“เฮ้ย หมอนั่นไร้อาชีพจริงดิ…?”

“ช-ใช่แล้ว? ปกติจะปลอมอาชีพในการแข่งขันไม่ได้นะ”

“ถ้าอย่างนั้น–”

 

“แล้วทำไมเขาถึงไล่ตอนนักดาบแรงค์ A ได้ล่ะ?”

 

“อึกก~!?”

 

ดาบของผมหลบโล่ของคู่ต่อสู้ และฟันเข้าไปที่ต้นขา และพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ลดลงไป

 

“บ้าเอ้ย!”

 

คู่ต่อสู้มีสกิลเคาน์เตอร์ แต่การฟันของเขาเป็นการเปิดช่องว่างต่อหน้าผม ทำให้เขาต้องต้องรีบถอยอย่างรวดเร็ว

 

“อย่ามาล้อเล่นน่า!? แกไม่น่าจะไร้อาชีพนะ”

 

ชายคนที่กำลังโกรธจัดคนนี้คือนักดาบโล่

เพราะว่าเขาถือโล่ด้วยมืออีกข้าง ทำให้อาชีพนี้มีสมดุลในการต่อสู้ ทั้งในการโจมตีและการป้องกัน

 

อย่างที่คาดเอาไว้ สำหรับนักดาบแรงค์ A มันยากที่จะโจมตีผ่านโล่เข้าไปและสร้างความเสียหาย

 

“ผมไม่สามารถทำให้เขาเสียพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากได้ เพราะผมไม่สามารถโจมตีจุดตายของเขาได้ แต่อย่างน้อยผมก็สามารถลดพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้ทีละเล็กละน้อย”

“แกมันบ้าไปแล้ว ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้มา มันไม่มีทางที่แกจะชนะโดยไม่ได้รับความเสียหายต่อพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าแกจะไม่ใช่ไร้อาชีพก็ตาม”

 

ในตอนที่เขาตะโกนออกมา ผมก็นึกขึ้นได้ว่าผมพึ่งสู้กับนักดาบแรงค์ B ไปหกคนติดต่อกัน และตอนนี้ผมกำลังสู้กับคนที่เจ็ด

โชคดีที่ผมไม่โดนโจมตีเลยสักครั้ง ดังนั้นพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของผมจึงยังเต็มอยู่

 

“ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ผมก็เป็นไร้อาชีพจริงๆนะ”

 

“ถ้าอย่างนั้นทำไมแกถึงฟันโดนข้าได้ อย่างน้อยก็ควรเป็นคนที่มีสกิลเทคนิคการใช้ดาบระดับสูงสิ!”

“มันก็ชัดเจนอยู้แล้วนิ เพราะว่าการฝึกดาบของผมยังไงล่ะ—-หรือบอกว่าเป็นเพราะความพยายามของผมก็ได้น่ะ”

 

“แค่ความพยายามอย่างเดียวมันไม่ใช่ทำให้แกเชี่ยวชาญสกิลได้หรอก!”

 

เขาฟันออกมาด้วยความโกรธ

แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ตัวล่อ

 

“รับไปซะ! <โล่กระแทก>!”

 

เขาพยายามโจมตีโดยใช้โล่

 

แต่ผมคาดเดาการเคลื่อนไหวของเขาเอาไว้แล้ว

 

“ซากิโยมิ” 

Note : ขอใช้ชื่อสกิลทับศัพท์ไปเลยนะครับ เป็นสกิลที่ใช้สำหรับอ่านสถานการณ์ล่วงหน้า เหมือนมองเห็นล่วงหน้า

ด้วยการคาดเดาการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ ทำให้ผมสามารถเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าที่คู่ต่อสู้จะตอบโต้ทัน

นี่เป็นหนึ่งในสกิลที่เรียนรู้ยากที่สุดสำหรับผม

 

ผมกระโดดถอยหลังเพื่อหลบการโจมตีจากโล่ และเตะสวนไปที่ขอบของโล่

 

“ห๊ะ~!?”

 

โล่ที่เปรียบได้เหมือนชีวิตของนักดาบโล่ ปลิวหลุดออกจากมือของเขา

 

“อืม ดูเหมือนจะจัดการกับโล่นั่นได้ซักที”

“ก-แก การเตะเมื่อกี้มันคืออะไร…”

“ผมแค่เลียนแบบสกิลจาก<นักดาบจอมยุทธ์> ที่เพิ่งต่อสู้เมื่อครู่เองนะ”

 

การเตะนั้นยังไม่ค่อยดี เพราะว่าผมยังไม่เคยฝึกมันมาก่อน

 

ควรจะยกขาให้สูงกว่านี้อีกหน่อยดีไหมนะ?

ผมยังต้องปรับมุมการเตะเพิ่มอีกด้วย

อา อย่างนี้สินะ

 

“อึกก…!?”

 

เท้าของผมพุ้งเข้าไปที่ด้านข้างของเขา

เขาสูญเสียโล่และหมดกำลังใจในการต่อสู้แล้ว นั่นจึงทำให้เขาหยุดยืนนิ่งอยู่กับที่ ดังนั้นผมจึงสามารถฝึกบางอย่างที่ผมอยากจะลองได้

ดูหมือนมันจะเป็นไปอย่างที่ต้องการ และพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ลดลง

 

“ค-แค่เลียนแบบสกิลที่เคยเห็นอย่างนั้นเหรอ…?! นั่นมันเป็นไปไม่ได้!”

“แน่นอนว่าบางสกิลจะต้องฝึกฝน แต่ผมคิดว่าบางอย่างสามารถเลียนแบบได้เลย แม้ว่าจะเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกก็ตาม”

 

ผมหยิบโล่ที่คู่ต้องสู้ทำหล่นขึ้นมา และใส่เข้าไปที่แขน

 

“แบบนี้สินะ?”

“หา….”

 

ผมเดินเข้าไปหาเขา ระยะห่างระหว่างเราใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

 

“อ-อย่าคิดว่าแกจะถือโล่ได้ง่ายๆนะ…!”

 

นักดาบโล่ที่ตอนนี้ไม่มีโล่แล้วได้ฟันเข้ามาใส่ผม

 

“ปัดป้องการโจมตี”

“อะไรน่ะ!?”

 

ผมพยายามใช้สกิลของนักดาบโล่ ที่เขาใช้ให้ผมเห็นก่อนหน้านี้หลายครั้ง

ดาบนั้นถูกปัดออก ราวกับไหลไปบนพื้นผิวของโล่

 

นอกจากนั้น เทคนิคนี้ยังมีผลทำให้คู่ต่อสู้เสียจังหวะได้ ผมไม่ปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดไป ผมโจมตีสวนกลับไป

 

“ป-เป็นไปไม่ได้…”

 

และพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ลดลงไปอีกครั้ง นักดาบโล่พยายามที่จะรีบหนีไป

แต่ผมไม่ปล่อยให้หนีหรอก

 

ด้วยการใช้เคลื่อนที่ฉับพลัน ทำให้ลดระยะห่างระหว่างผมกับเขาได้ และผมก็พุ่งเข้าไปข้างหน้าด้วยแรงส่งนั้น และใช้โล่กระแทก

 

“โล่กระแทก”

“อักก~ก!?”

 

ด้วยแรงกระแทกอย่างแรงจากโล่ ทำให้เขากระเด็นออกไป

 

อืม

อย่างที่คิดเลยว่าเทคนิคนี้ใช้ได้ดี เมื่อใช้ร่วมกับเคลื่อนที่ฉับพลัน

ผมสามารถกระแทกโล่ใส่เขาด้วยแรงเต็มที่ได้ ก็เพราะความเร็วนั้น

 

“…เป็นไปไม่ได้ แม้กระทั่งสกิลของฉัน…”

 

หลังจากที่ถูกกระแทกด้วยสกิลของตัวเอง ในที่สุดพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็หมดลงในที่สุด

 

[ผู้ชนะ อาเรล……..!]

 

ชื่อของผู้ชนะดังไปทั่วลานประลอง ซึ่งตอนนี้มีแต่ความเงียบ

 

“…หมอนั่น สามารถเอาชนะนักดาบแรงค์ A ได้งั้นเหรอ…?”

“และเขายังไม่โดนโจมตีแม้แต่ครั้งเดียวเลย…”

“ป-เป็นไร้อาชีพจริงๆงั้นเหรอ…?”

 

ผมได้ยินเสียงคนคุยกันเรื่องนี้ทั่วลานประลองเลย

 

“ไม่ๆ ถึงจะบอกว่าเขาไร้อาชีพก็เถอะ แต่นี่มันโกหกกันชัดๆ!? นี่ต้องเป็นเรื่องโกหกกันแน่นอน!”

“เรื่องแบบนี้ยอมรับไม่ได้!? พวกผู้จัดการมัวทำอะไรกันอยู่เนี่ย!”

“ใช่แล้วๆ! รีบๆตัดสิทธิ์มันซะ!”

 

เมื่อความเงียบหายไป เสียงตะโกนด้วยความโกรธก็เริ่มดังขึ้นมา

 

“…แต่ว่าถ้าเขาไม่ได้ไร้อาชีพ…งั้นอาชีพของเขาคืออะไรกันล่ะ…”

“….”

 

ผมก็บอกไปแล้วนิว่าผมไร้อาชีพ

แล้วก็ก่อนการประลองจะเริ่มขึ้น ก็มีนักประเมินมาตรวจสอบแล้วด้วย

 

“เอ๋? อ่า ฮะ เอ่อ~ ตามนโยบายของการประลองแล้ว การประกาศใบรับรองอาชีพของผู้เข้าแข่งอาเรล จะต้องได้รับการยอมรับจากตัวผู้เข้าแข่งก่อนครับ”

 

“เชิญเลย”

 

หลังจากนั้นผู้ประกาศก็ได้เปิดใบรับรองอาชีพของผมและชูมันขึ้นมา

แม้ว่ามันจะยากที่จะอ่านจากที่นั่งผู้ชม แต่ถ้าหากคุณมีสายตาที่ดีพอ คุณก็จะเห็นอาชีพที่เขียนอยู่ตรงนั้น

 

“ร-ไร้อาชีพ… เขาไร้อาชีพจริงๆด้วย…?”

“จริงหรือเนี่ย….”

 

แน่นอน

แล้วก็ มันไม่มีความจำเป็นเลย ที่จะต้องปลอมแปลงอาชีพของตัวเองเป็นไร้อาชีพ ถ้าหากคุณลองคิดซักนิด ก็จะเข้าใจได้

 

Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ