบุญธรรมของอดีตผู้น้ำได้ทราบถึงรายงานก็ต่างหลบหนีกันออกไป แม้จะเชื้อเชิญให้กลับมาปราสาทเพียงใด ก็เหมือนจะทำเป็นหูหลับตาบอดปล่อยผ่านไปเพียงเท่านั้น

เจ้าหญิงราชินีนั้น เคยลงนามสนธิสัญญาเป็นพันธมิตรลับเอาไว้ ซึ่งถ้าไปให้หน่วยข่าวกรองช่วยแล้วละก็ การจับกุมพวกเขานั้นจะเป็นเรื่องง่ายไปในทันที
แต่เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับภายในของปราสาท เธอจึงลังเลที่จะให้คนนอกเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

ในเมื่อเป็นแบบนั้น เลยเป็นผลที่ทำให้เธอต้องสร้างระบบภายในของประเทศขึ้นมาบริหารใหม่

“…ท่านพ่อ… ไม่สิ.. เจ้าสารเลวนั่น…ตายไปซะได้ก็ดี "

เธอพึมพำบางอย่างออกมา พร้อมกับแสดงท่าทีว่างเปล่าขณะที่มองไปยังกองภูเขาเอกสารที่กองพะเนินอยู่ตรงหน้า

◇◇◇◇◇◇◇◇

◇◇เมืองโฮทาโร่・ร้านฮิวโก้

“สินค้าคุณภาพต่ำเหรอ？”
ฟุริโอ้แสดงท่าทีสงสัยต่อเรื่องที่ได้ยินจากยูริมินัส
“ใช่เนี๊ยว โดนตำหนิมาว่า มันค่อนข้างจะมีปัญหาน่ะเนี๊ยว”

จากเรื่องที่ยูริมินัสเล่าให้ฟัง 
ดูเหมือนพักนี้ จะมีสินค้ากระจายไปทั่วเมืองที่อยู่ใกล้ ๆ ปราสาทเป็นจำนวนมาก ทำให้มีสินค้าคุณภาพต่ำปะปนเข้ามาด้วย

“หากตรวจสอบก่อนซื้อก็จะไม่มีปัญหาใด ๆ หรอกเนี๊ยว  แต่บ่อยมากเนี๊ยวที่จะมีสินค้าคุณภาพต่ำ ไม่ก็ของปลอมมาด้วยนะเนี๊ยว…จะว่าไงดีล่ะ ร้านเราได้รับปัญหามากเลยเนี๊ยว…ต้องขออภัยด้วยเนี๊ยว”
ยูริมินัสขอโทษในสิ่งที่ผิดพลาด ให้กับฟุริโอ้ ซึ่งเป็นนักลงทุนของร้าน
“ยูริมินัสเนี่ย ผมรู้นะว่าหน่วยข่าวกรองของเธอเก่งกันแค่ไหน แล้วผมก็เชื่อว่าปัญหานี้พวกคุณจัดการกันได้แน่”
ยูริมินัสพยักหน้าให้กับคำพูดของฟุริโอ้
“ตอนนี้ หน่วยข่าวกรองของเรากำลังรวบรวมข้อมูลอยู่เนี้ยว 
สุดท้ายผลจะเป็นยังไง ต้องรอดูด้วยนะเนี้ยว”
“ถ้ามีอะไรที่ผมช่วยได้แล้วละก็ ขอมาได้ทุกเมื่อเลยนะ ไม่ว่าอะไรจะช่วยเท่าที่ทำได้เลยล่ะ”
“อะไรกัน？เป็นสถานการณ์ที่ร้ายแรงขนาดให้ท่านฟุริโอ้มาช่วยเลยเหรอ ถ้าอย่างนั้นข้าคุณผู้ช่วยคนนี้จะช่วยด้วย！ยูริมินัสเอ๋ย”
โกซารุเข้ามาแทรกบทสนทนา
แต่ว่า พอยูริมินัสจ้องไปที่ใบหน้าและดวงตา ของเขาแล้ว..
“….ปัญหานี้มันยุ่งยากนะเนี๊ยวนะ สำหรับพวกที่ใช้เป็นแต่กำลังน่ะ ปล่อยให้พวกเราจัดการได้เลยเนี๊ยว สบายมากเนี๊ยว”
“แต่บางครั้ง การใช้กำลังก็ดีกว่าการคุยกันไม่ใช่หรือ？”
“…อุตส่าห์พูดคำเท่ ๆ ออกไปแล้ว ไม่นึกว่าจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาเลยนะเนี๊ยวนะ”
ฟุริโอ้ยิ้มบอกบุญไม่รับ ขณะที่มองทั้งสองคนแลกเปลี่ยนบทสนทนากันอยู่แบบนั้น

◇◇◇◇◇◇◇◇

◇◇ ห้องใต้ดินของอาคารแห่งหนึ่ง

“แล้ว สินค้าถูกส่งไปยังทางใต้แล้วสินะ”
“ครับท่าน ตอนนี้จำนวนสินค้าลดลงแล้ว ด้วยสินค้าปลอมที่ปะปนเข้าไปทำให้ต้องมีการตรวจสอบก่อน ส่วนสินค้าจริงถูกส่งไปที่ทางตะวันตกครับ”
“ถ้างั้นก็ดี เท่านี้ฉันก็ยังไม่ต้องลงมือทำอะไรในเมื่อยังไม่มีอะไรที่ผิดพลาด”
“ทราบแล้วครับ 
เอ่อคือ กระผมมีบางสิ่งจะรายงานครับ   กระผมมีข้อเสนอแนะเกี่ยวกับกองทัพทหารครับ”
“อะไรล่ะ？ พูดมาสิ”
“ขณะที่เรากำลังรับสมัครทหารรับจ้าง เราได้รับข้อมูลที่น่าสนใจมาก มาครับ… ดูเหมือนว่า..มีเผ่าปีศาจทางทิศตะวันตกจะ… ในกรณีนี้…..โปรดยื่นหูมาด้วยครับ”
“… อืม… อืม… อุมุ เข้าใจแล้ว ทำตามแผนนั้นแล้วกัน”
เมื่อชายที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องออกจากห้องไป  ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ดูหรูหรา ก็แสยะยิ้มออกมาในขณะที่ลูบแท่งทองที่ซ้อนกันเป็นชั้น ๆ อยู่ข้าง ๆ ตัวของเขา

NOTE ประจำตอน

– 強者 คำนี้ ไม่มีฮิรางานะอย่าง きょうしゃ หรือ つわもの กำกับไว้เลย เลยไม่แน่ใจคำแปลเท่าไหร่ครับ