ตัวผม อิชชิกิ ยูว พอได้เห็นสิ่งนั้น มือของผมก็สั่นเครือ

——ไม่จริงน่ะ——ไม่จริงใช่มั้ย——

ทว่า สิ่งที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์อยู่นั้น สื่อให้เห็นความสัมพันธ์ของทั้งสองอย่างโหดร้าย

(รุ่นพี่คาโมกุระ) คาเรน กลับบ้านรึยัง?

(คาเรน) อื้อ เพิ่งจะถึงบ้านเลยค่ะ

(รุ่นพี่คาโมกุระ) พี่ก็เพิ่งจะถึงบ้านเหมือนกัน แต่ก็เริ่มคิดถึงคาเรนขึ้นมาแล้วนะ

(คาเรน) เหมือนกันเลย! ความรู้สึกของรุ่นพี่ยังอยู่เลยนะคะเนี่ย

(รุ่นพี่คาโมกุระ) [สติกเกอร์ “เยี่ยม!”]

(คาเรน) [สติกเกอร์ “สุดยอด!”]

(รุ่นพี่คาโมกุระ) คาเรน นี่ดีจริง ๆ เลยนะ  ทำไมถึงไม่มาเป็นของพี่ซะเลยล่ะครับ?

(คาเรน) เอ๋~ ก็รุ่นพี่มีแฟนอยู่แล้วนี่ รุ่นพี่ซากุระจิมะน่ะค่ะ

(รุ่นพี่คาโมกุระ) แต่ว่าน้า พี่กับคาเรนเนี่ย ร่างกายเราเข้ากันดีเหลือเกินเลยเนอะว่างั้นมั้ย?

(คาเรน) ฉันก็คิดเหมือนกันค่ะ

(รุ่นพี่คาโมกุระ) ใช่มั้ยล่ะ? เพราะอย่างนี้ถึงอยากทำกับเธออีกไง

(คาเรน) แต่ตอนนี้เองก็ทำกันสัปดาห์ละครั้งอยู่แล้วนี่

(รุ่นพี่คาโมกุระ) อยากทำทุกวันเลย!

(คาเรน) 555

(รุ่นพี่คาโมกุระ) คาเรนยังพูดเองเลยน้า ว่ารู้สึกดีกว่าเจ้าอิชชิกิอีกน่ะ

…

หลังจากตรงนั้น ผมไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านต่อไปได้อีก
แค่ที่เลื่อนมาตะกี้ก็เหลือทนมากแล้ว

ผมถ่ายหน้าจอเหล่านั้นเก็บไว้ในมือถือของตัวเอง
ผมเห็นอะไรบางอย่างในข้อความที่ซ้ำไปซ้ำมานั่น
วันที่เหล่านั้น เป็นวันที่เธอไม่ได้มาหาผมจริง ๆ
คาเรนอ้างว่า “ไปเจอเพื่อนมาล่ะ” “ไปกินข้าวกับที่บ้านมาล่ะ” “ต้องทำรายงานส่งพรุ่งนี้” ไปเรื่อย
ทว่าวันเหล่านั้นเอง มิตสึโมโตะ คาเรน ผู้ซึ่งควรจะเป็นแฟนสาวของผมคนนี้นั้น กลับไปหา คาโมกุระ เทตสึยะ รุ่นพี่ในชมรมเดียวกับผม

——เลิฟโฮเทล หรือไม่ก็ตามที่ต่าง ๆ

จากข้อมูลในเว็บไซต์ปรึกษาความรักสำหรับผู้หญิง ว่ากันว่าเหตุการณ์แบบนี้ฝ่ายผิดคือแฟนหนุ่มนั่นแหละ

—ไม่เชื่อใจแฟนสาวไง แฟนหนุ่มน่ะเฮงซวย—

—ก็เพราะแฟนหนุ่มไม่ให้ความสำคัญกับแฟนสาวไงถึงถูกนอกใจ กรรมใดใครก่อ—

—แอบดูโทรศัพท์คนอื่นตามใจชอบแบบนี้ได้ยังไง ต่ำตมที่สุด!—

ผมหยิบมือถือของคาเรนใส่คืนกลับไปในชุดแจ็คเก็ตของคุณแฟน
คาเรนเพิ่งจะเปลี่ยนมือถือมาได้ไม่นาน
แต่พอระบบยืนยันตัวตนด้วยลายนิ้วมือมันรวนบ่อยเข้า เธอจึงเปลี่ยนมาตั้งรหัสผ่าน PIN ในมือถือแทน
ผมรู้ว่ารหัส PIN นั้นคืออะไร
มันคือวันเกิดของแฟนเก่า
ผมไปรู้วันนั้นเข้าโดยบังเอิญ

หลังจากนั้นตอนที่มือถือของคาเรนสั่น หน้าจอแจ้งเตือนก็ขึ้นชื่อ “รุ่นพี่โยวโกะ” ขึ้นมา
เพราะ “รุ่นพี่โยวโกะ” เป็นรุ่นพี่ที่ทำงานของผมเอง
ไม่มีความเกี่ยวข้องกับคาเรนเลยสักนิด
หลังจากนั้นพอเปิดขึ้นมา สิ่งที่เห็นบนหน้าจอก็คือเนื้อความเมื่อสักครู่นี้เอง เรื่องมันก็เป็นมาอย่างนี้

ที่นี่คือเลิฟโฮเทล
ตอนนี้คาเรนกำลังอาบน้ำอยู่
ผมควานหาเสื้อผ้าที่ถอดกองไว้ แล้วออกไปจากโรงแรม
ระหว่างทางนั้น

“กลับก่อนนะ พอดีว่ามีธุระน่ะ”

ผมส่งข้อความ

แทนที่ผมจะมุ่งหน้าไปที่สถานีใกล้โรงแรม ผมกลับเดินเอ้อระเหยล่องลอยไปเรื่อย
ถ้าผมเห็นหน้าคาเรนที่โรงแรม ณ ตอนนั้น ผมก็ไม่แน่ใจนักว่าตัวเราจะทำอะไรลงไปหรือเปล่า

อาจจะซักไซ้ให้รู้เรื่องหรือเปล่า หรืออาจจะร้องไห้คร่ำครวญไปแล้วหรือเปล่า หรือไม่ก็คงเผลอลงไม้ลงมือใส่คาเรนไปแล้วหรือเปล่า?

เพื่อไม่ให้เป็นเช่นนั้น ผมจึงออกมาจากโรงแรมเพียงลำพัง

ด้วยความที่ช็อคยังไม่หาย สามัญสำนึกของผมมันหายไปหมดแล้ว
เหมือนว่าในหัวมันตื้อไปหมด
รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝันอันน่าสับสน

——จริงสิ ถ้าเรื่องนี้เป็นเพียงแค่ฝันร้ายก็คงจะดีสินะ——

แต่เราก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ใช่ความฝัน
มันคือความจริง

กระผม—นักศึกษาชั้นปีหนึ่ง เอกวิศวกรรมข้อมูล คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยโจโต อิชชิกิ ยูว นั้น
ถูกแฟนสาว—นักศึกษาชั้นปีหนึ่ง เอกวรรณกรรมอังกฤษและอเมริกัน คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยโจโต มิตสึโมโตะ คาเรน
[นอกใจ] แล้วล่ะครับ

ส่วนคู่ของเธอ ก็คือรุ่นพี่โรงเรียนมัธยมปลาย, มหาวิทยาลัย, แล้วก็ชมรมของผม “คาโมกุระ เทตสึยะ” นั่นเอง

หัวใจมันราวกับกำลังถูกฉีกออก ในขณะเดียวกันก็ว่างเปล่า เป็นความรู้สึกที่อธิบายเป็นคำพูดออกมาไม่ถูก

รู้ตัวอีกที ผมก็เดินมาถึงริมฝั่งแม่น้ำเอโดะกาวะแล้ว
กระแสลมเย็นในยามวิกาลพัดผ่านผิวน้ำไหล พัดปะทะแผ่นหน้าของผมเป็นระลอก
ได้จังหวะพอดีกับหัวของผมตอนนี้ที่กำลังลุกเป็นไฟทีเดียว
ผมนั่งลงที่ตรงตลิ่งพลางเหม่อมองแม่น้ำไปพลาง

——ไอเจ้าคาโมกุระ ทำไมเอ็งถึงมายุ่มย่ามกับคาเรนด้วยล่ะวะ ทั้ง ๆ ที่ตัวแกเองก็มีแฟนสาวคนสวยขนาดนั้นอยู่แล้วนี่——

แฟนสาวของคาโมกุระ เทตสึยะ, ซากุระจิมะ โทวโกะ นักศึกษาชั้นปีที่สองในเอกวิศวกรรมข้อมูล คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยโจโตเหมือนกับพวกผม
ตัวผมเอง คาโมกุระ เทตสึยะเอง ซากุระจิมะ โทวโกะเอง ทั้งสามคนก็มาจากโรงเรียนมัธยมปลายเดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน เอกเดียวกันอีกด้วย

รุ่นพี่โทวโกะ ขึ้นชื่อเรื่องความสวยมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายมาแล้ว
ทั้งเป็นประธานชมรมวรรณกรรม ทั้งกรรมการห้องสมุด
เธอมักจะอยู่ในห้องสมุดอยู่บ่อย ๆ จนได้รับการขนานนามว่าเป็น “นางฟ้าแห่งห้องสมุด”

กระทั่งพอได้เข้ามหาวิทยาลัย ก็ยังได้รับการเสนอชื่อเป็น “มิส ม.โจโต” อีกด้วย แต่เจ้าตัวก็ปฏิเสธ
ทั้ง ๆ ที่ถ้าลงสมัครไปล่ะก็คงชนะเลิศไปแล้ว

รุ่นพี่โทวโกะไม่ได้แค่สวยอย่างเดียว แต่คือสุภาพสตรีที่แท้
แถมยังเป็นสตรีมากความสามารถอีกด้วย
ไม่มีนิสัยแปลก ๆ เป็นกุลสตรีที่หลักแหลมและวางตัวเหมาะสม

ผมเองก็ชื่นชอบรุ่นพี่โทวโกะมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย เช่นเดียวกับทุก ๆ คน
แต่กลายเป็นว่าพอถึงชั้นปีที่สอง รุ่นพี่โทวโกะคนนี้เองกลับคบหากับคาโมกุระ เทตสึยะ ซึ่งเป็นรุ่นพี่หนึ่งปี

——รุ่นพี่โทวโกะ จะรู้ไหมนะว่าไอ้คาโมกุระมันกำลังนอกใจอยู่กับคาเรนอยู่น่ะ?——

จู่ ๆ ความเศร้าและความโกรธก็ผุดขึ้นมาข้างในทรวง

“จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้”

ความคิดพรรค์นั้นครอบงำความคิดของผม

ผมหยิบมือถือขึ้นมา
ค้นหาในรายชื่อติดต่อที่บันทึกไว้ในเครื่อง เลือก “ซากุระจิมะ โทวโกะ” แล้วกดปุ่มโทรออก
สามสายผ่านไป เธอก็รับ

“คะ?”

ผมพูดออกไป

“รุ่นพี่โทวโกะครับ มาคบซ้อนกับผมเถอะครับ!”