ตอนที่ 2207 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (48)

“ช่วยฉันงั้นเหรอ”

เซวียตงดูสับสน พวกเขาจะช่วยฉันได้อย่างไร

“อวิ๋นลั่วเฟิงมีสมุนไพรที่พิเศษ นายคิดว่าถ้าพวกเราให้สมุนไพรนี้กับนายแล้วนายจะใช้เวลาเท่าไหร่ในการทำให้ร้านของนายกลายเป็นร้านขายยาอันดับหนึ่งในหวาเซี่ย”

“อะไรนะ” เซวียคงไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรแล้วถามอย่างแปลกใจ

“ยกตัวอย่างเช่น เธอมีสมุนไพรที่ทำให้ร่างกายของคนแข็งแกร่งขึ้น เมื่อมีสมุนไพรนี้ คนที่อ่อนแอเกินกว่าจะยืนต้านลมก็จะแข็งแรงขึ้นร้อยเท่า…

…หรือว่าถ้านายไม่สบาย สมุนไพรก็สามารถรักษานายได้ทันทีโดยไม่เหลือผลข้างเคียงอะไรไว้เลย….

…และ…ถ้านายถูกแทง นายก็จะปลอดภัยตราบใดที่นายยังมีลมหายใจเฮือกสุดท้าย”

ดูเหมือนว่าสมุนไพรพลังฌานในมือของอวิ๋นลั่วเฟิงจะมหัศจรรย์มาก…

อ้อ จริงสิ ยังมีสมุนไพรอีกมากที่สามารถช่วยให้คนฝึกพลังฌานได้ แต่ที่หวาเซี่ยไม่มีผู้ฝึกฌานดังนั้นจึงน่าเสียดายที่สมุนไพรพลังฌานพวกนั้นไม่มีประโยชน์ที่นี่ ส่วนสมุนไพรที่เขาพึ่งอธิบายเซวียตงฟัง นางก็สามารถมอบให้เขาได้เท่าที่เขาต้องการ

ตูม!

เซวียคงรู้สึกราวกับมีบางอย่างระเบิดในความคิดของเขา

บนโลกนี้มีสมุนไพรที่วิเศษขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน

“เอ่อ…ถ้านายมีสมุนไพรแบบนั้นจริงๆ ฉันก็คิดว่าฉันจะเป็นร้านขายยาอันดับหนึ่งในหวาเซี่ยได้ภายในสิบปี”

“สิบปีงั้นเหรอ” อวิ๋นลั่วเฟิงลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆ “นานเกินไป ฉันรอนานขนาดนั้นไม่ได้ หนึ่งปี ฉันต้องการให้ร้านขายยาของนายขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในหวาเซี่ยภายในหนึ่งปี”

“เอ่อ…” เซวียตงดูลังเล

หนึ่งปีสั้นเกินไปดังนั้นเขาจึงค่อนข้างไม่มั่นใจเรื่องนี้ อีกอย่างสมุนไพรวิเศษนี้ต้องได้รับการรับรองก่อนที่เขาจะปล่อยขายได้ซึ่งใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือนหรือมากกว่านั้น เมื่อคิดอย่างนี้ เซวียตงก็ถามออกไป

“การรับรองงั้นเหรอ ไม่ใช่ปัญหา ฉันจะขอให้ปู่ของฉันเอามาให้พวกเราเอง นายไม่ต้องห่วงเรื่องรัฐบาลหรอก ไม่มีใครมาจับนายแน่”

เมื่อมีคำยืนยันจากหนานกงอวิ๋นอี้ เซวียตงก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก “ฉันจะลองดูแล้วกัน”

“เข้าใจแล้ว” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้ม “เปลี่ยนชื่อร้านขายยาเป็น…ร้านยาหมอหัตถ์เทวดา พวกเราจะขายเฉพาะสมุนไพรจีนโบราณ ไม่มียาของตะวันตก”

อวิ๋นลั่วเฟิงไม่เคยชื่นชอบยาของตะวันตก นางคิดว่าหวาเซี่ยมีประวัติศาสตร์ยาวนานมาห้าพันปีและในอดีตกาลยังมีบุคคลยิ่งใหญ่อย่างฮัวโต๋ [1] แล้วยาของตะวันตกจะเทียบกับยาจีนโบราณได้อย่างไร

น่าเสียดายที่ยาจีนโบราณถูกเลิกใช้ ทุกวันนี้มีแพทย์ที่ใช้ยาจีนอย่างเชี่ยวชาญน้อยมาก ทำให้ยาจีนด้อยกว่ายาตะวันตก นี่จึงเป็นเหตุผลที่อวิ๋นลั่วเฟิงเลือกศึกษาแพทย์แผนจีนตอนที่นางอยู่ที่มหาวิทยาลัยหวาเซี่ย

“อีกอย่าง นายจะกลายเป็นผู้จัดการร้านขายยา อาจารย์ของฉันฟู่หรูเคยเป็นอาจารย์แพทย์แผนจีนโบราณที่มหาวิทยาหวาเซี่ย พวกเราจะจ้างเขามาเป็นแพทย์เฉพาะทางของร้านขายยา นายกับอาจารย์จะได้หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของร้าน”

เซวียตงรีบพยักหน้า

เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับฟู่หรูตอนที่เขายังเป็นนักศึกษาแต่ก็มีรายงานว่าล่วงละเมิดนักศึกษาหญิงคนหนึ่งจนถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัย แต่ทักษะทางการแพทย์ของเขาดีมาก

“หนานกงจะเอาสมุนไพรมาให้วิเคราะห์ทีหลัง และร้านขายยาก็จะเปิดทันทีหลังจากที่ผ่านการรับรองแล้ว”

ดวงตาของอวิ๋นลั่วเฟิงฉายแววเย็นชา

อีกเหตุผลหนึ่งที่นางต้องการใช้วิธีนี้ในการทำเงินเพราะบริษัทของคนที่นางเรียกว่าอาเป็นบริษัทเภสัชกรรมและร่วมมือกับโรงพยาบาลขนาดใหญ่มากมาย! ตอนนี้นางจะทำให้บริษัทของเขาล้มละลาย!

นางจะทำให้เขาชดใช้หนี้ที่ทำกับนางทีละน้อย!

…

หนึ่งปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในหนึ่งปีนี้ อวิ๋นลั่วเฟิงไม่ได้อยู่แค่ในหวาเซี่ย แต่กลับไปที่แคว้นเจ็ดเมืองเป็นครั้งคราว

เพราะนางรู้ทางเชื่อมระหว่างแผ่นดินทั้งสองจึงสามารถไปกลับได้อย่างอิสระ แต่ว่าก็ยังมีข้อเงื่อนไขที่พิเศษคือมีแค่ผู้ฝึกฌานขั้นเซียนที่แท้จริงเท่านั้นถึงจะเปิดทางเชื่อมนี้ได้…

ตอนที่ 2208 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (49)

บริษัทอวิ๋นเภสัชกรรม

ในห้องทำงานหรูหรา อวิ๋นเทียนฉีฟาดกระดาษลงบนโต๊ะอย่างแรงด้วยสีหน้าโกรธขึ้งขณะเขาจ้องคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา

“ทำไมมูลค่ากิจการในปีนี้ถึงเลวร้าย มูลค่าไม่ถึงในสิบของปกติด้วยซ้ำ!”

หัวหน้าแผนกการตลาดเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่มีดวงตาสีดำเป็นประกาย เธอดันแว่นที่สวมอยู่ขึ้นแล้วพูดอย่างเคร่งเครียดว่า “ท่านประธานคะ เมื่อเร็วๆ นี้มีร้านที่ชื่อร้านยาหมอหัตถ์เทวดาเปิดกิจการ ผู้คนส่วนใหญ่สนใจร้านนั้นและไม่ไปที่โรงพยาบาลแม้ว่าพวกเขาจะเป็นแค่ไข้หวัดเล็กๆ แต่บริษัทของพวกเราร่วมมือกับโรงพยาบาลเพียงอย่างเดียว ตอนนี้ผลประกอบการของโรงพยาบาลก็ไม่ดี พวกเราเองก็ถดถอยลงไปด้วย”

ปีที่แล้ว อวิ๋นเทียนฉีจ้างเด็กสาวคนหนึ่งมาเป็นเลขาและเอาแต่มีอะไรกับเธอแบบหลบๆ ซ่อนๆ จากภรรยา เขาเลยไม่มีเวลาไปดูแลบริษัทแม้แต่น้อย!

“ร้านยาหมอหัตถ์เทวดางั้นเหรอ” อวิ๋นเทียนฉียิ้มเยาะ “ชื่อร้านฟังดูเหมือนนักต้มตุ๋น ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคนจะเชื่อร้านแบบนี้! โลกนี้ไม่มีอะไรที่เรียกว่า ‘หมอหัตถ์เทวดา’ หรอก! ตอนนี้ฉันจะเปิดโปงร้านยาหมอหัตถ์เทวดานั่นเอง!”

อวิ๋นเทียนฉียืนขึ้นอย่างเดือดดาลแล้วเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว

…

ร้านยาหมอหัตถ์เทวดา

หลังจากที่ได้ใบอนุญาตประกอบธุรกิจเมื่อปีที่แล้ว ร้านขายยาแห่งนี้เคยมีลูกค้าเพียงสองสามคนมาก่อน ถึงอย่างไรก็ไม่มีใครเชื่อว่าโลกนี้จะมี ‘หมอหัตถ์เทวดา’ อยู่จริงๆ

หลังจากนั้นหลานชายของเพื่อนเก่าคนหนึ่งของปู่หนานกงก็ถูกยิงและกำลังจะตาย ปู่หนานกงนึกถึงร้านยาหมอหัตถ์เทวดาแล้วซื้อสมุนไพรพลังฌานจากที่นี่เพื่อช่วยชีวิตหลานชายของเพื่อนเขา

การผ่าตัดเอากระสุนออกมาอันตรายมากและคนไข้ก็อยู่ในภาวะวิกฤต แต่เมื่อมีสมุนไพรพลังฌาน หลานชายของเพื่อนเก่าเขาก็รอดชีวิต

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ร้านยาหมอหัตถ์เทวดาก็โด่งดัง

นอกจากนี้ร้านขายยายังมีสมุนไพรพลังฌานที่เพิ่มความแข็งแกร่งของร่างกายได้ซึ่งดึงดูดความสนใจของคนเป็นพันให้มาที่นี่ แต่ว่าไม่นานพวกเขาก็หยุดขายสมุนไพรพลังฌานที่เพิ่มความแข็งแกร่งของร่างกายคน เพราะอวิ๋นลั่วเฟิงมอบสมุนไพรพลังฌานพวกนั้นให้รัฐบาล

อวิ๋นลั่วเฟิงไม่กังวลเกี่ยวกับแผ่นดินหลงเซี่ยตอนที่นางอยู่ที่นั่นเพราะนางไม่รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของแผ่นดินนั้น ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้

แต่หวาเซี่ยไม่เหมือนกัน

ที่นี่คือที่ที่นางเกิดและเติบโต! นางมีความรู้สึกพิเศษให้หวาเซี่ย

เมื่อมีสมุนไพรพลังฌานพวกนั้น กองทัพของหวาเซี่ยก็จะแข็งแกร่งขึ้นและศัตรูต่างชาติก็จะไม่สามารถบุกรุกเข้ามาได้

ปู่หนานกงซาบซึ้งมากกับสิ่งที่อวิ๋นลั่วเฟิงทำรวมถึงผู้นำประเทศก็ด้วย หลังจากที่ปู่หนานกงพูดถึงความแข็งแกร่งของอวิ๋นลั่วเฟิง ผู้นำประเทศก็มอบยศให้เธอเป็นพลตรี

ถ้าหวาเซี่ยมีคนทรงพลังแบบนี้อยู่เบื้องหลัง ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาก็จะมีอำนาจยิ่งใหญ่!

เมื่อมีการสนับสนุนอย่างมากจากรัฐบาล ร้านยาหมอหัตถ์เทวดาก็พัฒนาอย่างรวดเร็วจนแม้แต่คนต่างชาติก็ให้ความสนใจ

ตอนนั้นเองที่ด้านนอกร้านขายยา คนจำนวนหนึ่งกำลังต่อแถวรอกันอย่างเงียบๆ โดยไม่มีใครบ่น อวิ๋นเทียนฉีเห็นแถวยาวจากไกลๆ ก็ขมวดคิ้วแล้วพยายามจะแทรกคิว

“เฮ้ย แกคิดจะทำอะไร”

การกระทำของเขาทำให้ชายชราคนหนึ่งไม่พอใจ ชายชราคนนั้นจ้องเขาแล้วพูดว่า “แกไม่เห็นหรือว่า พวกเราทั้งหมดต่อแถวอยู่ตรงนี้ ถ้าแกอยากซื้อยาก็กลับไปต่อแถว! อย่ามาฉวยโอกาสจากพวกเรา!”

สีหน้าของอวิ๋นเทียนฉีเปลี่ยนไป “คุณตา ร้านขายยานี้ต้องหลอกลวงแน่ ดูชื่อน่าขำของร้านนี้สิ! ทำไมคุณถึงยอมให้ร้านนี้หลอกคุณได้”

ชายชรามองอวิ๋นเทียนฉีอย่างเหยียดหยาม “พ่อหนุ่ม ไม่ได้อ่านข่าวเหรอ ร้านขายยานี้มีชื่อเสียงมาก แม้แต่คนไข้มะเร็งก็รักษาหาย ท่านผู้นำยังสรรเสริญร้านนี้อยู่เลย”

แม้แต่มะเร็งก็รักษาหายงั้นเหรอ ตลกน่า!

อวิ๋นเทียนฉียิ้มเยาะ “คุณตา คุณคงโดนหลอกแล้วล่ะ ผมมั่นใจว่าร้านนี้เป็นร้านลวงโลก!”

——

[1] ฮัวโต๋ (華佗 Huà Tuó) เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก มีอาชีพเป็นหมอและมีฝีมือในด้านการรักษาโรคอันยอดเยี่ยม