“นี่แก พูดไปงั้นหรอ? กับ ‘นางฟ้าแห่งห้องสมุด’ คนนั้นอะนะ?”

อิชิดะ โยตะ มองมาที่ผมด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ

“อา ก็ตอนนั้นมันรู้สึกเหมือนว่าจะเป็นยังไงก็ช่างมันแล้วนี่”

ผมตอบอย่างนั้นไปโดยไม่ทันยั้งคิด
อิชิดะ โยตะ
สนิทกันกับผมมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย มหาลัยฯ เองก็เป็นนักศึกษาปีหนึ่ง เอกวิศวกรรมข้อมูล คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยโทโตเหมือนกัน
พอผมบอกไปว่า “เราโดนคาเรนนอกใจแล้ว ส่วนคู่นางก็คือรุ่นพี่คาโมกุระ” ก็ถ่อมาถึงบ้านผมด้วยความเป็นห่วง

“แล้ว รุ่นพี่โทวโกะเขาตอบกลับมาว่ายังไง”

อิชิดะ ทำเสียงกลืนน้ำลายในลำคอ

“รุ่นพี่โทวโกะน่ะ——“

ผมเริ่มทำเลียนเสียงบทสนทนา

“นี่เธอ? ต้องการจะสื่อว่าอะไรกันแน่น่ะ”

รุ่นพี่โทวโกะที่ได้ยินเสียงเอ่ยประโยคแรกของผมไปนั้น พูดตอบด้วยอารมณ์กึ่งตกใจ กึ่งประหลาดใจ

“ไม่เข้าใจความหมายหรอครับ? ผมบอกว่า ได้โปรดมามีเซ็กซ์ด้วยกันกับผมเถอะครับ”

ผมเอ่ยออกไปอย่างไม่แยแส
ไม่ว่าภาพลักษณ์จะเป็นยังไง ต่อให้เป็นข่าวลือกันให้ทั่วหลังจากนี้ ก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง ในที่สุดรุ่นพี่โทวโกะก็เอ่ยปากพูด

“มีอะไรหรือเปล่า?”

ถึงแม้จะเป็นแค่เสียงสังเคราะห์ออกมาจากมือถือ แต่เสียงที่ได้ยินนั้นกำลังเป็นห่วงผมอย่างจริงใจ

ผมตอบคำถามนั้นไม่ได้
ควรจะพูดว่ายังไงดี นึกไม่ออกเลยจริง ๆ

——แฟนหนุ่มของคุณกำลังนอนกับแฟนสาวของผมอยู่นะครับ——

——เพื่อเป็นการเอาคืน ผมอยากจะแย่งคุณจากหมอนั่นมานอนด้วยกันครับ——

——ผมมีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนั้นอยู่นะครับ——

——คุณเองที่ถูกหักหลังมาเหมือนกัน ก็น่าจะทำแบบเดียวกันนะครับ——

เศษเสี้ยวความคิดอะไรทำนองนั้น กำลังวนเวียนอยู่ในหัวผม
ทว่า ไม่อาจจะเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดได้เลย
ผมได้ยินเสียงของรุ่นพี่โทวโกะจากในมือถืออีกครั้ง

“มีเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ใช่ไหมล่ะ? เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหม ฉันไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนที่จู่ ๆ จะมาพูดเรื่องอะไรพิลึกพิลั่นแบบนั้นออกมาได้หรอกนะ”

พอได้ยินคำนั้น น้ำตาก็ไหลพรากออกมาจากนัยน์ตาทั้งสองของผมในทันที

ใช่แล้ว เรามันไม่ใช่คนบ้า
พูดตามตรงก็คือคนธรรมดาคนหนึ่งนี่แหละ

คนที่ไม่ปกติคือพวกนั้นต่างหาก
คาโมกุระ เทตสึยะ กับมิตสึโมโะ คาเรน

ผู้ชายซึ่งหลับนอนกับแฟนสาวของรุ่นน้องหน้าตาเฉยกับรุ่นพี่ที่ไม่รู้สา กับผู้หญิงซึ่งมีอะไรกับรุ่นพี่ของแฟนหนุ่มแล้วยังตีหน้าซื่อ

ด้วยความรู้สึกเจ็บใจนั้น ผมอธิบายเรื่องนั้นให้รุ่นพี่โทวโกะฟังทั้งน้ำตาที่ยังไหลริน

“ฟ- แฟนสาวของผม คาเรนกับ— รุ่นพี่คาโมกุระเขา— มีอะไรกันแล้ว— จากนั้นผมก็— ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี—ครับ”

ทั้งที่ยังสะอื้นอยู่ พูดได้เท่านั้นถือว่าทำเต็มที่ที่สุดแล้ว
อีกฟากหนึ่งของสาย รุ่นพี่โทวโกะสูดหายใจแล้วตอบกลับมา

“——เรื่องนั้น เป็นความจริงหรอ?”

“ผมเองก็— อยากให้เป็น— เรื่องโกหกอยู่— เหมือนกันหรอกครับ”

จากนั้นมา ก็พูดอะไรไม่เป็นคำแล้ว
ถึงตัวเราจะกำลังสะอึกสะอื้น แต่ก็เริ่มได้ยินเสียงคัดจมูกดังจากมือถือ

“อิชชิกิคุง ก่อนอื่นทำใจให้ร่มไว้ก่อน รายละเอียดทั้งหมดไว้พรุ่งนี้แล้วกัน จนถึงตอนนั้น เรื่องในวันนี้อย่าไปพูดให้ใครคนอื่นฟังนะคะ”

สิ้นประโยครุ่นพี่โทวโกะวางสายไป

“แต่ว่าให้เก็บเอาไว้คนเดียวมันเหลืออดเหลือทนจริง ๆ พอกลับมาถึงที่ห้องก็เลยติดต่ออิชิดะคนเดียวน่ะ”

ผมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้อิชิดะฟัง

“ก็นะ เรื่องแบบนั้นเก็บเอาไว้กับตัวก็หนักหน่วงน่าดู มาระบายให้เราฟังน่ะดีแล้ว”

อิชิดะบอกกับผม
เรื่องพรรค์นี้ ถึงเล่าให้คนอื่นฟังไปแล้วก็ไม่ได้แปลว่าอารมณ์จะดีขึ้นมาได้หรอก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดีกว่าเก็บเอาไว้คนเดียว

“แล้วเรื่องคาเรนจังล่ะ คิดว่าจะเอายังไงต่อ?”

พอถูกอิชิดะจี้จุดเข้า ผมก็เพิ่งจะนึกเรื่องนั้นขึ้นมาได้

——นั่นสิ ตัวผมหลังจากนี้ จะเอายังไงกับคาเรนต่อไปดี?——

“ยกโทษให้ไม่ได้” ก็คิดอย่างนั้นอยู่เหมือนกัน
แต่ในขณะเดียวกันก็ยังตัดใจ “เลิกกันไปซะตอนนี้เลย” ไม่ลง

“ยังไม่ได้ตัดสินใจเลยว่าจะเอายังไง แต่ก็ยังไม่คิดว่าจะเลิกกันตอนนี้หรอก”

“มันก็ไม่ได้ว่าจะตัดใจกันได้ง่าย ๆ ขนาดนั้นหรอกเนอะ”

แล้วอิชิดะก็โน้มตัวเข้ามาใกล้

“แล้วเรื่องรุ่นพี่โทวโกะล่ะ เอายังไงดีล่ะ?”

“ยังไงนะ?”

“พรุ่งนี้จะไปเจอกันใช่ป่าว? กะรุกใส่รุ่นพี่โทวโกะเลยมั้ย?”

ผมนึกใคร่ครวญ

“ณ ตอนนั้นถึงจะหมายความว่าอย่างนั้นเลยก็เถอะ——แต่ก็ต้องดูความรู้สึกของรุ่นพี่โทวโกะด้วย อีกอย่างรุ่นพี่โทวโกะคนนั้นน่ะ คิดว่าไม่น่าจะยอมให้ทำอะไรกันง่าย ๆ อยู่แล้ว”

“ก็คงงั้นแหละเนอะ พี่เธอก็ดูใจแข็งซะด้วยสิ”

อิชิดะประสานมือไว้ที่หลังหัว

“ยูว แกกะไปคุยกับรุ่นพี่โทวโกะว่ายังไง?”

“เรื่องนั้นก็ยังไม่ได้ตัดสินใจเหมือนกัน แต่เท่าที่รู้ตอนนี้ก็คงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังแหละ”

“กับหลักฐานก็คือภาพบทสนทนาระหว่างคาเรนจังกับรุ่นพี่คาโมกุระด้วยสินะ”

“ก็คงงั้น”

“อื้ม~”

อิชิดะนั่งคิด ๆ อยู่พักหนึ่ง

“ไม่ได้จะบอกว่าอย่าหาทำนะ แต่ก็ควรจะคิดเอาไว้เรื่องวิธีการพูด จังหวะการพูดเอาไว้หน่อยก็ดี เวลาคนโดนนอกใจน่ะ เขาว่าผู้ชายจะโกรธฝ่ายหญิง แต่ผู้หญิงจะโกรธผู้หญิงที่ไปแย่งฝ่ายชายของเธอน่ะสิ”

ผมไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่อิชิดะพยายามจะสื่อสักเท่าไร
ไม่สิ ต้องบอกว่าสมองผมวันนั้นมันไม่เหลือที่ให้คิดอะไรแล้วมากกว่า

อย่างไรก็ตาม ผมจะไปหารุ่นพี่โทวโกะ พูดความจริงออกมาทั้งหมด
ไม่ได้คิดอะไรอื่นนอกจากนั้นแล้ว